EP3 นี่คือคำพูดของคนที่เพิ่งเสียตัวครั้งแรก?

"อื้มม~ ...ปวดหัวชะมัด~" ฉันค่อยๆลืมตาตื่นเพราะขยับตัวแล้วรู้สึกเจ็บแปล๊บที่ร่างกาย.. พร้อมกับอาการหัวหนักสุดๆจนไม่อยากจะขยับไปไหน... เมื่อคืนฉัน เมาเละไม่เป็นท่าเลยสินะ..

ฉันค่อยๆเบิกตาขึ้นตามสัญชาติญาณก่อนจะขยับตัวนิดหน่อยอย่างเคยแต่มันกลับ!!!

"โอ๊ยย!" เจ็บ... เจ็บตรงนั้น:(

พอรู้ว่าส่วนไหนของร่างกายที่เจ็บจนทำให้ฉันขยับตัวแทบไม่ได้แล้ว ก็เลยลองพยายามขยับอีกครั้ง แต่ผลก็เหมือนเดิม.. เจ็บ

สุดท้ายเลยยังไม่ลุกขึ้นจากเตียง แล้วลองมองไปรอบๆตัว.. มันเป็นห้องนอน แต่ไม่ใช่ห้องฉันแน่ๆ! เดี๋ยวนะ.. คิดก่อนนะ...

...เมื่อคืน ฉันไปผับคนเดียวจำได้ว่ากินไปเยอะอยู่ แล้วก็มีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มาลวนลาม... เออ! มีคนเข้ามาช่วย แล้วก็..กินไวน์ด้วยกัน แล้วหลังจากนั้น... ?... !!!!! งั้นเมื่อคืนก็ โอ้ยยยย! จำได้ล่ะ! ตายๆ! ตายๆๆๆๆๆ!!!แล้วพลอยเอ้ย!

"..ทำบ้าอะไรไปเนี่ย:(" ฉันพูดกับตัวเองเมื่อรวบรวมเหตุการณ์ทั้งหมดได้ ทึงหัวตัวเองเบาๆแล้วรีบเอามือปิดหน้างมด่าความบ้าบอของตัวเอง เล่นเสนอตัวให้ใครก็ไม่รู้ประชดชีวิตรักเนี่ยนะ!! น่าขายขี้หน้าสุดๆ>< ครั้งแรกของฉันมันไม่น่าที่จะต้องมาแบบ... แบบนี้นี่! ทำไงได้ต้องโทษตัวเองล้วนๆ!!

แอดดด~ กึก~ เสียงบานเลื่อนที่เยื้องๆปลายเตียงดังเพราะถูกเลื่อนออก พร้อมปรากฏผู้ชายร่างสูงใหญ่มีกล้ามเนื้อเห็นชัดเจน ตามตัวมีรอยสักเต็มไปหมด ผิวขาว แถมผมก็ยุ่งๆแบบไม่ได้เซ็ต.. เขาพ่นควันบุหรี่ออกจากปากครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินเข้ามาด้วยสภาพที่.. มีแต่ผ้าเช็ดตัวสีขาวพันรอบเอวเพียงผืนเดียว... ใช่! เขาคนที่ช่วยฉันไว้เมื่อคืนไง แล้วทำไมตอนนี้เรากลับ...><

"หลับยังกับตาย" เขาพูดแล้วเดินมานั่งที่ปลายเตียงแต่ไม่ได้มองฉัน แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหยุกหยิกๆ เมื่อคืนฉันว่าเขาหล่อแล้วนะ.. แต่ยิ่งเห็นเขาในตอนนี้มันก็ยิ่งเขินๆอายๆอ่ะ ฉันมีอะไรกับคนที่หล่อขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย!(ใช่เรื่องที่ต้องคิดหรือไง?)

"..นี่ ห้องนาย?"

"อืม คอนโดฉันเอง"

"...."

"...ทำไมไม่บอก" เขายังเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน.. บอก? บอกเรื่อง?

"เรื่อง..อะไร?"

"ว่าเป็นครั้งแรก หมายถึงไม่เคยมีเซ็กส์มาก่อน"

"..ไม่ ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย" ฉันโกหกไปงั้นแหละ เพื่ออะไรก็ไม่รู้

"...อย่าหลอกฉันให้ยาก ฉันผ่านมาเยอะ ฉันรู้"

"....รู้อยู่แล้ว แล้วจะถามอีกทำไม"

"ฉันจะบอกวะ...!"

"ถ้าจะรับผิดชอบ ก็ไม่ต้อง ...ฉัน เข้าหานายเอง-///- เพราะงั้นลืมเรื่องรับผิดชอบไปได้เลย" ฉันพูดขัดขึ้นก่อน อาจจะเพราะฉันหัวสมัยใหม่ด้วยแหละเลยมองว่าเรื่องเซ็กส์มันเป็นเรื่องปกติ แต่มันก็มีบ้างที่แบบนี่ครั้งแรกนะ มันน่าจะดีกว่าการเมาเเล้วเสนอตัวให้ง่ายๆแบบนี้อ่ะ และถึงฉันจะมีแฟนก็จริงแต่เราเพิ่งคบกันได้ยังไม่ถึงเดือนถึงเขาจะขอฉันก็ยังไม่ให้ สุดท้ายก็ไปเอากับเพื่อนสนิทฉันแทน! หึ๊! เจ็บใจ! ไม่ได้เสียใจอะไรสักนิด แต่ขี้ประชดเนี่ยคือตัวฉันเลย

"นี่คือคำพูดของคนที่เพิ่งเสียตัวครั้งแรกให้คนแปลกหน้าว่างั้น"

"เขาเรียกว่ายอมรับในสิ่งที่ตัวเองก่อพอ" ฉันพูดแล้วเขาก็วางโทรศัพท์ลงที่เตียงและหันหน้ามามองฉัน... ที่หน้าตาดีอยู่แล้วบอกกับรอยสักพวกนี้อีก... เพลย์บอยชัดๆ! อย่าเรียกร้องให้รับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นเลยจริงๆ คนพวกนี้ไม่มีทางยอมหรือรับผิดชอบอะไรทั้งนั้นอะ

"...อื้มม~ เด็ดขาดดี ..ชอบ"

"..."

"ฉันแค่จะบอกว่า ฉันใส่ถุง.. ไม่ต้องกลัวท้อง" เขาพูดแล้วก็ยังคงมองหน้าฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์...

"...ดี"

"แต่โทษที เผลอทำแรงไปหน่อย คงเจ็บไปอีกสักพัก" และก็ใช้สายตามองมาที่ส่วนนั้นของฉันครู่เดียว เหมือนกำลังจะสื่อว่าเขาหมายถึงอะไร

"..อืม" ฉันตอบห้วนๆ แต่เจ็บจริงเจ็บชะมัด วันนี้ไปเรียนไม่ไหวแน่

"ฉันกำลังจะไปธุระต่อ.. กลับเองได้?"

"อื้ม"

"ดี.. เก่งดี ...ฉันบี" เขาพยักหน้าหงึกหงักช้าๆเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้ว ก่อนจะพูดชื่ออกมาห้วนๆไม่มีต้นไม่มีปลายไม่มีคนถามแต่ตอบทุกอย่างเองหมด

"..ไม่ได้อยากรู้"

"อีก3วันหลังจากวันนี้ 12.30ไปเจอฉันที่ห้องGZอย่าสาย เข้าใจนะ พีรยา" เห้ย! รู้ชื่อฉันไปอีก.. ดะ.เดี๋ยวนะGZ... งั้นก็!

"...นาย บีGZ?"

"อืม.." งั้นไม่แปลกเลยที่จะรู้ชื่อจริง จะเลขที่บ้านเบอร์ ข้อมูลลับอะไร พวกGZรู้หมดเพราะไม่ต่างจากกรรมการนักเรียนแต่เพี้ยนไปตรงที่มีอำนาจจัดการทุกคนในมอ.ได้อย่างอิสระหากคิดว่าการนั้นเป็นการสมควร มันจะดีก็ไม่ดี จะเถื่อนก็ไม่เชิงอ่ะ แต่นี่เพิ่งได้เจอตัวเป็นๆก็คราวนี้แหละ เคยเห็นแต่ไกลๆไม่คิดว่าใกล้ๆคาริสม่าจะสูงขนาดนี้ไม่แปลกที่สาวๆชอบเข้าหานัก

"แล้ว.. ทำไมต้องไป"

"ถ้าบอกตอนนี้ได้ จะบอกให้รออีก3วันทำไม"

"...แล้วถ้าฉันไม่ไป"

"ถ้าอยากรู้ก็ลองไม่ไปตามนัดดู" จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อเชิ้ตสีดำมาใส่ โดยไม่ได้สนสักนิดว่าฉันกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ในห้องนี่ด้วย แล้วก็กางเกง..! มีช่วงนี้แหละที่ฉันเบือนหน้าหนี ทำให้ฉันเจ็บได้มากขนาดนี้... ไม่อยากจะคิดเล้ยยย!!

"พลอย"

"..." บีพูดชื่อฉัน... ก็ไม่แปลก เขาต้องรู้อยู่แล้วขนาดชื่อจริงยังรู้เลย แล้วเขาก็หันหน้ามาเผชิญฉันแล้วใช้มือติดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำไปพลาง..

"ฉันชักสนใจ.. ผู้หญิงอย่างเธอแล้วดิ" สิ่งที่ตามมาหลังคำพูดนี่ คือสายตาที่แทบจะละลายฉันได้ ท่าทางที่ดูแข็งแรงแฝงไปด้วยเสน่ห์นี่ก็ด้วย อันตราย อันตรายกับหัวใจมากๆ หลังจากพากันนิ่งไปสักพัก เขาก็พูดอีกด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยเล่ห์กล

"ยินดี ที่ได้เป็นคนแรกของเธอ"

"... และนั่นคือความผิดพลาดของฉัน" อ่อนแอให้เห็นไม่ได้ผู้ชายแบบนี้ ฉันต้องแข็ง เพราะลางสังหรณ์มันกระซิบฉันว่า.. เรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้น มันกำลังจะส่งผลกระทบถึงฉันไปยันอนาคตแน่ๆ