ใช้หนี้ [1]

กชนันท์ (กด-ชะ-นัน) เป็นเด็กนิสัยดี ร่าเริง และเป็นที่รักของเพื่อน เธอเป็นนร.ม.ปลายที่เรียนเก่ง ประวัติดี กชนันท์อยากมีอนาคตไกล ต่อมหาวิทยาลัยเพื่อเรียนหมอ เธออยากทำงานรักษาคนไข้ ดูแลพวกเขาให้มีสุขภาพที่ดี

“กลับก่อนนะทุกคน” กชนันท์โบกมือลาเพื่อนสาวทุกคน พลางเดินขึ้นรถประจำทาง เพื่อเดินทางกลับบ้าน เธออารมณ์ดีมาก เพราะผลสอบกลางภาควันนี้ ออกมาดีเสียเธออยากจะรีบเดินทางกลับบ้านไปบอกพ่อแม่ ว่าเธอสอบผ่าน

******

เด็กสาวเดินทางกลับมาถึงบ้าน พบว่ามีรถแปลกๆ ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน จอดอยู่หน้าบ้าน มันเป็นรถแวนขนาดใหญ่สีดำ สำหรับที่นั่งหลายคน ภายในรถมีคนขับรถผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งนั่งอยู่... เขามองเธอด้วยสีหน้าปกติดูน่ากลัว

กชนันท์รีบบ่ายสายตาเบี่ยงหนี รีบเข้าไปในตัวบ้าน พบว่าประตูบ้านเปิดกว้าง พร้อมกับเสียงของผู้ชายหลายคน กำลังข่มขู่พ่อแม่ของเธออยู่...

“ว่าไง... จะให้หรือไม่ให้... เดี๋ยวตบแม่งเลย” ชายร่างสูงใหญ่ เป็นคนแปลกหน้าอยู่ในบ้านของเธอห้าคน กำลังยืนอยู่เหนือร่างพ่อแม่ของเธอ ซึ่งนั่งกอดกันอยู่บนพื้น แววตาของพวกเขากำลังหวาดกลัว

“นี่มันเรื่องอะไรกันคะ?” กชนันท์เริ่มตกใจ และเบิกตากว้าง ทำให้ชายแปลกหน้าที่อยู่ใกล้ๆ ประตูอีกสองคนรีบรุดเข้าไปจับตัวกชนันท์เอาไว้ทันที กระเป๋านร.หลุดจากมือ เด็กสาวกำลังตกใจหวาดกลัว เธอยังไม่รู้เลยนี่มันเรื่องอะไรกัน

“อย่าเถอะ ได้โปรดอย่าทำอะไรลูกสาวผมเลยนะ ผมไม่มีให้จริงๆ อย่าทำร้ายแกเลยนะครับ ผมขอร้องล่ะ...” เสียงของ ชวินทร์ พ่อกชนันท์คลานเข่าขอร้อง ชายผู้ยืนสูงเหนือหัวเขา กำลังข่มขู่และจับลูกสาวเขาเอาไว้

“พ่อ... ช่วยหนูด้วย... แม่ช่วยหนูด้วย...” กชนันท์ยังไม่รู้อะไรเลยว่านี่มันเรื่องอะไรกัน พวกเขาควบคุมตัวเด็กสาวเอาไว้ทั้งชุดม.ปลายเอกชน... ทำให้ชวินทร์และภรรยาต้องลำบากใจ

“นายไม่มีเงินมาจ่ายดอกเบี้ยพวกฉันมาสามเดือนแล้ว... จะให้ฉันยิงหัวเมียแกหรือจะให้ฉันเอาตัวลูกสาวแกไปขัดดอกสักอาทิตย์...” ชายผู้มาทวงหนี้กำลังจ่อปืนมายังศีรษะภรรยา ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ เขากำลังทวงด้วยวีธีที่รุนแรง

“อย่านะ...อย่า... ได้โปรดอย่าทำอะไรเมียผมหรือลูกสาวผมเลยนะครับ ผมสัญญาว่าจะรีบหามาคืน...” ชวินทร์พยายามที่จะต่อรอง และหาเงินมาคืน เขาเริ่มหมดหนอย่างหวาดกลัว

“สรุปว่า ต้องยิงเมียแก จะมีเงินเหลือมาจ่ายดอกเบี้ยใช่มั๊ย?” เขาถามย้ำ ก่อนจะเหนี่ยวไกปืน...

“อย่านะ...อย่าทำอะไรแม่หนู... ได้โปรดเถอะ...” กชนันท์แทบตกใจกลัวจนน้ำตาหลั่งไหลอาบแก้ม เธอไม่อยากเห็นแม่ถูกฆ่า เพราะแค่ถูกทวงหนี้... เธอร้องไห้จนแทบเข่าอ่อนทรุดตัวลงพื้น...

ทำให้ผู้ทวงหนี้เริ่มแสยะยิ้มอย่างพอใจ หันไปทางชวินทร์และภรรยา พวกเขาเกือบตาย แต่ก็รอดมาได้เพราะลูกสาวกลับมาบ้านวันนี้

“เห็นแก่ลูกสาวแกก็แล้วกัน... เฮ้ย!!! ไปเว้ยพวกเรา พาตัวเด็กนี้ไปด้วย...” เขากลับออกคำสั่งให้ลูกน้องอุ้มกชนันท์ออกไปด้วยกัน เด็กสาวร้องเสียงหลงตกใจ เมื่อถูกอุ้มเท้าลอยจับเข้าไปในรถแวนคันใหญ่สีดำปิดรอบด้าน

“อย่าเอาลูกสาวผมไปเลย...” ชวินทร์วิงวอนขอร้อง เขาจะรีบหาเงินมาจ่ายดอกเบี้ยพร้อมต้นให้แก่ผู้ทวงหนี้ แต่สายไปเสียแล้ว เขาตัดสินใจที่จะเอาเด็กสาวไป เพื่อไปขัดดอกเบี้ยแทน

“ที่ฉันไม่ยิงหัวเมียแก เพราะนังเด็กนี้มันวอนห้ามเอง... อาทิตย์หน้าฉันจะเอาลูกสาวมาคืนแกก็แล้วกัน อย่าลืมที่พูดล่ะ หาเงินมาจ่ายดอกเบี้ยด้วย อ้อ... ถ้าแกแจ้งความเมื่อไหร่ ฉันจะเอาทนายพร้อมหมายศาลมายึดบ้านแก ที่กู้เงินไปห้าล้านบาท... ตามนี้ก็แล้วกัน”

ผู้มาทวงหนี้ยังคงกล่าวด้วยน้ำเสียงเหี้ยมโหด พร้อมกลับไปกับพรรคพวก โดยมีกชนันท์ไปกับพวกเขา เธอเพิ่งจะอายุสิบหก และไม่รู้เรื่องอะไรเลย ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น พวกเขาบุกรุกบ้านเธอ และลักพาตัวเธออีกด้วย พวกเขาจะพาเธอไปไหน...

“ปล่อยหนู... ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ...” เสียงของเด็กสาวกรีดร้อง และพยายามร้องให้คนมาช่วย แต่ต้องเงียบไปเมื่อ ถูกตบหน้าหัน พร้อมต่อยเข้าที่ท้อง เด็กสาวเจ็บปวดระบมและจุกเสียดท้อง จนแทบจะร้องไม่ออก

ตัวรถสีดำคันใหญ่เคลื่อนออกไป ทิ้งให้ชวินทร์กับภรรยาอยู่บ้าน และต้องทำตามคำพูดหลังจากนี้อีกหนึ่งอาทิตย์ เขาจะต้องหาเงินมาจ่ายดอกเบี้ยพร้อมต้น ไม่เช่นนั้นแล้ว... เขายังไม่รู้เลยว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวของเขา

“นี่เราจะทำยังไงกันดี ยัยนันท์ถูกจับตัวไปแล้ว แจ้งความดีมั๊ยจ๊ะ?” ภรรยาเขากำลังจิตตกเมื่อเห็นลูกสาวถูกจับไป เธอเสียใจและอยากได้ลูกคืน เธออยากจะแจ้งความจึงขอความเห็นสามีก่อน

“แจ้งไม่ได้หรอก มันจะเอาทนายและหมายศาลมายึดบ้าน เราจะไม่เหลืออะไรเลยนะ” ชวินทร์ย้ำอีกครั้ง เขาจะพยายามทำทุกอย่าง เพื่อให้มีบ้านหลังนี้อยู่ สำหรับลูกสาวเขา และเขากำลังคิดอยู่ว่าจะหาเงินมากมายไปจ่ายยังไง เพื่อให้ได้ลูกสาวคืน...

“คุณคะ... เราจะทำยังไงกันดี...”

“คงจะต้องไปหาทางไปกู้เงินอีกฝั่ง เพื่อไปปลดหนี้ทางนี้... เราจะต้องเปลี่ยนเจ้าหนี้บ้างเสียแล้วล่ะ....?”

“แต่คุณคะ... เรากู้พวกมันมาหกล้าน เพิ่งจะมาช็อตตอนนี้ จะมีใครให้เรากู้ได้?” การกู้ครั้งนี้ เกิดขึ้นตอนซื้อบ้าน หลังจากย้ายมาจากตจว. พวกเขาช็อตเงินมาก และลูกสาวต้องขึ้นม.ปลาย ชวินทร์ตัดสินใจกับภรรยา กู้เงินมาโดยมิให้ลูกสาวได้รู้เลย

“เราจะปลดหนี้ของพวกปทุมวดาให้ได้ เพื่อไปหาเจ้าหนี้ที่ไม่โหดร้ายกว่านี้...” ชวินทร์ตัดสินใจแล้ว เขาจะทำทุกอย่าง เพื่อหาเงินมาก้อนเดียวปิดหนี้ของปทุมวดา แล้วเป็นหนี้ที่อื่นที่ดีกว่าของปทุมวดา...

******

“หุปปากซะ นังเด็กน้อย... อีกเดี๋ยวแกจะต้องทำงานใช้หนี้ขัดดอก... พูดมากเดี๋ยวตบปากฉีกเลย...” ผู้ทวงหนี้สั่งน้ำเสียงดุดัน ทำให้ลูกน้องอีกสี่คนนั่งเฉยๆ โดยไม่มีความเมตตาให้...

“พี่ยศครับ... อย่าไปมือหนักกับเด็กเลย เสียโฉมไป เดี๋ยวทำงานไม่ได้นะครับ เจ๊ปทุมฯ จะดุเอา...” ลูกน้องเตือนด้วยความหวังดี ทำให้ยศเริ่มหันความสนใจแปลกๆ จึงเริ่มถามกชนันท์ทันที...

“เฮ้ย... ตอบกูมาตามตรง... ยังบริสุทธิ์อยู่หรือเปล่า...” เด็กสาวไม่กล้าตอบ เขาทำให้เธอรู้สึกกลัวมาก จึงก้มหน้าหลบสายตา หวังเพียงว่าเขาจะไม่ทำร้ายเธออีก...

“สงสัยจะจริง...อย่างนี้น่าจะขายได้ราคางาม ถ้าเอามาขัดดอก ก็น่าจะขอเจ๊ปทุมวดาสักนิดหน่อย ค่าไปทวงหนี้ของไอ้ชวินทร์ พวกมึงเห็นด้วยกับกูป่าว?” ยศเริ่มใช้หัวคิดและออกความเห็น... ทำให้ลูกน้องทุกๆ คนหันมองมาทางกชนันท์ด้วยความสนใจ

ตั้งแต่ทำงานมา ยังไม่เคยได้ฟาดเด็กม.ปลาย อย่างน้อยก่อนจะนำตัวกลับไปให้ชวินทร์ พวกเขาคิดว่าน่าจะได้รางวัลตกนี้บ้าง หลังจากเด็กถูกขายเปิดบริสุทธิ์ ค่าขัดดอกเบี้ยก้อนนี้

“ลูกพี่ยศก็ถามเจ๊ปทุมฯ เองก็แล้วกัน พวกผมรอส่วนแบ่งจากพี่ยศนะ” ความเห็นจากเสียงหนึ่ง ในหมู่ลูกน้องที่หิวโหย มันทำให้ใจของกชนันท์อกสั่นขวัญแขวน พลางคิดอยู่ว่า พ่อแม่เธอไปติดหนี้พวกนี้ตอนไหน...

“หนูขอคุยกับเจ๊ปทุมของพวกพี่ได้มั๊ย? พ่อแม่หนูติดหนี้เจ๊ของพวกพี่ตอนไหน...” กชนันท์ถามด้วยความสงสัย และใช้น้ำเสียงอย่างระมัดระวัง ยศถึงกับไม่พอใจ เขาไม่ได้ถูกจ้างมาเพื่อตอบคำถามเธอ...

“อีนี่วอนซะแล้ว.. เดี๋ยวตบให้ลิ้นฉีกเสียเลย...” ยศไม่อยากบอกเธอ เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่เขารู้ สิ่งที่ยศรู้ เขามาทวงหนี้ และรับรางวัล รับค่าจ้าง อย่างน้อยก็อยากได้ส่วนแบ่ง หรือนอนกับเด็กม.ปลายสักครั้ง เขาจะตั้งใจทำงานให้เจ๊ปทุมวดาอย่างดี

“เอาตัวไปให้เจ๊ปทุมฯ ดีกว่านะพี่ยศ เผื่อแกจะพูดกับตัวเด็กเอง เจ๊แกสั่งว่า ถ้าไม่มีเงินให้... ก็ยึดลูกสาวมาชั่วคราวสักอาทิตย์ พี่ก็ทำถูกแล้วนิ อย่าไปตบเด็กมันอีกเลยนะ สงสารมัน...”

หนึ่งในหมู่ลูกน้อง ซึ่งนั่งอยู่ข้างหลัง คุมตัวกชนันท์ พูดเป็นเชิงเตือนสติ อย่างน้อยสินค้าต้องไม่มีรอยช้ำ

“มึงก็พามันไปหาเจ๊ปทุมฯ เองสิ ไอ้กันย์ กูไม่อยากคุยกับเจ๊เยอะ เดี๋ยวแกจะหักเงินกูไม่มีพอจะกินข้าวกันพอดี” ยศไม่อยากต่อรองอะไรเจ๊ปทุมฯ แม้ในใจแอบหวังว่าจะได้ฟันเด็ก ถ้ากันย์พูดได้สำเร็จ เขาอาจจะได้ฟาดเด็กกับพวกแบบรุมโทรมสนุกๆ

“พี่อย่าทำอะไรหนูเลยนะ ให้หนูทำงานก็ได้ แต่อย่าข่มขืนหนูเลยนะพี่...” กชนันท์ขอร้องวิงวอน เธอไม่อยากถูกทร้ายก่อนจะได้กลับบ้าน และไม่รู้ว่าจะต้องอยู่กับพวกนี้นานแค่ไหน เพิ่งจะสอบกลางภาคผ่าน แต่กลับถูกจับมาขัดดอก...

“ให้เจ๊ปทุมฯ เป็นคนตัดสินเองเถอะนะ พวกพี่แค่ทำงานตามที่แกสั่ง...” กันย์พยายามพูดให้ดีที่สุด เพื่อมิให้เด็กขัดขืน ส่งเสียงร้อง และเขาก็ไม่อยากทำร้ายเด็กสาวในรถตอนนี้ด้วย...

******

เมื่อตัวรถแวนใหญ่คันสีดำ เคลื่อนเข้าไปในบริเวณบ้านใหญ่ มีพื้นที่กว้างหน้าบ้าน พวกเขาทั้งหมดลงจากรถ พร้อมพาตัวกชนันท์เข้าบ้าน ไปพบกับเจ๊ปทุมวดา ซึ่งเป็นเจ้าหนี้ของชวินทร์

“ดีมาก ยศ ที่ไปยึดทรัพย์สินของชวินทร์มาได้... ลูกสาวหน้าตาดีนะ... ท่าทางจะสดอยู่” แววตาของเธอกำลังพินิจพิเคราะห์ว่าควรจะขายเด็กคนนี้ให้เศรษฐีคนไหน จะประมูลราคาเด็กสาวบริสุทธิ์ครั้งแรกได้กี่หมื่น

“เจ๊ครับ... ผมบอกชวินทร์ตามที่เจ๊สั่งแล้ว... ก่อนจะเอาตัวไปส่งคือพ่อแม่เด็ก พวกผมขอคนละดอกก่อนเอาไปคืนได้มั๊ยครับ?” ยศค่อยพูดอย่างเกรงใจ เขาควรได้รางวัลนี้หลังจากลักพาตัวเด็กมาขัดดอก

“อย่ามาพูดจางี่เง่า พวกแกมีเงินให้ฉันหรือเปล่าล่ะ? แค่ค่าจ้างฉันจ่ายไม่เคยเบี้ยว อย่ามาต่อรอง...เอาตัวเด็กไปขัง ไป!!! ” เจ๊ปทุมวดาสั่งน้ำเสียงสูงตวาดแหลม ทำให้ลูกน้องของยศต้องพากชนันท์ไปยังห้องพิเศษ

กันย์เป็นชายหนุ่มที่รูปร่างใกล้เคียงกับกชนันท์ เขาควบคุมตัวเธอไปเอง...

“อย่าทำอะไรฉันเลยนะจ๊ะ...ปล่อยฉันไปเถอะ...” กชนันท์ยังคงขอร้องไม่ขาดสาย เธอกลัวและก็หิวข้าว กำลังจะเป็นลมแล้ว สายตาฝ้าฟาง ลมออกหู เรี่ยวแรงค่อยๆ หายไป ท้องก็เจ็บ แก้มก็บวม...

“ไม่ได้หรอก แต่อยากได้อะไรก็บอกล่ะกัน หิวหรือยังล่ะ?” กันย์รู้สึกสงสาร เลยคุยกับเด็กสาวดีๆ พร้อมแอบเป็นห่วงลับหลังคนพวกนั้น

“หิวแล้ว ว่าแต่พี่ชายชื่ออะไรล่ะ?” เธอตอบสั้นๆ ก่อนจะมองหน้าชายที่ใจดีกับเธอ กชนันท์อยากรู้จักชื่อเขา

“กันย์ เดี๋ยวจะไปบอกเจ๊ปทุมวดาให้ หาข้าวมาให้ทาน อยู่ที่นี่เป็นเด็กดีนะ” กันย์บอกอย่างสุภาพ ปิดประตูลงกลอนล็อคห้องอย่างดี เพื่อไปรายงานให้เจ้านายสาวที่แสนดุ....

ระหว่างนี้กชนันท์ยังไม่รู้ชะตากรรมเลยว่า เธอจะต้องถูกใช้งานขัดดอก หรือประมูลอะไรแบบนั้น เด็กสาวรู้สึกหวาดกลัว พร้อมกับคิดถึงบ้านและพ่อแม่... แววตาของเธอกำลังมองหาหน้าต่างหรือทางออก คิดอยากจะปีนหนีออกไปจากที่นี่...

******