6.สอนฉากรัก (2)

สามทุ่ม...

พนิดาลงไปรับภาสกรด้านล่างแล้วขึ้นมาด้วยกัน เธอเห็นเขามีกระเป๋าเป้มาด้วยก็ขมวดคิ้ว ชุดอีกฝ่ายเป็นเสื้อยืดกับกางเกงสแลกส์ แทนที่จะเป็นเสื้อเชิ้ต ชายหนุ่มน่าจะกลับไปที่ห้องเขาก่อนออกมาหาเธอ

“ไปที่ห้องก่อนเหรอ”

เธอเอ่ยถามเมื่อเข้ามาในลิฟต์

“ครับ มาแท็กซี่”

“กินอะไรมาหรือยัง”

“เรียบร้อยแล้วครับ”

เมื่ออีกฝ่ายบอกอย่างนั้นเธอก็พยักหน้ารับ กระทั่งเข้าห้องมาแล้วพนิดาก็เดินเลยไปหาน้ำมาให้ชายหนุ่ม อึดอัดขึ้นมาหน่อยในการต้องอยู่ตามลำพังกับเขา พร้อมกับบ่นตัวเองที่ยอมให้ผู้ชายเข้าห้องอย่างง่ายดายเป็นครั้งที่สอง

กลับมาก็เห็นร่างสูงกำยำนั่งอยู่บนโซฟาตรงหน้าโน้ตบุ๊กที่เธอเปิดค้างเอาไว้โดยถอดแว่นวางใกล้ๆ ก่อนลงไปรับเขา พนิดาถึงกับสะดุ้งรีบก้าวรวดเร็วไปกดปิดลงทันที

“อย่าอ่านนะ”

ใบหน้าขาวคมหันมามองเธอช้าๆ กวาดมองทั่วทั้งใบหน้าของเธอ ก่อนจะยื่นมือมาหยิบแก้วน้ำไปจิบทั้งที่ตาคมยังไม่ละจากเธอแล้ววางลงอย่างใจเย็น ทว่าพนิดารู้สึกแปลกๆ จึงถอยหลัง แต่กลับถูกคว้ามือเอาไว้

“แนวนางเอกใสๆ น่ารักอินโนเซ้นส์ใช่ไหมครับ”

“อ่านแล้วสินะ”

เธอพึมพำอย่างไม่พอใจ พร้อมทั้งสะบัดมือออกแต่เขาไม่ยอมปล่อย

“ไม่เขียนต่อเหรอครับ กำลังถึงฉากสำคัญเลยนี่”

“ไม่ล่ะ”

“ทำไมล่ะครับ หรือผมอยู่ด้วยก็เลยไม่กล้าเขียนฉากนั้นต่อ”

คิ้วเข้มขยับยกขึ้น คนมองเห็นแล้วอดหน้าร้อนไม่ได้ ไม่ได้เขินเขาจนเขียนไม่ได้สักหน่อย แต่มันยังไม่รู้จะเขียนยังไงต่างหาก ฉากนี้เธอนั่งงมนั่งนึกมาตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วโน่นแล้ว

มันคือฉากที่พระเอกของเรื่องบังคับจูบนางเอกอย่างดูดดื่มจนนางเอกเข่าอ่อนพระเอกต้องอุ้มไปห้องตนเองซึ่งเป็นเจ้าของสถานบันเทิง

ที่สำคัญเธอเว้นช่องช่วงจูบเอาไว้ เขียนฉากพระเอกอุ้มนางเอกไปจนถึงเตียงแล้ว

“ของแบบนี้มันต้องใช้เวลา ใครจะเขียนได้กันง่ายๆ”

เธอเถียงออกไป พยายามดึงมือออกอีกครั้งแต่ก็ไม่ได้ผล

“ที่ไม่ง่ายหมายถึง...จูบ? หรือว่า...ต่อจากฉากที่เตียงครับ”

ดูก็รู้ว่าเขาคาดการณ์ได้ ก็สายตาคมน่ะพราวเลยทีเดียว น่าโมโหที่ภาสกรมาล้อเธอ หญิงสาวกระตุกมือเพราะหงุดหงิดแต่ไม่มีประโยชน์ แถมยังถูกชายหนุ่มดึงกลับ มือหนาอาศัยจังหวะเธอเผลอตัวรั้งร่างบางก็โถมไปหาเขา แขนกำยำรัดเอวเล็กให้กายสาวเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดอุ่น สะโพกสวยเกยอยู่บนต้นขาแกร่ง

“อยู่ๆ มากอดทำไม”

พนิดาไม่กล้ามองหน้าอีกฝ่ายด้วยซ้ำ

“ถ้าคุณวุ้นไม่ถนัด ผมช่วยได้นะครับ”

“พูดเรื่องอะไร”

“เรื่องงานของคุณวุ้น”

“ไม่มีอะไรที่ต้องให้ซันช่วยหรอก ปล่อย”

“แน่ใจเหรอครับ”

อีกฝ่ายยังเย้ากลับมา คนที่ทั้งเขินทั้งขุ่นเคืองที่ชายหนุ่มอ่านงานตัวเองในฉากอย่างนี้จึงเงยขึ้นมองด้วยสายตาดุ จงใจให้เขารู้ว่าเธอโกรธพร้อมถามกลับ

“นี่มันเรื่องของพี่นะ เธอจะมาช่วยอะไรได้ เขียนนิยายเป็นเหรอ”

“นิยายน่ะ เขียนไม่เป็นหรอกครับ แต่...จูบเป็น”

ปากอิ่มสวยเผยอค้างอีกแล้ว คนตรงหน้าเขาตกลงใจได้น่ารักน่าใคร่ น่าจูบเสียจริง ยิ่งกลีบปากสีหวานลอยอยู่ตรงหน้าภาสกรยิ่งไม่อยากปล่อยเจ้าของร่างบาง

ตลอดทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมาเขานอนก็คิดถึงเรืองร่างนุ่มนิ่ม ทำงานก็คิดถึงกลิ่นหอมละมุนจากเนื้อตัวหญิงสาว พยายามข่มใจไม่ติดต่อพนิดาเพื่อตนเองจะได้มีสมาธิในการทำงาน เพราะต้องรับงานใหม่แถมรับมือกับเจ้านายจอมเข้มงวดอีกด้วย ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าอีกไม่นานก็จะถึงวันศุกร์แล้ว หากวันนี้หญิงสาวไม่ยอมมาพักที่คอนโดมีหวังเขาได้ไปดักรอเธอแถวที่จอดรถแน่

“ว่าไงครับ สนใจให้ผมช่วยสอนเลิฟซีนให้สักบทสองบทไหม”

ชายหนุ่มถามพร้อมหน้าก็ขยับมาใกล้ด้วย แม้พนิดาจะส่ายหน้าถอยห่างเขาก็ไม่ยอมให้หนีได้

“มะ...ไม่จำ...เป็น”

“น่า นะครับ ผมเก่ง รับรองคุณวุ้นไม่ผิดหวัง อยากรู้แบบไหนล่ะครับ เบาๆ หรือรุนแรง”

“ลามปามใหญ่แล้ว เกรงใจกันบ้างสิ”

เธอพยายามทำเสียงดุทว่ากลับดูสั่นเสียอย่างนั้น แถมใจยังเต้นโครมครามจนคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะรับรู้ได้

“คุณวุ้นไม่อยากจริงเหรอครับ หืม?”

พอเธอขยับปากจะปฏิเสธปากได้รูปก็ประชิดใกล้ เอ่ยสวนขึ้นชนิดที่ปากแตะปาก

“ผมอยากสอนใจจะขาดแล้ว”

แม้อยากค้านทว่ามาถึงขั้นนี้แล้วก็จนใจ เพราะในที่สุดปากอุ่นก็แนบมาหาจนได้ เขาตั้งใจจะจูบเธออยู่แล้วแต่อ้อนท่าโน้นท่านี้ น่าหมั่นไส้หากก็อดเอ็นดูไม่ได้ คงกลัวเธอจะโกรธถ้าทำตัวเอาแต่ใจ

สัมผัสจากปากกระด้างอุ่นจนเกือบร้อน ปากอุ่นเม้มผะแผ่วบนกลีบปากเธอ อ่อนโยนจนใจสาวคลอนแคลน แรงบดเบียดนุ่มนวลยิ่งนัก ครู่หนึ่งลิ้นอุ่นชื้นจึงเริ่มเคลื่อนไหวทักทายตามมา ไล้วนกลีบปากสวยถ้วนทั่วแล้วเซาะซอนไปตามไรฟันอย่างต้องการล่วงล้ำเข้าไปภายใน และแล้วหญิงสาวก็ไม่อาจฝืนทนต่ออารมณ์เร้าในกายตนเองได้

พนิดายอมรับอีกฝ่ายในที่สุด ยอมให้ลิ้นอุ่นสอดแทรกเข้ามาโลมลูบลิ้นเล็กโดยไร้การแข็งขืน นึกอยากจดจำวิธีคลอเคลียดึงรั้งด้วยปลายลิ้นอย่างเร้าใจจากชายหนุ่ม ทว่ากลับมึนเบลอจนแทบไม่รู้สึกตัว แถมร่างกายยังโรยแรงโอนเอนเข้าหาอกอุ่นเรื่อยๆ จนแทบจะจมหายไปในแผงอกหนา หากไม่นั่งอยู่บนโซฟาเข่าเธอคงอ่อนขาพับไปแล้ว

จูบดูดดื่มกินเวลาแสนนานสำหรับคนที่ถูกรุกเร้า ภาสกรและเล็มเม้มกลีบปากสวยสลับกับระรานภายในโพรงปากนุ่ม ทว่าชายหนุ่มก็ใจดีพอที่จะจูบซับอย่างค่อยเป็นค่อยไป เนิบนาบไม่ร้อนรน ไม่เอาแต่ได้ อยากให้คนในอ้อมกอดได้เรียนรู้จูบจากเขาจริงๆ

อยากให้หญิงสาวซึมซับชื่นชอบใหลหลงจูบของเขาเพียงคนเดียว

=====