Share
Chapter 16
Related chapters
Deceiving the Heir Chapter 17
“Nagsisimula na akong mag-empake ng gamit ko. Pwede ko na ring e-empake ang gamit mo kung gusto mo,” offer ni Guadalupe.Sandali akong nag-isip sa offer ni Guada ngunit kalaunan ay tumango na lang. “Uhm, sasama ka ba sa pag-alis ko?” Nag-aalangang tanong ko sa kaniya. Amo niya si Angelina, at pupunta iyon dito kaya hindi pa tapos ang trabaho niya. Maliban na lang kung… “Aba, syempre naman! May ipon naman na ako. Ang tagal-tagal ko ng nagtitiis sa ugali ng babaeng ‘yon, tatanda talaga ako ng maaga kung patuloy akong maglilingkod sa kaniya!” sagot sa akin ni Guada. Kinaumagahan ay dumating na nga ang karagdagang wedding organizers na ipinadala ni Ma’am Rowena kaya mas lalong napabilis ang proseso ng mga kailangang gawin. Walang sinabing exact date si Angelina kung kailan siya darating pero sinabi niya na next week daw kaya malapit na iyon. Kinakabahan talaga ako at nakararamdam ng sobrang takot sa mga puwedeng mangyari. Sa ngayon ay pinanghahawakan ko na lang ang sinabi niyang hin
Deceiving the Heir Chapter 18
Lahat sila ay nakatingin na sa akin ngayon. Hindi pa man naipapaliwanag ang kabuohan ay alam ko ng mayroon na silang ideya sa kung ano ang nangyayari dahil nababasa ko ang panghuhusga at galit sa kanilang mga mukha. “This girl is a fraud! She is not my daughter. Isa siyang trabahante sa aming mansiyon at nagpanggap siyang si Angelina para sa pera,” Tiningnan ni Ma’am Rowena ang lahat habang sinasabi ‘yon, “Hindi pa siya nakuntento sa pagiging kabit ng asawa ko!” “Hindi po ganoon, Ma’am—“ “Shut up!” napapikit ako ng putulin ni Mrs. Dela Rue, “How did this happen, Rowena? This is a disgrace to our family! Alam na ng lahat na engage ang anak ko sa babaeng ‘to, at malapit na ring ikasal. Pero ngayon malalaman namin na nagpapanggap lamang pala ang walanghiyang ‘to!” Patuloy ako sa pag-iyak ngunit ginagawa ko ang lahat ng aking makakaya upang pigilan ang paghikbi sa takot na baka mas ikagalit nila iyon. Na ako na nga ang may kasalanan pero ako pa ang umiiyak ngayon. Ayokong isipin nila
Deceiving the Heir Chapter 19
“Sa tingin ko ay dito na tayo maghihiwalay. Alam kong dahil sa mga ginawa ko noon ay hindi mo ako pinagkakatiwalaan, but if you need my help, feel free to call me,” saad ni Luisana at ibinigay sa akin ang contact number niya. Hanggang ngayon ay hindi pa rin malinaw sa akin ang dahilan ng pagtulong niya sa amin ni Guada. Pero gayunpaman ay ipinagpapasalamat ko pa rin iyon. Ng dahil kay Luisana ay mas napadali ang pag-alis namin doon. Hinatid niya kami patungo rito sa airport at gumawa rin siya ng paraan upang makakuha ng ticket para sa flight ngayong gabi mismo. “Luisana, hanggang ngayon ay hindi pa rin malinaw sa akin ang rason kung bakit mo kami tinutulungan. Pero gusto kong magpasalamat sa iyo dahil talagang malaking tulong para sa amin ni Guadalupe ang ginawa mo. Maraming-maraming salamat,” sinserong saad ko. Napabuntonghininga siya, “I told you the reason already. I may hate you but the man that I love loves you. Because of that I am willing to help you in any way that I can.”
Deceiving the Heir Chapter 20
“Sir, pakiusap po! Pakawalan niyo na po ako, wala po akong kasalanan. Maawa naman po kayo sa akin!” pakiusap ko.Ramdam ko na ang pananakit ng lalamunan ko kasisigaw. Kanina pa ako nakikiusap sa kanila at kinakalampag ang rehas ngunit parang wala silang naririnig. Ni hindi man lang nila binabalingan ang direksiyon ko.Magta-tatlumpong minuto na ‘ata noong dumating kami rito sa presinto at agad nila akong ipinasok rito sa selda matapos tanggalin ang pagkakaposas ng kamay ko.“Palabasin niyo na po ako rito, wala po akong kasalanan! Sir! Palabasin niyo na po ako…” muli kong kinalampag ang rehas.Nabuhayan ako ng loob noong balingan ako ng isang pulis na naroon sa malapit. Ngunit agad din namang nawala ang pakiramdam na iyon noong makita ko ang iritasyon sa kaniyang mukha. Mabilis niyang kinuha ang b****a na nakapatong sa lamesa at naglakad papalapit sa akin.Napaatras ako sa gulat at takot noong hampasin niya ang parte ng rehas kung saan ako nakahawak. Sobang lakas ng pagkakahampas niya d
Deceiving the Heir Chapter 21
Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwalang wala na si Tatay Isko. Ilang beses akong nanalangin na sana ay masamang panaginip lang iyon ngunit bawat paggising ko ay naroon pa rin ang sakit ng dahil sa katotohanang wala na talaga ang Tatay ko.Hindi ko mapigilang sisihin ang sarili ko. Pakiramdam ko ay may kasalanan at pagkukulang ako. Kung sana ay mas pinag-igihan ko na lang ang paghahanap ng pera at hindi na tinanggap pa ang offer ni Angelina ay baka napa-opera ko siya. Buhay sana ngayon si Tatay Isko.Iyong ang isiping naglalaro sa isipan ko buong gabi kaya naman nanatiling mabigat ang aking dibdib nang sumapit ang umaga.”Ayos ka lang ba?” nag-aalalang tanong sa akin ng isa sa mga kasama kong preso.Mabilis niya akong inalalayan noong muntikan na akong matumba.Tipid lang akong tumango sa kaniya at nagpasalamat. Matapos ’yon ay nilampasan ko na siya upang makabalik sa pwesto koNoong magising ay nakaramdam ako ng pagkahilo at sinundan agad ’yong ng pagsusuka. Bagaman tapos na
Deceiving the Heir Chapter 22
Akala ko ay tanggap ko na pero noong makita ko na mismo si Tatay Isko na naroon sa loob ng kabaong ay halos mawalan ako ng ulirat. Ilang araw akong hindi nakaiyak ng dahil sa sobrang sakit pero ngayon ay may luha na ulit na tumutulo mula sa aking mga mata, pero sobra-sobra pa rin ang sakit na nararamdaman ko. “Nandito na po ako, ‘Tay…” bulong ko habang nakayakap sa kabaong niya. Ang sakit-sakit. Higit isang taon ko siyang hindi nakita tapos ganito ang madadatnan ko. Ni hindi ko pa nabibigyan nang maayos na buhay si Tatay, ni hindi ko pa nababayaran ang lahat-lahat ng sakripisyong ginawa niya para sa akin kahit na hindi niya naman talaga ako totoong anak. Habang humahagulgol ay naramdaman ko ang paghagod ni Nanay Isang sa likod ko kaya naman agad ko siyang hinarap. Kitang-kita ko ang pagod sa namumugto niyang mga mata. Agad kong niyakap si Nanay Isang. “Tahan na, Anak. Hindi ba ay ayaw ng Tatay Isko mong nakikitang umiiyak ang prinsesa niya. Sige ka, malulungkot ‘yon.” Pag-aalo sa
Deceiving the Heir Chapter 23
5 Years Later… “Mama, gising na po! Baka ma-late na po tayo sa iskul.” Naramdaman ko ang marahang pagyugyog ng balikat ko at maya-maya pa’y ang pagdampi ng halik sa magkabila kong pisngi. Agad akong napangiti at idinilat ang aking mga mata. Nang makita ko ang magkasalubong na kilay ng aking anak ay hindi ko na napigilan ang sarili kong mapahalakhak. Ang cute-cute niya talaga! Ang sarap kurutin ng pisngi! “Good morning! Ang aga namang magising ng baby ko na ‘yan. Mas nauna pang manggising kaysa sa alarm clock ni Mama,” Bumangon na ako at niyakap siya nang mahigpit. “Kanina pa po nag-ring ‘yong alarm clock niyo, hindi naman po kayo nagising. Ako po ang nagising kaya ako na lang ang gumising sa ‘yo, Mama,” sagot niya sa akin at muli akong hinalikan sa pisngi. Matapos ang ilang minutong harutan ay tumayo na ako at sinimulang tupiin ang kumot. Tumulong naman sa akin ang aking anak sa pamamagitan ng pag-aayos ng mga unan. Ganito ang karaniwang simula ng araw ko. My son is a light sle
Deceiving the Heir Chapter 24
Hindi ako nakatulog kaagad dahil laman pa rin ng isipan ko ang sinabi ni Nanay Isang sa akin. Sa loob ng limang taon ay sinubukan kong kalimutan na ang lahat ng nangyari sa amin ni Damon. Paulit-ulit ko ring pinaniwala ang sarili ko na naka move-on na ako sa kaniya hanggang sa dumating ang araw na iyon na ang pinaniwalaan ng isipan ko. Ngunit paano naman ang aking puso? Naka move-on na rin ba ito o nanatili pa ring si Damon ang itinitibok? Natatakot akong malaman ang sagot lalo na at malakas ang hinala ko na hindi ko magugustuhan ang sagot na makukuha ko mula rito. Napabuntonghininga na lamang ako at niyakap ang natutulog kong anak. Gagawin ko ‘to para kay Damien, para sa kasiyahan niya. Hindi ko na dapat isipin pa ang nararamdaman ko dahil ang pinakamahalaga para sa akin ay ang kasiyahan ng aking anak. “Oh, hi!” nakangiting bati ko kay Daniel noong makita ko siya sa grocery store habang namimili ako. “Hi!” ginantihan niya ang ngiti ko at lumapit na sa akin. Namimili rin siy
Latest chapter
