CHAPTER 20

ATASHIA

Pagkababa ko pa lang ng sasakyan, isang mahigpit na yakap ang isinalubong sa akin ni Lance. Lahat ng hinanakit ko kay nanay ay nawala nang hínalíkan n'ya ako sa labi. Sumubsob ako sa dibdib n'ya para umiyak. Iyon kasi ang alam kong magagawa ko lang sa ngayon.

"Alam na ni Nanay ang tungkol sa atin. Sinaktan n'ya ako, hon. Ang tingin niya sa akin ay mas masama pa kaysa sa kaniya kahit na sinabi kong kasal na tayo," turan ko sa pagitan ng mga luha.

"I'm sorry for what happened. I tried to keep you safe but I failed. Don't worry. I still believe that our parents will understand us anyway." Hinimas ni Lance ang likod ko para iparamdam sa akin na karamay ko siya sa lahat ng oras.

Sobra talaga akong nalulungkot dahil buong akala ko ay magiging masaya ang birthday ni Nanay. First time kong sinorpresa siya pero punong-puno rin pala ng sorpresa ang araw na iyon, hindi lang para kay Nanay ngunit maging sa akin na rin pala. Ngayon, galit na galit na naman sa akin si Nanay pagkatapos niy