CHAPTER 6: PAGSUBOK

Pumasok kami sa loob at mapapansin na sobrang laki ng pasilidad.

“Ang lawak sa loob. Parang conference hall pero sobrang laki,” namamanghang sabi ni Dane.

May mga kwarto kung saan ka pwedeng magparehistro upang makakuha ng mga misyon. Pumunta kami doon at isang babae ang sumalubong sa amin.

“Bago lang po ba kayo dito? “

“Opo,” tugon namin sa babae.

“Pasok po kayo rito sa silid na ito para mailista ko na ang mga pangalan nyo.”

Sama-sama kaming nagpunta sa silid at malawak din ang loob nito. Madaming kaming mga nakasabay na nagpapalista pero hindi naman kami natagalan sa pila dahil mabilis lang ang proseso.

“Sumunod po kayo sa akin at ihahatid ko kayo sa ikalawang palapag. Nandoon ang mga misyon na maari niyong makuha.”

Sambit ng babae kaya agad kaming naglakad. Ipinaliwanag niya rin sa amin ang sistema rito.

“Kada misyon na inyong matatapos ay makakatanggap kayo ng puntos na pagbabasihan ng inyong mga karanasan. Mas mataas na puntos, mas mahihirap na trabaho ang pwedeng niyong gawin. Pero syempre mas malaki rin makukuha niyong pera.”

Nag-ikot kami sa pasilidad upang maging pamilyar sa lugar na ito. Habang naglalakad, tinawag ko si Jas upang kausapin. May nais kasi akong sabihin sa kaniya na sikreto ngunit ayaw ko muna ipaalam ito sa aming mga kaibigan.

“Jas teka samahan mo ko bibili lang ako ng maiinom sa labas.”

Mabilis naman itong pumayag.

“Sige. Pero sabihan muna natin sila baka kasi hanapin nila tayo mamaya.”

Sumang-ayon ako kaya’t nagpaalam muna kami kila Mercury.

“Dre papasama lang ako kay Jas. Bibili lang kami ng inumin sa labas.”

“Aruy ne dre. Kakarating lang natin sa mundong ‘to tapos inaaya mo na agad si Jas na magdate? Haha. Sige dre ‘di muna namin kayo aabalahin,” pang-iinis na sabi ni Mercury.

Mamulamula ang aking mukha habang tumatanggi sa kaniyang sinasabi.  Habang si Jas naman ay nasa aking tabi’t palihim na tumatawa. Hindi naman ito gaanong pinansin ni Jas dahil sanay na rin syang iniinis sa akin. Madalas din kasi kaming magkasama noon. Pero hanggang ngayon, hindi nya pa rin alam na may gusto ako sa kaniya.

“Sira! Bibili lang ako inumin kaso baka ayaw nyo sumama kaya si Jas nalang inaya ko.”

Sambit ko sa kaniya at tuluyan na nga kaming umalis. Buti na lang ay hindi sila nagtaka sa aking sinabi dahil wala naman talaga ako perang pambili.

Panandalian kaming nagpahinga ni Jas sa kapiterya ng pasilidad.

“Dito muna tayo magpahinga Jas. Kakaunti lang tao rito kaya wala gaanong makakarinig sa sasabihin ko sayo.”

“Sige. Ano ba ‘yang sasabihin mo?” tanong niya sa akin.

“May gusto lang sana akong sabihin. Ahm… Tungkol ito sa isa pang sinabi sa akin ng Diyosa.”

Tahimik lang na nakikinig sa aking paliwanag si Jas habang nakatingin sa aking mga mata. Dahil sa tagal ng kaniyang pagtitig sa akin, medyo nailang ako at nahirapang magsalita. Nagpatuloy pa rin ako sa aking sinasabi bagama’t nahihiya talaga ako sa kaniya.

“Nabanggit kasi ng Diyosa na binigyan nya rin daw ako ng kaunting porsyento ng kapangyarihan nya na tumupad ng kahilingan. Sayo ko lang sinabi ito dahil hindi ko pa alam kung gaano ito kaepktibo. Pero nagamit ko na ‘to one time habang nagkaklase tayo sa room. ‘Di ba naaalala mo ba ilang araw bago tayo mapunta rito no’ng pinapasagot ka sa math. Kinausap mo ko tapos sabi mo tulungan kita. Kaya ayon natupad wish mo. Kaso parang nawala ka sa sarili mo kaya siguro hindi mo na ‘yon natatandaan.”

Ipinaliwanag ko sa kaniya ang lahat kahit parang wala siyang masyadong maalala sa mga nangyari.

“Gusto ko ulit itong subukan. Kaya try mo na magwish ulit sa akin. Magwish ka na gusto mo nang makabalik sa mundo natin.”

Pumayag naman siya kaagad.

“Ano ba kailangan kong gawin para matupad wish ko?” tanong  niya.

Naalala ko ang kondisyon na sinabi ng Diyosa para mas matupad ang kanilang kahilingan.

“Kailangan mo maging sobrang determinado sa hiling mo para mas maging epektibo ito sabi ng Diyosa.”

Humiling na siya sa akin.

“Please, bumalik na sana tayo sa mundo natin. Maging maayos na sana ulit ang lahat.”

Lumipas ang ilang sandali, wala pa ring nangyayari. Kahit anong gawin ko ay hindi ko matupad ang kahilingan ni Jas.

“Siguro sobrang imposible pa talaga bumalik sa atin sa ngayon. Subukan nalang natin ulit sa susunod.”

Panandalian muna kaming sumuko at bumalik na sa aming mga kaibigan. Nagkita-kita muli kami sa harapan ng pasilidad.

“Musta date nyo ni Jas dre?” pang-aasar na salubong sa akin ni Mercury.

“Sira ka talaga. Nga pala, kamusta na paghahanap niyo ng misyon?”

May napili na silang misyon na gagawin. Nakasulat dito na kailangan daw naming pumatay ng sampung mababangis na lobo at dalhin ang ulo nito dito bilang patunay.

”Makakatanggap daw tayo ng tatlong gintong pabuya. Sapat na para mabayaran natin ang utang natin kila Mang Serio at Aling Marita,” sambit ni Set.

Ngunit lahat kami ay nangangamba dahil wala naman kaming kaalaman pagdating sa pakikipaglaban. Bagamat alam na namin kung anong mahika ang meron kami, hindi naman namin alam kung paano ito magagamit.

Naglakad lakad kami sa bayan upang makahanap ng kasagutan. Tumingin kami kung may mga libro na naglalaman kung paano namin magagamit ang aming mga mahika.

“Ayon Mac. Mukhang tindahan ‘yon ng libro,” wika ni Dane. Agad kaming tumungo roon.

Sa una ay tila hindi kaaya-ayang pumasok sa loob nito. Ngunit wala na rin kaming ibang pagpipilian kaya’t tumuloy na rin kami. Maaliwalas naman ang loob at maayos ang kalidad ng mga libro. Nang sandaling ito, wala kaming pera na pambayad kaya naman nakaisip ng paraan si Set.

“Manong kayo po ba nagbabantay dito? Pwede po ba namin basahin yung mga libro?”

Umiling ang lalaki pero agad na umisip ng paraan si Set.

“Bakit naman po manong? Paano kami makakapamili ng libro na bibilhin kung hindi naman namin makikita ‘yong nakasulat?”

Dahil sa pangungulit ni Set, pumayag na ang lalaki na basahin namin ang ibang libro. Ngunit ito’y nagbigay ng kondiyson.

“Sige na nga. Pero sandali lang ah. Bibigyan ko lang kayo ng kalahating oras. Kapag sumobra na kayo kailangan niyo na iyang bayaran.”

Pumayag kami sa kondisyon ni Manong at agad kaming nagsaliksik. Nalaman namin na ang ugat sa paggamit ng mahika ay ang imahinasyon. Nakita din namin sa libro na ang apoy ay mas nakakalamang sa hangin ngunit ang hangin naman ay mas nakakalamang sa lupa, habang ang tubig ay nakakalamang sa apoy. Pero hindi pa rin ito ang magdedesisyon sa laban dahil nakadepende pa rin ang panalo sa kaalaman at taktika na gagamitin ng salamangkero.

Hindi ko mahanap sa libro kung papaano magagamit ang mahika ng liwanag at dilim na mayroon ako.

“Oy dre, bakit kaya walang libro tungkol sa puti at itim na mahika rito?” tanong ko kay Mercury.

‘Teka dre parang ma nabasa ako kanina tungkol diyan eh. Wait.”

Hinanap ulit niya ang libro na kaniyang nabasa kanina.

“Eto oh dre. Sabi dito, kakaunti lang daw ang mga tao na may puti at itim na mahika. Kaya itinuturing silang espesyal. Kaya siguro wala rin ditong libro na tungkol sa mga mahika na ‘yon”

Hindi pa rin ako sumuko at nagpatuloy ako sa paghahanap. Isang libro na nakatago sa pinakalikuran ng istante ang aking napansin. Manipis lang ito ngunit ng akin itong buksan, naglalaman ito ng mga sikretong mahika.

Nakita ng lalaki na hawak ko ang libro. Ang libro pala na ito ay ipinagbabawal kaya naman agad nya itong sinubukang kuhanin mula sa akin.

“Ibigay mo sa akin ‘yan bata. Ipinagbabawal na makita ng normal na tao ang ganyang libro,” sigaw ng nagbabantay.

Dahil sa gulat, mabilis akong tumakbo sa labas. Sumunod naman kaagad sila Mercury sa akin at nagtago kami sa isang bilihan ng damit.

“Teka lang dre hintayin mo kami,” naghihingalong sambit nila Mercury.

Binuksan ko ito at ako’y natuwa dahil ito’y naglalaman kung paano gamitin ang puting mahika. Ngunit hindi ito naglalaman ng kahit kaunting impormasyon patungkol sa itim na mahika.

Tinawag ko si Jas para ito’y makita dahil parehas kaming nagtataglay ng puting mahika.

“Jas tignan mo ‘to. ‘Diba parehas tayong may puting mahika?”

Binasa namin ang libro. Napagtanto namin na hindi naman pala gaanong mahirap ang paggamit ng mahika. Kailangan mo lang palawakin ang iyong imahinasyon upang ito’y mapagana. Halos sa lahat na librong aming nabasa, ganito ang karaniwang nilalaman.

Upang magamit ang mahika, kailangan mong isipin na ito’y nasa iyong palad. Gamitin mo ang iyong imahinasyon at isipin kung anong nais mong gawin mula rito. Maari kang gumawa ng kahit anong armas o bagay depende sa iyong imahinasyon. Kung ang mahika mo ay apoy at nais mong gumawa ng espada, kailangan mo lang umisip ng espada na gawa sa apoy upang ito’y matupad. Basta't kailangan na alam mo ang istraktura at kung paano ito binubuo.

“Buti na lang madami na tayong alam tungkol sa pagbuo ng mga bagay-bagay. Hindi na tayo gaanong mahihirapan,” pahayag ni Jas.

Habang binabasa ko ang maliit na libro, napansin ko na may iba pang mga impormasyon na nandito. Sibukan ko itong intindihin pero masyado itong komplikado. Pinakita ko ito kay Jas.

“Basahin mo Jas. Naiintindihan mo ba? Ako kasi kanina ko pa binabasa pero hindi ko rin maintindihan.”

“Hindi eh. Siguro importante ‘yang mga nakasulat diyan kaya komplikado ‘yong pagkakasulat,” sambit niya.

Gayunpaman, nagpatuloy na kami sa aming misyon dahil alam na namin kung paano kami makikipaglaban. Itinabi ko na ang libro sa aking bulsa. Nagkekwentuhan kaming pumunta sa gubat habang sinusubukang bumuo ng mga bagay gamit ang aming mahika.

Bumuo sila ng aramas na aming gagamitin. Oo nga pala, marami pang pamamaraan kung paano magagamit ang mahika. Pwede kang gumawa ng isang salamangka gamit ang mahika, ngunit kailangan mong kabisaduhin ang bawat salita mula sa mga libro.