Kabanata 7

Annaliese's Point Of View.

Humigpit ang kapit ko sa braso ni Niccolas habang nakatingin sa pamilya niya. Nakaupo sila sa isang mahaba at mamahaling lamesa, sa tansya ko ay sampong tao ang nakaupo. Nakikita ko ang ilan sa kanila ay nagbubulungan, habang ang iba naman ay tahimik lang ngunit kitang-kita ko ang gusto nilang sabihin sa mga mata nila.

"Here you are, Niccolas."

Nakuha ng atensyon ko ang pagtayo ng isang babae, puno ng alahas ang kaniyang katawan at nakasuot ng red dress. Sa tingin ko ay nasa mid 40's na siya ngunit hindi halatang tumatanda ito dahil maganda pa rin, ngunit mukhang suplada.

"Good evening, Mom," wika ni Niccolas sa aking tabi.

Nakita ko ang simpleng pagtango ng ginang bago tumingin sa akin. Sandali niya akong pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa bago siya ngumiti.

"Good evening, dear. Are you Annaliese?" tanong nito.

Napalunok ako bago magsalita. "Opo, magandang gabi po. It's nice to meet you, Madam."

"I'm Jeraldine, it's a pleasure to meet you and call me Mom."

Tumango na lamang ako bago pilit na ngumiti. Hindi ko maintindihan dahil kahit wala naman siyang sinasabi sa aking masama, base sa tingin niya sa akin at pakiramdam ko ay hinuhusgahan niya ako.

Pinakilala ako ni Niccolas sa harap ng mga kamag-anak niya, ang iba ay ngumiti sa akin habang ang iba ay wala man lang naging reaksyon. Mas lalo tuloy akong kinakabahan kaya hindi ako makapagpokus lalo na noong simula na kaming kumain.

"Are you really a janitress?"

Nagpatigil ako sa pag-inom ng tubig dahil sa narinig, napatingin ako sa pinsan ni Niccolas na si Summer. Hula ko ay mas matanda ako kaysa sa kaniya.

Tahimik akong tumango para kumpirmahin ang tinanong niya, kaagad kong nakita ang pagdaan ng pandidiri sa kaniyang mga mata.

Tumingin siya kay Niccolas na nasa aking tabi lamang. "No offense but I cannot believe you married a janitress, Nicco."

"There's nothing wrong with being a janitress, Summer," seryosong sagot ng lalaki.

Nakita ko ang pagtango ni Nicole, ang Ate nito. "Wala naman talagang masama, pero wala ka na bang ibang option? Alam naming gusto-gusto mo nang makuha ang mana mo. . . Pero hindi ko alam na ganito ka pala ka-desperado."

Tuluyan na akong nawalan ng ganang kumain dahil sa narinig, nakahawak pa rin ako sa baso at pinapakinggan ang mga sinasabi nila—sanay na dapat akong malait. Bakit ba ako nasasaktan?

Tumawa si Vito, isa sa mga pinsan ni Niccolas. "Annaliese is beautiful, kahit ako ay ibabahay ang ganyan kagandang babae."

Dahil sa naging biro nito ay gumaan kahit papaano ang atmosphere ng hapag, may ilang napangiti at natawa. Ngunit may ilan din naman na katulad nila Summer at Nicole, napaismid at napairap.

"Ang requirement lang naman para makuha ni Nicco ang mana niya ay ang makasal siya, wala naman tayong sinabi kung dapat ba ay mahal niya ang babae o hindi," biglang sabi ni Ma'am Jeraldine kaya napatingin kami sa kaniya, ngunit nasa akin ang mga mata niya. "It looks like he's using you, are you okay with that, Annaliese?"

Napalunok muna ako bago magsalita. "Ayos lang naman po, wala namang problema sa akin 'yon."

Gusto kong sabibin na wala lang akong choice dahil wala akong pambayad ng utang ko. Na kaya ako nandito ay dahil mahirap ako at kailangan ko ang tulong ni Niccolas.

"Hindi ba magagalit si Lolo?" biglang tanong ni Nicole. "Ang alam ko ay alam niya nang kasal na si Nicco. . . wala naman siyang sinabi pero alam nating ayaw niya pang matali sa babae ang paboritong apo niya, hindi ba?"

"Lalong-lalo na ang matali sa babaeng katulad niya," dugtong ni Summer.

Umilang si Niccolas. "I'll just talk to him. Alam niya namang matagal ko nang hinahabol ang mana ko."

Mabuti na lang dahil natahimik na ang lahat pagkatapos no'n, may kaniya-kaniya na silang topic na pinagpasalamat ko dahil hindi ko kakayaning tanggapin lahat ng panlalait nila nang sabay-sabay. Malapit na akong matapos sa pagkain ko nang marinig kong magsalita ang kapatid na lalaki ni Ma'am Jeraldine, si Julio.

"Your surname is Remington, right? Are you related to the Remington Clan?"

Mabuti na lang ay napigilan kong mapasinghap sa narinig, napalunok ako bago umilang.

"A-Ano po ang Remington Clan?" tanong ko bago ito nilingon.

"Sikat sila sa business world dahil sa successful nilang mga negosyo. Kahit kami ay nahihirapang makipag-negosyasyon sa kanila dahil i-ilang kompanya niya lang inaaprubahan nila," paliwanag nito. "Are you sure you're not related to them? Your surname is Remington."

Umilang ako. "Hindi po, hindi ko nga sila kilala."

"Bakit naman siya magiging related sa mga taong 'yon, Tito?" natatawang tanong ni Summer. "Alam naman natin kung gaano sila kayaman. May janitress bang galing sa Remington Clan?"

Gusto ko sanang sabihin na mayroon at ako 'yon ngunit para hindi na gumawa pa ng gulo ay mas pinili ko na lamang na manahinik. Nagugulat pa rin talaga ako sa tuwing tinatanong nila sa akin ang apelyedong 'yon. . . Totoo naman kasing galing ako sa Clan nila.

Pero hindi naman ako nagsisinungaling kapag sinasabi kong hindi ko sila kamag-anak.

Nang matapos ang dinner ay lihim akong nagpasalamat dahil makakauwi na ako ngunit bago pa man kami makapagpaalam na umalis ni Niccolas ay lumapit sa amin si Ma'am Jeraldine.

"Can I talk to her for a minute?" wika nito sa anak, tumingin naman sa akin si Niccolas na para bang nagtatanong kung papayag ako, isang tango lang ang naging sagot ko bago sumama sa ginang.

"Come with me," utos nigo at kaagad naman akong sumunod.

Dinala niya ako malapit sa may bintana, wala na ang ngiti na kaninang pinapakita niya sa akin kaya naman hindi ko maiwasang kabahan.

"Hindi na ako magpapatumpik-tumpik pa, Annaliese. I like you but I still haven't accepted that my son chooses to marry someone like you," seryosong giit niya habang nakatingin sa akin.

Tumango naman ako. "Alam ko naman pong hindi niya rin gusto na makasal sa akin at parehas lang kami ng nararamdamam."

"That's why I'm going to ask you, how much did he offer you to marry him?" tanong niya na tuluyan nang nagpatahimik sa akin.