Episode 23 หวง

Episode 23

หวง

“เย็นนี้ ปาร์ตี!”

“ปาร์ตีไรวะ ไม่เอา เหนื่อยสุด!” ยัยลูกปลาขัดฉันแทบจะทันที พูดเลยว่าวันนี้กว่าจะเลิกเรียนได้พวกเราก็น่วมกันหมดแล้ว

รวมถึงฉันที่หลับไปไม่รู้กี่รอบ ช็อปออนไลน์หมดไปไม่รู้กี่บาท

“อื้อ ๆ ลูกพีชก็ไม่ไปนะ อยากนอน” อะ ลูกพีชก็อีกคน

คราวนี้ฉันจึงหันไปมองแสนดีกับไอดี พวกมันทั้งสองต่างก็ส่ายหน้า

อะจ้า โดนเท

ทำไมเวลาฉันอยากเพื่อนไม่อยู่ข้าง ๆ บ้างอะ ขอน้อยใจได้ไหม

“ไรวะ” บ่นกระปอดกระแปดแล้วหันไปหาคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ “เอาไง สองคนไหม”

“ยังไง ๆ ไม่มีเพื่อนก็อยากนะ” ไม่ทันที่ฮีลมันจะตอบยัยลูกปลาก็แซวขึ้น จะอะไรนักหนายัยนี่! ฉันแค่อยากเมา

“อยากเมาค่ะ” ฉันตอบอย่างมั่น ๆ ก่อนหันไปตบบ่าฮีลสองสามที “เจอกันนะ”

ว่าจบก็เดินออกมาอย่างเฉิดฉาย ทว่าก้าวออกไปได้ประมาณร้อยเมตรก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้ตัวเองไม่ได้เอารถมา จึงหันกลับไปหาพวกเพื่อนซึ่งตอนนี้เหลือเพียงฮีลและลูกปลาเพราะทุกคนแยกย้ายกันไปหมดแล้ว

“ลูกปลา กลับด้วยดิ”

“ฉันจะแวะออฟฟิศผัว” ลูกปลาตอบกลับ ยัยคนนี้นี่ กลายเป็นคนติดผัว 2021 ไปแล้ว

ได้ยินแล้วก็บิดปากใส่เล็กน้อย ในเวลาเดียวก็เห็นน้องฟางกำลังเดินตรงมาทางนี้ แล้วก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่ลูกปลามันลั่นคำบางคำออกมา “กลับกับผัวแกดิ”

“ไปค่ะผัวขา กลับไปนอนกอดกัน” ยกแขนข้างหนึ่งตวัดคอฮีลเอาไว้แน่น พร้อมกันนั้นก็ใช้ดวงตากลมโตมองทอดไปยังร่างแน่งน้อยซึ่งหยุดชะงักฝีเท้าไปแล้ว

“ออกตัวแรงจังนะเดี๋ยวนี้” คนพูดประโยคนั้นคว่ำปากลงคล้ายคลึงกับฉัน

“อ๊ะ ๆ อย่านะคะ อย่านะคะ ท่านี้สงวนไว้เฉพาะมินนี่คนสวยเท่านั้นค่ะ”

“หวงกระทั่งท่าเบะปากได้อะเนอะ” ลูกปลาแซะเบา ๆ แววตาสีน้ำตาลเคลื่อนไปมองคนข้าง ๆ ฉัน “แล้วคนที่กอดคออยู่อะ หวงด้วยป้ะ?”

“ไม่เสือกค่ะ รีบกลับไปหาผัวเลยนะคะ”

“กอดแน่น ๆ ล่ะ”

ลูกปลาพูดทิ้งท้ายก่อนเดินออกไป อะไรของมันวะ อะไรคือการกอดแน่น ๆ พูดอย่างกับว่าฮีลมันจะหลุดลอยไปไหน

อืมก็…สัญญาณมันก็มาแล้วแหละ แต่ไม่รู้มันจะขี้ขลาดไปได้อีกนานแค่ไหน

ฉันมองตามแผ่นหลังของยัยลูกปลาไปด้วยสีหน้ามีคำถาม ก่อนเคลื่อนดวงตาไปมองน้องฟางหญ้าที่เห็นว่าฉันกำลังแนบชิดฮีลอยู่น้องมันถึงไม่ยอมเข้ามา แต่ไม่ได้หมายความว่านางจะถอยนะจ๊ะ น้องฟางคนงามยังคงส่งยิ้มให้ไอ้ฮีลอยู่จ้า

“เมียน้อยมาน่ะ” รั้งต้นคอของคนตัวสูงให้ขยับตัวเข้ามาเบียดเสียดมากขึ้นแล้วกระซิบบอก “ไว ๆ นะ ต้องเอารถไปซ่อมอีก”

ว่าจบก็ปล่อยแขนออกจากคอ ก่อนกระชากกุญแจรถมันมาถือไว้แล้วก้าวเดินฉับ ๆ ผ่านหน้าน้องฟางหญ้าไปแล้วสตาร์ตรถรอ จนในที่สุดร่างสูงก็มา

“นาน!” ฉันบ่นเสียงงัวเงีย ถึงไม่ได้จับเวลาแต่ถ้าฉันหลับไปตื่นหนึ่งขนาดนี้ก็อาจจะนานเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน

“…” อะ มันเงียบ

เข้าสู่โหมดอมพะนำอีกแล้ว

ปล่อยให้ฮีลมันน้ำลายบูดไปส่วนตัวเองก็ยกแขนบิดขี้เกียจเล็กน้อยแล้วคาดเข็มขัด สั่งมันสั้น ๆ ว่า “ขับนิ่ม ๆ” แล้วหลับต่อ

“มินนี่!” เสียงฮีลเรียกให้ฉันตื่นขึ้น จึงค่อย ๆ กะพริบตาถี่ ๆ เพื่อปรับโฟกัส พอผงกหัวขึ้นหน้าผากของฉันก็ชนกับปลายจมูกของฮีล มันสบโอกาสก็สูดกลิ่นตัวฉันเข้าไปหนึ่งฟอด

“ถอยไป!” จะมาใกล้อะไรนักหนา

ฮีลถอนตัวออก นั่นทำให้ฉันมองเรื่อยเปื่อยออกไปข้างนอก จึงรู้ว่ารถจอดสนิทอยู่ตรงลานจอดรถของคอนโดแล้ว

“เฮ้ย! รถหาย” ซวยอะไรเยี่ยงนี้ เมื่อเช้ายางแบนพอตกเย็นรถหาย

ฉันรีบควานมือหากุญแจรถในกระเป๋าเพื่อกดสัญญาณ เผื่อว่าตัวเองจะเข้าใจผิดว่าจอดไว้ชั้นนี้

“ฉันโทรเรียกอู่มารับไปซ่อมแล้ว” ฮีลตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย นั่นทำให้ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก อยากขอบคุณมันนะ แต่ว่ามันจะทำอะไรก็ควรต้องบอกฉันสักหน่อยไหมล่ะ เพราะมันเป็นของของฉัน ลำไย! กับท่าทีอมพะนำของมันจริง ๆ เลย

วุ!

“ของของฉัน คราวหลังไม่ต้อง” มันจะเกินเลยไปละ ขนาดกุญแจรถซึ่งอยู่ในกระเป๋าฉันมันยังล้วงเอาไป

เกินเบอร์!

“หวังดี”

“ก็รู้! แต่มันก้าวก่ายเกินไป นี่กระเป๋าฉันนายไม่ควรมายุ่ง!”

“อืม” ตกปากรับคำสั้น ๆ แล้วทุกอย่างก็เงียบไป ฉันจึงเปิดประตูรถแล้วเดินหนี

เพราะนอนไปมากแล้ว ดังนั้นพอกลับถึงคอนโดฉันจึงอาบน้ำแต่งตัวหอม ๆ วันนี้ไม่มีเพื่อนดื่มงั้นก็ขอไปนั่งดื่มชิล ๆ ร้านตรงหน้าคอนโดเอาละกัน อีกฝั่งของถนนมีร้านเปิดใหม่ คนเยอะมากแถมยังครึกครื้นดีเป็นบ้า หนุ่ม ๆ เฟรชชี

คงจะเยอะน่าดู

หุหุ เดี๋ยวจะไปมองให้หนำใจเลย

ว่าแล้วก็หยิบอายพาเลตมาแต่งตาเฉี่ยว ๆ เอาแบบชนิดที่ว่าต่อให้ผู้ชายในร้านนั่งห่างออกไปสองร้อยเมตรก็สามารถสะกดสายตาได้

จะว่าไปก็ไม่ได้มีโมเมนต์นี้นานแล้วเหมือนกันนะ วันนี้ต้องไปบริหารเสน่ห์สักหน่อย

ปล่อยให้ควายมันรับโทรศัพท์น้องฟางหญ้าไป

ฉันเดินเข้ามายังร้านนั่งชิลที่เต็มไปด้วยผู้คน ซึ่งก็ไม่รู้ว่าร้านเด็ดหรือร้านใหม่คนถึงได้เยอะขนาดนี้ ถัดจากนั้นก็สั่งอาหารไว้สองสามอย่างเพื่อไม่ให้โต๊ะว่าง รวมไปถึงเบียร์อีกสามขวดแก้กระหาย

วันนี้เบา ๆ เพราะนอกจากจะมาคนเดียวแล้ว ฉันยังต้องข้ามถนนกลับคอนโดตัวเองอีกต่างหาก

ดังนั้นจึงตั้งเป้าไว้ว่า ‘เอาแค่หลับฝันดีพอ’ ส่วนสโลแกนไม่เมาไม่กลับเก็บไว้ใช้ตอนมีคนดูแลแล้วกัน

เวลาผ่านไป ฉันจิบเบียร์เบา ๆ แล้วโคลงศีรษะไปกับเสียงเพลงเมื่อรู้สึกอิน ตอนนี้เฟรชชงเฟรชชีอีมินนี่ไม่สนแล้ว เพราะกำลังอิน อินสุด ๆ!

ไม่ใช่อินเพลงนะ

อินหน้านักร้องอะ โคตรหล่อเลยวุ้ย! อีมินนี่อยากได้

ฉันดีดดิ้นอยู่ในใจ มองไปก็กลืนน้ำลายลงคอไปกระทั่งนักร้องคนนั้นเล่นเพลงจบ ร่างสูงของผู้ชายหน้าตี๋จึงเดินมาหาฉันซึ่งนั่งอยู่คนเดียว

“มาคนเดียวเหรอคะ” มะ…แหม เราสบตากันนานแล้ว ถ้ามีคนอื่นเขาก็ต้องเห็นบ้างแล้วสิ

“มาคนเดียวค่ะ” ฉันตอบเขา ก่อนที่นักร้องคนหล่อจะนั่งลง

เอาไงดี ขอแหกกฎ Friends with benefits ดีไหม

นักร้องงานดี อีมินนี่น้ำลายหก

“ทอยครับ” เขาแนะนำตัวเอง ฉันจึงเปรยยิ้มแบบพอดี ๆ แต่เป็นรอยยิ้มที่สวยที่สุดไปให้ ถัดมาก็บอกชื่อตัวเองบ้าง “มินนี่ค่ะ”

“ชื่อเพราะนะครับ” ชมอะไรอย่างนี้ ขออนุญาตบิดตัว

“ดื่มไหมคะ” ฉันชูแก้วเพื่อเชิญชวน อีกฝ่ายจึงยื่นมือมารับ

“เดี๋ยวใช้แก้วใหม่ดีกว่าค่ะ” เพราะผู้ชายตรงหน้าคือคนแปลกหน้าฉันจึงต้องเว้นระยะห่าง ถึงแม้ในใจอยากจะเข้าไปเบียดเสียดบนเตียงเดียวกันแล้วก็ตาม

หัวใจคนเรามันก็ร่ำร้องแต่อะไรชั่วร้ายอะเนาะ แต่ความตั้งใจของวันนี้คือแค่มามองผู้ชายหล่อเฉย ๆ

ไม่กะเอาค่ะ พอดีมีคนเด็ดอยู่แล้ว

เอี๊ยดดด!

เสียงเลื่อนเก้าอี้ดังขึ้นในตอนที่ฉันหันไปขอแก้วเพิ่ม ทว่าพอหันกลับมา จากในตอนแรกที่จะสั่งหนึ่งก็ต้องสั่งเพิ่มอีกหนึ่ง

“มาไม?” เลิกคิ้วถามคนตรงหน้า มันนี่ตายยากจริงอะไรจริง เมื่อกี้กำลังคิดถึงคนเด็ดอยู่เลย ไม่ทันไรก็มาให้เห็นหน้าเสียแล้ว

“มาดื่มด้วย” อะจ้า ตอบไม่พอตวัดแขนมากอดคอฉันไว้อีก

“ใครอะ”

“นักร้องน่ะ เขามานั่งด้วย”

“ทอยครับ” อะ พี่ทอยก็จะงง ๆ หน่อย เขาคงบ่นในใจไปแล้วว่า ‘ไหนมึงบอกว่ามึงมาคนเดียวไง’ อะไรประมาณนี้แน่ ๆ ซึ่งฉันเองก็ไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้เหมือนกัน เพราะไม่คิดว่าฮีลมันจะมา

“ฮีล” ลักษณะการตอบของฮีลไม่ได้ต่างไปจากเดิมนัก น้ำเสียงเรียบนิ่ง ดูไร้ชีวิตชีวา

พี่ทอยอาจจะมองว่าท่าทีแบบนี้คือการเขม่น ทว่ากับฉันแล้วมันคือเรื่องปกติ

“วันนี้จะหาผัวใหม่อีกเหรอ” ฮีลกระซิบข้างหู รั้งตัวฉันให้เขยิบเข้ามาใกล้อีกนิด “ฉันยังเด็ดไม่พอใช่ไหม”

ว่าไป อวดเก่งจริง ๆ

“เปล่าเลย ก็บอกแล้วว่าวันนี้จะดื่ม แต่บังเอิญเขามาคุยด้วย”

“…” คราวนี้คนข้าง ๆ ฉันเงียบไป ก่อนเคลื่อนใบหน้าคมคายไปมองพี่ทอยพร้อมทั้งส่งสายตาเย็นเยียบแบบคาดเดาไม่ได้

สไตล์เดิมแหละ

“ยังโกรธอีกเหรอ” พอเงียบไปไม่นานก็พูดขึ้น ใช้น้ำเสียงปกติไม่ได้กระซิบเหมือนอย่างตอนแรก คล้ายจงใจให้พี่ทอยได้ยิน

“ถ้าโกรธก็ขอโทษ”

“อือ” ฉันตอบรับสั้น ๆ พี่ทอยจึงยกแก้วขึ้นดื่มรวดแล้วขอตัวลุกออกไป

กันซีนเก่ง

หวงร่างกายฉันอีกอะดิ มันต้องกลัวว่าฉันจะไปทำกับคนอื่นแน่ ๆ

“คุยกับน้องฟางเสร็จละไง”

“อืม”

“ถามจริง?” ฉันเลิกคิ้วถาม ดวงตาเริ่มเลื่อนลอยไม่มีจุดโฟกัส จากตอนแรกกะเบา ๆ แต่พอไอ้ฮีลมาฉันก็สั่งเบียร์เพิ่มกรุบ ๆ

“…” เงียบอีกแล้ว เลือกที่จะใช้แววตามีคำถามสื่อสารกลับมาแทน

“เชื่อน้องมันเหรอ เรื่องแผนบ้า ๆ แล้วเอาความน่าสงสารกับความเดียงสามาเป็นข้ออ้างอะ”

“ก็ช่วยน้องมันไป”

“โง่!” ฉันพูดออกมาดัง ๆ เมื่อเช้าด่ามันในใจไปแล้วแต่ถ้ามันจะหน้าโง่ขนาดนี้ก็ต้องด่าดัง ๆ แล้วละ

“หวง?” ในตอนที่พูดคำนี้มันก็หันมาเลิกคิ้วใส่ ฉันจึงเบะปากสวน

“การที่ฉันด่านายแปลว่าฉันหวงเหรอ” งงนะ ตรรกะอะไรของมันวะ

“หวงฉันบ้าง” มันอ้อนวอน แต่ทำไมฉันต้องหวงมันด้วย “ฉันยังหวงเธอเลย”

ดะ….เดี๋ยวนะ!

What?

จู่ ๆ ก็บอกด้วยน้ำเสียงอ่อยเหมือนวันนั้นแล้วบอกให้ฉันหวงกลับ แบบนี้คืออะไร