One night. One mistake. Isang lalaking hindi niya dapat makilala. Heartbroken and drunk, she let herself fall into the arms of a stranger—Matthew Villarama, the most feared mafia boss in the city. After that night, she thought she'd never see him again…but she was wrong. Dahil nakita silang dalawa ng kalaban papasok sa isang private na hotel—she became the target. The rival syndicate made only one assumption: she was his woman. His weakness. Now with danger closing in, Yshra finds herself trapped in a deadly game where her survival depends on the man she barely knows…and the man who just might be more dangerous to her heart than to the world.
View MoreSyvastian's eyes snapped open, greeted by the soft rays of the sun peeking through the curtains.
For a moment, he simply lay there, adjusting to the brightness, but the warmth of the morning quickly turned into something else entirely, when his gaze shifted to the other side of the bed. Empty. Nakaramdam siya ng pagkairita. He clenched his jaw tightly, the sheets crumpling in his hand. It made him angry because he never wanted to be left behind that easily. Bakit wala na siya rito? His mind was restless as he sat up. Ang ibang babaeng nakakasiping niya ay pinaghahanda pa siya ng agahan at inuunahan niya pang iwan. Bukod don ay hahabol-habulin la siya nito. But this one… she slipped away as if she was never there in the first place. For him, it was strange. He didn’t even know her name. Pero tandang-tanda niya ang mukha ng babae. He hated the thought, but he knew the truth—she was in danger. Everyone who came close to him always ended up in harm’s way. That was the curse of being Matthew Villarama. Now he was stressed, trying to figure out how he could protect a woman who had already vanished from his sight. Hindi niya kasi inaasahan na iiwan siya nito sa hotel. For all he knew, his enemies might already be watching her, waiting for the perfect moment to strike. Mas lalo pa itong natigilan nang may marealize. What if he got her pregnant? He remembered clearly that he had not used any protection. "Bullshit!" he cursed under his breath, running his hand over his face in frustration. That possibility complicated things even more. He reached for his phone, the device is cold against his palm. Without hesitation, he dialed one of his most trusted men. “Check the hotel’s CCTV. Look at every camera from the lobby to the parking lot. Trace their booking details. I wanna know her name now!” His tone was sharp, commanding, and impatient. “Copy, boss…” Dumeretso siya sa cr, hawak pa rin ang telepono, para kumuha ng tuwalyang ipangbabalot niya sa ibabang parte ng katawan. Pagtapos ay dumeretso ito sa may bintana at doon nagmuni-muni. “You don’t know what you’ve walked into,” he whispered coldly, his voice barely audible even to himself. Pero sa loob niya, alam niyang kasalanan niya rin. Siya ang nagdala sa babae sa sitwasyong ito. A sudden vibration cut through his thoughts. He glanced at his phone. A new message flashed on the screen from an unknown number. From: unknown She already left the hotel. Alone. You might want to hurry, or else we’ll deliver her lifeless body to you. He tightened his grip on the phone. His enemies never missed a chance. They had done this before... targeting the women he spent his nights with, mistaking them as his lovers. They believed they could break him by taking away someone he cared about. That was one of the reasons he never allowed himself to fall for anyone. But there was another reason, one that ran deeper and darker. Agad siyang nag-ayos mg sarili. Dahil bawat oras na naroon siya sa hotel ay mas lalong malalagay ang buhay ng babae sa alanganin. Or worst...hindi niya na ito abutan. “Time to find her… before it’s too late,” he muttered, his voice filled with determination. Syvastian had lived too long in the shadows. Sanay siyang pumatay at wala na lang sa kaniya ang pagdanak ng dugo, animo'y normal ito. Pero kahit na masamang tao siya hindi niya kailanman ginustong may inosenteng madamay. Every move he made was being watched by his enemies, pero hindi na bago iyon sa kaniya, at ang babaeng akala niya ay siyang puntirya ng mga kalaban ay isang panlilinlang. He never expect that he was the target, this time.Nandito ako ngayon sa labas, tulala. Hindi ko pa rin ma-process ang mga narinig. Naiwan naman sa loob ang lalaki, kakausapin daw ng doctor. ‘Positive’ ang salitang paulit-ulit na tumatakbo sa isip ko. Bawat bigkas nito…magkahalong takot at saya ang nararamdaman ko.Positive.Buntis ako.Marahan kong hinaplos ang tiyan ko. Nanginginig ang kamay.“Anak…” mahinang sambit ko. Naramdaman ko ang pamamasa ng pisnge ko. Bahagya rin akong napangiti. Hindi ko alam. Hindi ako handa. Natatakot ako. May mga tanong agad na pumasok sa isip ko. Nangangamba rin ako dahil baka hindi ko magampanan ang maging mabuting ina. Pero isa lang ang alam ko. Mahal na mahal ko na agad siya…ang anak ko. At gagawin ko ang lahat para sa kaniya.Nang marinig ko ang pagbukas ng pinto, mabilis akong napatingala. Lumabas si Syvastian, hawak ang isang puting medical envelope, mahigpit ang pagkakapit niya ro’n, para bang ayaw niyang pakawalan. May mga papel na bahagyang sumisilip sa loob, at kahit hindi ko nakikita ang l
[dear Readers,thank you so much for adding my story to your library. I truly appreciate your time and effort in reading it. it means a lot and inspires me to keep writing. ♡with gratitude,♡penobscura]I blinked my eyes a couple of times. “Hindi!” agap kong sagot, matapos rumehistro sa utak ko ang sinabi nito. “Tss,” bulalas niya. Agad kong nabawi ang kamay ko at masuri siyang tinignan. Akala ko si Matthew siya. The way he held my hand with gentleness was really him. But the ‘Tss’? It was from Syvastian. Sino ba talaga sa dalawa? Nakakalito. “I think you're pregnant.” siguradong sabi nito. Nagawa niya pang tumango-tango na para bang kumbunsidong-kumbinsido siya sa sinabi niya. “How sure are you?” tanong ko. Halos matawa pa ako. “Because I am the father…” He looked me in the eye. “Malakas ang pakiramdam kong buntis ka the moment manang told me about your vomiting earlier, she thinks you are too. Also…I did my research already.” I rolled my eyes. “I am not.” matigas na sa
[short update ulit hehe. ♡]Lumipas ang ilang araw na puro pag-iwas ang ginagawa ko sa lalaki. Buong isang linggo kong ginagawa iyon. Mabuti na lamang at busy siya sa kung ano man ang ginagawa niya. Nasa living room ako nitong penthouse ngayon at dinadaldal si Matheo kanina pang umaga. Tipid lamang itong sumasagot sa bawat tanong ko kaya naiinip na ako. Akala ko pa naman ay friends na kami. Nagkwento pa akong muli tungkol sa business kong boutique pero nahahalata ko sa mukha niya ang hindi pagka interesado. Pinapaupo ko rin siya kasi ako ang nangangalay sa kaniya. Paano ba naman, kanina pa siya nakatayo sa may gilid. Kahit din tung ibang bantay na pinapaupo ko muna ay hindi man lang ako sinunod. Sabagay hindi rin naman ako ang nagpapasweldo sa kanila. Pero kawawa naman kasi sila. Tumahimik na lamanh ako’t humalukipkip, nag-iisip ng pwedeng gawin. Hindi ko rin nakulit ngayong araw si Manag Esther dahil busy rin siya sa gawaing bahay at pagluluto ng tanghalian namin ngayon. “Hija, Y
[short update muna hehe. ♡] Nang lumabas siya ng kwarto, doon lamang ako nakahinga ng maluwag. Napahiga ako saglit, pinipilit pakalmahin ang sarili, pero hindi mawala-wala sa isip ko ang mga sinabi niya. Buong hapon, pilit akong umiwas. Kapag naririnig kong papalapit ang mga yabag niya, agad akong napapalingon sa ibang direksyon. Kapag napapatingin naman siya, mabilis kong iniiwas ang mga mata ko, kunwari abala sa kung anong hawak ko. Hindi ko alam kung nahahalata niya, pero ramdam kong para akong laging nagtatago. Tuwing may sasabihin siya sa 'kin ay ilag ako. Hindi nagtatagal para makipag k’wentuhan pa. Magtatanong siya, sasagot naman ako at aalis din agad. Gano’n ang nangyari sa magdamag. Kay Manang at Matheo lamang ako nakikipag-usap ng matagal dahil sa pagkailang ko. Dapat siguro ay hindi ko na lang siya tinanong tungkol don. “Hija…” Agad kong nilingon ang pinto. Nakasilip si Manang. Saka lang siya tuluyang pumasok pagkalingon ko. “Gusto mo bang sumabay sa ‘min ni Mat
Umaga na nang magising ako. Una kong naramdaman ang malamig na dampi ng kung anong malagkit sa balat ko. Napabaling ang tingin ko sa gilid ko kung saan naroon si Syvastian. Nakaupo siya, bahagyang nakayuko. Ang isang kamay ay marahang nakadampi sa braso ko habang ang isa’y hawak ang maliit na bote ng ointment. Sa bawat galaw niya, halatang nag-iingat siya, mabagal at mahinahon, para bang natatakot na baka lalo akong masaktan. Napatitig ako. Nanuyo ang lalamunan ko habang pinagmamasdan siya. Kagabi lang, halos durugin niya ako sa higpit ng pagkakahawak niya sa braso ko, at ngayon…parang ibang tao ang kaharap ko. Ang seryosong mukha na palagi kong nakikita ay may kakaibang lambot. Ang mga mata niya, na puno ng tigas at galit, ngayon ay tila may lungkot at pagod at puno ng pagsisisi. “Sorry…” mahina ang boses niya. Napakurap ako. This man speaks with gentleness. Kaya sigurado akong hindi si Syvastian ang kaharap ko ngayon. I thought Matthew was stern, distant, and unyie
[i did my best researching and writing this chapter with care. if i've gotten anything wrong, i'd truly appreciate it if you could kindly correct me. ♡]After that interaction with Dr. Arcalde, I found myself restless. The weight of our conversation lingered in my mind, pressing heavily on my chest. That night, instead of sleeping, I asked Matheo for a laptop that I could use to research his condition. Ang dami kong nabasang mga articles, pati yung mga kwento ng ibang taong may parehong sitwasyon. The more I read, the more I realized how little I knew. The symptoms, the triggers, the unpredictable shifts…it wasn’t just an illness. It was a battle. A war waged inside his mind that no one else could see, because he chose to keep it with himself. And yet, he carried it with such composure, as if he had mastered the art of hiding the chaos within.As I read more, I came across a line that struck me: “Most people with DID rarely show noticeable signs of the condition. Friends and family
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments