Chapter 25

Kitana walked quietly through the entrance of her house, she was trying to brush away the fear that she was feeling by keeping her still face, she refused to show any type of emotion that she knew very well her father could use to make her feel miserable, and Kitana won’t allow that to happen.

“Bakit ka ba kinakabahan? Get a hold of yourself.”

Sermon niya sa sarili saka lakas loob na nag tuloy na sa pag lalakad patungo sa malaking living room ng kanyang bahay kung saan naroon ang unang lalaking nanakit sa kanya at sa kanyang ina.

Hindi pa man tuluyang nakaka tapak sa pinaka sala ng kabahayan ay natanaw niya na ang isang lalaking patalikod na naka upo sa isang malaking sofa.

“What the hell is he doing here?”

Muli niya pang kausap sa sarili saka marahas na bumuntong hininga na tila ba iyon lamang ang tanging paraan para magkaroon siya ng sapat na lakas ng loob na harapin ang kanyang ama.

Gaano katagal na nga ba nang huli niya itong makita?

Pitong taon? Limang taon?

Kung gaano katagal na