หลงรักพี่ชายต่างพ่อ [1]

“สวัสดีทักทายคุณพ่อสิ พลอย และนั้นก็พี่ชายบุญธรรมของลูก เขาชื่อ ธารา” พิณ แม่ของพลอยเลิกกับพ่อของเธอ เพราะไม่สามารถอยู่ร่วมชายคาบ้านเดียวกันได้อีก เพราะวันๆ พ่อของพลอยแต่เอาทำตัวบ้างี่เง่า และไม่สนใจครอบครัว

พิณจึงตีตัวออกห่างจากสามีตัวเอง และมีแฟนใหม่ จากนั้นก็เริ่มย้ายออกจากบ้านของพ่อซึ่งวันๆ ไม่เป็นอันทำกินเป็นเรื่องเป็นราว ล้างผลาญทรัพย์ของพิณ อีกทั้งไม่ค่อยอยู่ดูแลพลอย

พิณจึงตัดสินใจมีผัวใหม่ และย้ายตัวเองกับลูกสาวมาบ้านใหม่ มีพ่อใหม่ให้พลอย และมีพี่ชายต่างแม่ให้เธออีกด้วย พิณหวังเพียงว่า จะสร้างครอบครัวใหม่ เพื่อให้พลอยมีความสุข มากกว่าอยู่กับพ่อแท้ๆ ที่เฮงซวย

พิณต้องการให้พลอยมีอนาคต ไม่ใช่ไปจมปลัก เพื่อทำงานหาเงินไปเลี้ยงพ่อไม่เอาไหน และก็ไม่สามารถมีภาวะผู้นำที่ดีได้ให้แก่พลอย... พิณไม่ต้องการให้พลอยมีพ่อแบบนั้น

“สวัสดีค่ะคุณพ่อ, พี่ธารา” พลอยยกมือไหว้ผู้ใหญ่ ซึ่งเขามีศักดิ์เป็นพ่อบุญธรรม และเธอก็ได้พี่ชายติดมาจากพ่อใหม่ เขาเป็นคนเงียบ สายตานิ่ง ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เธอไม่กล้าคุยมาก เพราะกลัวเขาจะเกลียดเธอในวันแรก

ไหนๆ ก็ย้ายมาอยู่บ้านใหม่ เพื่อสร้างครอบครัวใหม่กับแม่ หวังว่าแม่ของเธอจะมีความสุขกับสามีใหม่ และมีลูกชายใหม่ไปในตัว เขาอายุมากกว่าพลอยกว่าสองปี กำลังเรียนอยู่ในระดับเตรียมอุดมศึกษา มหาวิทยาลัยชื่อดัง

ในสายตาของพลอย เขาเป็นผู้ชายรูปร่างดี ผอมสูง ผิวพรรณดี หน้าตาก็ขาวเนียนใส ผิดกับเธอที่ยังเป็นเด็กกะโปโลม.ปลาย อีกทั้งยังอ้วนดำคล้ำ ใส่แว่นตากรอบดำ เหมือนจะเป็นเด็กเนิร์ดเรียนเก่ง แต่เปล่าเลย...

“สวัสดีจ้า ลูกสาวของพิณน่ารักมากๆ เลยนะ ตอนนี้มีพี่ชายแล้ว มีอะไรก็คุยกันนะ” ทวีเดช พ่อใหม่ของพลอย สามีใหม่ของพิณ กล่าวสุภาพ เป็นผู้ใหญ่ที่น่านับถือ เขาพบรักกับพิณ และคบหาดูใจมาครึ่งปีกว่า

หลังจากนั้นเขาก็ได้ทราบปัญหาของพิณ จึงชักชวนเธอให้มาอยู่บ้านเขาด้วยกัน ทวีเดชไม่ได้ปกปิดใดๆ ว่าเขามีลูกชายอยู่ก่อนแล้ว อาจจะโตเป็นหนุ่ม คิดว่าไม่น่ามีปัญหาใดๆ หากพิณจะย้ายมาอยู่ด้วย และพาลูกสาวมาอาศัย เพื่ออนาคตที่ดี

******

“แม่ไปทำงานนะ” พิณยังคงออกจากบ้านไปทำงานตามปกติ เธอเป็นพนักงานขายตรง ซึ่งจะต้องพบปะกับลูกค้านอกบ้าน ทวีเดชไปทำงานเป็นช่างซ่อมรถที่ศูนย์ซ่อมบริษัท เขาขับรถออกไปพร้อมๆ กับพิณ

“เจอกันเย็นนี้ค่ะ” พลอยโบกมือลา ในขณะที่จะต้องขึ้นไปบนรถมอร์เตอร์ไซค์ของธารา เพื่อให้เขาไปส่งเธอที่ร.ร.มัธยม ชายหนุ่มซึ่งเป็นพี่ชายต่างพ่อ มิได้คุยอะไรกับเธอมากมาย เขาทำหน้าที่พี่ชายที่แสนดี และแสนเงียบอีกต่างหาก

พลอยรู้สึกขัดๆ เขินๆ ที่พยายามจะคุยกับเขา ให้สนิทสนมเป็นพี่ชายกับน้องสาว แต่ไม่เห็นเขาพูดอะไรสักคำ นอกจากเขาเงียบ และไม่ค่อยสุงสิงกับพลอย เธอคิดว่าเขาอาจจะไม่อยากคบหรือชอบเธอก็ได้

ที่ให้ขับรถมาส่ง คงจะเป็นเพราะพ่อบุญธรรมคงสั่งให้เขาดูแลเธอมากกว่า เพื่อมิให้พ่อแท้ๆ ของพลอยมาวุ่นวาย หรือสร้างปัญหาให้ตอนพิณไปทำงานซะมากกว่า

“เย็นนี้ให้มารับกี่โมง?” สายตานิ่งสงบ และไม่แสดงอารมณ์มองเด็กสาวม.ปลายเบื้องล่าง น้ำเสียงปกติราบเรียบจนทำให้พลอยตอบตะกุกตะกัก

“สี่โมงครึ่งจ้า” พลอยตอบเรียบร้อย พลางรับกระเป๋านร.จากมือเขา ซึ่งหยิบมาจากหน้าตักหน้ารถ

“พี่จะรีบเลิกเรียนแล้วขับรถมารับนะ เบอร์โทรมาด้วย...” ธาราถามน้ำเสียงเข้ม และสั่งให้พลอยจดเบอร์ให้ เด็กสาวคิดว่าพี่ชายบุญธรรมคงจะต้องมารับมาส่งเธอ ตามคำสั่งพ่อใหม่ ไม่ก็แม่เธอนั้นแหละ ที่บอกให้เขาทำ

“พลอยทำให้พี่ธาราลำบากใจหรือเปล่าคะ?” แววตาเด็กสาวม.ปลายเหลือบมองสูงเล็กน้อย แล้วยื่นเบอร์โทรให้

“ไม่เลย... เจอกันเย็นนี้” ธาราบิดคันเร่งแล้วออกตัวจากหน้าโรงเรียนมัธยม จากนั้นเขาก็เร่งเครื่องขับรถออกไปจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว

พลอยยกมือโบกลา พลางเดินเข้าร.ร.ตามปกติ อาจทำให้เพื่อนสาวทั้งห้องค่อนข้างกรี๊ดกร๊าด ที่เห็นพลอยมีผู้ชายขับรถมาส่ง

******

ปกติเธอเป็นคนไม่ค่อยโดดเด่น แถมไม่มีผู้ชายคนไหนคบ เพราะพลอยเป็นคนร่าเริงสนุกสนานกับเพื่อน มากกว่าจะมีแฟนจริงๆ จังๆ

“แฟนหรอ?” โก๊ะ เพื่อนสนิทพลอยเดินเข้ามาทาบทาม และเดินอยู่ข้างๆ ถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ระหว่างที่พลอยกำลังถือกระเป๋าแล้วเดินกลับไปที่ห้อง เพื่อเก็บกระเป๋าก่อนจะเคารพธงชาติ

“เปล่า... พี่ชายบุญธรรมมาส่งน่ะ” พลอยตอบไปตามตรง โดยมิได้อธิบายอะไรมากมาย ทำให้โก๊ะต้องคิดไปไกลว่า ต้องมีอะไรในกอไผ่แน่ๆ

“อุต๊ะ... พี่ชายที่แสนดีหรา...” โก๊ะแซวลากเสียงสูง ทำให้พลอยต้องมาอธิบายรายละเอียดมากมาย ให้เพื่อนสนิททราบข้อมูลที่เท็จจริง

“แม่ฉันเลิกกับพ่อ แล้วมีพ่อบุญธรรม แถมพ่อบุญธรรมก็มีลูกชายติดมาคนนึง... เขาก็เลยกลายเป็นพี่ชายบุญธรรมพลอยไง” เด็กสาวตอบไปตามตรง ทำให้เพื่อนสนิทเข้าใจกระจ่างชัด ลดอาการตื่นเต้น นึกว่ามีแฟนหนุ่มแบบสายฟ้าแลบ

“ถ้าไม่ใช่แฟนกัน โก๊ะจีบได้ปะ?”

“ไม่รู้สิ” พลอยตอบอย่างฉงน ไม่รู้ว่าเพื่อนพูดเล่น หรือจริงจัง แต่สำหรับเธอ เขาก็เป็นได้แค่ -พี่ชายบุญธรรม- เท่านั้นแหละ แม้ว่าเธอจะอยากสนิทสนมด้วยก็ตาม แต่ดูจากสีหน้าและแววตา เขามิได้มีปฏิกิริยาตื่นเต้นอะไรกับเธอเลย

******

ช่วงเย็นหลังเลิกเรียน ธาราก็ขับรถมอร์เตอร์ไซค์มารับพลอยตามที่คุยกันเอาไว้ตอนเช้า ทำให้สายตาของเพื่อนทุกๆ คนหันมามองเธออย่างน่าอิจฉา ต่างแซวกันเป็นเสียงเดียวกันว่า พลอยมีแฟนแล้ว

“เปล่านะ... เขาเป็นพี่ชายบุญธรรมต่างหาก” แม้พลอยจะพยายามแก้ต่าง แต่ไม่มีใครเชื่อเธอเลย ทำให้ตกเป็นขี้ปากเพื่อนอย่างรวดเร็ว ธาราไม่ชอบเห็นน้องสาวบุญธรรมถูกเพื่อนล้อเลียนแบบนั้น เขาจึงต้องพูดออกปากไปบ้าง

“เห็นอยู่กับเพศตรงข้าม จับคู่เพื่อนเป็นแฟนกันหมดเลยรึ? อย่างนี้เดินกับผู้ชายแปลกหน้า ก็เป็นผัวเมียกันหมดสิ... เรียนมาถึงระดับนี้แล้ว พูดจาให้เป็นผู้ใหญ่บ้างนะ!!!” 

ธาราตอกกลับเสียงดัง ทำให้เพื่อนสาวทุกๆ คนรอบกายพลอยต้องเงียบเสียง และเดินก้มหน้าหลบหนีหายไปแทบจะทุกคน...

หัวใจของพลอยเริ่มเบาลง และหายตื่นกลัว หลังจากโดนเพื่อนล้อว่าเธอมีแฟน ความจริงเธอก็ค่อนข้างจะปลื้มพี่ชายบุญธรรมอยู่บ้าง ไม่นึกเลยว่าเขาจะพูดช่วยเธอเอาไว้มิให้ตกเป็นขี้ปากเพื่อนในเย็นวันนี้

“จะกลับบ้านหรือเดินกลับเองล่ะ? ยืนเซอร์อยู่ได้!!!” น้ำเสียงของธาราค่อนข้างดุและเข้มหนัก ตวาดเสียงดังทำให้พลอยได้สติรีบเดินมาซ้อนท้ายรถเขาทันที

“อ่ะค่ะ พี่ธารา” พลอยรีบกระโดดขึ้นรถแล้วกอดเอวเขาเอาไว้ มิให้หล่นจากรถระหว่างเขาบิดคันเร่ง พาเธอออกมากับเขาจากหน้าร.ร.

“พี่ธารา...โกรธพลอยรึจ๊ะ?” เด็กสาวถามเสียงดังแทรกระหว่างสายลมที่พัดผ่านเข้ามา ระหว่างตัวรถมอร์เตอร์ไซค์ขับเคลื่อนด้วยความเร็วกว่าหกสิบกม.ต่อชม.

“เปล่า...” ธาราตอบสั้นๆ โดยไม่หันหน้ามองหลัง เขาตั้งใจขับรถพาเธอกลับบ้านอย่างเดิม

“ถ้าพลอยทำอะไรให้พี่ไม่พอใจ พลอยขอโทษนะจ๊ะ” เธอไม่รู้ว่าทำอะไรให้เขารู้สึกไม่ดีหรือเปล่า? หรือว่าที่จะต้องมารับมาส่ง ก็ดันเป็นภาระให้เขาอีก

“พลอยไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก...” เขาไม่กล้าหันหน้ามามองน้องสาว แม้จะผ่านกระจกมองหลังมอร์เตอร์ไซค์ ก็ยังขัดเขิน เขาแอบดีใจจนไม่กล้าแสดงออก เขาเขินหน้าแดง ไม่กล้ามองหน้าน้องสาวบุญธรรม

ความรู้สึกที่เขามีให้เธอ มันทำให้เขารู้สึกเบิกบานใจ และตื่นเต้นมากเมื่อเขาจะได้เป็นพี่ชาย มีน้องสาวติดมากับแม่ใหม่... มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ เมื่อเขามีพี่น้องเสียที ไม่ต้องเป็นลูกชายโทนคนเดียวที่เดียวดาย

“หือ...!? มีอะไรก็บอกพลอยได้นะจ๊ะ” พลอยแอบอมยิ้มกว้างฉาบเต็มแก้ม สองแขนบางกอดรอบเอวธารายามนี้ เธอรู้สึกอบอุ่นและดีกว่าเดิม เมื่อเขาพูดให้เธอสบายใจ

แต่สำหรับธารารู้สึกดีกับน้องสาวบุญธรรมคนนี้มาก มันทำให้เขาอยากทำตัวเป็นพี่ชายที่แสนดีให้แก่พลอยบ้าง

******