Chapter 6: Endless Interviews

Akala ko noong una, madali lang ang maghanap ng kapalit ko. Confident ako dahil kilala ko si Sir Alex,ang bawat galaw nito, kung ano ang standards niya, at kung paano siya mag-isip. Pero mali pala ako. Maling-mali.

Ilang araw pa lang kasi simula ng mag-umpisa ang interview, pero gusto ko nang sumuko. Paano ba naman kasi ay lahat na lang ng applicants na iharap ko dito ay ayaw niya.

Unang applicant sa linggong ito ay isang lalaki. Maayos manamit, mabango, may dating. Magaling at confident din ito magsalita. Halatang sanay sa corporate environment. Habang iniinterview ito ng boss ay parang okay naman lahat. Panay ang tanong at maayos naman ang mga naging sagot ng lalaki. Pero napansin kong hindi man lang tumitingin si Sir Alex sa resume. Tahimik lang siyang nakikinig sa sagot nito habang nakahalukipkip.

Pagkatapos ng ilang minuto, tumikhim siya. “Next.”

“Sir, bakit po?” tanong ko pa na medyo naguguluhan.

“Too much perfume.” Bulong nito ng tumalikod na ang applicant.

Napasapo na lang ako sa noo. Sa dami ng sinabi ng lalaki kanina ay yung pabango lang pala ang napansin nito. 

Kinabukasan, babae naman ang applicant. Grabe sa confidence, parang beauty queen ang datingan. Kaunti nga lang ata ang tangkad ng boss ko dito. Partida at hindi naman kataasan ang suot nitong sapatos. Ang galing din sumagot, kulang na lang ay ‘I thank you’ sa huli. Eto na talaga! Mukhang magugustuhan ito ng boss.

Pero bago pa siya makapagsabi ng last sentence, biglang nagsalita si Sir Alex. “Thank you. We’ll call you if you pass.”

Paglabas ng babae, tinanong ko siya ulit. “Sir, pasado naman siya ‘di ba?”

“Too talkative,” sagot niya, seryoso pa rin ang mukha. “Nakakapagod kausap.”

Natawa ako nang mahina. “So gusto niyo pala ‘yung tahimik lang, Sir?”

“Not really.” Tulad ng dati ay walang reaksyon ang mukha nito.

Pinigilan ko na lang ang sarili na magtanong pang muli dahil tumalikod na ito sa akin.

Sa sumunod na araw, dumating ang isang medyo shy type na babae. Conservative ang dating nito sa suot na black slacks at long sleeves na blouse. Halatang tahimik ito dahil napakatipid sumagot. 

“Oh ayan ha, sabi mo ayaw mo sa masyadong madaldal. Ayan na yung hinahanap mo.” bulong ko pa sa sarili.

“She lacks initiative.” Sabi nito saktong pag upo ko sa harap nito. Galing lang ako sa labas at hinatid ang babae sa pinto ng matapos ang interview.

“Sir, ngayon nyo lang po siya nakausap so paano niyo nasabi agad ‘yon?” Takang taka ako. Manghuhula na ba ito ngayon?

“Intuition.” Maikling sagot nito sabay mwestra nito gamit ang kamay para lumabas na ako.

Napasinghap ako bago tumayo. Mabuti pa nga at umalis na ako bago pa ako tuluyang mainis.

Kinabukan ay isa pang applicant ang dumating. Maganda ito, kalmado at very graceful gumalaw. Mahihin itong naupo at napansin kong napatitig si Sir sa mukha ng babae.

Sa tingin ko ay ito na talaga ang hinahanap ng boss. Matatapos na siguro ang paghihirap ko. Sa wakas! Lihim pa nga ako napangiti ng nag umpisa na ang interview.

“She sounded like you.” Ito ang unang sinabi ni Sir Alex ng makaalis na ang magandang applikante.

“Talaga po?” Tanong ko habang nakangiti. I feel good about this. Mukhang gusto ni Sir ang babae.

“So, it’s a no.” Dagdag nito na nagpawala sa ngiti ko. Ang ganda ng bungad eh tapos ayaw pala nito?

“Pero bakit po? Ayaw niyo ng kaboses ko?” Medyo tumaas ang tono ko. 

“Not at all.” Tipid na sagot nito sabay talikod ng muli.

Napanganga ako. Lord, baka sinusubok mo lang talaga ako ngayon.

Pagdating ng hapon, habang iniisa isa ko na naman ang mga resume, napabuntong-hininga na lang ako. Parang lahat ng makita ko, may automatic X sa isip ko dahil alam kong may makikita si Sir Alex na ayaw niya.

“Masyadong friendly.”

“Masyadong tahimik.”

“Hindi marunong ngumiti.”

“Masyadong mabilis ngumiti.”

“Wrong shade of lipstick.”

Ano ba talaga, Sir?! Ano ba talagang gusto mo? Napahawak na lang ako sa ulo ko na pakiramdam ko ay sasabog na.

“You look frustrated,” Napapitlag ako ng madinig ang malamig na boses ni Sir Alex. Pag angat ko ng ulo ay nasa harapan na pala ito ng desk ko at nakatayo.

“Hindi naman po,” sagot ko habang pinipilit ngumiti. “Na-cha-challenge lang.”

“Then stop wasting your time on applicants who clearly don’t fit.”

“Sir, mukhang wala naman po talagang mag-fi-fit sa standards niyo.” Hindi ko napigilan ang sarili na sumagot ng pabalang.

Sandaling natahimik ito at diretso lang na tumingin sa akin. Nagkatinginan tuloy kami dahil medyo matagal bago ito sumagot.

“Then that’s the problem.” Sa wakas ay nagsalita ito.

Ayokong sabihin pero parang sinasadya lang nito na pahirapan ako. Pero for what? Ano bang problema kung mapalitan ako. Oo, ako lang ang pinagkakatiwalaan niya pero hindi ibig sabihin na habang buhay ay magiging ganito ang sitwasyon. Sa ayaw at sa gusto ni Sir ay kailangan niyang matututunan ang magtiwalang muli sa ibang tao.

Pag-uwi ko nang gabing ‘yon, hindi mawala sa isip ko ang sinabi niya. Then that’s the problem. Tama siya dahil mababaliw na nga ako kakaisip kung saan hahanapin ang makakapagpa-YES sa kanya.

Napatingin ako sa salamin habang naghihilamos ng mukha. Kung ako nga na malayo sa perfect ay pinagkatiwalaan niya. Simple lang ako at hindi naman din ako matalino. Sakto lang, ika nga.

So, ano bang klaseng standard meron si Sir Alex? Ang dami naming na-interview pero wala pa ring pumapasa. Napabuntong hininga na lang ako at nagdesisyong matulog na. Bahala na bukas.