Kabanata 5

Annaliese's Point Of View.

"M-Maging asawa mo?" hindi makapaniwalang sabi ko, parang nakalimutan ko kung bakit ako umiiyak dahil sa biglang sinabi niya.

Magiging asawa niya ako? Anong kalokohan na naman ba 'to?

Tumango siya. "You're going to be my wife."

"T-Teka, hindi naman ako pumayag!" pag-angal ko, kumunot ang noo niya.

"You have no choice, Annaliese. Bayad na ang utang mo, at ang kapalit no'n ay ang pagiging asawa ko," seryosong wika niya at mas lalo lang akong hindi makapaniwala.

"Bakit naman ako magiging asawa mo?" tanong ko. "Si Anna? Bakit hindi siya ang niyaya mo?"

"Stop asking questions will you? Wala kang magagawa kundi pumayag dahil kung ayaw mo, hindi ko babayaran ang 200k na utang mo."

Napanganga na lamang ako sa narinig, hindi ko alam kung anong mas magandang piliin sa dalawang 'yon. Hindi ko nga pinangarap na makasal, tapos biglang magiging asawa niya ako?

"Bakit ba kailangan mo ng asawa?" kuryusong tanong ko, impossible naman kasing bigla na lang siyang maghahanap ng papakasalan dahil lang bored niya.

"Kailangan ko makuha ang kalahati ng mana ko."

Napakunot ang noo. "Hindi mo buong nakuha?" tanong ko at tumango siya.

"Gusto ng pamilya kong makasal na ako, at gagawin ko 'yon para makuha nang buo ang mana ko."

Natahimik naman ako sa narinig at napaisp Gagawin niya 'yon para lang sa mana? Hindi niya ba alam na hindi biro ang pagpapakasal?

"P-Pero ayoko pang magpakasal," mahinang sabi ko. "Alam mo namang walang divorce rito sa Pilipinas, hindi ba?"

"I forgot to mention that our marriage will be a fake marriage," sagot niya. "Ako na ang bahalang kumausap sa Judge na magpapakasal sa atin."

"Hindi ba 'yan malalaman ng pamilya mo?"

"Sa tingin mo ba papayag akong mangyari 'yan?"

Malakas akong napabuntong hininga, paniguradong kung tatanggihan ko ang alok niya ay mamomoblema pa rin ako kung saan ako maghahanap ng pambayad kay Aling Perla. . . pero kaya ko bang pakasalan ang lalaking 'to? Kaya ko ba siyang makasama?

Hindi ko pa siya lubusang kilala ngunit ayoko namang manghusga, wala naman sigurong mawawala sa akin kung pumayag ako. Hindi ko alam kung ito ba ang tamang desisyon. Pero wala rin naman akong ibang pagpipilian. Ang 200k ay hindi ko kikitain kahit ilang taon pa akong maglinis. At kahit hindi ko siya kilala nang lubusan, baka… baka mas mabuti na ito kaysa sa kahihiyan at pagkakakulong.

"P-Pumapayag na ako, magpapakasal ako sa'yo," mahinang sabi ko. "Pero hindi habang buhay. . . tatlong taon. Tatlong taon lang ako matatali sa'yo."

Binabasa niya ang ibabang labi bago tumango. "Three years then. . ."

Noong gabing iyon ay wala akong ibang hiniling sa langit na sana ang desisyon ko na 'yon ang bagay na hinding-hindi ko pagsisihan sa hinaharap.

"Ano?! Ikakasal ka na?!" gulat na sabi ni Alfred nang sabihin ko sa kaniya ang tungkol doon, tahimik akong tumango. "At sa lalaking pang 'yon?!"

"Binayaran niya ang utang ko, iyon naman ang mahalaga," sagot ko, kahit hindi ko pa rin kayang kumbinsihin ang sarili ko. Sa ngayon, magtitiwala na lang ako sa sarili ko—kahit hindi ako sigurado kung tama ba ang ginagawa ko.

"Tatlong taon lang naman, hindi ba?"

Tumango ako. "Mabilis lang naman ang oras, baka hindi ko nga mamalayan na tapos na ang kontrata namin."

"Baka naman mahulog ka sa kaniya, Annaliese? Dalawang beses na pa naman kayong nagtalik!" sabi niya habang nakangisi, kaagad naman akong napairap.

Umilang ako, impossible ang bagay na iyon. "Bakit ko naman ilalagay ang sarili ko sa kapahamakan?"

Nangyari nga ang kasal naming dalawa, sa harap ng isang Judge ay binigkas namin ang mga katagang alam naming hindi naman talaga gustong sabihin. Walang ibang tumatakbo sa isipin ko kung pagsisihan ko ba ang naging desisyon kong ito.

"I'm just going to remind you, I don't like this marriage too," wika niya nang matapos ang kasal, seryoso ang kaniyang mukha habang nakatingin sa akin.

"Tatlong taon lang naman, Niccolas. Tatlong taon lang nating pagtitiisin ang isa't isa."

Ngunit pagpasok ko kinabukasan sa kompanya, nagdalawang isip ako kung tama nga ba ang naging desisyon kong pakasalan siya dahil ramdam ko ang tingin sa akin ng mga tao—mga puno ng panghuhusga.

"Janitress ang naging asawa ni Sir Nicco? Hindi ako makapaniwalang pumapatol siya sa isang low class na babae," wika ng isa habang abala ako sa paglilinis ng sahig.

"Oo nga eh. Akala ko pa naman si Ma'am Anna ang papakasalan niya. Palagi kasi silang magkasama noon, 'di ba? Hindi ako makapaniwalang pumatol si Sir Nicco sa janitress na 'yan!"

Niyuko ko lamang ang aking ulo at nagpanggap na wala akong narinig, sanay na ako sa ganitong bagay kaya hindi na ako nahirapan pa. Hindi ko alam kung paano kumalat na kasal na ako kay Niccolas, pero sigurado akong dahil 'yon sa sikat siyang tao, hindi na nga dapat pa ako nagulat pa. At ngayon, wala akong magawa kundi ang tanggapin ang kung ano mang komentong binabato nila sa akin.

"Hey, janitress."

Napa-angat ako sa nagsalita at nagulat nang makita si Anna—ang babaeng nahuli kong kasama ni Niccolas. Ngayong napagtuonan ko na ng pansin ang itsura niya, napagtanto kong maganda nga siya, sexy at paniguradong habulin ng mga lalaki.

"Bakit?" tanong ko.

"I know the truth about your marriage," mahinang sabi niya habang nakangisi at napatingin naman ako sa paligid dahil baka narinig ng mga tao ang sinabi niya dahil ang daming nanonood sa amin ngayon.

"Ano bang ibig mong sabihin?"

Ngumiti siya sa akin. "I just want to say that Niccolas will still come home to me every night."

"Parang hindi naman 'yan ang sinabi niya sa akin," sagot ko at kaagad ang pagkunot ng noo niya. "Ang huli niyang sinabi sa ay 'I taste better than you, Anna.'"

At dahil sa sinabi ko, tumilapon sa aking mukha ang hawak niyang malamig na juice Ramdam ko ang lagkit ng tubig sa leeg ko habang dumadaloy iyon pababa sa uniform ko. Pero hindi iyon ang masakit. Ang masakit, yung wala man lang tumulong, lahat ay nanonood lang na para bang nasa isang sinehan.

"You're a janitress, right? Then clean this mess!" sigaw niya sa aking mukha, hindi naman ako nakagalaw kaagad dahil sa gulat sa kaniyang ginawa. "I can't believe that Niccolas chose you over me. I don't understand him at all!"

Tiningnan ko siya. "Pero ako naiintindihan ko, Anna."

Mukhang mas lalo siyang nagalit sa sinabi ko dahil malakas siyang napamura. "Stop talking, you whore!" sigaw niya at nag-ambang sampalin ako ngunit bago tumama ang kamay niya sa aking pisngi, isang mabilis na kilos ang pumigil no'n. Isang kamay na nilalang-kilala ko na kung kanina.

Napatingin ako sa gilid. Si Niccolas ang aming nakita. Nakatayo, malamig ang ekspresyon at tila hindi siya natitinag.

"Who wants to call my wife a whore," aniya sa malamig at mababang tinig, "…right in front of me?"