"Deal or No Deal?" natutuksong mga salita galing kay Carmelita. Nasisiyahan si Carmelita sa kanyang ginagawa at hindi na kayang maghintay. Inalis ni Yedd ang kamay ni Carmelita at tumayo. "NO DEAL" ang tunog ng kanyang boses ay sobrang galit na ikinagulat ng dalaga. Lumisan ito sa lugar na walang pakialam sa mga nangyayari sa kanyang paligid.
Ikinagulat man ni Carmelita ito pero nagaganahan siya sa kanyang ginagawa. It's challenging her to do more. "Makukuha rin kita, Yedd" masayang sabi ni Carmelita habang tinitingnan ang binata na lumalabas sa pintuan.
"Nagtatrabaho ka ba dito?" salitang galing sa likod ni Carmelita. Hindi na nito hinintay si Carmelita lumingon at umupo ito sa kinauupuan ni Yedd kanina. Nang makita ng dalaga na nagulat si Carmelita nagbigay ito ng matamis na ngiti. Ang suot ng dalaga ay fitted na damit kagaya kay Carmelita ngunit iba ang kulay at desenyo. "HI, I'M MARTHA."
"CARMELITA, Costumer lang ako dito" sabi ni Carmelita sabay bigay ng shake hands sa babae.
"Narinig ko kasi kanina na inaalok mo yung lalaki. Dito sa bar na ito bawal kaming mag-alok dapat ang lalaki ang aalok. Sasabihan sana kita na bawal yang ginagawa mo. Pasensiya na." ang boses ng babae sobrang linaw kaya napadali ni Carmelita ng pag-intindi.
"It's Okay Martha. Ilang taon ka na?"
"18"
"Pareho lang pala tayo" sagot ni Carmelita kasabay ng ngiti.
"Ba't mo naman na pag-isipan mag-alok?? Wag kang tumulad sa amin, Mahihirapan kang makahanap ng lalaking tatanggap sa pagkatao mo. Sayang yang wangis at katawan mo paglalaruan lang at pandirian. Carmelita mag-aral ka mo na mahaharap mo rin ang tunay na kaligayan." ang mga salita ni Martha nagbigay ng kirot sa puso niya. Pagkatapos binitawan ni Martha ang mga salita tumayo ito at binigyan ng tapik sa balikat si Carmelita.
Kanina pa tulala si Carmelita sa sinabi ni Martha hindi niya kayang tanggapin na walang tatanggap sa kanyang pagkatao, na walang magmamahal at lalong hindi niya kayang habang buhay na ganito ang sitwasyon. Pangarap ni Carmelita noon pa na magkaroon ng anak, gusto niyang mabuhay ng payapa at mawawala lang ang lahat dahil sa sumpa, hindi niya kayang tanggapin ito.
Ibinalik ni Carmelita ang sarili sa kanyang unang kinaroroonan at uminom ng alak. Sa tuwing na aamoy ang alak sa gabi ang sexual na pananasa ni Carmelita ay nagigising. Matapos maubos ang alak agad na naghanap si Carmelita.
Pagkatapos ng paghahanap agad nag tungo ang dalawa papuntang hotel. Guwapo ang mukha ng lalaki patungo sa katawan nito ngunit ang edad nito ay 35 na at sinabi nito na may asawa na siya. Wala rin namang pinipili ang sumpang ito kaya ginawa ni Carmelita ang nararapat na gawin para sa sumpa. Kinabukasan, kagaya ng dating gawi maaga siyang lumisan sa lugar. Pagdating sa bahay, agad siyang nagtungo sa kanyang silid-tulugan at inihiga ang sarili sa malambot na kama.
Bago isinara ang mga mata sinabihan muna niya ang mga magulang ng mga bata na wag ng ipapunta sa paaralan ang kanilang mga anak dahil may pupuntahan siya mamaya at alam ni Carmelita na matatagalan siyang magigising pagmatutulog siya ulit. Sa isang iglap nawala ang saya ng dalaga ng matapos ang ginagawa nang makatanggap ng balita. Gumuho ang mundo niya hindi dahil hindi siya nakatulog kundi sa tawag na natanggap galing sa police station. Nagbigay ng kirot sa puso ni Carmelita ang mga salitang binitawan ng isang pulis at dahilan ng pagpatak ng mga likido na galing sa kanyang mga mata.
Habang inaayos ang sarili ginamit ito na pagkakataon ni Carmelita na tawagan si Yedd. Ipaalam niya na pinapupunta sila sa station. Ang balitang iyon ay nagpangamba kay Yedd, sa boses kasi ni Carmelita lungkot ang nangingibabaw. Sinabi na ng pulis kay Carmelita pero wala siyang lakas ng loob na sabihin ito sa iba kaya para sa kanya ang station na lang ang bahala magsabi kay Yedd.
Naunang dumating sa police station si Yedd, Hindi muna siya pumasok sa loob sa halip hinintay si Carmelita sa labas. Nagtatalo na ang kanyang damdamin at utak, alam niyang ang balitang ito ay masama.
"Carmelita!" nang matanaw ni Yedd na lumalabas ng sasakyan si Carmelita agad niya itong sinalubong. Ang mga mata maihahalintulad sa drug adik at ang katawan nito parang lantang gulay. Sa kilos at galaw ng dalaga alam na ni Yedd na tama ang kanyang hinala.
Agad nagtungo ang dalawa sa loob, bumati si Yedd sa mga tauhan habang ang katabi niya ay walang pake sa nangyayari, alam niya kailangan niyang maging matatag.
"Kayo ho ba yung naghahanap kay Ankara Verdosa?" natauhan si Carmelita sa mga salitang ito ng pulis kaya siya na ang sumagot "Opo, Kami po yun".
" Maupo kayo" pinaupo ng pulis ang dalawa sa dalawang silya na nasa harapan ng kanyang mesa.
" Natatandaan niyo po ba ang kulay ng kanyang damit? Ma'am ang Sir. "
Si Yedd na ang sumagot dahil alam niya ang huling pinuntahan ni Ankara, nakita rin niya sa CCTV ng hospital ang damit nito paglabas ng kwarto hanggang sa paglisan sa hospital. "Itim po ang kulay ng kanyang jacket paired with jeans at may suot po itong mask, Sa katunayan may litrato po ako." Ipinakita agad ni Yedd sa pulis ang litrato naramdam ang lungkot sa mga mata.
"Magkatulad ang kanyang damit sa damit na ito tama?" agad ipinakita ng pulis ang larawan na nakalagay sa A4 na papel. Tugma ang mga damit nasinuot ni Ankara ng gabing iyon ngunit hindi na mamumukhaan ang wangis nito. Hindi na hinintay ng pulis ang sagot ng dalawa ng makita ang mga ito natulalang tulala habang tumitingin kaya nagpatuloy na lang siya sa pagsasalita.
" Ang bilis nag-agnas ng kanyang katawan. Mabuti na ilibing niyo na ang kanyang katawan."
"Makikita dito sa larawan na may lupid sa leeg ng dalaga, hindi siya pinatay siya ang kumitil ng kanyang buhay."
"Kung gusto ninyong imbestigahan pa ang nangyari lumapit lang kayo sa amin."
Hindi na napigilang lumuha ni Carmelita sa harapan, hindi niya kayang tanggapin ang pagkawala ng kaibigan. Hindi lang si Carmelita ang nagluluksa pati rin si Yedd na pilit tinatago ang nararamdaman. "Saan po ba niyo siya natagpuan?"
" Sa bakanteng lote yung malapit sa WPGHospital."
"Sa bakanteng lote yung malapit sa WPGHospital." Bumilis ang pagpatak ng mga luha ni Carmelita ng marinig ito. Alam niya na ang WPGHospital ay ang hospital na tinatrabahuan ni Yedd at ang hospital na tinakasan ni Ankara. Napa-buntong hininga si Yedd at inilagay ang matamlay na tingin sa pulis. "Maari ba naming kunin na ang kanyang bangkay?""Bago po yan, Willing po ba kayong ipa autopsy ang labi?"Tiningnan muna ni Yedd si Carmelita bago sumagot sa pulis. "Kakausapin muna namin ang kanyang mga magulang, Pero pwede naman siguro na kunin niyo na lang ang kailangan eh examine for preparation. Tatawagan lang po namin kayo." Tumango ang pulis kay Yedd. May puntos ang binata. "Ihahatid po namin mamaya. Send niyo lang ang address at ipaalam sa magulang ni Ankara." Nilisan nina Yedd at Carmelita ang lugar na may puson
Matapos binitawan ni Carmelita ang mga magagandang salita agad nanglaki ang kanyang mga mata ng kumawala si Yedd sa yakap niya. Ngunit ikinasiya naman niya ang ginawang sunod na hakbang ng lalaki. Tumayo ito habang tumitingin sa mga mata ng dalaga. Ang mga tingin niya ay parang opyo na ang hirap pigilan. Mabilis na hinawakan ni Yedd ang leeg ni Carmelita at binigyan ng matamis na halik. Ang mga halik na ibinigay ng lalaki may dalang lungkot. Nang maramdaman ni Carmelita na lumalalim na ang halikan nila kumawala siya at binigyan ng ngiti ang lalaki."Let's go" matutuksong salita galing kay Carmelita. Sumunod ang lalaki sa kanyang utos na walang anong sabi, para kay Yedd kahit ngayon lang gabi nais niyang makalimot, nais niyang maging masaya. Kahit hindi pa nabubuksan ang pintuan ng kwarto nagsimula ng maghalikan ang dalawa. Ang mga halik ng mga ito ay parang wala ng b
The atmosphere of the car is so relaxing because of the music but for Carmelita side, she's a completely opposite. "I'm Sorry sa nagawa ko." Matapos bitawan ang mga salitang iyon ni Carmelita nagbigay siya ng ngiti dito. Nang marinig ang mga salita ng dalaga agad niyang inilagay ang tingin sa dito, bilang ganti ningitian niya lang ito at ibinalik ang tingin sa kalye."Saan ka pala galing?" maginoong boses galing sa lalaki. Nangamba si Carmelita kung ano ang dapat sasabihin, nahihiya siyang sabihin ang katotohanan na galing siya sa hotel natatakot siya kung ano-anong maaring pumasok sa utak ng lalaki. "Ako? Galing ako sa bookstore" nung tumatakbo siya kanina may nakita siyang bookstore sa tapat ng hotel na maagang nagbukas kaya naman she come up with that answers."What a coincidence, nang galing din ako dun kanina. Do you love books?" patuloy lang sa pagmamaneho ng lalaki habang si Carmelita n
Gumuho ang mundo ni Cynah matapos marinig ang mga salita ng ama at ina, at napasabi sa sarili kung magulang niya ba ito o hindi. Tumawa ang dalawa ng makita ang kanilang anak na nakasimangot. "Alam mo Anak, Your not that fully develop. Uunlad rin yan. Tiwala lang". ang mga salitang ito nagpalala pa ng inis ni Cynah, mukhang ang Ama nalang ang kakampi niya dito." FIGHTING!". nang marinig ito galing sa ama tuluyan ng nagalit si Cynah. Nagkamali pala siya."Let's Go" upang mawala na ang usapan tungkol sa malaki niyang dibdib churrr... Iniba niya ang usapan. Tumango ang mag-asawa at sumunod sa anak, siguradong hindi kumportable sa paglalakad patungo sa sasakyan, tiniis ito ni Cynah, ayaw na niyang maulit ang paksa na iyon sa buong buhay niya. Hindi pa nakakapasok ang tatlo sa sasakyan natigilan at nagulat
"Mayron making niyan.. Wag munang bayaran." -hindi napigilan ni Cynah na mausisa sa mga salita ng kapatid kaya dinagdagan niya ito. "At Sino naman ang iniiwasan mo?""BASTA" nangingiting sabi ni Carmelita at sabay tumayo sa kinauupuan."Hoyyy..Anong "BASTA"? Hindi kita bibigyan!" matapos bitawan ang mga salita lumakad si Cynah upang umalis."Teyka!" Nagbigay ng ngiti si Cynah bago lumingon sa kapatid. Alam niyang hindi siya matitinis nito. "Sasabihin mo na?""Hmmmm.""PERFECT!" galing kay Cynah sabay bigay ng isang malakas na palakpak."Si Yedd"Natatawa si Cynah sa sagot ng kapatid anong mayron kay Yedd at talagang ayaw nitong pumunta, anong nakakatakot dun mas matatakot pa ako kay Ankara dahil multo na. Ang lalim na ng halakhak at iniisip ni Cynah at nang makita ni Carmelita na mukhang ayaw tumigil
Pagdating sa mansion agad nagtungo ang pamilya sa salas. Present ang lahat maliban sa ina at ama nina Lillia. Naunang dumating sa mansion si Lillia ang pangalawang anak ng Silverio, kung saan mayroong ibabalita. Nanduon rin ang pangatlo na dala ang asawa at isang anak na may edad na sampu, hindi rin nagpahuli ang pangapat na dala rin ang asawa at ang tatlong anak nito na may edad na labimpito, sampu at anim. Ang huling dumating sa magkakapatid ay si Lucy. Nakangiti itong dumating at may galak sa damdamin ang nabuo. Labis ang kwentuhan ng lahat at mukhang walang planong kumain kaya nagtaka si Cynah. Hindi niya mapigilang magtanong kaya naglakas loob ito. "Hindi pa ba tayo kakain?" Sinang-ayunan ng lahat ang sabi ni Cynah maliban kay Lillia. "Wait lang kayo, mayhinihintay ako.""SPECIAL GUEST?" tanong galing kay Cynah. Wala siyang magagawa kundi pigilan ang kanya
"Oo Ate hindi ko na ibabalik si "Larah", pero paano kung dadalhin ako ng marumi kung sarili doon. Alam mong hindi ko ito mapipigilan." malungkot na sagot ni Carmelita sa kapatid. Natahimik si Cynah at binigyan ng yakap ang kapatid, makikita sa mga mata ng dalawa ang lungkot. Matapos ang yakapan nagtungo muna si Cynah sa kusina upang kumuha ng tubig, alam niyang kanina pa nauuhaw ang kapatid. Bago lumakad tiningnan muna niya ang kanyang relo. "5 MINUTES LEFT" kasabay ng isang buntong hininga."Heto, uminom ka muna, Lalo't na't batid ko kanina ka pa nauuhaw.""Salamat." matapos sumagot agad ininum ni Carmelita ang tubig."Ate, kailangan ko rin ang gamot bukas at sa susunod na bukas. Ayaw kung mapahiya ang aking sarili sa araw ng kasal ni Tita Lillia. Lalo't na't batid kung umaga hanggang gabi ang pagdiriwang." Tumango si Cynah at binigyan mg ngiti ang
Ang maningning na araw na parang perlas, sa ilalim ng tahimik na karagatan ang nagpagising kay Carmelita. Pinagmasdan niya ang paligid na ubod ng katahimikan. Binalikan ng kanyang alaala ang mga pangyayari bago siya tuluyan nakatulog kahapon. Hindi na niya ikinabahala na 6 na ng umaga siya nakagising sa halip na 5 dahil naniniwala siya sa sobrang pagod lang ito. Itinayo ni Carmelita ang sarili, madali lang ang pagpunta niya sa salamin dahil mahaba naman ang kadena. Tiningnan niya ang sarili at nagulat sa nakita. Ang kanyang mga labi ay namumutla at makikita sa mata ang pagod na para bang isang gabi siyang walang tulog. Inilagay niya ang kanyang mga kamay sa noo at nadama ang sobrang init na mahahalintulad sa klima ngayon. Gustong sumigaw ni Carmelita ng tulong ngunit nabigo siya gayun din ng katawan nanghihina rin ang kanyang boses. Alam niyang walang magagawa ang kanyang boses kaya naman kinuha