Lucas Point of ViewWarning: SPGWe swim almost until midnight. Napagod ang mag-ina kaya natulog agad. Habang ako, ni ayaw dalawin ng antok. May mga pumapasok sa isip ko na kung ano-anong agam-agam. Gustuhin ko man iwaglit, ngayon na mag-isa ako, muli silang bumabalik.My birthday just passed like that. I was holding the wine bottle at doon na tumungga. It's my second bottle. I can't sleep. I need it. Baka sakaling makatulong iyon na makatulog ako. Lumabas ako sa may pool area. Maalinsangan ang simoy ng hangin. Naiinitan ako na hindi ko alam.Nakakabingi ang katahimikan. It was lonely. It was the first time I felt like this. Kapag kasama ko si Olivia sa birthday ko, for sure w are still partying right now. She will organize a party for me with her friends. Maingay at puno ng tawanan. I let her do that. And I am appreciative of her effort. As long as it makes her happy. Hinahayaan ko siya.But this time. Hindi si Olivia ang naiisip ko. It was Michelle. Sa katahimikan na namamayani sa
Lucas Point of View"Lucas, narito na tayo..."Napamulat ako nang gisingin ako ni Robert. Nakaidlip pala ako na hindi ko namamalayan habang bumabiyahe kami Nasa airport na kami ngayon. "What time is it?"Tumingin siya sa kanyang relo.."Seven Lucas..."Umayos ako ng upo. Napatingin sa labas. Nag-abang ang mga mata ko. It's time."Thery are here," saad ko nang makitang palabas na ng arrival area ang hinihintay namin. Yes, I am not going anywhere far. They are going to me.Lumabas si Robert. Sumunod naman ako."Uncle Lucas!" Halos sigaw ng limang taong gulang na batang lalake. Tumatakbo ito papunta sa akin. Binitiwan ang inang nakahawak sa kanya. Ang kapatid kong si Sonia.Binuhat ko si Ethan bago harapin ang kapatid kong nakasuot ng mask. Nakasumbrero ng malaki kahit na kay init sa Pinas. Naka-jacket rin siya."Hindi ako puwedeng makilala," bulong niya sa akin nang tinaasan ko siya ng kilay. Natawa nalang ako. I know it.She turned her back from the spotlight five years ago dahil nab
Michelle's Point of View"Bakit ko pakakawalan ang ama mo? Sabihin mo nga? Alam mo bang simula noong malaman niyang ikinasal tayo, wala na siyang ginawa kundi ang humingi ng pera sa akin! Now, tell me, hindi ba pera ang talagang habol ninyong mag-ama sa akin!"Napailing ako. "M-magkano ang nakuha ni Papa sa iyo?" Nagawa kong itanong. Humalakhak si Lucas. "At kapag sinabi ko, babayaran mo? Paano mo babayaran?" Hamon niya sa akin. Binaba ang kubyertos na hawak at tila nawalan ng ganang kumain. Kasisimula pa lamang namin kumain nang biglang tumunog ang telepono na nasa bulsa ko. It was Papa. Nakita niya iyon. Hindi ko sinagot pero alam ko kung bakit tumatawag na muli si Papa sa akin."Magkano?" Hindi ako nagpatinag. Paano ko malalaman kung hindi ko aalamin. Muling ngumisi sa akin si Lucas. "Hundred million..." Uminom siya ng tubig.Napaawang ang bibig ko sa gulat. Nanginig ang kamay kong nakahawak sa kubyertos. Hundred million? Parang hindi ko malunok ang pagkaing nasa bibig ko. Kahit
Michelle's Point of View Para akong binugbog ng ilang tao sa bigat ng pakiramdam ko. Sabi ko huwag na akong umiyak pero hindi ko mapigilang maawa sa aking sarili. Lucas really makes me suffer. Ayaw niya akong makawala sa parusang inihanda niya. Lahat ng iyon, dahil kay Olivia. Alam ko naman na kasalanan ko kung bakit ako nasadlak sa ganito. Gusto ko ng maputol iyon ngayon. Pero siya ang pumipigil para maputol na ang lahat. Alam kong maging siya ay nagsa-suffer din dahil nawala ang kalayaan niya. Kalayaan nila ni Olivia. Pero bakit niya ginagawa sa akin ito ngayon? Bakit hindi na lang niya ako hayaan para maging malaya na sila?Kinuha ko ang cellphone sa bag ko. I need to get some help. Pero sino naman ang tatawagan ko? Sino ang puwedeng tumulong sa akin?Naupo ako sa kama. I scroll my contacts. Wala akong sinoman na contact roon kundi tatlong tao lamang. Si Robert, Si Georgia at si...Lucas. Napatingala ako sa kisame. Hindi naman puwedeng si Manang Bebang ang hingan ko ng tulong. A
Lucas Point of View"Lucas, it's ready. Talaga bang ito ang gusto mong mangyari?" tanong ni Robert sa akin bago pa man kami umalis sa hotel. "She wants it. She'll get it. Tingnan natin kung hanggang saan siya sa pagiging asawa ko..." sagot ko. I made Robert purchase a house for us. It's long overdue what is on the contract, but let's see. Hanggang kailan tatagal si Michelle sa pinili niyang landas. Our contract stated that we will live together. "Where is she?" tanong ko nang malapit na kaming umalis. "She checked out already, Lucas."Kumunot ang noo ko sa gulat. Check out? Wala naman siguro siyang pinaplano? "How about Mr. Schutz, Lucas. Kikitain mo ba siya?""My decision is final..." sabi kong naglakad na para umalis. I didn't pursue the project anymore. I'm just looking for a future business partnership with him, but not this one anymore. Nahaluaan na kasi iyon ng kontrbersya.Sa pagpasok namin sa departure area ay tila may humila sa akin para lumingon sa isang banda. And my
Michelle's Point of View "I'm sorry, Georgia. It was really a mistake. Sana ay maipaliwanag mo ito nang maayos sa asawa mo..."Malamlam ang mga matang nakatitig sa akin ni Georgia. Magkaharap kami habang may kape sa harapan. Nakaupo kami sa coffee table nila sa garden area."You really love him?" tanong niya habang humihigop ng kape. Nakagat ko ang ibabang labi ko. "You know Michelle, that love can kill you," saad niyang hindi inalis ang mga mata sa akin. "Unti-unti kang kakainin ng pagmamahal na iyan. Hanggang sa wala ng matira sa iyo..."Mapait akong ngumiti. Kinuha ko ang tasa ng kape na nasa harapan ko at sumimsim. It was hot, but I endured it. Parang pagmamahal ko lang kay Lucas. Nakakapaso pero patuloy ko pa rin gugustuhin. Tama nga si Georgia. Napabuntong hininga siya habang hindi pa rin inaalis ang mga mata sa akin."I'll convince my husband to continue the project. Maging siya ay alam kong nanghihinayang na hindi matuloy ang business partnership nila ni Mr. Belleza. I'll ex