พี่สะใภ้ตั้งใจอ่อยผม

สวัสดีครับผมชื่อภาคินปีนี้ก็อายุ 34 แล้วการงานผมก็จัดว่ามั่นคงนั่นแหละ ผมมีฝาแฝดพี่ชายอีกคนชื่อภาณุ ผมและพี่เรียนจบมาพร้อมกันทำงานที่เดียวกันพ่อแม่ของพวกผมอยู่ที่ต่างจังหวัด ตอนนี้สบายแล้วชวนย้ายมาอยู่ในเมืองก็ไม่อยากมาบอกว่าเบื่อความวุ่นวายภายในเมือง ผมกับพี่ชายฝาแฝดก็กลับไปเยี่ยมบ้านเดือนละครั้งสองครั้งประจำเสมอๆ 

แต่ว่าเมื่อไม่นานมานี้พี่ชายของผมมีแฟนแล้วครับ เป็นสาวออฟฟิศที่บังเอิญเจอกันบ่อยๆ หน้าปากซอยผมกับพี่ชายอาศัยอยู่บ้านหลังเดียวกันแต่ว่าเป็นบ้านของพี่ชายนั่นแหละครับทีแรกผมก็ว่าจะซื้อของเป็นของตัวเองแต่ว่าปรึกษากันแล้วในเมื่อยังไม่เกิดความจำเป็นถึงขั้นนั้นพี่ณุก็เลยให้ผมอาศัยอยู่ด้วยไปก่อนเพราะยังไงเราก็ยังไม่มีครอบครัว

แล้วตอนเรียนเราก็พักอาศัยอยู่ด้วยกันอยู่แล้วด้วย

ถึงแม้ว่าเราจะทำงานอยู่บริษัทเดียวกันแต่ก็คนละฝ่ายงาน ผมมันเป็นพวกชอบใช้สมองพูดตรงๆ ก็ขี้เกียจนั่นแหละครับ ส่วนพี่ชายของผมนั้นชอบบู๊ชอบลุยก็เลยจะได้งานที่ต้องออกพื้นที่หรือไม่ก็ออกต่างจังหวัดบ่อยๆ เลย 

แต่ไม่ต้องห่วงค่าเหนื่อยคุ้มค่าแน่นอนแล้ววันนี้ก็เช่นกันครับผมไม่รู้ว่าพี่ณุคุยกับพี่มลไว้ว่าอย่างไร พี่มลอายุเท่าผมกับพี่ณุแหละครับแต่แก่เดือนกว่าพวกผมสองคน 

หรือพี่มลไม่รู้ว่าพี่ณุไม่อยู่บ้าน

เพราะเมื่อผมกลับมาจากทำงานพี่มลก็กำลังเข้าครัวทำกับข้าวอยู่ก่อนแล้ว

"อ้าวกลับมาแล้วเหรอ หิวไหมเอาของไปเก็บข้างบนแล้วลงมา กินข้าวกัน"

พี่มลพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเสียงสดใสท่าทางก็เป็นกันเองมากผมไม่รู้ว่าพี่มลจะรู้หรือเปล่าว่าผมคือภาคินไม่ใช่ พี่นุ หรือว่าพี่มลรู้ว่าเป็นผมอยู่แล้วไม่รู้สิไม่รู้เหมือนกันแฮะ ไม่เก่งเรื่องเดา

ปกติแล้วพี่ผมเป็นคนเจ้าชู้มาก มีผู้หญิงสวยๆ น่ารักหลายคนที่มันพาเข้าบ้านอย่างนี้แล้วไม่นานก็หายหน้าหายตาไปแล้วก็มีคนใหม่อยู่อย่างนี้แหละครับแต่ถ้าคนที่จริงจังผมก็ยังไม่เคยเห็นสักทีไม่รู้ว่าพี่มลจะใช่คนที่ทำให้พี่ชายของผมหยุดได้หรือเปล่านะ

แต่ผมก็เชียร์สุดใจเลยนะถึงจะไม่ได้พูดอะไรก็ตามเพราะพี่มลดูเก่งงานบ้านงานเรือน พูดเพราะหน้าตาก็สวย ที่สำคัญหุ่นดีจนผมเผลอมองหลายครั้งเลยทีเดียว

ผมไม่ได้พูดอะไรตอบกลับเพียงพยักหน้าแล้วเอากระเป๋าเอกสารขึ้นไปเก็บล้างเนื้อล้างตัวนิดหน่อยแล้วก็ลงมาที่ โต๊ะกินข้าวพร้อมกับโน๊ตบุ๊กสำหรับเคลียร์งานที่ยังค้างอยู่เล็กน้อย

"เวลากินข้าวไม่เอาสิถึงบ้านต้องให้เวลากับครอบครัว นะ เอาโน๊ตบุ๊กไปไว้ตรงโน้นเลย"

พี่มลเดินมาพร้อมกับจานกับข้าวในมือที่ส่งกลิ่นหอมจนผมเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมาก่อนจะเอ่ยปากสั่งให้ผมเอาโน๊ตบุ๊กไปไว้ที่ห้องนั่งเล่น

"หอมจังเลยวันนี้มีอะไรกินบ้างครับ"

ผมเดินกลับมานั่งที่เดิมแล้วเอ่ยถามพร้อมกับชะโงกหน้ามองในจานที่พี่มลกำลังถือเดินตรงมา

"วันนี้มีผัดผักพะโล้แล้วก็ปลาหมึกผัดไข่เค็มกินเยอะๆ นะ"

"น่าอร่อยมากเลยครับหอมๆ ทั้งนั้นเลย"

"งั้นเรากินข้าวกันดีกว่า"

ผมว่าทรงนี้พี่มลคิดว่าผมคือพี่ณุแน่นอนเลย พี่มลเดินหันหลังถอดผ้ากันเปื้อนแล้วหันกลับมาทำเอาผมแทบสำลักข้าวที่เพิ่งจะตักเข้าปากได้ไม่ทันไร

"แค่ก แค่ก "

"เป็นอะไรหรือเปล่าค่อยๆ กิน ร้อนใช่ไหมต้องเป่าก่อนสิ.."

จริงๆ แล้วไม่ใช่เลย สิ่งที่ทำให้ผมสำลักข้าวออกมาด้วยความตกใจนั่นคือพี่มลไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน 

เสื้อตัวใหญ่ที่พี่มลใส่พอถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วเห็นจุกหัวนมที่ดุนดันเสื้อขาวออกมาอย่างชัดเจนเลยครับ เต็มตาผมเลยแถมยังคิดว่าผมเป็นพี่ณุ ที่โดนกับข้าวลวกปากอีก 

พี่มลก็เลยรีบเดินมาเช็ดปากให้ผมพร้อมกับ ยกแก้วน้ำมาให้ผมดื่มแนบชิดสนิทเลยครับ หน้าผมนี่แนบชิดกับนมพี่มลเลยครับ…อืมมม

จังหวะแรกในหัวคือ นุ่ม ต่อมาคือ หอม ให้ตายเถอะเพียงแค่นี้น้องชายของผมตื่นตัวขึ้นมาทันที แต่ไม่มีใครเห็นหรอกเพราะผมใส่กางเกงตัวใหญ่แถมยังมีโต๊ะข้าวบางอยู่อีก ..โคตรปวดเลยจริงๆ 

ก็ไม่ได้ใช้งานมาเป็นเดือนแล้วเพราะช่วงนี้ทำงานหนักพอมาเจอแบบนี้เข้าให้..โอ้โห … ของขึ้นภายในสามวิเลยสิครับ

แล้วอยากจะบอกว่านมพี่มลใหญ่มากเด้งดึ๋งดั๋งเลยโคตรน่าจับเอาบอกตรงๆ หรือผมจะสวมรอยเป็นพี่ณุแล้วจัดให้สักดอกหนึ่งดีไหมนะ 

ไม่ได้สิ..นี่ผมกำลังคิดอะไร ทำได้แค่พยายามสะกดอารมณ์เอาไว้แล้วก็ตีเนียนต่อไปเรื่อยๆ เพราะกลัวว่าถ้าผมบอกไปว่าผมคือภาคินไม่ใช่พี่นุ พี่มลจะต้องรู้สึกอายมากแน่ๆ 

"ไม่เป็นไรครับๆ กินต่อเถอะ"

"ระวังหน่อยสิทำเป็นเด็กไปได้"

พี่มล ยิ้มๆ พร้อมกับช้อนสายตามามองผม แล้วเราทั้งสองคนก็ทานข้าวเรื่อยๆ จนอิ่มผมก็ช่วยล้างถ้วยล้างชามเสร็จแล้วก็เดินมานั่งที่โซฟาเปิดโน๊ตบุ๊กขึ้นมาทำงานของตัวเองต่อ พี่มลเองที่ทำอะไรเสร็จแล้วก็มานั่งข้างๆ ผม

"พรุ่งนี้ เป็นวันหยุดของมล เดี๋ยวมลจะเข้ามาทำอาหารไว้ให้ตั้งแต่เช้านะ "

โอ้ยผมไม่รู้ว่าจะตอบอะไรดีให้เหมือนที่พี่ณุพูด ผมก็ทำแค่เพียงพยักหน้ารับแล้วก้มหน้าก้มตา

มองงานในมืออยู่เพียงเท่านั้น

"ไหนวันนี้บอกว่าจะ นวดหลังให้เป็นรางวัลไงคะ พอทำงานแล้วก็ลืมเลยเหรอ"

พี่มลพูดขึ้นมาพร้อมกับทำหน้ามุ่ยปากยู่ทำเอาผมไปไม่เป็นเลยแค่เห็นนมผมก็แข็งจะแย่แล้วนี่ผมจะต้องสัมผัสร่างกายพี่มลด้วยเหรอ ตาย ตาย ตายไอ้คินตายแน่มึง

แต่ว่าจะทำยังไงดีถึงขั้นนี้แล้วก็คงต้องเนียนต่อไปให้สุดนั่นแหละผมวางโน๊ตบุ๊กในมือแล้วขยับหันไปหาพี่มลเธอเองก็ดูรู้งานดียิ้มกว้างออกมาพร้อมกับนั่งหันหลังให้ผมทันทีเลย

เอาละ ..ช่วงเวลาสำคัญของการฝึกตน ไม่สินี่มันคือการฝึกทรมานร่างกายชัดๆ

ผมจับลงไปที่เอวคอดของเธอทั้งสองมือแล้วออกแรงกดนิ้วโป้งเบาๆ คลึงๆ ไม่รู้ว่าเค้าทำแบบนี้กันหรือเปล่าแต่เคยเห็นผ่านหูผ่านตามาบ้างมันคล้ายๆ แบบนี้แหละมั้ง

"แรงอีกนิดนึง"

เสียงพี่มลพูดเบาๆ ออกมาผมก็เพิ่มแรงให้ตามคำขอแต่จะบอกว่าโคตรนุ่มเลยเต็มไม้เต็มมือดีไปหมด นุ่มนิ่มซะจนผมนั่งหำแข็งโด่เด่ อยู่ดีนะที่พี่มลนั่งหันหลังถ้าหันหน้ามาเห็นผมนี่ ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเลย

"อืมมม ดีจัง ลงอีก ขยับลงอีกหน่อย"

เสียงพี่มลพูดเบาลงแต่ดูเซ็กซี่ขึ้นมายังไงบอกไม่ถูก ยิ่งผมกดนิ้วลงไปพี่มลก็จะมีเสียงตอบกลับมาทุกครั้งให้ตายเถอะสติผมกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้ว

"พอแล้ว ตรงนั้นพอแล้ว..ดีขึ้นเยอะเลยขยับขึ้นมากลางหลังหน่อยกดแรงๆ เลยนะ อืมมม"

พี่มลพูดเสียง งึมงำ เบาๆ พร้อมกับเสียงครางปนออกมาเล็กน้อย ผมก็ค่อยๆ ขยับมือขึ้นมาบีบคลึงที่กลางหลังให้เธอโดยเพิ่มน้ำหนักมือขึ้นอีกนิดตามที่เธอบอกแต่แล้วยังไงรู้มั้ยครับ

หัวแม่มือของผมทั้งสองก็กดคลึงลงไปที่กลางหลังของพี่มลแต่นิ้วทั้งสี่ของผมน่ะสิแนบชิดกับนมสองเต้าของพี่มลที่มันนุ่มนิ่มเพราะไม่มีชุดชั้นใน ให้ตายเถอะนี่ผมกำลังจับนมของพี่มลอยู่เต็มๆ ทั้งสองมือเลย แถมเธอก็ยังทำท่าพอใจมากอีกต่างหาก

ไม่ไหวแล้วนะครับเจอแบบนี้เข้าไปบอกเลยต่อให้ผมจะพยายามเป็นคนดีมากขนาดไหนก็แตกครับจังหวะนี้ 

 ผมค่อยๆ บีบให้เธอไปเรื่อยๆ สองมือของผมก็ขยำนมของพี่มลไปด้วยเช่นเดียวกัน ไม่มีการห้ามใจอะไรอีกทั้งสิ้นจบแล้ว พอ..