CHAPTER 2

           ILANG minuto munang nag-usap si Darla at Dwight bago pumasok ng kotse ang matalik niyang kaibigan. Hindi na niya pinag-aksayahan na tingnan si Dwight nang pumasok na rin ito sa kotse nito. Nagpupuyos pa rin siya sa galit dahil sa kayabangan nito. Nasira tuloy ang mood niya.

           “Ibang klase ka talaga, beshy. Akala ko ay magkaka-World War 111 na kanina. Hindi naman halatang hanggang ngayon ay nasusuklam ka pa rin kay Dwight, no?” tatawa-tawang sabi ni Darla nang paandarin na nito ang makina ng sasakyan.

           Sambakol pa rin ang mukha niya!

           “Pero aminin mo, teh. Diba mas guwapo at hot ngayon si Dwight? My gas! Akala ko talaga kanina ay artista na iyong kaharap natin,” eksaheradang dugtong pa nito.

           “Alam mo, kesa lumalandi ka riyan, no. Bakit hindi mo man lang ako sinuportahan kanina? At dahil lang sa simpleng sorry na halata namang hindi sincere, ay nakipag-areglo ka na agad sa hambog na iyon?” pag-iiba niya.

            “E, ano ba’ng gusto mong gawin ko sa napakainit at mausok na highway? Magtatatalak o kaya jumbagin ko si Dwight? Nag-sorry naman na ‘yung tao diba? Saka, it was an accident at nag-offer din siya na ipagagawa iyong napaka-konting damage lang naman. Kung tutuusin, dapat nga ay matuwa pa tayo dahil hindi tayo tinakbuhan, diba?”

“Ah, basta! Hindi ako pabor sa ginawa mo. Para ka lang nakipagbaratan sa palengke nang walang kaeffort-effort. Dapat nga ay tinuturuan ng leksiyon ang h*******k na mokong na ‘yun, e!”

            “Teka, ano ba’ng pinaglalaban mo, teh? Umamin ka nga? Sukdulan pa rin ba hanggang langit ang galit mo kay Dwight hanggang ngayon? Hindi ka pa ba nakakamove-on?”

            Pinandilatan niya ang matalik na kaibigan.

            “The way you talked, especially noong kaharap mo kanina si Dwight, halatang-halata na galit ka pa rin sa kanya. I thought everything was okay now since it was very long time noong lokohin ka niya. Pero beshy, I must say that you still hate him.”

           “Of course not!” mabilis niyang kaila. “Matagal na akong nakapagpatawad. Alam ko rin sa sarili ko na wala na akong galit o kung anupaman na nararamdaman sa kanya. It’s just that, hindi ko lang talaga makontrol ang sarili ko na supladahan siya. Isa pa, I just came from a long trip. Tapos ganito pa ang mangyayari? What would you expect from exhausted, tired and hungry passenger of an airplane for almost 24 hours? Ngingiti lang na parang walang nangyari o kaya magpapacute na parang nagseselfie lang?”

         “I understand. But you shouldn’t be so rude to him. Don’t you think you’re being unfair to him? Listen. If you really have forgotten Dwight and forgot everything that happened in the past, hindi ba puwedeng sa susunod na pagkikita niyo ay wala nang tarayan eklavu na makikita sa’yo?”

         “As if naman magkikita pa kami ng mokong na ‘yun? Hmpt!” tila siguradong tugon niya.

       “Aba! Maliit lang ang mundo, no? Who knows, diba?”

       “Ok, fine! Para matapos na ang usapan tungkol sa lalaking ‘yun, hayaan mo, magiging mabait na ako sa kanya. Huwag lang siyang gagawa talaga nang ikakagalit ko. Dahil makikita niya ang bagsik ko!” turan niya, sabay irap.

       Pero mas maganda kung hindi ko na siya makita ulit! sabi niya sa sarili.

       “Sinabi mo ‘yan, ha? Walang echos?”

       Natatawang tinapunan niya ng sulyap ang matalik na kaibigan. “Trulagen! Wa char!”

       MADILIM na sa labas nang magising si Ehra mula sa flat ni Darla. Isa iyong high-end na 36^th floor building na nasa pinakasentro mismo ng nasabing siyudad. Isa lamang ito sa mga investments ng matalik na kaibigan na ngayon ay may sarili ng pangalan sa fashion industry. Isa itong fashion designer.

       Mayamaya’y nakarinig siya ng mga mahihinang yapak. Nasa tapat siya ng bintana sa master’s bedroom. Paglingon niya ay sumalubong agad sa kanya ang nakangiting mukha ng matalik na kaibigan. She was wearing a very simple white flowery blouse. Yet, she still look so stunning!

       “Have you rested well?” anito.

       “Yeah. Your place is quite beautiful and peaceful. Accesible pa ang place sa lahat. You can find everything here. Are you going to stay here when you and Henry got married?”

        “Maybe yes, maybe no. Wala pa kasi kaming final plan about where we stay after our marriage. But Henry got his dream house already in Makati. Medyo malayo nga lang dito sa workplace ko. Anyways, wanna eat?”

         “Later, beshy. Busog pa kasi ako sa kinain natin kanina. Saka, I’m on diet,” ngumiti siya.

         “Sa payat mong ‘yan nagda-diet ka pa? My goodness! Baka mamaya ay anorexia na ang labas mo niyan.”

         Natawa siya sa tinuran ni Darla.

         “I’m still enjoying my slim body now. Two years ago, I gained so much weight. I almost freak-out. Kaya ang lola mo, nashokot. So I started losing weight.  Kaya ayon, nasanay na rin ako.”

         “You know what? You can be a model with your body and face. Perhaps, a magazine model. Wanna try?”

         “No, thanks.  I couldn’t imagine myself on the limelight. I always wanted to have a peaceful and simple life. Besides, I have a very important thing to do why I came back in the Philippines, remember?”

         “Oo nga pala, kelan mo balak pumunta ng Ilocos?”

         Ito ang probinsiya ng mga parents niya. Dito rin siya lumaki at nag-aral simula elementary hanggang high-school.

         “May aasikasuhin muna ako dito for a while. Tapos, saka ako pupunta ng Ilocos,” sagot niya.

         “Beach resort ang business na ipatatayo mo roon, diba? Nice business. Lalo na’t talagang dinarayo ang mga beaches sa Ilocos, especially during summer. Sana makasama ako sa’yo doon ng matagal, beshy.”

         “Oo naman! Kaya dapat ayusin mo na ang sched mo this month. Para sumunod ka kaagad sa’kin sa Ilocos. Isa pa, kailangan ko rin ng tulong mo para sa magandang design na gagawin sa resort. Alam kong doon ka expert, e.”

         “Ganern? Pa’no pala ako mag-eenjoy kung magwowork lang din ang beauty ko doon?”

         “Sira! Suggestions lang naman. Ayaw mo?”

         “Hindi, char lang!”

         Nagkatawanan silang magkaibigan.

   

          NASA isang sikat na Mall sila ni Darla nang araw na iyon para mamili ng ilang mga gamit. Kaunti lang kasi ang dala niyang gamit. Karamihan na laman ng bagahe niya ay pasalubong para sa mga iba niyang kamag-anak sa Ilocos. Isa pa ay namiss din niya ang mag-unwind sa isa sa mga sikat na Mall sa Pinas. At buti na lang hindi busy ng araw na iyon si Darla kaya nasamahan siya nitong mamili ng mga kailangan niyang gamit. And more thing is that, hindi siya sanay na gumala na mag-isa sa Mall at mas maganda kapag pareho kayo ng taste ng kasama mo sa pagsa-shopping. And her bestfriend Darla is the perfect companion when it comes to shopping. Kaya nga sila nag-click at tumagal na magbestfriend dahil marami silang mga bagay na magkakapareho. They are best of friends since college.

         “You miss this place, right?” mayamaya’y untag ni Darla habang naglalakad sila. Kalalabas lang nila sa isang kilalang boutique ng branded shoes.

         Tumango siya. “Mas namiss kong gumala at maglibot-libot kasama ka. Sa States kasi ay madalang akong pumunta sa mga Mall. Wala din naman kasing mahila. Isa pa, puro mga tanders na ang kasama ko sa office.”

          “Kung nagbo-boyfriend ka na kasi, e ‘di sana ay lagi kang may kasama sa mga lakaran tulad ngayon. Naisip ko tuloy na baka naging manhater na ang bestfriend ko.”

          She rolled her eyes. “Here we go again. Unlimited lang, teh? Gutom lang ‘yan. Tara, hanap tayo ng korean restaurant. I wanna eat kimchi,” pagliliko niya sa usapan, sabay hila kay Darla.

          Alam niya kasing wala ring patutunguhan kapag topic tungkol sa lalake ang pag-uusapan nila. There are lot of interesting topics to talk to other than men.

          MAYAMAYA pa’y nakarating na sila sa isang korean restaurant. Natakam siya sa mga pagkaing tumambad sa kanila nang makita ang menu. Favorite niya ang korean restaurant kahit noon pang nasa US siya.

         Pagkatapos umorder ay umupo na sila sa isang bakanteng silya na good for two person.

         “Is there anything you want to buy after we eat?” pagdaka’y tanong ni Darla.

          Nag-isip siya. “I think I’ve already got everything I need. So I think, wala na. Ikaw? May gusto ka pa bang bilhin?”

          “Wala na rin. This is enough for me. Actually, I forgot to tell you that I have to meet someone today. May usapan kasi kami kahapon at baka parating na ‘yun ngayon. I told him to meet me here since nandito na rin lang ako.”

           Napakunot-noo siya.

         “Is it ok if we go home late?”

         “Sure. Maaga pa naman. I’m enjoying myself here, anyway!”

         “That’s my girl!”

         Tinapunan lang niya si Darla nang malapad na ngiti.

        

          PALABAS na sila ni Darla sa korean restaurant nang magulat siya sa bulto ng isang lalake na biglang tumambad sa harap nila. Alam niyang umarko ang kanyang kilay pagkakita kay Dwight.

          At ano ang ginagawa ng mokong na ‘to?

         “Hi, ladies! Nice to see you again,” pasuwabeng bati nito, showing his both deep dimples. He was wearing rugged pants and fitted green polo shirt.

         “Sama here, Dwight! I didn’t mention you earlier that I’m with Ehra. Nagyaya kasi siya bigla na magliwaliw,” mabilis na tugon ni Darla.

         Gusto niyang sabunutan si Darla because she smell something fishy!

         “Did Ehra knew why I’m here to meet you today?” anito na kay Darla nakatingin.

         “Actually, no,” mabilis na sagot ni Darla, sabay sulyap sa kanya. “Beshy, kaya ako nakipag-meet kay Dwight ay para ipaayos ‘yung gasgas ng kotse ko. I insist na ngayon na kasi the following days ay magiging busy na ako,” paliwanag nito.

          Ngani-ngani na niya itong sabunutan, pero pinili niyang kumalma. “It’s ok. Siguro ay mauuna na lang ako sa flat mo.”

          “Hindi mo ako sasamahan? Saglit lang tayo.”

          Pasimple niyang tinapunan ng makahulugang tingin ang matalik na kaibigan. Pero ang bruha, hindi ma-gets ang nais niyang iparating rito.

          I don’t want to go with this jerk! Gusto niyang isigaw kay Darla.

          “I think Ehra needs to go to have a rest. Mukhang marami kayong pinamili. Baka kasi maabala siya,” singit ni Dwight matapos siya nitong tapunan ng sulyap.

          Kunwari concern ang mokong! Hmpt!

        “No, it’s okay. Hindi naman siguro tayo magtatagal sa repair shop. Don’t mind me,” kunwa’y sagot niya. Pero labag iyon sa loob niya. Ayaw lang niya kasing isipin ni Dwight na nag-iinarte siya lalo na ni Darla. Baka isipin pa ng matalik na kaibigan na tinatarayan na naman niya ito.

        Ibababa ko muna ng konti ang pride ko! anang bahagi ng isang utak niya.

       “Kung ganu’n, let’s go!” ani Darla na nagpatiuna nang naglakad. Wala na siyang choice kundi sumunod na rin dito. Habang sa kabilang side naman si Dwight.

        Lord! Give me more patience, please! piping-usal niya.