La troisième lettre était un adieu

C1

3RD POV

“Dad! Ayoko pong magpakasal sa kanya!” Iyak na wika ni Anna sa kanyang ama. Hindi niya kasi inakala na basta nalang itong mag-desisyon na ipakasal siya sa anak ng kaibigan nito na si Dylan. 

Hindi naman maipagkakaila ng dalaga na may gusto siya sa binata, pero alam niya kasi na may girlfriend ito at mahal na mahal ito ni Dylan. 

“Ang pinaka-ayaw kung marinig Anna ay ang tanggihan mo ako sa lahat ng gusto ko! Alam mong si Dylan lang ang makaka-salba sa negosyo natin na palubog na!” 

“Pero Dad!” 

“Tumigil ka na Anna! Dapat kang sumunod sa iyong ama! Alam mo kung gaano siya nagsikap, para sa kumpanya natin, tapos hindi mo pa siya magawang pagbigyan?” 

“Paano ko siya pagbigyan Tita? Alam mo naman na masyado pa akong Bata. Isa ka, kaka-graduate ko lang.”

“Wala kaming paki-alam! Basta ang gusto namin ang sundin mo.” Napa-upo si Anna, matapos niyang marinig ang sinabi ng stepmother niya. 

“Dad…” Mahina niyang sambit sa kanyang ama at hinawakan ang braso nito.

“Kung gusto mo pang manatili rito, sumunod ka.” Wika ng kanyang ama, habang humagulgol ng iyak ang dalaga. 

Alam niyang kahit ano ang gagawin niya ay hindi pa rin makikinig ang kanyang ama sa kanya. Wala rin siyang choice kundi ang sundin ito, dahil ayawn niyang mapalayas. Bukod kasi sa kanyang ama, ay wala na siyang alam na kapamilya nila. 

Tuwang-tuwa na sinalubong ni Max at Fely si Sandro at Kim. Napatingin naman sa likod si Max, nang hindi niya makita si Dylan. 

“Tuloy kayo, Kumpadre.” Ngiting wika ni Max, habang giniya sa dining area ang mag-asawa. 

“Si Dylan?” Tanong ni Fely matapos maka-upo ng kanilang mga bisita. 

“Nasa labas, ‘wag kayong mag-alala, susunod din ‘yon.” Wika ni Sandro at tinungga ang baso ng wine na binigay sa kanya ng katulong. 

“Ito na ba si Anna?” Ngiting tanong ni Kim, habang napatingin sa dalaga. Dali-dali naman na lumapit si Fely kay Anna at hinahaplos ang mahaba at itim nitong buhok. 

“Oo, ‘di ba Kumare, ang ganda ng anak ko?” Matipid na ngumiti si Anna, habang malawak na ngumiti sa kanya si Kim. 

“Sorry I’m late.” Nakatuon ang atensyon nila sa pagpasok ni Dylan. Kahit si Anna, ay hindi nito napigilan ang kanyang sarili na mapatitig sa binata, dahil sa angking nitong kakisigan at kagwapuhan. 

“Umupo ka Hijo.” Wika ni Fely. Napakunot naman ang noon ni Anna, dahil sa ginawa ng Tita niya, pwede naman sana na ang katulong nila ang gumawa nito. 

“Kailan ang kanilang kasal?” Ngiting wika ni Fely, kaya napatingin sa kanya si Anna. Pero nilakihan lang nito ang kanyang mga mata, kaya mabilis na nagyuko ang dalaga. 

“Kung kailan niyo gusto, alam niyo naman na walang problema ‘yon sa amin. Isa pa, nakahanda na rin ang anak namin para sa kasal nila ni Anna.” Napatingin si Anna kay Dylan at alam niya na napilitan lang ito. 

“Kahit sa judge nalang kami magpakasal Dad, ayos na ‘yon sa amin, ‘di ba Anna?” Ngiting wika nito habang mabilis na tumango sa kanya si Anna. Gustuhin man sana ng dalaga na sa simbahan sila magpakasal, ay Wala itong magawa kundi ang maging sunod-sunuran lang sa binata. 

Matapos ang dinner nila ay niyaya ni Dylan si Anna sa labas. Ayaw sana ni Anna na makipag-usap kay Dylan, dahil alam niya na galit ito sa kanya, pero ang Tita Fely na niya mismo ang nagtulak sa kanya palabas. 

“Ito ba talaga ang gusto mo?” Mabilis na nagyuko si Anna sa kanyang ulo dahil ayaw nitong tingnan ang galit na mukha ni Dylan. 

“Alam mong hindi kita mahal!” Sigaw nito, kaya napapitlag ang dalaga. 

“W-wala akong magagawa… Kailangan kung sumunod sa kanila..” Nanginginig ang boses nito at pinipigilan ang mapa-iyak. 

“Walang magawa? ‘Wag mo na ngang bilugin ang ulo ko! Alam ko na gusto mo rin na maikasal sa akin!” Sigaw muli ni Dylan habang naka-pamewang ito sa harapan ni Anna.

“Bakit hindi nalang ika-.” Natigilan si Anna at muling napapitlag dahil sa muling pag-sigaw ni Dylan sa kanya.

“Sa tingin mo ba kaya ko ‘yon?” 

“Bakit hindi mo kaya? Ikaw naman ang lalaki rito?”

“Damn it!! Hindi ko ‘yon magagawa dahil mawawalan ako ng mana, kung hindi ako susunod sa kanila.” Napayuko si Anna, dahil kahit siya, ay walang magawa para pigilan ang kasal nila. 

“Ayos lang ba kayong dalawa r’yan?” Gulat na napatingin si Dylan ng makita si Fely na papalapit sa kanila. 

“A-ayos lang kami Tita, ‘wag po kayong mag-alala.” Ngiting wika ni Anna, habang mabilis silang iniwan ni Dylan. 

“Anong sinabi nun sa ‘yo?” Tanong ni Felya, habang napatingin si Anna kay Dylan na papalayo sa kanila. 

“W-wala naman Tita, tinatanong niya lang ako sa mga bagay na gusto ko.” Pagsisinungaling ni Anna sa kanya. Malawak naman na napangiti si Fely dahil sa kanyang narinig mula kay Anna. 

“Siguraduhin mong mapasa ‘yo ang kayamanan niya.” Gulat na napatingin si Anna kay Fely, habang inayos nito ang kanyang buhok. 

KINABUKASAN ay ikinasal si Anna at Dylan. Wala naman na ibang dumalo kundi pamilya lang nila, dahil ayaw ni Dylan na may ibang makaka-alam sa kasal nila ni Anna. Ayaw din ni Dylan na malaman ng girlfriend niya na kasal na siya. 

Matapos ang kanilang kasal ay sa condo na ni Dylan tumuloy si Anna. Ito rin kasi ang gusto ng mga magulang niya. 

“G-gusto mo bang kumain?” Tanong ni Anna kay Dylan ng makapasok sila sa loob. 

Masama naman na tiningnan ni Dylan si Anna habang napahawak ito sa kanyang noo.

“Sa tingin mo, may gana pa akong kumain sa sitwasyon natin ‘to?” Asik nito sa kanya, kaya hindi na napigilan ni Anna ang mapaluha. Hindi niya kasi maiwasan na masaktan dahil sa pinapakita sa kanya ni Dylan. 

“Nakita mo ba ang pinto ng ‘yan?” Tiningnan ni Anna ang tinuro ni Dylan at tumango.

“‘Yan ang magiging kwarto mo, at ito ang tandaan mo. ‘Wag na ‘wag kang pumasok sa kwarto ko. Naintindihan mo?” Mabilis na tumango si Anna at pinunasan ang kanyang pisngi. 

Hindi naman pinapansin ni Dylan ang pag-iyak ni Anna at basta nalang niya itong iniwan. 

Ayaw niya kasi itong makita dahil galit na galit Ito sa kanya. Makita niya lang ang mukha ni Anna, ay nasisira na nito ang araw niya, isa pa nitong inalala, kung paano niya sasabihin Kay Britney ang tungkol sa kanila ni Anna.