Chapter 17.1

Mabilis nga niyang inihanda ang pagkaing dadalhin niya sa taas. Inis na inis pa nga siya habang inihahanda iyon dahil hindi pa rin siya makapaniwala na hanggang sa mga oras n aiyon ay nagpapanggap pa rin ito na hindi maklakad samantalang nakakalakad naman na ito.

Ano na lamang kaya ang iniisip nito at naatim nitong lokohin ang mga magulang nito. Ayaw ba nitong maging masaya ang mga ito kapag nalaman ng mga itong tuluyan na siyang nakakalakad. Naipilig na lamang niya ang kaniyang ulo dahil doon. Ayaw niyang ma- stress dahil lang sa pag- iisip.

“Dadalhin mo na yan kay Sir?” akma na sana niyang bibitbitin ang tray sa harap niya nang marinig niya si Lily na nagsalita.

“Hindi. Ipapakain ko ito sa aso.” pilosopong sagot niya rito at pagkatapos ay binitbit na nga niya ang tray pagkatapos.

Nang pumihit siya paharap rito ay nakairap ito sa kaniya. Medyo nawiwili na rin siyang inisin ito.

“Kainis ka!” nakangusong sabi nito at pagkatapos ay pinagkrus ang mga kamay sa dibdib nito.

Natawa na