ฉันทำงานมาได้สัปดาห์ที่สองก็ถึงวันหยุดของฉัน วันนี้กะจะนอนที่คอนโดไม่อยากไปไหน ขอพักผ่อนให้เต็มที่หน่อยแล้วกัน เดินเข้าไปนั่งที่โซฟาแล้วเปิดหนังดู สักพักก็สายเข้าจากโทรศัพท์
เฮียพร้อม
"ว่ายังไงคะ คุณพร้อมพงศ์ หายไปเลยน่า"
(กวนตีนละหมวย เดี๋ยวเถอะๆ)
"คิคิ โทรหาหมวยมีอะไรคะ"
(วันนี้วันเกิดธาวิน มันให้เฮียชวนหมวยไปด้วยอะ)
"หมวยไม่อยากไปอะเฮีย นานๆ ทีหมวยจะหยุดนะ"
(เพราะเฮียรู้ไงว่าวันนี้หมวยหยุด เฮียเลยรับปากมันไว้แล้ว)
"เฮียจะรับปากใครถามหมวยก่อนไหม?"
(เหอะหนา…มันบอกอยากเจอหมวย ตั้งแต่หมวยกลับยังไม่ได้เจอหมวยเลย)
"ก็ได้ แต่หมวยให้เพื่อนไปด้วยนะ"
(อืม…ชวนน้ำฟ้ามาด้วย)
"แหนะๆ ยังไงอะเฮีย"
(ไม่มีอะไรแค่นี้แหละ คืนนี้ที่บ้านธาวิน เฮียวางละ)
ฉันวางสายจากเฮีย เขินแล้วชอบหนี สงสัยจะชอบเลขาตัวเองเข้าเสียแล้ว พี่ธาวินหรือพี่วินเป็นเพื่อนเฮีย พวกเพื่อนฉันกับเพื่อนเฮียเรารู้จักกัน เพราะแต่ก่อน ก่อนที่ฉันจะไปเรียนต่อเฮียชอบพาเพื่อนมาปาร์ตี้ที่บ้านแล้วชวนเพื่อนฉันมาด้วย เราเลยสนิทกัน แต่ที่ฉันไม่อยากไปเพราะมันมีเหตุผลมากกว่านั้นน่ะสิ
ฉันนัดแนะเพื่อนๆ ฉันผ่านทางกลุ่มสนทนา ทุกคนก็โอเคว่างกันหมด หมดกันวันหยุดของพะพาย เฮียนะเฮียทำอะไรไม่เคยปรึกษากันก่อนเลย
ฉันอาบน้ำแต่งตัว วันนี้ฉันใส่เป็นชุดเดรสสีดำรัดรูป แต่งหน้าอ่อนๆ พี่ธาวินรวยใช่เล่นเลยนะ ต้องแต่งตัวให้เกียรติเจ้าของงานหน่อย แล้วขึ้นรถไปรับน้ำฟ้า ส่วนเกรซกับเพียงขวัญมาด้วยกันนัดกันไปเจอที่งานเลย
"พะพายสวยจัง" น้ำฟ้าขึ้นมานั่งข้างๆ คนขับแล้วพูดขึ้น
"ธรรมดาแหละน้ำฟ้า" ฉันพูดกับน้ำฟ้าแล้วสะบัดปลายผมลอนโชว์เพื่อนไปหนึ่งที ฮ่าๆ แล้วฉันกับน้ำฟ้าก็หลุดขำออกมา ไม่รู้ว่าฉันทำไปได้ยังไงเหมือนกัน
"จ้าๆ เรารีบไปกันเถอะ" หลังจากนั้นฉันก็ขับรถไปบ้านของพี่ธาวินตามโลเคชั่นที่ได้รับ ขับรถเข้ามายังบ้านหลังใหญ่ เรียกว่าคฤหาสน์จะดีกว่า มันใหญ่มาก แถมยังมีชายชุดดำเฝ้าทั่วทุกมุม ยังกับในหนังสายลับของฝรั่งเลย
"โห่ ยังกับวังเลยแฮะ" น้ำฟ้าพูดขึ้นแล้วมองไปยังรอบๆ บ้าน แต่คนก็ไม่ได้เยอะนี่ มีแค่รถไม่กี่คันเอง ฉันก็นึกว่าจัดงานใหญ่โตเสียอีก แต่งตัวฟรีเลยพะพาย
"ปะ…เข้าไปกันเถอะ เพียงขวัญกับเกรซอยู่ข้างในแล้ว" ฉันบอกน้ำฟ้าแล้วเดินเข้าไปในบ้าน ไม่ลืมหยิบของขวัญของพี่ธาวินแล้วไปยังที่เขาจัดงาน ใกล้กับสระว่ายน้ำตรงกลางบ้าน
"ว้าว…หมวยของเฮียสวยสุดๆ" ฉันเดินเข้ามาก็เจอกับเสียงนี้เลย ปากชมฉันนะ แต่สายตาไม่ได้มองฉันสักนิดเลยอีเฮียพี่ชายฉัน
"น้องอยู่ตรงนี้ค่ะ" ฉันโบกไม้โบกมือใส่เฮียที่มองน้ำฟ้าไม่ละสายตา ไม่ได้สนใจฉันเลย
"ก็เห็นแล้วไงว่าหมวยอยู่ตรงนี้ ไปๆ เราสองคนอะมาช้าสุดแล้วรู้ปะ" เฮียพร้อมละสายจากน้ำฟ้าแล้วหันมาพูดกับฉัน
"ก็คนมันพึ่งกลับไทยปะเฮีย แค่มาถึงก็ดีแค่ไหนละ" ฉันบอกเฮียเพราะฉันไม่คุ้นกับเส้นทางบ้านพี่ธาวิน เพราะไม่เคยมา ส่วนน้ำฟ้าก็ไม่ต่างจากฉันสักเท่าไหร่หรอก รายนั้นไม่เคยไปไหนยกเว้นบ้านที่ทำงานหรอก
"ครับ ก็ไม่ได้ว่าครับแค่บอกว่ามาช้าเฉยๆ"
"เลิกทะเลาะแล้วเข้าข้างในกันไหมคะ?" น้ำฟ้าขัดขึ้นเมื่อเห็นฉันกับเฮียเถียงกันไม่เลิก
จากนั้นพวกเราก็เดินเข้าไปเห็นเพียงขวัญกับเกรซนั่งอยู่ที่โต๊ะพร้อมกับเพื่อนๆ ของพี่ธาวินแล้ว ข้างในก็มีแต่เพื่อนๆ เฮียที่ฉันรู้จักทั้งนั้นแหละ
"ว้าว…น้องพะพาย น้ำฟ้า คิดถึงจัง" เสียงนี้พี่ไลอ้อนเพื่อนเฮียพร้อม พูดพร้อมกับกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาหาฉันแล้วอ้าแขนเหมือนกับจะกอดฉันไว้
"คิดถึงอย่างเดียวไม่ต้องกอด น้องกู" เฮียพร้อมรีบดึงฉันไปข้างหลัง ตวัดสายตาพูดใส่พี่ไลอ้อน พี่เขาเป็นอย่างนี้แหละ ขี้เล่นที่สุดในกลุ่มแล้ว
"งั้นน้ำฟ้าก็ได้" พี่ไลอ้อนเริ่มเปลี่ยนเป้าหมาย หมายจะเข้าไปกอดน้ำฟ้าแทน
"หยุดเลยไอสัส ไปนั่ง" เฮียพร้อมชี้หน้าพี่ไลอ้อนด้วยท่าทีจริงจัง จนฉันเผลอหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเขาทำหน้ายู่ใส่
"หวงจังเลยนะ คนนี้อะเข้าใจ แล้วคนนี้ล่ะ" พี่ไลอ้อนพูดขึ้นแล้วชี้มาทางฉัน ก่อนแล้วชี้ไปทางน้ำฟ้าต่อเพื่อต้องการเอ่ยแซว
"ถามมากไอสัส ก็เลขากู" เฮียพร้อมพูดขึ้นแล้วปัดป่ายมือของพี่ไลอ้อนที่ชี้หน้าเฮียอยู่
"เออ อย่าให้เกินคำว่าเลขาล่ะมึง" จนพี่ไลอ้อนพูดทิ้งท้ายแล้วเดินไปนั่งที่ตัวเอง
"ไปๆ นั่งดีกว่า" เฮียพูดขึ้น ฉันก็เดินเข้ามายังโต๊ะ นั่งข้างๆ ยัยเกรซ อีกฝั่งก็น้ำฟ้าแล้วก็เฮีย ส่วนตรงข้ามฉันก็คนที่ฉันไม่อยากเจอนั่นแหละ ใครมันจะเว้นที่ให้ฉันพอดีขนาดนี้นะ ฉันเริ่มไม่อยากอยู่แล้ว
เกรซบีบมือฉันแน่นพร้อมกับหันมามองฉันเป็นเชิงถามว่าโอเคไหม ฉันเลยพยักหน้าให้เพื่อนแล้วพูดขึ้นราวกับไม่สนใจคนตรงหน้าเลย
"อ่ะ พี่ธ่วินของขวัญของพาย สุขสันต์วันเกิดค่ะ" ฉันยื่นของขวัญให้พี่ธาวินที่นั่งถัดจากเขาคนนั้น สายตาฉันไม่แฉลบไปมองเขาเลย
ไม่อยากมอง!
"ขอบคุณครับ พะพายสวยขึ้นนะครับเนี่ย" พี่ธาวินรับของขวัญแล้วเอ่ยชมฉัน
"คนเรามันก็ต้องพัฒนาบ้างสิคะ"
"ถ้าไม่เห็นเป็นน้องไอพร้อมนะ พี่จีบแล้วนะ" พี่ธาวินพูดพร้อมกับเหล่ตาไปมองเพียงขวัญ พูดเพื่อประชดใครล่ะสิ
"พี่ก็จีบคนไปทั่ว" เพียงขวัญพูดขึ้นแล้วกระดกเหล้าเข้าปาก
"เป็นน้องเฮียพร้อมกับจีบได้นะคะ" ฉันพูดทีเล่นทีจริงกับพี่ธาวิน ฉันแค่พูดเล่นๆ หรอก อยากกวนพี่เขากลับแค่นั้นแหละ
"จีบได้อะไรล่ะ ไอเฮี้ยพร้อมสั่งห้ามพวกพี่ไม่ให้จีบน้องพายเลยแหละ แม่งหวงชิบหาย" พี่ไลอ้อนพูดขึ้น ฉันเลยหันไปมองเฮียพร้อมเพื่อถามว่ามันคือเรื่องจริงไหม?
"ก็พวกมึงมันเฮี้ยอะ ใครมันจะให้น้องตัวเองไปเสียใจกับคนแบบพวกมึงวะ" เฮียพร้อมพูดแล้วยักไหล่ให้พวกเพื่อนๆ เขา เรื่อง 'เฮี้ย' ฉันเชื่อเฮียพร้อมเลยนะ
เพราะฉันเจอมากับตัว
"แล้วคุณคีรินจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอครับ" พี่ธาวินพูดถามคนตรงข้ามฉันอย่างกวนๆ ตั้งแต่ฉันมายังไม่ได้ยินเขาพูดสักคำเลย ไม่สิ…ตั้งแต่วันนั้นฉันยังไม่เคยได้ยินคำพูดออกจากปากเขาสักแอะเลย
เจ็ดปีผ่านไปเวลาผ่านไปประมาณเจ็ดปีแล้วลูกคนเล็กของฉันเป็นลูกสาวค่ะ สมใจคุณพ่อเขาแล้วมีทั้งผู้หญิงแล้วก็ผู้ชาย ฉันเลยปิดอู่เลยค่ะ มีแค่สามคนก็พอแล้ว ตอนนี้เจ้าแฝดก็สิบขวบแล้ว ส่วนลูกสาวฉันก็เกือบจะหกขวบแล้วค่ะ"หม่ามี๊ขา หนูอยากไปดูเฮียฝึกค่ะ" พรีมลูกสาวคนสุดท้องวัยหกขวบหน้าตาจิ้มลิ้มถอดแบบฉันเดินมาหาแล้วพูดขึ้น ตอนนี้บรรดาเฮียเขากำลังฝึกพร้อมกับลูกของพี่ไลอ้อน กับพี่วินอยู่หลังบ้าน พากันยกโขยงไปหมดทำเอาลูกสาวฉันนั่งหงอยอยู่คนเดียวเลย"ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวเฮียก็เสร็จกันแล้ว" ฉันเอ่ยบอกลูกสาวเพราะไม่อยากให้เขายุ่งกับเรื่องของผู้ชาย ยังไงเฮียๆ เขาก็ดูแลน้องได้อยู่แล้ว"ก็ได้ค่ะ" พรีมลุกมานั่งข้างฉันพร้อมกับหยิบของเล่นมานั่งเล่นด้วย จนเวลาผ่านไปไม่นานเด็กหนุ่มสี่ห้าคนก็เดินเสียงดังเข้ามาในบ้านพร้อมกัน"เสร็จกันแล้วเหรอเด็กๆ หิวไหมแม่ทำกับข้าวรอไว้แล้ว" ฉันถามบรรดาลูกและหลานเมื่อเดินมานั่งสมทบฉันกับพรีมที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว"รอทานพร้อมป๊าก็ได้ครับ" มีเหตุผลเช่นนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคีรัน ตอนเด็กน้อยเป็นผู้ใหญ่ยังไงตอนโตก็ไม่ต่างกันเลย สุขุม และเป็นเด็กน่าเชื่อถือมาตลอด"เฮียริวขา พรีมอยากนั
@ทะเล~"หม่ามี๊ค้าบ ริวอยากไปเล่นน้ำ" คีริวพูดขึ้นทันทีที่เดินลงมาจากรถ พวกเราเลือกที่จะพักเป็นบ้านตากอากาศของพี่คีรินที่อยู่ติดกับทะเลสองหลังติดกัน แยกระหว่างผู้ใหญ่กับพวกเพื่อนๆ ฉันและเพื่อนพี่คีรินพอดีเลย"ค่อยเล่นก็ได้ครับ ตอนนี้อากาศร้อนมากเลย เย็นๆ ค่อยเล่นเนอะ" ฉันเอ่ยกับคีริวเพราะตอนนี้พึ่งจะบ่ายโมงเอง ลูกชายฉันตื่นเต้นยังกะไม่เคยมาทะเลจริงๆ"ป๊าครับรันครับ ริวอยากเล่นน้ำ" ในเมื่อขอฉันไม่สำเร็จเลยหันไปขอคนที่ชอบตามใจเขาอีกสองคน จนฉันหันไปมองคนที่ต้องให้คำตอบด้วยสายตาเรียบนิ่ง พี่คีรินและคีรันก็รีบพูดทันที"ริวมันร้อนค่อยไปเล่นตอนเย็นก็ได้" คีริวที่ทำหน้ามุ่ยเพราะโดนขัดใจ"ป๊าก็เห็นด้วย ไว้ตอนเย็นค่อยไปเล่นนะ" และยิ่งแล้วใหญ่เมื่อพี่คีรินตอบสมทบไปอีกคน"ก็ได้ครับ" จึงต้องยอมขึ้นห้องไปโดยดีเพราะเถียงยังไงก็ไม่ชนะ สามเสียงขาดลอยขนาดนี้เด็กเอาแต่ใจก็คอตกต้องเข้าไปในบ้านแต่โดยดีเราสี่คนมายังห้องนอนใหญ่ของบ้าน นอนสี่คนพร้อมกันหมดเลย นานๆ ทีที่จะนอนด้วยกัน คุณพ่อเขาเลยจัดการให้นอนด้วยกันทั้งหมด"พายนอนพักก่อนก็ได้พี่ดูลูกเอง""ไหวเหรอคะ?""สบายมากครับ" ดีเหมือนกันเพราะตอนนี้มาเจอกับ
ตอนนี้ฉันคลอดลูกแฝดแล้ว อายุได้สามขวบเป็นผู้ชายทั้งคู่ ฉันเลี้ยงลูกโดยที่มีพี่เลี้ยงช่วยอีกหนึ่งคนเพราะถ้าให้ฉันเลี้ยงเด็กผู้ชายเองทั้งสองคน มีหวังฉันได้หัวฟูไม่ต้องทำอะไรแน่ๆ"หม่ามี๊ค้าบ" เสียงลูกชายคนเล็กของฉันดังลั่นขึ้นโดยที่ยังไม่เห็นเจ้าตัว พี่นธีพึ่งไปรับกลับมาจากโรงเรียน มาถึงก็วิ่งเข้ามาหาฉันเลย นิสัยขี้อ้อนเหมือนกับป๊าของเขานั้นแหละ วิ่งหน้าตื่นมาแบบนี้ต้องมาขออะไรฉันแน่ๆ"ว่าไงครับ?" ฉันย่อตัวเสมอกับลูกชายแล้วถามต่อ แล้วตามด้วยลูกชายคนโตคลอดก่อนคนแรกไม่ถึงห้านาทีที่เดินตามน้องมาอย่างใจเย็นตอนนี้ฉันทำกับข้าวในครัวพร้อมกับแม่บ้านรอคุณสามีกลับมาจากทำงาน ฉันทำเก่งขึ้นเยอะเลยแหละเพราะได้สูตรจากป้าแพรมาเยอะ"ริวอยากไปทะเลค้าบ หม่ามี๊พาริวไปทะเลหน่อยนะค้าบ" นั้นไงผิดอย่างที่ฉันบอกที่ไหน คนเล็กชื่อคีริวนิสัยได้ปาป๊าเขามาหมด ลูกชายคนนี้ถ้าอยากได้อะไรขึ้นมาก็เสียงอ่อนเสียงหวาน"ได้สิครับ แล้วพี่รันล่ะอยากไปไหม?" ในขณะที่ลูกชายคนโตของฉันอีกคนที่ยืนกอดอกมองเราสองคนนิ่งๆ ชื่อคีรันนิสัยต่างกับคนเล็กสุดขั้ว นิ่งๆ ไม่ค่อยพูดมาก และมีเหตุผลมากกว่าเด็กคนอื่นทั่วไป"ผมแล้วแต่น้องครับ" คีรัน
สามเดือนผ่านไปฉันท้องเข้าสัปดาห์ที่ยี่สิบแล้ว อาการแพ้ท้องหายไปเมื่อสองสัปดาห์ก่อน เล่นเอาฉันเพลียไปนานเลยแหละ ขนาดยังไม่ออกมายังรู้เลยว่าคงจะแสบขนาดไหน ถ้าคลอดออกมาคงแสบน่าดูเลยเจ้าก้อน พรุ่งนี้ถึงเวลาอัลตราซาวด์รู้เพศลูกแล้ว คนที่เป็นว่าที่คุณพ่อมือใหม่ตื่นเต้นจนรีบกลับบ้านเร็วกว่าปกติเลย"ทำไมกลับเร็วจังคะ?" ฉันถอดเสื้อสูทของพี่คีรินนำมาถือไว้ หลังจากที่เขาลงมานั่งที่โซฟาห้องรับแขกข้างๆ ฉัน ตามด้วยแม่บ้านที่เอาน้ำมาเสิร์ฟให้คนที่พึ่งกลับจากการทำงาน"พี่ตื่นเต้นจังพาย" พี่คีรินจับมือฉันแน่น ถึงแม้ฉันจะท้องผ่านไปแล้วราวๆ ห้าเดือน แต่คุณพ่อก็ยังคงตื่นเต้นไม่เคยเปลี่ยน ไปโรงพยาบาลกับฉันทุกครั้ง ตั้งใจฟังผลตรวจจำแม่นมากกว่าฉันที่เป็นคนท้องเสียเองอีก"ที่รีบกลับเพราะตื่นเต้นเหรอคะ?" ฉันเอียงคอถาม"วันนี้ไม่มีงานด่วนอะไรพี่เลยรีบกลับไงครับ""งัั้นไปอาบน้ำนะคะ จะได้หายเหนื่อย" ฉันถือสูธของพี่คีริน พลางขึ้นไปยังห้องนอนพร้อมกันโดยที่มีร่างสูงเดินประกบไม่ห่างอาบน้ำอะไรเสร็จก็พากันเข้านอนเพื่อไปโรงพยาบาลในพรุ่งนี้เช้าตัดภาพมาที่อีกวันคุณพ่อคุณแม่มือใหม่อย่างเราก็มานั่งอยู่ตรงหน้าหมอฮาน่าแล้
"ป๊าหม่าม้าสวัสดีครับ/ค่ะ" ฉันและพี่คีรินเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ของป๊าและหม่าม้าพี่คีรินพร้อมกัน หย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาโดยที่มีผู้ใหญ่สองคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว"ไงลูกชาย ได้แผลกลับมาด้วยนี่" ลุงคิณเอ่ยถาม"นิดหน่อยป๊า ช่วงนี้คาสิโนกำลังรุ่ง คู่แข่งเยอะนิดหน่อย""เฮ้อ…ม้าว่าเพลาๆ ความเสี่ยงบ้างก็ได้นะคีริน แฟนก็มีแล้ว บ้านก็ไม่ได้จนอยากจะรวยล้นฟ้าไปถึงไหน?" ป้าแพรบ่นต่อ ซึ่งฉันเห็นด้วยมากๆ งานคาสิโนของเขาถึงจะถูกกฏหมายของต่างประเทศ แต่มันเสี่ยงมากๆ เลย"คุณอย่าไปห้าม ปกติของคนที่อยู่ในช่วงกำลังสร้างตัวสร้างฐานะ ถ้ามีลูกก็ยิ่งทำงานหาความมั่นคงหนักกว่านี้อีก" ลุงคิณรีบพูดขัดความคิดตรงข้ามกัน ตอนนี้คงไม่ใช่แค่ถ้ามีลูกแล้ว…มีแล้วต่างหากละ ว่าที่คุณพ่อถึงได้ขยันขันแข็งขนาดนี้"หม่าม้าเลิกบ่นก่อน วันนี้ผมตั้งใจจะมาบอกข่าวดีครับ" พี่คีรินเปิดประเด็นคำพูดกับป้าแพรและลุงคิณ ส่วนฉันได้แต่จับมือพี่คีรินแน่น ลุ้นไปกับเขาที่กำลังจะเอ่ยบอกถึงหลานคนแรกของตระกูล"ว่าไงคีรินหม่าม้ารอฟังอยู่" ป้าแพรพูดขึ้นต่อแล้ว รอลุ้นกับคำพูดของพี่คีรินที่มีชั้นเชิงไม่ยอมพูดออกมาเสียที"พะพายท้องแล้ว หม่าม้ากับป๊าจะมีหลา
"ป๊าหม่าม้าสวัสดีครับ/ค่ะ" ฉันและพี่คีรินเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ของป๊าและหม่าม้าพี่คีรินพร้อมกัน หย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาโดยที่มีผู้ใหญ่สองคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว"ไงลูกชาย ได้แผลกลับมาด้วยนี่" ลุงคิณเอ่ยถาม"นิดหน่อยป๊า ช่วงนี้คาสิโนกำลังรุ่ง คู่แข่งเยอะนิดหน่อย""เฮ้อ…ม้าว่าเพลาๆ ความเสี่ยงบ้างก็ได้นะคีริน แฟนก็มีแล้ว บ้านก็ไม่ได้จนอยากจะรวยล้นฟ้าไปถึงไหน?" ป้าแพรบ่นต่อ ซึ่งฉันเห็นด้วยมากๆ งานคาสิโนของเขาถึงจะถูกกฏหมายของต่างประเทศ แต่มันเสี่ยงมากๆ เลย"คุณอย่าไปห้าม ปกติของคนที่อยู่ในช่วงกำลังสร้างตัวสร้างฐานะ ถ้ามีลูกก็ยิ่งทำงานหาความมั่นคงหนักกว่านี้อีก" ลุงคิณรีบพูดขัดความคิดตรงข้ามกัน ตอนนี้คงไม่ใช่แค่ถ้ามีลูกแล้ว…มีแล้วต่างหากละ ว่าที่คุณพ่อถึงได้ขยันขันแข็งขนาดนี้"หม่าม้าเลิกบ่นก่อน วันนี้ผมตั้งใจจะมาบอกข่าวดีครับ" พี่คีรินเปิดประเด็นคำพูดกับป้าแพรและลุงคิณ ส่วนฉันได้แต่จับมือพี่คีรินแน่น ลุ้นไปกับเขาที่กำลังจะเอ่ยบอกถึงหลานคนแรกของตระกูล"ว่าไงคีรินหม่าม้ารอฟังอยู่" ป้าแพรพูดขึ้นต่อแล้ว รอลุ้นกับคำพูดของพี่คีรินที่มีชั้นเชิงไม่ยอมพูดออกมาเสียที"พะพายท้องแล้ว หม่าม้ากับป๊าจะมีหลา