His Innocent Secretary

“Sure na ba kayo rito?” tanong ko sa mga kaibigan ko na nasa kabilang linya.“Ano ka ba, Gian? Ngayon ka pa ba aayaw?” asik sa akin ni Ele ang pinakamainipin sa aming lahat siya rin ang palaging mainitin ang dugo, akala mo palaging may dalaw.“Ano’ng meron? Saan ka ba pupunta Gian? Ba’t ‘di mo kami sinama?” si Made naman ang naguguluhang nagtanong, sa aming lahat siya naman ang mabagal makaintindi, low-gets kung baga.“Alam mo Made minsan talaga tutulungan kitang linisan ang turnilyo mo sa utak para naman mag-function ng maayos!” reklamo naman sa kaniya ni Cali ang mataray sa lahat pero palabiro madalas.“Talaga?!” excited na sagot naman ni Made, “Ano bang kailangan para makabili ako? Katulad ng sabon ‘yong mabula bibilhin ko para malinis talaga tapos bibili din ako ng fabric conditioner para mabango. Ano pa ba? alam ko na kailangan din ng brush ‘di ba? Para lang maglalaba lang gano’n. Yey! Excited ako.” Napailing na lang ako habang pinapakinggan ang pinagsasabi niya.“Ewan ko sa ’yo!

Hindi ko pa nadidikit ng mabuti ang tainga ko sa pinto para sana pakinggan ang nasa loob kaso bigla itong bumukas kaya muntikan tuloy akong dumiretso papasok ng office."Ah. Haha!" iyon lang ang sinabi ko at peke akong tumawa "Ikaw kaya ma-late ng gising tignan natin kung makapasok ka ng maaga," mahinang saad ko na ako lang ang makakarinig."Are you saying something, Ms. Belarde?" tanong niya sa akin.Kailangan ba talaga english? Papahirapan pa ata ko nito. Hanggang kailan kaya ako tatagal sa kaniya? Baka kasi laging magka-menstruation ang ilong ko sa kaka-english niya."You don't care!" sagot ko naman na ikinakunot ng noo at ikinalaglag ng panga niya. Tatanga-tanga ka na naman self, mapapahamak ka talaga dahil d'yan sa katangahan mo self, baka tuluyan na talaga akong alisin nito. Kailangan kong makaisip ng paraan, hindi ko kasi alam kung anong dapat isagot sa tanong niya kaya 'yon ang nasabi ko saka gano'n lang ang alam kung mga english, eh. "I don't care . . ." dagdag ko pa mas lal

Hindi na ako nagreklamo pa. Una, ako naman talaga ang nagsabing gagawin ko lahat huwag niya lang ako alisin. Pangalawa, ako rin ang may kasalanan kung bakit nawala ang report niya.Pasalamat nga ako’t iyon lang ang ginawa niya, hindi kasi talaga ako p’wedeng matanggal dito. Hindi pa.“P’wede ba muna akong umuwi sa bahay, Sir?” nagbabaka-sakaling tanong ko sa kaniya habang inaayos ko ang mga papel sa ibabaw ng mesa niya.“Hindi na kailangan,” sagot naman nito.“Okay,” iyon lang ang sinabi ko at nagpatuloy na ako sa ginagawa ko. Uuwi lang naman napakadamot, hmp!“Eto bahay mo?” pagtatanong ko sa kaniya ng tumigil ang sasakyan niya sa isang malaking bahay sa loob ng village. Ano pa bang ine-expect ko sa kaniya? Malamang gan’yan kalaki bahay n’yan. Alangan namang tumira iyan sa barung-barong o kaya sa pinagtagpi-tagping yero. Minsan talaga may pagka-Made na rin ako, eh. Kailangan ko na sigurong huwag dumikit do’n parati, baka kapag kinatagalan ay pareho na kami. Shocks, I can’t!“Obvious

“Puwede rin namang si Zayne na lang. Magpapakalayo pa ba ako? Eh, mayroon namang mas madali at malapit,” dagdag ko pa. Ganito ata talaga ako kabangag pagkagising. “Pero ayaw ko pala sa kaniya dahil sa kadamutan niya. Gusto ko lang naman makita si pencil, kahit ‘yon lang ay pinagdadamot niya pa sa akin. Paano na lang kapag pumatol ako sa kaniya tapos magiging mag-asawa kami baka pagdamotan niya pa akong magkaanak.“Hey, wake up!”“Yes, baby. Nand’yan n-opo, Sir!” nabigla ako sa sinagot ko, paano ba naman ay nag-d-day dreaming pa ako bigla na lang s’yang kakatok tapos magsisisigaw. Nadulas tuloy ang bibig ko, wala pa naman ‘tong kapreno-preno.Kumakamot ako sa mata ng buksan ko ang pinto, nakita ko naman kung paano siya magpigil ng tawa.“A-Anong n-nakakatawa, Sir?” nag-aalangang tanong ko sa kaniya pero may hint na ako, narinig niya kaya ‘yon?“Nothing,” simpleng sagot niya na iminuwestra niya ang kamay papunta sa hagdan, pinapauna niya akong bumaba, iyon siguro ang ibig-sabihin niya.

Natapos ang buong maghapon na iyon ay hindi pa rin niya ako pinapansin, hindi ko na lang siya ginulo dahil mukhang abala siya at abala din naman ako.Kinabukasan ay gano'n pa rin ang nangyari, pagkapasok ko ay naroon na siya sa loob ng room niya kahit sulyapan man lang ako ay hindi niya ginawa. Pinabayaan ko na lang siya kung wala s’yang balak pansinin ako, e ‘di don’t. Akala naman niya pipilitin ko siya, Tss. Ang problema nga lang parang wala na talaga akong pag-asa na makita si pencil.“Sorry, pencil. Mukhang wala na yata tayong pag-asa na magkita pa,” pagkausap ko sa sarili ko, nakatayo ako sa harapan ng sliding door papasok sa room ni Sir, wala man lang talaga s’yang balak na tignan ako, kunot-noong nakatitig siya sa monitor ng laptop niya, ang aga-aga ay abalang-abala na agad siya.Tutungo na sana ako sa table ko ng may biglang kumatok. Napatingin ako kay Sir Zayne baka sakaling utusan niya akong pagbuksan ‘yon, tumingin naman siya sa akin saglit bago siya tumayo at naglakad. Nap