Chapter 8: Forgetting

Bago pa lumapat ang labi ng Señorito Theo sa akin, mabilis ko siyang itinulak papalayo sa akin.

I bit my lips of my sudden action, "S-sorry po. Bababa na ako. Mag-ingat po kayo pauwi."

Hindi ko na siya hinintay ulit magsalita. Nagmamadaling lumabas ako ng kotse ngunit dahil sa sobrang pagmamadali, nauntog pa ang ulo ko.

"Careful."

His husky voice almost rooted my feet to the ground. Tila ba na hypnotized niya ako kaya natigil ako sa pagmamamdali. Ngunit ng maramdaman ko ang kamay nitong pumatong sa ulo ko, kaagad akong lumayo.

I saw the shocked registered all over his face. Pero kaagad napalitan ng kaseryosohan. Yumuko ako at tuluyan nang tumalikod sa kanya.

Nang makapasok sa bahay, pinahiran ko ang pawis. Bakit ako naiinitan? Malamig naman sa loob ng kotse ni Señorito Theo dahil may aircon 'yon. Sobrang bilis din ang tibok ng puso ko. Para bang anytime, sasabog na ito sa sobrang lakas.

"Anong nangyari, anak? Ba't parang pinagpapawisan ka?"

Nanlalaking tiningnan ko ang Nanay na