Chapter 4

Nagtatrabaho ako bilang sales clerk sa B.E.A Construction Supply, ang malaking construction supply dito sa Dalisay.

May pinag-aralan ako, college degree ang natapos ko bilang BSBA pero pinili ko ang ganitong posisyon sa trabaho bago ako mapunta sa posisyon na nararapat para sakin.

Hindi biro ang maging isang tindera, nakatayo kalang hanggang sa matapos ang trabaho mo. Kailangan mong maging magalang at maayos sa harap ng costumer mo kung ayaw mong ma s***k ka sa trabaho. Kahit nakakapagod ay kailangan tiisin para saan ba't mapunta rin tayo sa trabahong angkop sa atin.

Nandito kami ngayon sa karenderya na nanghalian, kasama ko si Gianna at Stella. Wala akong balak kumain, wala akong gana pero hindi ako  makatanggi kay Gianna,kapwa ko tindera at kaibigan na rin.

Simula nang maghiwalay kami ni Patrick, kaunti nalang ang kinakain ko, minsan prutas lang o di kaya biscuit. Nai-insecure ako kapag may nakikita akong payat at sexy na babae.

Chubby ako at mas lalong hindi sexy. Manang din manamit, kaya sabi ko sa sarili ko, pwede ko naman baguhin ang panlabas kong anyo. Ang sumubok sa ibang bagay. Dahil sa break up namin, aaminin ko na depress ako.

Nabawasan agad ang timbang ko sa loob lamang ng ilang linggo. Dahil nabawasan naman ang timbang ko tinudo ko na.Nag diet ako sa tamang paraan at tamang proseso. Ayoko magkasakit. Ayoko magsisi na nang dahil  sa pag da-diet ay magkasakit ako.

"Hoy! Anong ginagawa mo?Pinagnanakawan mo kaibigan ko. Ibalik mo 'yan!"

Sa lalim ng iniisip ko, hindi ko napansin na ninanakawan na pala ako. Namutla ang lalaki, nanginginig ang kamay niyang inabot sa akin pabalik ang wallet ko, nasa mukha nito ang pagsisisi.

Napabuntong-hininga ako.

"Hawakan mo, sis. Huwag mong bibitawan,tatawag ako ng pulis," sabi ni Gianna kay Stella na nagpataranta sa lalaki.

"Huwag po, ma'am. Sorry po, ma'am," humarap siya sa akin." Maawa po kayo, ma'am. Huwag niyo po ako isuplong sa pulis."

"Nagnakaw ka! Inaasahan mo na iyon na ipapulis ka kapag nahuli ka." si Stella.

"Anong huwag? Dapat sa'yo ipakulong nang hindi kana maka biktima pa ng ibang tao," sabat ni Gianna.

"Ma'am, nagmamaka-awa po ako. Huwag niyo po ako ipakulong."

Kulang nalang lumuhod siya sa harapan ko. Kita ko ang pagsisi sa kanyang mukha, na kung pwede lang ibalik ang oras ay sana hindi niya iyon ginawa.

"Guy's, kalma lang. Mukhang may malalim siyang dahilan kung bakit siya nagnakaw," awat ko sa dalawa.

"Elies naman. Muntik ka na niyang manakawan," hindi makapaniwalang sambit ni Stella.

"Muntik lang naman," pa balang na sagot ko.

"Paano kung natuloy? Hindi 'yan magtatanda  kung hindi mo bibigyan ng leksyon. Dapat sa kanya managot sa kasalanang ginawa niya."

"Alam ko, pero sa hirap ng buhay ngayon hindi lahat ng nagnakaw ay masama. Ang iba ginagawa iyon para sa kumakalam na sikmura."

Kinuha ko ang kamay ni Stella na nakahawak sa braso ng lalaki.

"Kaya siya nag nakaw dahil kailangan niya ng pera, tapos ipakulong ko pa? Paano kong hindi na 'yan makalabas ng kulungan?Paano ang pamilya niya na umaasa sa kanya? Edi, mamamatay sila na dilat ang mata dahil sa gutom."

Humarap ako sa binatilyo. "Bakit ka nagnakaw? Ano ang rason mo para gawin iyon nang walang pag-alinlangan?" tanong ko.

"Pasensya po, ma'am sa ginawa ko. Kailangan ko talaga ng pera para sa gamot ng nanay ko."

"At ito ang nakikita mong rason? Ang magnakaw? Paano kapag nalaman ng nanay mo na ang iniinom niyang gamot araw-araw ay galing sa pagnanakaw, sa tingin mo matutuwa siya? May maraming paraan para magka pera ka," hindi ko napigilan ang sarili ko na pangaralan siya sa kanyang maling ginawa.

"Sus! Modus 'yan." si Giana.

"Nagsasabi po ako ng totoo ma'am. Hindi po ako nagsisinungaling. Kakalabas lang ni nanay sa hospital at wala na kaming natira na pera. Hindi rin ako tinatanggap sa ina-aplayan kong trabaho kaya po ako nagnakaw. Hindi pwedeng hindi maka inom si nanay ng gamot, iyon ang bilin ng doktor. Maam, maawa po kayo, huwag niyo po ako ipa kulong. Walang mag-aalaga sa nanay ko," naiiyak na paliwanag niya.

Hindi ako pabor sa taong gawing rason ang kumakalam na sikmura para magnakaw o gumawa ng masama para may pambili ng pagkain para sa pamilya.

Na alala ko si mama, paano kong nasa ganito rin kami na sitwasyon, siguro gagawin ko rin ang masamang gawain para sa mama ko. Ilang taon siyang nagsakripisyo sa amin kaya kailangan ko rin magsakripisyo para sa kanya para sa buhay niya kahit ipahamak ko pa.

"Ilang taon kana?" Tanong ko.

"Nineteen po."

"Alam mo ba na pwede ka ng makulong? Paano kung ibang tao iyon? Paano kung ipakulong ka?Hindi mo ba iniisip kung ano ang maramdaman ng nanay mo? Hindi mo iniisip kung ano ang kahinatnan mo sa ginawa mo," huminga ako ng malalim, pakiramdam ko kapatid ko ang sinisermunan ko. "I'm sorry, alam ko wala akong karapatan na magsabi sa'yo nang mga ito, pero sana huwag mong masamain ang mga sinabi ko. Nasa iyo na iyon kung gawin mong aral at sundin ang mga sinabi ko o mangpatuloy sa masamang gawain para sa nanay mong may sakit."

"Pangako po, hindi ko na uulitin. Tatandaan ko po lahat ng sinabi niyo," mabilis na sagot niya sa akin at nakataas pa ang kanyang palad na parang nanunumpa.

"Iyon po ang magnanakaw." Rinig kong sabi ng babae di kalayuan sa amin. Namutla ang binatilyo nang makita ang pulis na patungo sa  aming direksyon.

Napatulala ako nang magtagpo ang aming tingin. Ang kanyang kayumanggi na mata na parang kinukuha ang enerhiya ko.

Napahawak ako sa silyang nasa harapan ko ramdam ko ang panlalambot ng tuhod ko. Ang kanyang presensya na nagpakabog ng puso ko. What the heck in this man? Bakit may ganito siyang kakayahan? Ano siya mangkukulam?Kulam sa pamamagitan ng tingin?

"May nag report na may pagnanakaw raw na naganap dito, at siya ang suspek?" sabi nito nang makalapit sa amin.

Damn that voice. Ang manly. Ang tangos ng ilong, ang mga mata niya. Oh my god! Bakit ang perfect naman ng pagkahulma sa lalaking ito.

"Pumunta nalang kayo sa presinto miss para-"

"Huwag na," mabilis na sagot kk. "Ayoko maabala. Hindi ako mag rereport tutal hindi naman natuloy ang pagnakaw niya," umiwas ako ng tingin sa pulis.

Hindi ko kaya ang tumitig pa sa kanya. Kumuha ako ng pera sa wallet ko. Hindi ko alam kong magkano iyon at binigay sa binatilyo. Gulat siyang napatingin sa akin, hindi makapaniwala sa ginawa ko.

"Tawagan mo ang numero na iyan

Sabihin mo ang code na E.A kapag naka-usap mo sila," sabi ko sa binatilyo pagkabigay ko ng calling card.

Iniwan ko siyang nakatulala doon. Umalis ako ng walang paalam sa kasama ko dahil hindi ko maintindihan kung bakit ganito ka bilis ang tibok ng puso ko kaharap ang lalaking pulis na iyon.

Pulis pala ang gwapong kumag na may matambok na puwit na iyon? Sh*t!