ฝากเลี้ยงน้อง [1]

ตั้งแต่คลานตามกันมา นาวินกับภู เป็นฝาแฝดชายที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่แรกเกิด ทำอะไรด้วยกันมาตลอด ไม่ว่าจะอาบน้ำ กินข้าว เล่นเรียนอ่านหนังสือ แม้กระทั่งจะนอนก็ยังเตียงเดียวกัน พวกเขาไม่เคยอยู่ห่างจากสายตาของกันและกัน

วันเวลาผ่านไปพวกเขาเติบโตขึ้นเป็นหนุ่มน้อย ในช่วงเวลาที่เป็นวัยรุ่นเรียนอยู่มัธยมต้น มีกีฬาโปรดคือเตะบอลให้กับโรงเรียน ไปแข่งได้ถ้วยรางวัลชนะเลิศมาแล้ว

ทำให้พวกเขาได้มีวิวัฒนาการเติบโตที่ดี สูงใหญ่ เรียนเก่ง เป็นที่ภาคภูมิใจของพ่อแม่ และครูอาจารย์ที่โรงเรียนมีชื่อแห่งหนึ่ง...

นาวินกับภู สนิทสนมด้วยกันมาก แทบไม่มีเพื่อนในห้องเรียนใด มาแทรกคั้นกลางระหว่างพวกเขาได้เลย จนกระทั่งถึงช่วงเวลาปิดเทอมใหญ่...

พ่อแม่ของนาวินกับภู บอกว่าจะกลับบ้านที่ภาคใต้ เพื่อไปเยี่ยมญาติข้างพ่อ (ไผ่) ... ทำให้สองหนุ่มถือโอกาสไปหาชุดว่ายน้ำและคิดจะดำน้ำดูปะการัง อีกทั้งได้มีโอกาสไปเที่ยวทะเลไปในตัว อาบผิวให้เปลี่ยนสีแทนดูดีไปอีกแบบ

******

เมื่อเดินทางไกลมาเกือบสิบชม. ด้วยเที่ยวรถบัสพิเศษ สองหนุ่มฝาแฝดค่อนข้างเหนื่อยเพลีย จึงเดินทางไปถึงบ้านของญาติข้างพ่อ... พบว่าเป็นบ้านริมทะเลอยู่แถวภูเก็ต บ้านไม้เก่าสีขาว พร้อมญาติของพ่อเหลือเพียงแม่และลูกสาว

ระหว่างที่ญาติผู้ใหญ่กำลังคุยกันด้วยความคิดถึง พี่สาวของพ่อคือป้าเจนของนาวินและภู เธอมีลูกสาวคนหนึ่งชื่อ “เกรซ” ซึ่งกำลังจัดเตรียมห้องนอนที่พักให้แก่อาไผ่ พาลูกแฝดและเมียมาเยี่ยม และพักค้างคืนที่นี้อาทิตย์หนึ่ง

“จัดห้องเสร็จแล้ว มาช่วยแม่ทำอาหารด้วยนะ เกรซ” หญิงสาวกลางคนเรียกลูกสาวให้ทำตามที่สั่ง เธอมิได้ตอบอะไรนอกจากนาวินและภูได้ยินเสียงเดินฝีเท้าหนักอย่างเร่งรีบ

จากนั้นพ่อแม่ของพวกเขาก็แยกย้ายเข้าห้องพัก และนาวินกับภูก็ได้พักอยู่อีกห้องหนึ่งข้างๆ ห้องพักของพ่อแม่ตน ซึ่งมีหน้าต่างหันออกไปยังชายหาดและทะเลสวยงามของวันนี้

“วันนี้อากาศดี น่าเปลี่ยนเสื้อผ้าไปว่ายน้ำทะเลด้วยกันนะ” ภูออกความเห็น อยากให้นาวินลองขอพ่อแม่ เพื่อจะมีโอกาสเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำ ไปเล่นน้ำทะเลและอาบแดด

“ความคิดดีนิ” นาวินเห็นด้วยกับน้องชาย จึงเริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าสวมกางเกงว่ายน้ำ พลางพกผ้าเช็ดตัวไปคนละผืน พวกเขาบอกให้พ่อแม่ทราบก่อนที่จะเดินลงไปที่ชายหาดด้วยกัน

เสียงประตูบ้านไม้ดังหลังจากปิดกระทบกับวงกบ ทำให้สายตาของเกรซเหลือบมองฝาแฝดหนุ่มน้อย กำลังเดินออกจากบ้านของแม่ตน

สองมือเธอกำลังตำพริกเครื่องแกง โขลกหนักมือเสียงดังกับครก กำลังช่วยแม่ทำอาหารรองรับญาติที่มาจากกรุงเทพฯ ต้อนรับอาไผ่และครอบครัวสำหรับเย็นวันนี้... ลมก็เริ่มแรงเกรงว่าญาติจะได้รับอันตรายเสียก่อน

“ถ้าแม่ไม่ว่าอะไร หนูขอไปดูน้องทั้งสองคนได้มั๊ยคะ? เกรงว่าจะโดนแมงกะพรุน ไม่ก็พวกเม่นทะเลตำเท้า ลมแรงแบบนี้พายุเข้าอีกแล้ว...” เกรซออกความเห็นเพราะเกรงว่าญาติฝ่ายน้องจะได้รับบาดเจ็บ หากไม่ดูพื้นที่ให้ดี...

“ถ้างั้นช่วยแม่แค่นี้พอแล้วนะ ไปดูแลน้องเถอะ ไม่ค่อยชินพื้นที่ที่นี่ เกิดบาดเจ็บหรือเป็นอะไรไปขึ้นมา อาไผ่คงจะไม่สนุกแน่ๆ "

เกรซค่อนข้างรู้สึกดีใจที่แม่ยอมให้ไปดูแลน้องชายทั้งสอง เห็นว่าอายุยังไม่มาก จึงให้เธอไปอยู่ดูแลใกล้ๆ สาววัยรุ่นในวัยเรียนมัธยมปลายจึงไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

เธอถอดเสื้อผ้าเปลือยหมดตัว หันไปหยิบบิกินีสีขาว สวมตัดกับสีผิวแทนที่อาบแดด ท่ามกลางสายลมและแสงแดด พกเสื้อเดรสกระโปรงยาวสวมทับเอาไว้ แล้วเดินตามหลังน้องชายฝาแฝดทั้งสองคนตามหลังไปอย่างรวดเร็ว

******

สายตาของเกรซหันไปมองหาน้องชายฝาแฝดทั้งสองคน ซึ่งวิ่งมาถึงชายหาดก็ตรงดิ่งกระโดดลงทะเลไปด้วยกัน ทำให้เธอเหลือบไปเห็นหัวดำเล็กๆ ของทั้งสองคนกำลังสนุกสนานร่าเริงกันในทะเล

หญิงสาวถอดเดรสชุดตัวยาวออก แล้วเดินลงไปในทะเลด้วยชุดบิกินีสีขาว ตัดกับสีผิวแทน ทำให้นาวินกับภูหันมามองพร้อมกัน ว่ามีใครอีกคนเดินมาร่วมวงกับพวกเขายามนี้

“นาวิน ภู จะเล่นน้ำทะเลก็ระวังแมงกะพรุนและเม่นทะเลด้วยนะ” เกรซตักเตือนน้องชายทั้งสองด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับมาดูแลใกล้ๆ เผื่อว่ามีสัตว์มีพิษเธอจะได้พาพวกเขาทั้งสองขึ้นฝั่งอย่างปลอดภัย

“พี่สาวเป็นลูกของป้าเจนหรือเปล่า?” ภูถามด้วยความสนใจ เพราะเห็นว่าถึงจะตัวคล้ำผิวแทน แต่เธอก็ยิ้มหวานสวยจนเขาเริ่มอยากจะคบกับญาติสวยๆ อย่างนี้

“อ่อ ใช่ เป็นคนกรุงเทพฯ สินะ ตัวขาวเชียว” สาวรุ่นถามด้วยความสนใจ เธอยังไม่เคยไปกรุงเทพฯ เลย ปีหน้าก็เรียนจบม.ปลายแล้ว น่าจะถือโอกาสไปต่อมหาวิทยาลัยในกรุงเทพก็ไม่เลว

“พวกเราสองคนเรียนอยู่ม.ต้น”

“พี่ก็เรียนอยู่ม.ปลาย อีกปีเดียวก็จบแล้ว”

“พี่จะมาเรียนในกรุงเทพหรือเปล่า”

“อ่อ แน่นอนสิ พี่เตรียมตัวสอบเข้าแล้วล่ะ ติดอยู่แค่เรื่องที่พัก ต้องไปเช่าหอน่ะ” เกรซอธิบายให้ฟังระหว่างเล่นน้ำไป แล้วก็คุยไปด้วย พวกเขาสามคนเป็นญาติลูกพี่ลูกน้องที่คุยกันถูกชะตามาก

“ถ้าพี่จะมาเรียนมหาวิทยาลัยที่นี่ ถ้างั้นก็มาอยู่ที่บ้านผมสองคนด้วยกันสิ พี่จะได้มีที่พัก และก็สอนการบ้านม.ปลายให้พวกผมด้วยเลยไง” นาวินออกความเห็น ซึ่งมันเป็นความคิดที่ไม่เลว อีกทั้งพวกเขาก็อยากจะสนิทกับเธอมากกว่านี้

“ถ้างั้นก็ต้องขออนุญาตอาไผ่ก่อนนะ ถ้าแม่ไม่ว่าอะไรก็คงจะปล่อยให้มาอยู่บ้านอา” เธอตอบสุภาพและก็ว่ายน้ำเข้ามาใกล้ๆ น้องชาย เพราะเห็นว่าจะต้องดึงพวกเขาให้กลับเข้าฝั่ง ถ้าออกไปมากกว่านี้ ทะเลจะซัดพวกเขาออกไปไกล

“กลับฝั่งได้แล้วนะ ออกไปไกลกว่านี้ จะกลับเข้าฝั่งลำบาก” เกรซตักเตือนและพยายามดึงภูกับนาวินเข้ามา แต่เผลอดึงเข้ามาใกล้เกินไป จนร่างบางถูกกายหนุ่มน้อยทั้งสองขนาบหน้าหลัง

สี่แขนหนุ่มน้อยโอบร่างเธอเอาไว้ ไม่ต่างกับมีเกรซเป็นไส้แซนวิช ร่างหนุ่มน้อยเกิดเริ่มเบียดเข้าไปใกล้ และโอบกอดเธอจนเกรซแยกตัวออกจากพวกเขาไม่ได้

“ใกล้กันเกินไปแล้วนะ เดี๋ยวได้จมน้ำพร้อมกันหรอก” เกรซพูดไปก็หน้าแดงไป ทั้งๆ ที่คล้ำก็ยังหน้าดำคล้ำเครียดได้อีก พวกเขาทำให้เธอรู้สึกเกร็งและก็คิดตามไปในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

“ตัวพี่นุ่มนิ่มดีจัง ขอกอดหน่อยสิ ถ้าอยู่ในน้ำก็คงไม่มีใครเห็น...” นาวินถือโอกาสเริ่มใช้มือจับขอบกางเกงว่ายน้ำบิกินี่ถลกมันออก แล้วสอดนิ้วมือแหย่เข้าร่องสวาทเธอใต้น้ำทะเล

“หยุดนะ นาวิน!” เกรซเริ่มเขินอายเมื่อมือน้องชายซุกซนกับของลับส่วนตัว เธอยังไม่เคยต้องมือชายใด ดันมีน้องชายมาซนก่อนซะแล้ว

“พี่เกรซน่ารักจริงๆ” ภูลอยน้ำเข้าไปใกล้ยิ่งขึ้น โอบรัดเกรซเอาไว้ในสองแขน ไม่ให้เธอได้ว่ายน้ำหนี ปลายเท้าลอยเหนือน้ำ และปลายเล็บสาววัยรุ่นแตะขอบพื้นเม็ดทรายละเอียด

ริมฝีปากบางถูกครอบงำจากแฝดน้อง จุมพิตดูดดื่มโน้มตัวเอียงกดน้ำหนัก เพื่อหยุดคำพูดของพี่สาวเสีย มันไม่ได้น่าสนใจเท่าเรือนร่างของเธอ อยู่ในอ้อมแขนของพวกเขาสองคนลอยน้ำกลางทะเลยามเย็นนี้

“อื้อ...อื้อ!!!” เกรซรู้สึกแปลกๆ ตอนที่ถูกล้วงล้ำด้วยนิ้วมือกับแก่นกายช่วงล่าง ปลายนิ้วของนาวินเขี่ยกับยอดเม็ดเธอ กระตุ้นอารมณ์ให้ไหลไปตามฟองคลื่น และริมฝีปากเธอถูกจูบดูดดื่ม ดึงลมหายใจจากภู ร่างเธอเริ่มหมดแรงขัดขืน

“พี่ยัง...ไม่เคยนะ ปล่อยพี่...เถอะ” น้ำเสียงสาววัยรุ่นเริ่มสั่น จนเผลอเอนหลังพิงอกนาวิน ระหว่างที่ระลอกคลื่นซัดอยู่เกือบจะออกทะเล

“อยู่ไกลขนาดนี้ คนที่บ้านคงมองไม่เห็น เรามาเล่นอะไรสนุกๆ กันเถอะ” นาวินกระซิบข้างหูของเกรซ แล้วเริ่มที่จะกอดร่างหญิงสาวเอาไว้ระหว่างตรงกลางของพวกเขาทั้งสองคน

“พวกเธอจะทำอะไร?” เกรซรู้สึกแปลกใจเมื่อบิกินี่ลดต่ำมาที่หัวเข่า แล้วนิ้วมือของพวกเขาทั้งสองคนกำลังถูไถไปมา ลูบโหนกนู และอีกมือของพวกเขากำลังกำชักกับอะไรบางอย่าง ไหวๆ อยู่ใต้น้ำ

นาวินโน้มหน้าเข้าหลังใบหู จูบใบหูและดูดปลายติ่ง ในขณะที่ภูเคลื่อนเข้ามาใกล้แนบร่างเกรซ อีกมือกำลังชักอะไรไหวๆ อยู่ใต้น้ำรัวๆ แล้วปิดปากเธอด้วยจูบเขาเสีย บดเบียดเน้นน้ำหนัก พลางสอดลิ้นเข้าช่องปากอุ่นหญิงสาว

คลื่นลมกำลังแรงขึ้นเรื่อยๆ กายพวกเขาค่อยๆ เคลื่อนเข้าฝั่งทีละเล็กน้อย แต่ยังไม่โผล่พ้นน้ำ... เกรซรู้สึกหอบเหนื่อยหมดเรี่ยวแรงไปเฉยๆ ราวกับถูกดึงพลังงานไปทั้งหมดอยู่ใต้น้ำเหล่านี้

“พี่เปิดนะ...” นาวินกระซิบเสียงเบา มิให้เสียงดังระหว่างที่สายลมกำลังพัดแรงขึ้น และแสงแดดยามนี้คล้อยแสงหายไป มันกำลังจะตกทะเล

“เผื่อผมด้วยสิ” ภูวิงวอน เพราะก็อยากจะเปิดเหมือนนาวิน

“มาแบ่งกัน!” นาวินบอกแล้วยิ้มให้ภู เขามีอะไรก็แบ่งน้องชายเขาเสมอ... และครานี้พี่สาวญาติฝ่ายพ่อ พวกเขากำลังเล่นสนุกกับเรือนร่างของเธอ ใต้ทะเลแห่งนี้...

******