TARAHGusto kong tanungin kung nagbibiro lang ba siya, pero hindi ko yata kaya. Lalo pa ngayong nakatitig siya sa akin. I will see this man everyday? I need to breathe. Umalis ako doon, pumanik sa taas at hindi na muling lumabas sa aking kwarto kahit hindi pa 'ko naghapunan. Hindi ko alam na umuwi siya. Kailan siya dumating? Kagabi paba siya nandito? But I didn't see him this morning. Or was I too occupied sa text kaya hindi ko siya napansin? Isa pa 'yon. Buong araw wala ako sa aking sarili. Wala akong naintindihan sa mga lessons kanina. And I don't think I will get to sleep tonight. Hinayaan kong bumagsak ang aking katawan sa kama. Nakipagtitigan sa kisame. Hindi ko pa naiisip kung anong magandang reply sa text ng asawa ko, dumagdag pa isipan ko si Ezekiel. "Argh!" Bakit kasi hindi ako nagsalita kanina?! Dapat ay sinabi ko na hindi ko naman siya kailangan dito. Na hindi niya naman ako kailangan bantayan dahil kaya kong protektahan ang sarili ko. At kung gusto akong maging protekta
TARAHI said no, then he called mang Marlon. Sinabihan na siya daw ang maghahatid sa akin. Wala akong choice kundi ang magpahatid sa kaniya. Hindi na daw ako susunduin ni manong at hindi din ako pwedeng magcommute dahil late na ako."Let's go? Wala ka nabang nakalimutan?"Meron. Nakalimutan na ng puso kong kumalma. Tinignan ko lang siya. Inunahan na sa paglabas. Ayokong makita niya ang nag-iinit kong pisngi."I guess wala na. Ok. Let's go then." Aniya. Nakasunod sa likuran ko. Pero nang malapit nakami sa kaniyang kotse ay inunahan niya ako. Parang kaluluwang dumaan sa akin ang mabango niyang amoy. Pinatunog niya ang kotse atsaka pumasok na sa loob.Napataas ako ng isang kilay. I know hindi na uso ang maging gentleman. 'Di na uso pagbuksan ng pinto ang mga babae. But still, kahit man lang sana itinuro niya ang pinto sa akin kahit alam ko naman kung nasaan ang pinto at kung paano ako sasakay. Mabilis kong binaba ang aking kilay nang makita siyang titingin na sa akin. Lumapit na ako doon
TARAHAfter entering the code I pushed the door open. Ginabi ako ng kaunti sa pag-uwi dahil dinaan ko pa ang Cafe kanina para abisuhin si Neana na papasok na ako bukas. Wala pa akong inom mula kaninang alas dos. Deretso ang lakad ko sa kusina. Uhaw na uhaw na ako!Naestatwa ako nang marinig ang boses ni Ezekiel. Nakauwi na siya? Kalahati palang ng kusina ang nakikita ko. Bigla ay sumulpot siya may dalang tasa na agad niyang ibinaba sa mesa. Nakaipit ang telepono sa kaniyang tenga at balikat. Lalo akong nanigas nang dumapo ang aking tingin sa kaniyang hubad na katawan. Nabingi ako. Nilamon ng malakas na pintig ng aking puso ang kaniyang boses. Unti-unting nanuyo ang aking lalamunan sa paglandas ng aking tingin mula sa kaniyang leeg pababa sa kaniyang matipuno at mabalahibong dibdib, napabilang sa kaniyang pumuputok na walong abs at nanghina nang dumulas ang aking tingin sa kaniyang V line. Hinila ko ang mga mata at ang aking ulirat pataas bago pa kung saan mapunta iyon at tuluyang lu
TARAHAyan na. Umpisa na ng tapunan ng project. Malakas na dumaing ang katabi ko. May sinasabi sa aking reklamo pero hindi ko maintindihan dahil nasa guro ang aking atensyon. "Pass the copies. Get one each." Dinungaw ko kung nasaan na ang mga papel. Itong katabi ko ay sa akin nakatingin at patuloy na dumadaldal. Hinintay kong mapunta sa amin ang papel. Nang ipapatong na sa kaniyang mesa ay kumuha na agad ako ng isa. Akala ko ay hindi niya pansin iyong pagdating ng papel. Sabay naming dinampot ang papel. Nga lang ay sa kamay ko pumatong ang kamay niya. Nagkatinginan kami. Inip ko siyang tinitignan habang siya ay titig na titig sa akin. "Bibitaw ka? O bibitaw ka?" I asked warningly. Ilang segundo bago siya ngumuso at inalis na nga ang kamay. "Arte." Bulong niya. "May pasok kapa? After nito?" tanong niya palabas sa aming silid."Bakit?""Punta tayong mall. Bumili na tayo ng materials for the project."Mukhang seryoso naman siyang pagbili ng materials ang pakay niya doon. Tuloy lang
TARAHI don't need to exercise. Just a glimpse of him doing his morning workout is enough to make my heart beat like I just ran a marathon. Talagang sa sala niya ito ginagawa? Wala bang malapit na gym?Pinilig ko ang ulo bago pa niya ako mapansin. Tumuloy ako sa pagbaba. Paliko sa kusina ay parang tinatambol ang puso ko. Please sana hindi ako mahagip ng mata niya. Bumuga ako ng hangin nang makarating ng tuluyan sa kusina. He didn't notice me. Nice! Hindi niya alam na nandito ako kaya hindi niya ako pupuntahan. Makakakilos ako ng maayos. Or so I thought.Pagkabukas ko palang sa fridge ay nagsalita na siya sa aking likuran. "I made breakfast." Aniya. My grip tightened on the fridge door. The sound of his breathless deep voice in the morning. Ugh! Sinadya kong humawak ng bagay na malamig para gisingin ang sarili."You cooked for our dinner last night. I'd like to repay that with breakfast." He said. I feel a knot in my stomach."I'll heat it up." Aniya. Kumuha ako ng gatas. Hinarap ko la
TARAHPumasok ako sa cafe kaya ginabi ako ng uwi. I wanted to shut down the thoughts in my head so I made myself work. Atsaka kailangan talagang dagdagan ang oras sa pagtatrabaho para lumaki ang sweldo. Nagsisimula nanamang sumakit ang binti ni papa, tapos humina pa daw ang kita sa pamamasada. Paubos narin ang gamot ni mama. I need more income.I walked straight upstairs. Hindi pa ako nakakapasok sa aking kwarto ay nasa likuran kona si Ezekiel. "Dinner?" He asks. I shook my head. "Kumain na ako." Tipid kong sagot saka na pumasok. Buti ay pinakain ako ni Neana kanina. Kung hindi ay hindi ako makakaiwas kay Ezekiel. I slept and woke up early. Nasabihan ko na kahapon si Mang Marlon na mas maaga na ang alis ko araw-araw at gabi na ang uwi. Kumuha ako ng tinapay at mabilis na nilagyan iyon ng palaman. Kakainin ko nalang sa biyahe. Baka gumising na si Ezekiel. Naiwasan ko siya ng ilang araw sa ganoong paraan. Ka
TARAHKung hindi lang ako nagugutom ay hindi muna ako lalabas. Hindi ako nagdinner kagabi. Ngayon ko ramdam ang gutom. Alas diyes na, ngayon palang din ako nagising. Paano, hindi ako makatulog kagabi. At noong nakatulog ako ay napanaginipan ko siya! Si Ezekiel!Umulit sa panaginip ko ang ginawa niya kagabi. Ang paghawak niya sa aking baba. Ang mukha niyang malapit sa akin. Tinabunan ko ng unan ang mukha nang maalala ang aking panaginip. Why did I dreamt that he was gonna kiss me?! Why did I want to kiss him in my dreams?! Nahihibang na ako.Siya ang unang lalaking nakalapit sa akin ng ganoon kalapit. At unang lalaking humawak sa aking baba. Maraming pakiramdam na sa kaniya ko unang naramdaman.No one made my heart beat crazy that way. No guy tensed me up. I never bothered to look at a guys eyes. And if I do wala naman akong nararamdaman. I met guys with good smell, but I wasn't in a daze. It didn't made me dizzy. No guy has ever got my knees weak. Only him. Only Ezekiel.I think this
TARAHI watched my hand travel on a humpy road. A road it should never drive in.Para akong napaso. At binuhusan ng nagyeyelong tubig. Mabilis kong binawi ang aking kamay at tumayo. Gulat akong nakatingin sa kaniya. Hinihingal. Sinubukan niyang lapitan ako.His voice echoed in my head. "You can touch me anytime... darling." He called me darling for the second time."Gago ka ba?!" Nanginginig kong sabi. Still feeling the adrenaline rush.Galit ako sa ginawa niya. At galit ako sa sarili ko dahil hinayaan ko siya! Hinayaan ko siyang magpahawak sa akin. Hinayaan kong madumihan ang aking kamay. He's clean but... I meant sexually. I've never touched a mans body. Ni holding hands nga wala pa akong ginanon. Kung hindi pa ako natauhan ay baka kung saan na napadpad ang kamay ko.Kumukulo ang aking dugo at nanginginig ang kalamnan sa galit, frustration at gulat. Why would he do that?! Why would he lead me like that? Hindi dapat nagyayari ang ganito."Nagtataka ka kung bakit kita iniiwasan? Kasi