Kabanata 2

Irina POV

Alas-singko palang ng umaga. Sino bang CEO ang ganito kung maka-call time? Eh kahit security guard, alas-siyete pa ang pasok. Pero akong secretary, alas-singko dapat nasa office na?

Sa totoo lang, gusto ko na siyang layasan na, sobra na, e, hindi ba niya alam na puyat ako dahil may matanda pa akong inaalagaan buong gabi.

Pero ayoko rin namang masungitan. Kasi ‘pag nagalit si Boss Ravi Lopez, parang may bagyong rumaragasa sa buong opisina. Akala mo naubusan siya ng pasensya sa limang henerasyon ng pamilya niya. Kaya, heto ako, naka-full make-up na parang may photoshoot, habang nilalamig sa elevator ng Building 9, papunta sa 25th floor kung saan naroon ang malawak niyang opisina.

Pagbukas ng elevator, tahimik pa ang buong floor. Ako lang yata ang taong gising at nasa mental alert mode ng ganitong oras.

Huminga ako ng malalim bago ipihit ang doorknob ng opisina niya.

Tahimik pa sa loob, pero may bukas ng ilaw. Akala ko wala pa siya. Tahimik akong naglakad papunta sa desk ko sa labas ng pinto ng private office niya nang mapahinto ako.

May narinig akong ingay. Hindi basta ingay.

May… parang…

“Ahhh—Ravi…”

Namilog ang mga mata ko. Napakapit ako sa gilid ng lamesa ko.

‘Wag mo sabihing…

Dumikit ako sa dingding na malapit sa pintuan ng private comfort room ni Boss. Boses babae ‘yun. At hindi siya nag-iisa.

“Mm—don’t stop…”

Lord, totoo nga. May naglalampungan. Sa banyo pa talaga? Sa banyo ng opisina? Sa alas-singko ng umaga?!

Ano ‘to? Early morning… sensuality? Napakalakas naman ng trip nitong si Ravi.

Umupo na lang ako sa aking swivel chair, hinayaan ko silang maglampungan, buhay naman nila ‘yan at si boss Ravi ‘yan, gagawin niya ang gusto niya dahil siya ang may-ari nitong company.

Maya maya, lumakas pa ang ungol. Parang may background music pa silang romantic jazz.

Ibinagsak ko ang ulo ko sa lamesa. “Bakit ba ako nagti-tiyaga dito?”

Pero alam ko rin ang sagot. Malaki ang sahod. Walang ibang kompanya na kayang bayaran ako ng ganito kalaki bilang secretary. Kahit may kasama itong emotional trauma tuwing Lunes ng umaga.

Ilang minuto pa, narinig ko ang lagaslas ng tubig mula sa gripo. Tapos kaluskos ng sapatos. Tumayo na ako agad, nag-ayos ng buhok at nagkunwaring may binubuklat sa clipboard.

Bumukas na ang pinto. Lumabas ang isang babae. Maganda siya at mukhang model. Gulo-gulo pa ang buhok, parang binugbog ng halik ang leeg, at—napangiti pa siya nang makita ako.

“Hi!” bati niya sa akin, habang inaayos ang blouse niyang medyo nakabuka pa. “You must be Ravi’s secretary?”

Ngumiti ako, pilit. “Yes, ma’am.”

“Tell him thank you,” sabi niya, sabay kindat.

“Yes po,” sagot ko, pero sa isip ko… thank you for what, po? For the early morning… flexibility?

Pagkaalis ng babae, ilang segundo lang, may bumukas ulit na pinto.Dahan-dahan akong tumingin.

At muntik na akong mawalan ng hininga.

Si Boss sungit, naka-topless.

Oo, topless nga. Wala siyang suot na kahit anong pang-itaas. Bagong ligo at may towel lang sa balikat.

Napakagat ako sa dila ko. Wow. Wow. Wow. Yung abs… parang inaakit ako na tikman siya.

‘Yung dibdib… parang pader na gusto kong sandalan sa oras ng pangungulila ko.

“Miss Elizalde,” bati niya. Cool na cool. Parang walang nangyari. Parang hindi lang siya nagpakawala ng maagang fireworks sa opisina niya.

“Yes, sir,” sagot ko, habang pinipilit na hindi tumitig sa katawan niyang deserving ng sariling billboard sa EDSA.

“I need you ready by 5:30. We have an early client meeting. I’ll brief you in the car.”

“Copy, sir.”

“Good,” sabi nito, sabay lakad paalis—topless pa rin. Wala man lang effort mag-shirt muna. So proud of that Greek god body, huh?

Pagkaalis niya sa private room, saka ko lang iniluwa ang hanging iniipon ko. Napaupo ulit ako, pinatong ang dalawang palad sa pisngi kong nag-init dahil sa dala niyang ka-hot-an.

“Diyos ko, Irina,” bulong ko sa sarili. “Simula pa lang ng araw, pero tila nanghina ka na agad sa lintik na boss mo.”

5:20 AM SAKTO, bumaba na kami ng elevator, si Boss sa unahan, habang ako na ang nasa likod.

Naka-itim siyang suit ngayon, kahit anong suot, bagay palagi. Kapag naka-formal wear siya, akala mo ay napakagalang.

Pagpasok namin sa luxury car niya, inabot niya sa akin ang tablet. Doon naka-open ang agenda ng meeting.

“So here’s what I need you to handle today,” aniya habang nilalagay ang seatbelt. “You’ll take down all the minutes. Focus on the numbers—Mr. Chan is a numbers guy. And don’t talk unless I ask you to. Got it?”

“Yes, sir.”

Tumango siya. “Good.”

Pagpasok namin sa loob ng sasakyan niya, bigla niyang hinawakan ang kamay at saka nilagay sa dibdib niya.

“S-Sir?”

Nagulat ako kaya agad kong binawi ang kamay ko sa kaniya.

Nakita kong nagalit siya. “Irina, napaka-boring mong secretary. Lahat ng babae ay winawalangya ako. Lahat ng babae ay takam sa akin. Lahat ng babae ay nilalandi ako, ikaw lang ang natatanging walang ginagawa. Ano ba ako sa ‘yo, pangit?”

Natameme ako bigla sa kaniya. Tila, hindi pa tapos ang pagiging hörny niya ngayong umaga.

“S-Sir, ginagalang ko lang po kayo,” sagot ko habang hindi makatingin sa kaniya. Sa totoo lang, kinakabahan ako, pero natuwa rin ako nung ilagay niya ang kamay ko sa dibdib niya. Matigas pala.

“Halikan mo ako ngayon sa labi. Landiin mo ako. Gusto kong makita na maging malandi ka sa akin,” utos niya habang seryoso ang boses.

“Sir,” umangal agad ako.

“Kapag hindi mo ginawa, ibababa kita sa gilid at maghanap ka na ng ibang trabaho mo,” pananakot niya kaya mukhang seryoso siya.

Sa totoo lang, nag-inarte lang ako dahil nahihiya ako. Kahit naman kasi masungit at demonyo ang ugali niya, siyempre, natatakam pa rin ako sa kaniya.

Ayokong matanggal sa trabaho. Kung landian pala ang gusto niya, fine, laban!

Walang sabi-sabi, lumapit ako sa kaniya. Halik ba ka mo, sige, laplap ang ibibigay ko sa kaniya. Inalis ko muna ang hiya ko. Hinablot ko ang mukha niya, hinalikan ko siya, nilaplap ko talaga.

Sumagot naman siya sa ginawa ko, nakipaglaplapan din siya sa akin. Ang bango ng hininga niya, amoy bagong toothbrush pa. Pero, tila nanuyo ang lalamunan ko pagkatapos ng halikang ‘yun.

Pagbaklas ng labi ko sa labi niya, halos naghahabo ako ng hininga.

Narinig kong ngumisi siya, pero saglit lang.

“Good girl, ganiyan nga, gusto ko, lahat ng babae ay uhaw at takam sa akin. Umpisa pa lang ‘yan, sa susunod, gusto ko, maipasok na rin kita sa banyo ko. Maaga kang papasok at doon ka na rin maliligo kasama ko.”

Napalunok ako ng laway kahit tuyo na ang lalamunan ko. Nanginig ako sa sinabi niya. Ibig sabihin, mararanasan ko ‘yung naririnig kong mga ungol sa loob ng banyo niya kaninang umaga.

Akala niya siguro ay matatakot niya ako, hindi niya alam, matagal ko na rin siyang pinagma-mariang palad. Inis at galit lang ako sa ugali niya, pero pagdating sa kalibugạn, kayang-kaya kong imagine-in na siya ang nagfi-fingër sa pukë ko tuwing gabi.

Naalala ko tuloy ang nabasa ko sa first page ng diary ni Mr. Ryder King. Gaya kaya niya, walong pulgada rin kaya ang laki ng kargadạ ni Boss Ravi? Parang ang sarap maka-experience kasi ng ganoong kalaking titë.