CHAPTER 42

Tahimik na kumakain ng lunch sa school canteen si Olivia nang mamataan niya si Anthony na papalapit sa kanya.  Mabilis siyang umiwas ng tingin dito, binuklat ang dalang libro at nagkunwang busy sa pagbabasa pero mukhang di naman nito nagets ang ibig niyang ipahiwatig. Naupo ito sa tapat niya, abot tenga ang pagkakangiti.

            “Parang gusto ko nang mapikon sa ginagawa mo ah,” very friendly ang tonong sabi nito sa kanya, “Obvious namang iniiwasan mo lang akong kausapin. Tingnan mo yang book na hawak mo, baligtad oh!”

            Pinamulahan siya ng pisngi.

            Ang lakas ng tawa nito, natawa na rin tuloy siya.

            “I’m sorry.”

      &nbs