Keilani POV
Habang nag-iinuman kami ng bestfriend kong si Fletcher, siya ang taga-stalk ko sa mga katrabaho ni Braxton sa Merritt Wine Company. Sinabi ko sa kaniya na hanapin at ipakita sa akin ang mga babaeng ka-work ni Braxton, para malaman ko kung sino iyon at kung ano ang pangalan ng buwisit niyang kabit.
“Sandali, lahat ata ng mga babaeng katrabaho niya ay nakita na natin, baka naman hindi niya ka-workmate ang nakita mong kahalikan niya sa coffee shop kanina,” sabi ni Fletcher na tila tinatamad nang maghanap at mag-imbestiga.
“Hanapin mong mabuti, kahit ‘yung mga may matataas na posisyon sa Merritt Wine Company, mukhang napakayaman kasi nung babaeng nakita ko kanina. Kahit ako, nung makita ko siya, nainggit ako at nasabi ko talaga na wala akong binatbat sa babaeng iyon,” sabi ko sa kaniya kaya tinapunan ako nang tingin ni Fletcher.
Ngumisi siya. “Maganda ka naman at hugis bote pa rin ng gaya sa softdrinks ang katawan mo, hindi ka pa nagkakaanak kaya sexy ka pa rin. Alam mo kung anong problema sa ‘yo?” tanong niya na parang alam ko na ang sasabihin.
Si Fletcher ay nag-iisang boy bestfriend ko, hindi siya plastic na tao, lahat ng gusto niyang sabihin, sasabihin niya ng walang halong filter. Inamin nga niya na may gusto siya sa akin, at kung nauna lang daw siya na nakilala ako kaysa kay Braxton, baka siya raw ang napangasawa ko.
“A-ano?” tanong ko kahit alam ko nang panlalait ang sasabihin niya.
“Losyang ka lang. Maganda ka, hindi ka lang nag-aayos. Ang babae, walang pangit. Ang problema sa iba sa inyo, hindi marunong mag-ayos kaya kapag nakakakita kayo ng pormadong babae at maayos ang mukha, akala ninyo pangit na agad kayo, hindi, nasa nag-aayos ‘yan at sa minamahal ang sarili, ayusin mo ang sarili mo, magdamit ka ng maganda, mag-makeup, sigurado akong lilingunin ka na ng kalalakihan kapag naglakad ka sa kalsada,” seryoso niyang sabi kaya napairap ako. Eh, sa hindi ako sanay na nagmi-makeup at pumoporma ng maganda, e.
Kapag ginawa ko ‘yon, mamatahin na naman ako ng angkan ni Braxton na palaging negatibo ang nakikita sa akin. Lahat ata ng masasakit at kasinungaling salita ay binato na nila sa akin. Tamad, baog, losyang, walang silbi, pangit, malas sa buhay, ilan lang ‘yan sa mga pangungutyang sinasabi sa akin ng papa, mama at mga kapatid ni Braxton na halatang mga ayaw sa akin. Paano kasi, mayamang babae ang gusto nilang mapangasawa ni Braxton, hindi ang gaya kong may kaya lang sa buhay.
“Change topic na, naiirita lang ako sa ganiyang usapan. Bumalik na tayo sa pinapahanap ko sa ‘yo,” sabi ko sa kaniya.
“Sige, punta tayo doon sa may mataas na posisyon,” sabi niya at saka muling nag-search.
Maya maya, bigla siyang napunta sa asawa ng CEO ng Merritt Wine Company.
“Ano, wala na ba?” atat kong tanong.
“Sandali, heto, nasa mataas na posisyon na ako. Hindi naman siguro magiging kabit ng gago mong asawa ang asawa ng CEO ng Merritt Wine Company?” tanong niya at saka ako tinignan.
“Sige nga, patingin nga ako ng picture niyang babaeng ‘yan,” sagot ko sa kaniya habang nag-aabang.
Inabot niya ang cellphone niya sa akin. Nang tignan ko ang litrato sa cellphone niya, tila nawala ang liyo ko dahil sa tama ng alak na iniinom namin. Nagkusot pa ako ng mga mata para masiguro. “Ang sabi mo ba’y asawa ito ng may-ari ng company na pinagtatrabahuhan ni Braxton?” tanong ko ulit sa kaniya.
“S-sandali, hindi naman siguro ‘yang si Davina ang kabit niya, hindi ‘no?” tanong din niya.
“Fletcher, ang tanong ko ang sagutin mo, asawa ba ito ng may-ari ng company na pinagtatrabahuhan ng asawa ko?” tanong ko sa kaniya nang nakasigaw na kasi, ito ang buwisit na babaeng iyon, ang kabit ng asawa ko.
“Oo, siya nga, siya ang asawa ni Sylas Merritt na may-ari ng Merritt Wine Company. Davina ang pangalan niyan,” sagot niya kaya doon na muling tumulo ang mga luha ko. “Tangina, so, ‘yan nga, asawa pa talaga ng CEO ang kinabit niya?” halos hindi makapaniwalang tanong ni Fletcher.
Lalo akong nanliit, mayaman pa pala ang kinabit nitong gagong si Braxton. Hindi ba niya naisip na puwede siyang makulong sa ginagawa niya? Malaking tao pa talaga ang binangga niya. Ano bang tumatakbo sa isip niya at ginawa niya ‘to?
“Fletcher, lasing na ata ako, bago pa ako gumewang sa pag-uwi ko, mauna na ako habang kaya ko pa. Salamat na lang sa time mo,” paalam ko sa kaniya.
Tumayo siya at sinundan ako. “Hindi, ihahatid na kita at lasing ka na rin kasi,” pigil niya sa akin.
“Kaya ko pa, Fletcher, kaya ko pa ang sarili ko, salamat na lang,” pagtanggi ko sa kaniya kaya wala na siyang nagawa kundi ang hayaan na akong umalis.
Hindi alam ni Fletcher na hindi pa ako uuwi sa amin.
Ang plano ko ay makausap si Sylas Merritt, para habang maaga pa ay masabihan na niya ang malandi niyang asawa na nilalandi ang asawa ko. Hindi ko hahayaang masira kami ni Braxton. Hindi ko hahayaang magkagulo-gulo kami.
**
DUMATING AKO sa office ni Sylas Merritt, dahil kilala rito ang asawa kong si Braxton, madali lang akong nakapasok sa loob ng building nitong Merritt Wine Company.
Kinausap ako ng secretary ni Sylas, sinabi niya sa akin na ako na ang susunod na kakausapin ni Sylas, may tao pa kasi sa loob ng office nito, maghitay lang daw ako at malapit na silang matapos.
Habang naghihintay, kabado ako kasi alam kong dalawa lang ang kahihinatnatan nito, una ay baka malagay lalo sa alanganin ang asawa ko, pangalawa, naisip ko na baka kampihan niya ako at magtulungan kami na hindi na makipaglandian ang asawa niya sa asawa ko.
Nang lumabas na ang kausap ni Sylas sa office niya, ako na ang sumunod na pumasok sa loob. Pagpasok ko sa loob, parang may mga dagang nasa loob ng dibdib ko. Kinakabahan na talaga ako.
Nang makita ko si Sylas Merritt, napakunot ang noo ko. Hanep na Davina ‘yan. Paano pa nagagawang lumandi sa iba kung mas guwapo naman pala ang asawa niya kaysa kay Braxton? Sa itsura ng katawan nito, parang mas malaki pa ata ang katawan nitong si Sylas kaysa kay Braxton. Sobrang layo nang kaibahan nila, mas lamang na lamang itong si Sylas. Para siyang artista, habang ang asawa ko naman ay ewan, nagmukha siyang simpleng tao kapag kinukumpara sa guwapong CEO na ‘to.
Hindi ko tuloy ma-gets kung anong nagustuhan ni Davina kay Braxton?
“Anong kailangan ng asawa ni Braxton sa akin?” siya ang unang nagtanong.
Pag-upo ko sa harap ng table niya, hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa. “Sir, nahuli ko ang asawa mo na nakikipaghalikan sa asawa ko, kaninang umaga sa coffee shop.”
Sa wakas, matapang ko agad na nasumbong sa kaniya ang gusto kong sabihin. Ang hihintayin ko nalang ay kung ano ang magiging reaksyon niya.
Bahala na, kung ano man ang maging resulta nito, kasalanan ito ni Braxton at ng Davina na ‘yan.
Keilani POVTinitigan lang ako ni Sylas. Ang buong akala ko ay magagalit siya. Kaya lang seryoso siya, walang pinakitang emosyon sa akin. Parang wala lang. Naghintay ako sa sasabihin niya, siguro mga dalawang minuto siyang tahimik at nakatingin lang sa akin kaya ako na ulit ang nagsalita.“So, anong masasabi mo, Sir Sylas? Hindi ka manlang ba magagalit sa kanila, sa asawa mo? Wala ka manlang bang gagawin para pigilan si Ma’am Davina. Kasi, mahal na mahal ko po ‘yung asawa ko!”Iba talaga ang nagagawa ng alak. Kung hindi ako nakainom, hindi ko naman masasabi ito. Mabuti na lang at naaya ko si Fletcher na uminom ng alak kanina. Kung hindi, wala, baka kung sumugod ako dito ng walang tama ng alak ay baka pipi at hindi manlang ako nagsasalita.“Don’t cause a scene here in my office. Let’s talk some other day. I’m not the type of person to chase after someone who doesn’t want me. And if you want to know my plans, fine, pag-usapan natin sa ibang araw. Ang gusto ko kapag nakausap kita, ‘yung
Keilani POVMainit ang araw nang lumabas ako ng bahay, dala-dala ko ang basket para sa pamamalengke ko, ubos na ang stock ng pagkain sa fridge. Medyo lata at masakit pa rin ang ulo ko. Na-stress ako kakaintindi sa mama ni Braxton, inabot kasi ito ng hating gabi kagabi sa kakahintay sa taksil niyang anak, ang nangyari ay hindi naman pala ito umuwi kagabi. Ang dahilan ay need niya raw mag-overtime, pero sure ako, doon siya natulog sa kabit niya at baka nagpakasasa na sa sarap sa kama habang kasama ang Davina na ‘yon. Habang naghihintay ako kagabi sa pagdating niya, hindi ko mapigilang mapaluha kasi naiisip ko na hindi talaga imposible na hindi nagtitikiman ang dalawa sa kama. Tangina ni Braxton, nakakadiri siya, sobra.Habang naglalakad ako, ramdam ko ang init na parang tumatagos sa balat ko. Habang naglalakad ako sa sementadong daan, may mga batang naglalaro ng habulan sa gilid, at ang ingay nila ay parang musika sa umaga. Ang palengke ang laging destinasyon ko tuwing Sabado, para maka
Keilani POVWarning SPG“Anong final na sagot mo, Keilani?” tanong ulit ni Sylas. Humarap ako sa kaniya, napangiwi ako nang makitang hawak na niya ang matigas niyang titë at hinihimas-himas pa. Hindi manlang siya nahihiya sa akin at sa harap ko pa nag-jaköl. “Ipapakulong ko na ba si Braxton at handa ka na bang masira at ma-bully ni Davina?”Bumuntong-hininga ako bago sumagot. “Oo na, papayag na ako sa gusto mo. Kung maglalandian sila, maglandian na rin tayo kung ito ang mas tamang piliin ko.”Ngumiti siya sa naging desisyon ko. “Very good! Ganiyan nga, Keilani. Maging matalino ka. Dapat naman ganiyan talaga. Hindi tayo dapat magpatalo sa mga asawa natin. Kung nagsasaya sila at nagpapakasasa sa sarap sa kama, dapat tayo rin.” Lumapit siya sa akin kaya umatras ako nang dahan-dahan. Nadikit na lang ako sa salamin kaya doon ako nahinto, hanggang sa makalapit siya sa akin. Sinadya niyang idikit ang matigas ng ulo ng titë niya sa gitnang bahagi talaga ng panty na suot ko. Ramdam ko ang kati
Keilani POVPagdating ni Braxton sa pintuan ng bahay, ramdam ko na agad ang bigat ng kaniyang presensya. Oo, ganoon na agad ang napi-feel ko, lalo na’t alam ko na ang ginagawa niyang mali.Sa totoo lang, hanggang ngayon ay hindi ko pa rin lubos maisip na gagawin niya ito sa akin. Hindi ako makapaniwala na sa aming dalawa, siya pala ang unang sumuko, siya ang unang gagawa ng kasalanan. Ngayon, nawala tuloy ang pagmamahal na pinanghahawakan ko sa loob ng tatlong taon na pagsasama namin. Nawala iyon nang makita kong may kalandian siya.Galit ako pero hindi galit na galit kasi may kasalanan na rin ako, may ibang lalaki na rin na nakatikim sa pagkababaë ko.Pagpasok niya ay nakita kong may kaunting alikabok pa sa kanyang sapatos, tanda ng pagod sa maghapong trabaho. Oh, baka pagod sa kakakangkang sa kabit niya. Pero ako? Nakaupo lang sa sofa, ini-scroll ang bago kong phone na bigay ni Sylas. Dapat mapansin niya ito, oo, dapat lang, aba, siya lang ba ang may karapatang magkaroon ng ganito.
Keilani POVSinubukan kong magluto ng almusal ngayong umaga, inagahan ko ulit ang luto ko gaya nang ginagawa ko araw-araw. Kahit wala na akong ganang ipagluto pa siya, ginawa ko na lang ulit kasi bumawi sa kama kagabi si Braxton.Sinabi ko lang kasi na makikipaghiwalay ako, ginalingan bigla sa kama. Kaya lang, kahit naka-two rounds kami kagabi, balewala kasi baog naman siya. Kaya malakas ang loob niyang mambabae kasi alam niyang hindi siya makakabuntis.This time, hindi na siya nagmamadali. Gumayak siya ng dahan-dahan, at saka ako sinabayang mag-almusal.“Na-miss ko ang adobong manok mo tuwing umaga,” sabi niya matapos kaming kumain. Napatingin ako sa bagong cellphone niya na sa wakas ay nilabas na niya. Nakapatong ito sa lamesa.“Ikaw din pala, may kagaya ng cellphone ko?” tanong ko na sa kaniya. Kagabi kasi, hindi niya nilabas ‘yun kaya hindi ko na nabanggit.“Ah, oo, bigay din ng kaibigan ko,” pagsisinungaling niya. Sa totoo lang, pangit din ‘yung naging dahilan ko kagabi. Sinong k
Keilani POVPinagmasdan ko ang phone na nasa aking kamay habang nasa labas ng café kung saan ko sinabing magkikita kami ng buyer. Napakabilis, kapag talaga ganitong kagandang cellphone tapos mababa pa ang presyo, takaw bilihin talaga. Pagkatanggap ko ng message kanina nung buyer, agad kong gumayak para makipag-meet sa kaniya. Bago pa man ako pumunta rito, ilang beses na akong nagdadalawang-isip kung tama ba itong ginagawa ko. Pero sa tuwing naaalala ko ang plano ko, bumabalik ang tapang ko.Isang coffee shop. Isang simula para sa sarili kong negosyo. Isang buhay na hindi na kailangang umasa sa kahit sino—lalo na Braxton. Naisip ko kasi na ang kikitain ko rito ay ise-save ko sa sarili kong banko, hindi sa banko namin ni Braxton. Para naman sakaling tuluyan kaming maghiwalay, may ipon ako para buhayin ang sarili ko.Nag-vibrate ang phone ko at isang message ang natanggap ko sa buyer.“I’m here. Inside the black van across the street.”Kumunot ang noo ko. Bakit hindi na lang sa loob ng c
Keilani POVPagdating namin sa isang magandang bahay ni Sylas, walang tao roon. Sa tingin ko ay tinayo talaga ito para sa ganitong gawain ni Sylas. Tapos ‘yung mga tauhan at driver niya, naiwan lahat sa labas.Nakasunod lang ako sa parang model na naglalakad na si Sylas. Ang tangkad at ang lapad ng mga balikat niya. Kung titignan talaga, parang artista ang datingan niya. Hindi ko nga alam kung bakit parang sa akin siya patay na patay, eh, ‘di hamak naman na mas marami pang ibang magandang babae. Tapos, hindi ako makapaniwalang sa halagang isang milyong piso ay bibigyan niya ako nun, matikman niya lang ako sa kama. Kakaiba talaga siya.Habang nakasunod ako sa kaniya, panay ang kain niya sa peanut. Sunod-sunod ang kain niya nun na para bang paborito niya itong kinakain.Pagbukas ng pinto, tumambad sa akin ang kakaibang aura ng kuwarto. Madilim, pero hindi lubos na itim ang buong paligid. Ang tanging liwanag ay mula sa mga pulang ilaw na nakalagay sa bawat sulok ng silid na nagbibigay ng
Keilani POVIsa-isa ko nang tinanggal ang butones ng puting polo na suot niya. “Kapag hindi mo alam ang gagawin mo, huwag kang mag-alala, handa naman kitang turuan,” sabi niya kaya kahit pa paano ay hindi ko na kailangang mangapa pa. Sinanay kasi ako ni Braxton na boring kaya wala talaga akong alam sa mga sinasabi niyang wild at hard. May nalalaman pa siyang sakitạn.Pagtanggal ng damit niyang pang-itaas, tumambad sa harap ko ang maganda niyang katawan. “Tatanggalin ko na ba lahat ng saplot mo o huwag muna ang ibaba?” tanong ko sa kaniya.“Bakit ayaw mo pa ba? Sige, kung ayaw mo pa, paglaruan mo na muna ang katawan ko. Himudin mo ako, magpaka-wild ka muna sa itaas ng katawan ko,” sagot niya na may halong maraming utos. Himudin ko raw ang katawan niya kaya natameme tuloy ako.Nung una, hindi ko pa kayang gumawa ng ganoon, ayaw ko pa, pero tila ginamit na agad niya ang pananakìt sa akin.“Sabi ko magpaka-wild ka, hindi magpaka-boring,” galit niyang sabi. Hinila niya kapagdaka ang leeg k
Keilani POVI didn’t go to work today. Sa totoo lang, hindi ko pa kayang humarap sa maraming tao ngayon. Masyado pang sariwa sa isip ko ang lahat. Ang pag-ambush. Ang mga putok ng baril. Ang mga armadong lalaki na humarang sa kalsada. Hindi ko akalaing mangyayari ‘yon sa buhay ko—lalo na’t walang ibang nasa loob ng sasakyan ko kundi ako at ang mga bodyguard ko lang. Buti na lang, bulletproof ang sasakyan. Kung hindi—baka wala na ako ngayon.Kaya heto ako ngayon, naka-robes lang, nakahiga sa malaking couch sa entertainment area habang pinapaikot-ikot ng daliri ko ang ice sa baso ng tubig. Si Keilys ay naglalaro sa carpeted floor sa harap ko. Hindi ko siya kayang alisin sa paningin ko ngayon. Hindi muna ngayon. Hindi habang may gumagapang na takot sa likod ng isipan ko na baka ‘yung susunod na pag-atake, mas malapit na. Mas brutal. Mas personal.Buwisit, wala na nga sina Braxton at Davina, pero mukhang may bagong kakalaban sa amin. Hindi ko alam kung ako ba ang kalaban o si Sylas. Basta
Sylas POVUmakyat ang dugo ko sa ulo nang marinig ko ang masamang balita mula sa isang bodyguard ni Keilani.“Sir, na-ambush ang sinasakyan na sasakyan ni Ma’am Keilani.”Nanlambot ang laman ko, pero sa halip na mag-panic, tumayo ako mula sa opisina ko, kinuha ang coat ko at saka tinigasan ang boses. “Tangna! Nasaan siya ngayon?”“Safe na po, sir. Walang nasaktan sa kanila. Bulletproof po ‘yung sasakyan kaya hindi tumagos ang bala. Pero confirmed po—apat na armadong lalaki ang umatake.”Napapikit ako sa init habang napapailing. Humigpit ang hawak ko sa cellphone. “I want the footage, now. GPS coordinates, dashcam, lahat. And alert Kuki.”Pagkababa ng tawag, tinapik ko ang desk ko nang malakas. Ramdam kong nanginginig ang panga ko. Hindi dahil sa takot, kundi dahil sa galit.“Those bastards crossed the line.”Alam ko na agad kung sino ang may pakana. Walang iba kundi ang pamilya Veron. Harvy. Daryl. And that Avina bitch.Tinawagan ko si Kuki, ang pinaka-pinagkakatiwalaan kong tao sa ma
Keilani POVPagod. ‘Yun agad ang naramdaman ko pag-upo ko sa likod ng sasakyan. Sobrang dami ng tao sa event, at kahit ang saya, hindi ko maikakailang sumakit ang paa ko sa katatayo at kaka-smile sa mga camera. Pero worth it. Lahat ng effort ko, ng glam team, ng designer ko—lahat ‘yon sulit na sulit. Ang daming lumapit sa akin, kilala nila ako, at hindi lang dahil kay Sylas, kundi dahil sa sarili kong pangalan.“Ma’am, pauwi na po tayo,” sabi ng driver ko habang nakaayos pa rin ang rearview mirror para makita ako.I gave him a tired smile. “Yes, Manong. Let’s go home. I miss Keilys.”Tahimik ang byahe nung una. Tinititigan ko lang ‘yung city lights sa bintana habang nakaangat ang high heels kong sapatos. Ang gown ko, bahagyang nakalaylay pa sa upuan. Napakaganda pa rin kahit medyo gusot na dahil sa ilang oras na pagsuot ko. Hinaplos ko ang bag na pinag-agawan pa namin ni Avina nung nakaraang araw. Funny how that same bag made it to the most glamorous night of the year.Nasa isip ko pa
Keilani POVHindi ako papayag na lamunin lang ako ng presensya ni Avina Veron sa event na ‘to. Kaya habang papasok ulit ako sa grand ballroom, tumindig ako ng diretso, taas noo at bahagyang ngumiti sa mga mata ng mga taong nakakasalubong ko. Hindi ako artista, pero ngayong gabi, gusto kong maki-ningning sa mga sikat na artista at CEO dito. ‘Yung bituin na sisiguraduhin kong hindi kayang higitan ng nining nitong si Avina.“Oh my gosh, you’re Madam Keilani Merritt, right?” ani ng isang kilalang aktres na lumapit pa talaga sa akin. Halata sa suot niyang designer gown at alahas na isa siya sa mga bigating bisita ngayong gabi.Ngumiti ako at bahagyang yumuko. “Yes, I am. Nice to meet you. Ang ganda mo naman sa personal.” siyempre, dapat pala-puri ako. Saka, totoo naman ang sinasabi ko. Walang halong biro. Magaganda ang lahat ng narito, si Avina lang ang nakakairita.“I’m such a fan of your ad with your husband. Ang galing niyong dalawa, sobrang classy.” Napangiti siya at tumabi pa sa akin.
Keilani POVPagkapasok ko pa lang sa venue ng ball ng sikat na TV network, parang bigla akong dinala sa ibang mundo. Mula sa kisame hanggang sahig, puro kulay ginto, puro kristal, at ang liwanag. Lahat ng mata, naka-focus sa kanya-kanyang bitbit na pangalan at reputasyon. Mga artista, mga CEO, mga elite sa industriya ng negosyo at entertainment—nandito silang lahat. Pinaggastusan ng TV network ang event na ‘to.Nakakakaba. Pero sabay rin na nakakatuwa. Lalo na nang makita ko ang ilan sa mga paborito kong artista. Hindi ko napigilan ang sarili ko.“Hi, River! Can I have a quick photo with you?” tanong ko sa isang aktor na matagal ko nang crush. Si River Bautista na napakagaling na action star.“Of course, Mrs. Merritt,” nakangiti niyang sagot. Teka lang, kilala niya ako? OMG!Tumawa ako, ‘yung sosyal na tawa lang siyempre. “Thank you, grabe kilala mo pala ako?”“Who wouldn’t? Your commercial with your husband went viral. Iconic!”Parang gusto kong lumutang sa kilig. Pinipigil ko ang sa
Keilani POVIto na ang araw na a-attend ako sa isa na namang malaking event na first time kong mapupuntahan. Sa wakas, dumating na rin ang araw ng malaking event na pinaghahandaan ko nitong mga nakaraang linggo—ang annual prestige ball ng isang sikat na TV network dito sa Pilipinas. Hindi ko akalaing maaabot ko ang ganitong klaseng exposure, pero dahil sa biglang pagputok ng viral ng first ad ng Merritt Luxury Motor company ko, hindi lang mga businessman ang nakapansin kundi pati mga artista, executives at malalaking media.“Ma’am Keilani, five minutes until final retouch,” paalala ng isa sa makeup artists mula sa sikat na glam team na kinuhang personal ni Sylas para sa gabing ito. Sila na rin ang laging nag-aayos sa mga artista sa red carpet kaya panatag ang loob ko. Kilala na rin sila sa pagiging metikuloso, kaya confident akong magiging perfect ang look ko.“Thanks, guys. You all did an amazing job,” sabi ko habang pinapainit ang boses sa kaka-praktis ng pag-ngiti sa salamin. Ramda
Keilani POVNasa bahay lang ako ngayong araw, nakaupo ako sa sofa, hawak ang basang bimpo habang pinupunasan ang pawis sa noo ni Keilys. Nilalagnat pa rin siya. Hindi naman grabe, pero bilang ina, hindi ako mapakali, kaya minabuti kong huwag munang pumasok sa work.“Baby, Mommy’s here,” mahinang bulong ko sa kanya habang mahimbing siyang nakahiga sa sofa, balot ng kumot kasi nilalamig siya. Alam kong masamang kumutan siya ng husto dahil lalo lala ang init ng katawan niya, pero kasi, kawawa naman dahil nilalamig talaga ito.Maya maya, narinig ko ang tunog ng doorbell. Napatayo ako agad para buksan ang pinto. Pagbukas ko, naroon si Celestia. Nakangiti at may dalang dalawang kahon ng healthy-style pizza at dalawang bote ng fruitea juice.“Surprise bonding!” sigaw niya habang ini-angat ang mga bitbit. Palibhasa’t kilala na siya ng mga security guard ng mansiyon, pinapapasok na agad siya ng mga ito. Kung ibang tao, hindi kasi mahigpit na pinagbabawal ngayon ni Sylas na magpapasok ng kung s
Keilani POVWala akong balak bumili ng kahit ano kanina. Gusto ko lang sana ay mag-window shopping muna, tumingin-tingin ng bagong koleksyon ng paborito kong luxury brand habang iniisip kung ano ang isusuot ko sa paparating na event. Pero pagpasok ko pa lang sa boutique, halos lahat ng mata ay napatingin sa akin. Marahil dahil sa suot kong beige silk blouse, black pencil skirt at designer heels na limited edition. O baka dahil kilala na nila ako. Hindi naman bago sa akin ang atensyong ganito. Sa totoo lang, oo, hindi ko rin trip maging ganito kaarte sa mga damit. Kaya lang, nakakarinig ako sa ibang tao, lalo na sa mga kapwa ko CEO na parang minsan, hindi ako mukhang CEO dahil sa mga porma ko. Sabi ng iba, lalo na ni Celestia, dapat daw ay talagang may bonggang tatak ang bawat suot ko. Kaya naman sa nagdaan ng mga araw, ayon, pinagsanayan ko nang magsusuot ng mga mamahaling damit, sapatos, bag at kung ano-ano pa.Kahit nga si Sylas, natutuwa kasi parang na-a-adopt ko na raw sa mga sosy
Sylas POVNasa terrace ako ng mansiyon habang hawak ang isang basong whiskey. Sa harapan ko, tanaw ko ang maliwanag na buwan. Maliwanag ito, tila ba nanonood din sa akin. Tahimik ang paligid. Tahimik ang gabi. Pero ang isipan ko, kanina pa talaga hindi mapakali.“They crossed the line,” bulong ko sa sarili. “Now, I’ll have to remind them who I am.”Matagal ko nang isinara ang madilim na bahagi ng buhay ko dati. Nang pakasalan ko si Keilani, nang isilang si Keilys, pinili kong iwan ang lahat. Ang mga kasunduan sa dilim, ang mga utos na may kasamang dugo, ang mga gabi ng pag-aabang at pagtugis sa mga kumakalaban sa akin. Inilihim ko ang lahat sa kaniya. Sa kanila. Hindi dahil sa takot kundi dahil ayokong madungisan ang katahimikang pinili ko para sa amin.Pero hindi lahat ng katahimikan ay panghabambuhay pala. At hindi lahat ng tao, marunong rumespeto.Nang marinig ko ang banta ni Beatrice, una kong inisip na baka dala lang ng galit. Pero mukhang hindi kasi kadugo niya si Braxton, kung