หลงรักพี่ชายต่างพ่อ [2]

“แทนที่พลอยจะทำอาหารให้พี่ นี่พี่จะต้องมาทำกับข้าวให้กินรึเนี่ย?” ธาราบ่นเสียงดังเมื่อพลอยบอกว่าทำกับข้าวไม่เป็น ทำให้เด็กหนุ่มมหาลัยต้องลุยครัวเพียงลำพัง โดยให้เธอต้องมาเป็นลูกมือช่วยเตรียมของ เพื่อทำอาหารเย็นกินกันสองคน ภายในบ้านวันนี้

“ไม่ใช่ทางถนัดเลยนิจ๊ะ” เด็กสาวเริ่มรู้สึกดีกับเขาเรื่อยๆ เพราะธาราเริ่มคุยกับเธอเป็นกันเอง และสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ จะว่าไปแล้ว เขาก็เป็นพี่ชายที่ดีสำหรับเธอตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน เธอไม่รู้สึกเหงาอีกต่อไป

หลังจากพลอยเป็นลูกสาวคนเดียวมาตลอด ธาราก็อาจจะรู้สึกแบบเดียวกับเธอหรือเปล่า พลอยไม่กล้าตัดสินใจเลย

เสียงมือถือดังแผ่วมาจากกระเป๋านักเรียน ทำให้พลอยต้องรีบผละจากธารา ไปหยิบมารับเป็นเบอร์โทรของแม่ต่อเข้ามา เธอรับสายเสียงใสปกติ

“ค่ะ... อะไรนะคะ!!! อ่าค่ะ ... เข้าใจแล้วค่ะ พ่อบุญธรรม” พลอยมีสีหน้าไม่สู้ดี หลังจากทวีเดช พ่อบุญธรรมใช้มือถือของแม่เธอ โทรมาบอกว่าคืนนี้คงจะกลับดึกหน่อย เพราะว่าพิณประสบอุบัติเหตุ จึงต้องแอดมิดเข้าร.พ.เพื่อดูอาการ

ตัวรถยนต์ชนเธอที่ขาขวา ทำให้เสียหลักล้ม และขาขวาหักจนต้องเข้าเฝือก แต่วันนี้จะต้องอยู่ที่ร.พ. เพื่อดูอาการ อาจจะประมาณสามวันถึงอาทิตย์หนึ่ง ถ้าอาการดีขึ้นเธอจะได้รับอนุญาตให้กลับมาพักฟื้นที่บ้านได้

มันเป็นข้อมูลที่ทวีเดชเล่ามาอย่างรวดเร็ว และย่อให้สั้นที่สุด เขาอาจจะกลับมาบ้านดึกหน่อย หลังจากแพทย์อนุญาตให้กลับบ้านก่อน แล้วค่อยมาเยี่ยมภรรยาในวันถัดไป

“เกิดอะไรขึ้นรึพลอย?” ธารายังไม่ค่อยรู้อะไร

น้องสาวบุญธรรมจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ธาราทราบไปด้วย เธอมีความวิตกกังวลมาก รู้สึกเป็นห่วงแม่จนทานอะไรไม่ลง อย่างน้อยตอนนี้ก็มีธาราคอยให้กำลังใจ

“พรุ่งนี้หลังเลิกรียนพวกเราสองคนค่อยไปเยี่ยมแม่ที่ร.พ.กันนะ” ธาราเป็นพี่ชายที่แสนดีให้แก่พลอย เด็กสาวรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก จึงโผเข้าสวมกอดชายหนุ่ม ซึ่งไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ

บางอารมณ์ความรู้สึกที่วูบไหว ผลักดันให้สองแขนหนาโอบรัดกายบาง ของน้องสาวบุญธรรมเอาไว้ เสียงหัวใจเต้นแรงกระตุกถี่จนหายใจแรงขึ้น ธาราไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่กอดหญิงสาวอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัว

พลอยได้กลิ่นกายจากตัวธารา หลังจากถูกโอบกอดอย่างอบอุ่น เธอคลายวิตกกังวลและอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ทำให้รู้สึกวางใจในตัวเขา และยามนี้เธอกำลังกอดกับชายอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัวตัวเอง แม้ว่าเขาจะมีศักดิ์เป็นพี่ชายบุญธรรมก็เถอะ

“เอ่อ... เราทานข้าวกันเถอะนะ พี่มีงานต้องทำ และบางทีพลอยอาจจะต้องทำการบ้านนะ” ธารารู้สึกว่า ตัวเขาตื่นตัวแปลกๆ ยิ่งไปกว่านั้นร่างกายเขาเริ่มร้อนรุ่ม และความเป็นชายของเขาก็กระตุกตื่นเต้นแรงผิดปกติ

ธาราไม่อยากจะคิดเลยว่า ร่างกายของเขารู้สึกเร็วกว่าความคิดของเขา ที่พยายามเตือนตัวเองว่า เธอคือน้องสาว เขาไม่ต้องการทำให้เธอเกลียดเขา... ธาราอยากเป็นพี่ชายให้เธอรักมากกว่า มาถูกน้องต่างมารดามาเกลียดกัน หากเขาทำกับเธอแบบนั้น

แต่สำหรับพลอย เธอรู้สึกตกใจที่ถูกผลักออก เพราะตอนที่ถูกสวมกอด มันทำให้พลอยรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เด็กสาวม.ปลายเอียงอายแล้วก้มหน้าหลบสายตาพี่ชาย แล้วหันมาสนใจอาหารบนจาน จากนั้นก็แยกวงอยู่กันคนละที่...

******

คืนนี้ก่อนพลอยจะหลับลง เธออาบน้ำเสร็จจนเรือนกายวัยสาว พร่างพราวด้วยหยาดหยดน้ำจากฝักบัว พรมทั่วกายและเส้นผมเปียกแฉะจากการทำความสะอาด

สายตาของธาราเหลือบมองเธอผ่านกระจกเงา และพยายามขบฟันแน่นห้ามตัวเองไว้ มิให้เข้าใกล้เธอมากกว่านี้ เพราะตัวเขารู้สึกแปลกๆ กับน้องสาวมากขึ้น

ยิ่งตอนนี้อยู่ด้วยกันตามลำพัง และพ่อคงจะกลับบ้านดึกมาก เขาจะพยายามไม่แตะต้องพลอยเกินเลยกว่าการเป็นพี่ชายและน้องสาวบุญธรรม เขาจะรักษาความสัมพันธ์นี้เอาไว้ให้ดีที่สุด

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พี่ขอตัวนอนก่อนนะ” ธาราคิดว่าเขาควรตะโกนมากกว่าจะพาตัวเองเดินไปที่ห้องนอนส่วนตัวของพลอยซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งของบ้านเดี่ยว

“อืม จ้า ราตรีสวัสดิ์” เด็กสาวตอบรับเรือนหน้าเบิกบาน แถมแอบยิ้มตื่นเต้นดีใจ ธาราคุยกับเธอน้ำเสียงปกติ และไม่ละลาบละล้วง พลอยแอบดีใจจนหลงรักพี่ชายบุญธรรมขึ้นมาเสียแล้ว ความสัมพันธ์ฉันท์ครอบครัวมันจะต้องดีกว่าเก่าแน่ๆ

ราตรีนี้มืดมิด และอากาศเหน็บหนาว ธารายังไม่ได้นอนเพราะต้องทำงานส่งอาจารย์จนดึกดื่น เขาฟังเพลงเสียงดังมากจึงใส่ฟรีแฮนด์และทำงานตามลำพัง ระหว่างนั้นก็นึกถึงภาพของพลอยยิ้มหวานให้แก่เขา โดยธาราไม่รู้เลยว่า พ่อของเขาขับรถกลับมาถึงบ้านแล้ว

ทวีเดชไม่รู้ว่าลูกชายยังไม่ได้นอน และตัวเขาก็แวะไปดูที่ห้องของพลอย ไฟในห้องของเธอดับ และตัวเขาก็เดินเข้าไปปิดประตูล็อค... เผื่อว่าโอกาสนี้เขาจะได้อยู่กับลูกเลี้ยงสาวซึ่งหลับในยามราตรี...

******

เด็กสาวหลับลึกจนไม่รู้สึกตัวว่ามีอะไรบางอย่างในความมืด กำลังเคลื่อนไหวในความมืด... เนื้อผ้ากางเกงชุดนอนกำลังหลุดจากเรือนกายอย่างแผ่วเบาที่สุด และเสื้อเชิ้ตชุดนอนสีชมพูเข้ากับกางเกง กำลังถูดปลกกระดุมทีละเม็ด

เผยอสาปเสื้อเปิดออก พบกับเรือนหน้าอกกลมกลึงนวลนูน ครั้นได้ยินเสียงหอบหายใจจากเงามืด และมีอะไรไหวๆ เคลื่อนไหวราวกับชักว่าวกับเนื้อก้อนยาวๆ และมันเริ่มอวบใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

เนินสามเหลี่ยมซึ่งถูกปกปิดด้วยกางเกงใน มันกำลังสะท้อนกับแสงจันทร์แผ่วแสงเบา ยิ่งทำให้สายตาในความมืดกระหื่นกระหายหนัก ต้องเอื้อมอีกมือไปลูบไล้แผ่วเบามิให้พลอยรู้สึกตัวตื่น

เสียงหายใจหอบหนักราวกับจะทานทนไม่ไหว เขาค่อยๆ ล้วงมือจับขอบกางเกงใน แล้วลากมันออกมาอย่างช้าๆ จนกระทั่งมันหลุดจากปลายเท้าทั้งสอง พลอยยังคงนอนหลับลึกสนิทเสียไม่รู้สึกตัว

ช่วงล่างปรากฏต่อหน้าชายในเงามืด พร้อมๆ กับร่างใหญ่กำลังลดต่ำลงมา จนกระทั่งมือหนาทั้งสองกำลังจับต้นขาเธอให้เบามือที่สุด เพื่อเคลื่อนมันถ่างออก ให้ปรากฏกลีบอวบปิดสนิทที่ไร้มือชายอื่นมาแตะต้อง

เสียงกระหืดกระหอบหายใจแรง ค่อยๆ ควบคุมมิให้ส่งเสียงปลุกให้หญิงสาวตกใจตื่น เขาค่อยๆ ลดเรือนร่างช่วงบน ใกล้กับเนินสามเหลี่ยมที่ปรากฏต่อหน้า ส่วนกลมกลึงหนาร้อนระอุเปียกชุ่มด้วยน้ำลาย กำลังเคลื่อนใกล้เข้ามา...

******

ปลายลิ้นร้อนหนาอวบเปียกกำลังแลบเลียบริเวณเนินสูง ลากลงมาต่ำสัมผัสกับเส้นตรงปิดสนิทของกลีบอวบนูนบวม ส่งกลิ่นกรุ่นของสาวบริสุทธิ์ให้ชายในเงามืดหิวกระหายแทบจะควบคุมตัวเองไม่ไหว

เขาค่อยๆ สอดลิ้นแทรกเข้าไปในเส้นตรงปากทางเข้าร่องสวาท แหย่มันเข้าไปจนกระทั่งได้พบกับม่านพรหมจรรย์ที่หวานหอม มันช่างนุ่มลิ้นและได้รสชาติเสียเขาเพลิดเพลินกับการลงลิ้นกับร่องสวาทใหม่เอี่ยม

พึ่งแกะกล่องด้วยลิ้นร้อนของเขา ความหิวกระหายที่เริ่มน้ำลายส่อ หว่านล้อมโลมเลียตวัดขึ้นลงอย่างเอร็ดอร่อย สัมผัสกับยอดเม็ดแข็งสะท้อนกลับ และปากทางเข้าร่องสวาทกำลังกระตุกแผ่วตอบสนองลิ้นร้อนกำลังโลมเลียยามนี้

พลอยรู้สึกแปลกๆ กับร่างกายที่กำลังกระสับกระส่าย มันทำให้เธอลุ่มหลงและนอนเพลินเสียไม่อยากลืมตาตื่น รู้สึกแปลกๆ ราวกับมันเปียกๆ รึว่าเธอกำลังอยู่ในช่วงกึ่งหลับกึ่งตื่น...

เสียงลมหายใจกระหืดกระหอบ รดอยู่บนเนินสามเหลี่ยมอวบอูมที่เพิ่งจะมีขนขึ้นรำไร มันชวนกระเซ้าให้ชายในเงามืด ลงมือเปิดทางเข้านี้ให้แหกออกจากกัน และเขาก็ได้ดึงเรือนหน้าออกและเก็บลิ้นหนาเอาไว้ในปาก

หลังจากโลมเลียลงลิ้นน้ำลายส่อ ให้ปากทางเข้าร่องสวาทเปียกฉ่ำแฉะลื่นพอที่เขาจะชักส่วนสำคัญที่กลมกลึง อวบอ้วนยาวขยายตื่นตัวเต็มที่... นึกอยากจะลงมือกับลูกเลี้ยงสาวที่ยังบริสุทธิ์อยู่ ให้คามือในคืนนี้

******

ท่อนเนื้อกลมกลึงกำลังถูไถบนยอดเม็ดแข็ง ตอบโต้กับปิ่มปลายหัวบากให้กระสันเสียว กล้ามเนื้อเกร็งแน่น ชวนบดเบียดให้หัวบากแทรกอยากจะมุดเข้าปากทางเข้าที่คับแน่น กลีบอวบบวมฉ่ำและเนียนใสแฉะชื้น

พลอยรู้สึกแปลกๆ หนักขึ้นราวกับมีอะไรมาถูไปๆ มาๆ แถมมันเปียกเย็นๆ ระหว่างนั้นก็มีก้อนใหญ่ๆ กำลังถูกับช่วงสำคัญ เธอว่ามันผิดปกติจึงค่อยๆ ปรือตาตื่นช้าๆ และเห็นว่ามันเป็นเงามืดที่ใหญ่พิกล กำลังกระหืดกระหอบอยู่เหนือร่างเธอ

“กรี๊ด...” พลอยกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวว่าเป็นผีอำมาหลอกเธอแน่ๆ พึ่งจะย้ายมาอยู่ใหม่สงสัยต้องเป็นผีแน่ๆ เลย พลอยกรีดร้องแล้วรีบคว้าผ้าห่มมาคลุมกายตัวเอง พบว่าเสื้อผ้าหลุดออกและความเป็นสาวของเธอก็เปียกแฉะไปหมด

ร่างเงาดำใหญ่ในความมืด ตกใจเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของเด็กสาวส เขารีบเผ่นหนีเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วออกจากห้องของพลอยอย่างเร่งรีบ

เด็กสาวไม่ทันสังเกตว่ามันเป็นผีหรือคน แต่ประตูห้องเปิดและปิดด้วย เลยไม่แน่ใจว่าธาราแอบเข้ามาทำกับเธอแบบนั้นหรือเปล่า?

สักพักเสียงฝีเท้ารีบวิ่งเข้ามา พร้อมอีกมือคว้าสวิชต์ไฟกดเปิดทันที สายตาของธาราพบว่าพลอยซ่อนตัวอยู่ในผ้าห่ม และตัวสั่นกลัวเพราะอะไรก็ไม่รู้ แต่เขาก็รีบวิ่งเข้าไปหาเด็กสาวบนเตียงใต้ผ้าห่มทัน

“พลอย!!! เป็นอะไรไปรึเปล่า? บอกพี่สิ!!!” ธาราพยายามมองหน้าน้องสาว เธอร้องไห้และตกใจกลัวจนโผเข้าสวมกอดธาราด้วยความกลัวมาก ชายหนุ่มตกใจเห็นว่า สาปเสื้อเธอเปิดกว้าง และช่วงล่างของเธอเปลือยเปล่า

ธาราเบือนหน้าหนี อีกมือคว้าผ้าห่มคลุมกายน้องสาวทันที เขาตกใจที่เห็นภาพนี้เกิดขึ้นกับเธอ พลางขบเม้มริมฝีปากแน่น ไม่รู้ว่ามันเป็นฝีมือใคร เพราะเขาก็รีบวิ่งเข้ามาเมื่อได้ยินเสียงแว่วกรีดร้องของพลอยดังลั่นบ้าน

“ผี!!! ผีอำ!!! พลอยกลัวอ่ะ!” เด็กสาวรู้สึกแย่มาก พึ่งจะมานอนค้างบ้านใหม่วันแรก ก็โดนผีหลอกจนเสื้อผ้าหลุด และร่างในเงาดำนั้นกำลังจะคร่อมเธอและทิ้งน้ำหนักตัวอำร่างเธอเอาไว้ ดีที่ปากของเธอยังไม่ถูกอุดไปเสียก่อน

“ไม่ต้องกลัวนะ ไม่มีผีแล้วนะพลอย” ธารายังสับสนอยู่ว่ามันผีหรืออะไรกันแน่ เสียงฝีเท้าหนักของทวีเดชเดินปรี่เข้ามา เรือนหน้าเขาเปียกเหงื่อแปลกๆ รีบเดินมาถามพลอยและธาราในห้องนอนของเด็กสาว

******

“อ้าว...ธาราทำอะไรน้องน่ะ กลัวใหญ่แล้วนะ ทำไมทำกับน้องแบบนั้นล่ะ?” ทวีเดชถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ อันที่จริงเขากำลังจะได้ที่ตอนจะสอดองคชาตแทงอยู่แล้ว

แต่เพราะพลอยกรีดร้องเสียงดังมากออกมาลั่นบ้าน เขาจึงต้องรีบวิ่งออกไปที่หน้าบ้านให้เร็วก่อนธาราจะเข้ามาเจอเขากำลังจะลักหลับพลอย ทวีเดชจึงทำเป็นว่าพึ่งเดินทางกลับมาถึง และรีบเดินขึ้นบันไดเชิงมาพบพวกเขาตอนนี้...

“ผมเปล่านะ พลอยบอกว่ามีผีอำน่ะ พ่อครับ! บ้านเรามีผีอำหรอ? ผมไม่เคยเจอเลยนะ ตั้งแต่แม่เลิกกับพ่อไปหลายปีแล้วน่ะ” ธารารู้สงสัยอยู่ว่านั้นผีหรือคนอื่นปีนบ้านมาทำร้ายพลอยกันแน่...

“ผีค่ะ ผีอำแน่ๆ มันกำลังจะอำหนู หนูตกใจก็เลยกรีดร้องอ่ะค่ะ” พลอยพูดไป ร้องไห้เสียงหลงไป น้ำตาไหลอาบแก้ม ร้องไห้ฟูมฟายจนตื่นกลัวตัวสั่น

สองแขนบางพลอยสวมกอดธาราแน่น อยากให้เขานอนอยู่เป็นเพื่อนกับเธอ พลอยไม่กล้านอนคนเดียวอีกแล้ว

“ไม่มีผีหรอกนะ พลอย คิดไปเองรึเปล่า?” ทวีเดชพยายามปลอบใจและโน้มน้าวเธอใหม่ ความจริงเขาน่าจะทำให้พลอยหลับสนิทกว่านี้ และน่าจะมีโอกาสงามๆ กว่านี้ ลูกชายเขาเลยเข้ามาขัดจังหวะจนได้...

“คงไม่มีผีจริงๆ หรอกนะพลอย พรุ่งนี้เรายังจะต้องไปเยี่ยมแม่ของพลอยอีกนะ รีบไปเข้าห้องน้ำล้างตัวอาบน้ำใหม่เลยก็ได้ เดี๋ยวพี่จะมานอนเป็นเพื่อนนะ...” ธาราปลอบใจแล้วให้พลอยหอบผ้าห่มคลุมกายเดินเข้าห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่...

******

“เป็นผู้ชายนอนกับเด็กผู้หญิงไม่ดีนะ ธารา” ทวีเดชรู้สึกหัวเสีย ที่พลอยยอมให้ธารานอนเป็นเพื่อน มากกว่าจะให้พลอยนอนอยู่กับเขา ... ทั้งๆ ที่พิณเข้าร.พ. ทวีเดชเลยไม่มีโอกาสกับพลอยในคืนนี้

“น้องอาจจะยังไม่สนิทกับพ่อก็ได้นะครับ ท่าทางพลอยจะยังกลัวๆ อยู่” ธาราพูดน้ำเสียงปกติ แต่ในใจแอบดีใจโลดเต้น เขาอาจจะได้มีโอกาสสวมกอดน้องสาวอย่างใกล้ชิดบ้าง

“ไม่ได้หรอกนะ พ่อเห็นว่ามันไม่เหมาะสม” ทวีเดชเกรงว่าธาราจะแตะต้องหรือหลับหรือเปล่า เขารู้สึกไม่อยากให้อยู่ตามลำพัง อีกทั้งเกรงว่าถ้าพิณรู้ คงจะโกรธเขาแน่ๆ ว่าปล่อยให้ลูกชายอยู่กับลูกสาวเธอในห้องนอนเดียวกันได้ยังไง

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมง่วงนอนมากแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปเรียนตั้งแต่เช้าอีก” ธาราตอบให้ทวีเดชสบายใจ อย่างน้อยก็อยากให้พลอยนอนหลับ โดยไม่ต้องกลัวว่าจะมีผีอำอย่างที่เธอว่า มารบกวนจนนอนไม่ได้อีก

“ดูแลน้องให้ดีนะ อย่าให้น้องกรีดร้องล่ะ ไม่งั้นพ่อจะเตะแกตกบ้านแน่ๆ” ทวีเดชพูดขู่เอาไว้ ชี้นิ้วสั่งชัดเจน ถ้าไม่เพราะพิณขอร้องให้ธาราไปรับไปส่งพลอย บางทีหน้าที่นี้น่าจะเป็นของเขา และอาจจะได้ชิมพลอยในรถแทน...

ทวีเดชจึงคลาดเรื่องพลอยไปก่อน และปล่อยให้ธาราอยู่กับลูกสาวบุญธรรม เขาแอบหวังว่าลูกชายเขาจะไม่สนใจพลอยแบบนั้น ...

******

เมื่อพลอยกลับมาหลังจากอาบน้ำใหม่ และเปลี่ยนเสื้อผ้า ชุดนอนเก่าที่เปียกน้ำอะไรก็ไม่รู้ กลิ่นแปลกๆ ทำให้พลอยโยนมันเข้าตะกร้าเพื่อซักใหม่... จากนั้นเธอจึงนอนอยู่บนเตียง โดยมีธาราบนอยู่ที่พื้น ใกล้ๆ กับขอบเตียงของเธอ

“ขอโทษนะ ทำให้พี่นอนลำบากเลย” พลอยปิดไฟนอนแล้วเอื้อมหน้ามองพี่ชายเบื้องล่าง เขามีแค่หมอนหนุนหัว และผ้าห่มคลุมกาย พร้อมหมอนข้างอีกหนึ่งอัน

“ไม่เป็นไรหรอก นอนเถอะพลอย พรุ่งนี้เราต้องไปเรียนกันแต่เช้า”

“จับมือได้มั๊ย กลัวจังเลยว่าจะมีผีอำอีก” น้ำเสียงเด็กสาวรู้สึกกระวนกระวายจนนอนไม่ได้ เขาจึงยกมือให้เธอ เอื้อมลงมาจับมือเขา แล้วหลับไปอย่างช้าๆ พร้อมๆ กัน

ทวีเดชแอบสะเดาะกลอนประตูไขแง้มแอบดู เห็นว่าธารานอนอยู่ใกล้เตียงของพลอย ทำให้เขาไม่อาจมีโอกาสดีๆ เห็นทีจะต้องรอครั้งต่อไป เผื่อว่าจะได้แอบอึ๊บลูกสาวบุญธรรม...

******