Chapter 4

★Sienna POV★

"Can you just shut up? You have no right to speak to my wife like that, even if you're her aunt," Denver said angrily, glaring at Tita Regina. Nakatingin na lang si tita Regina ng masama sa akin habang ang anak naman nito ay gulat na gulat.

"And you, Oliver, you think my wife would stoop to your level, you womanizer?" Denver taunted Oliver with a sarcastic tone. Magkapatid sila? Nakakatakot pala itong si Denver magalit.

“Gusto n'yo ng ebidensya? Mav ibigay mo nga ang hinihingi nila,” utos ni Denver kapatid nito. Kaagad naman nitong ibinigay ang envelope na naglalaman ng marriage certificate namin sa parents ni Denver.

Civil wedding lang ang ginawa namin. Nagulat pa nga ako sa bilis na kasal naming dalawa, si Xandro na kaibigan niya at parents nito ang dumalo pati na rin yung kapatid niyang si Maverick na kabaliktaran niya.

"This isn't true! It's a lie, and I refuse to accept it!" The girl exclaimed furiously, making a move to rip up the certificate, but Maverick swiftly grabbed it from her. Sino naman kaya siya? Siya ba yung fiancée ni Denver?

"Face reality, Lisha. Kuya doesn't want you," Maverick said, then turned and walked back to his seat.

“Tanggapin niyo na, Dad na hindi kayo ang masusunod-lalo na sa buhay ko,” ani ni Denver. Hinawakan niya ang kamay ko,  hinila niya ako palabas ng mansion nila,  habang lahat ng guests ay nakatingin sa amin.

Isinakay niya ako sa kotse na nakaparada sa labas ng mansion, saka niya ito pinaandar at minaneho ng mabilis.

“Teka lang! Denver, bagalan mo lang ang pagpapatakbo! gusto mo ba akong sumunod sa kuya ko!” Bigla naman niya itong hininto  sa tabi ng kalsada.

“Anak ng pating! Ano ba Denver!” inis na sigaw ko,

Ano ba ang problema ng lalaki na ito, gusto niya na ba mamatay at kailangan isama pa ako.

“I'm sorry, are you okay?” nag-aalalang tanong niya, tumango lang ako. Hindi pa rin ako komportable sa kaniya.

Ang lalaking ito, kaya niya ba inalok ng contract marriage para hindi matuloy ang engagement wedding nila ng Lisha na iyon.

"Tomorrow, I'll go with you to the hospital, like we discussed," he said, still not looking at me. 

"You can stay at the mansion tonight; it's late and the roads aren't safe," he added.

“Per-” hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng magsalita siya.

“Huwag ka na makulit, dahil hindi kita ihahatid sa inyo,” seryosong ani niya at pinaandar na ang sasakyan. Eh wala naman akong pupuntahan, baka saktan pa ako nila tita Regina once na umuwi ako sa mansion nila.

★Tomorrow★

Papunta kami ngayon sa Soriano Memorial Hospital. Para bisitahin sila kuya, limang oras ang biyahe mula Manila papuntang Malolos Bulacan.

“Nga pala, Denver, ano na ang balak mo?” masyadong naiilang na tanong ko, gusto ko lang malaman ang balak niya kung meron man.

“Babalik ka bilang secretary ko at titira ka na kasama ko sa mansion” ani niya.

“Per–” putol niya sa akin.

“Wala nang pero-pero. Dalawang taon lang naman ang kontrata, kaya huwag kang mag-alala,” ani niya.

Lagi na lang ako nito pinuputol, hindi pa nga ako nakakatapos magsalita eh.

“Teka lang ah! patapusin mo na kasi ako, paano ako babalik bilang secretary mo? Paano yung pinalit mo sa akin?” takang tanong ko. Tatlong linggo na ako wala sa kompanya. Syempre papalitan na niya dahil kailangan niya ng secretary.

"I didn't replace you because it's hard to find someone like you," he said, his gaze still fixed on the road. Tama ba ang narinig ko? Mahirap akong palitan? Gano'n ba ako kagaling para sakaniya. 

***

“Good morning po Sir Denver,” bati ni manong guard nang papasok na kami sa loob ng hospital, na ikinagulat ko, hindi naman kasi bumabati si manong sa mga pumapasok. Mukha nga siyang masungit eh.

“Good morning din, ” walang emosyon sagot ni Denver at pumasok na kami sa loob.

Diretso-diretso lang kami kung nasaan ang ward nila kuya at mama. Hindi pa rin sila gising.

“Mukhang malala nga ang natamo nilang sugat” walang emosyon na saad ni Denver. Naupo ako sa upuan na nasa tabi ni mama.

“Masyadong malayo itong lugar mula sa condominium natin, ililipat natin sila sa ibang hospital” ani niya at umupo sa tabi ko.

“Huwag kang mag-alala ako na bahala sa lahat ng pangangailangan n'yo. Bilang pagsunod sa kasunduang kasal natin,” dagdag pa niya. Hindi ako sumagot at tinitigan lang si mama at kuya. Gaya nga sabi ko hindi ko mapapatawad ang lalaking ito sa ginawa niya.

“Sir Denver nandito po pala kayo,” gulat na saad ni Dr Salvi ang doktor nila mama at kuya. Pero bakit kilala kaya ng mga tao dito si Denver?

"What's the total bill? I'll settle it now. I'd like to transfer my mother-in-law and brother-in-law to a hospital in Manila," he directly said.

“Anong hospital po? Marami po kasi kayong hospital?” medyo natatawang tanong ni doc.

 "Specifically, Soriano General Hospital," he specified. Kanya ba ang hospital na 'to? Gaano ba talaga kayaman ang lalaking ito? 

“Sige po, aasikasuhin ko lang po ang mga kailangan nila, ” ani ni doc saka umalis.

“Sayo ba itong hospital?” Hindi ko na napigilang itanong.

“Oo, Soriano ang surname ng mom ko lahi sila ng mga doctor, isa siyang doctor sa Soriano Health Care sa Bataan bilang Neurologist, mas pinili niya na doon na muna” saad niya. Umupo muna kami habang hinihintay si Dr Salvi na bumalik.

“Naghiwalay sila mom at dad, nalaman ni mom na nambabae na naman si dad at ang secretary pa niya ang babae nito. Nakita ni mom na may ginagawang kababalaghan ang dalawa na iyun hanggang sa mag file siya ng divorce. Gusto naman yun ni dad kaya naging madali lang sa kanila ang maghiwalay, hanggang lumipas ang ilang buwan may bago na si dad,” pagkukuwento niya. Hindi ko akalain na magkukuwento siya.

Kilala ang lalaking ito bilang cold, masungit at nakakatakot. Pero kakaiba sa mga naririnig ko mukha siyang mabait pero sa ginawa niya sa kuya ko wala na lang yun.