"Ano!? Kasal ka na!? Kanino!?" tuloy tuloy nilang tanong sa akin. Nagulantang naman ako sa mga tanong nila at hindi ko alam kung paano sila sagutin lalo na si Marin. "Well, yes, 2 years ago," sagot ko. Napasinghap si Marin at agad na inilapit ang kanyang mukha sa akin. ."Sino? Ni hindi ko man lang muna siya makilala, sino iyon at malaman ko kung ano ang ugali niya!" Marin exclaimed as her face still near at mine. "I-it was Cael Mendez, probably the both of you already heard aboyt him. Isa siya sa CEO ng isang sikat na company and I...I was forced to marry him," sagot ko na lalong ikinagulat ni Marin ngunit nakakagulat din dahil hindi man lang ito nagalit bagkus ay huminga muna ito ng malalim bago magsalita. "Dahil yan sa company ng grandpa mo ano, tama ba?" tanong niya sa akin at mahinang tango lamang ang aking isinagot sa kanyang tanong. Napabuntong hininga na lamang siya sa aking sinagot. "Hindi ba't magkakaroon tayo ng reunion next week? Bakit hindi mo siya isama at nang makita
Naandito na kami ngayon sa sala ni Cael at tahimik na nanonood ng TV. Gusto ko man umalis ngunit hindi ko magawa dahil si Yaya Melda na mismo ang nagsasabi na mag-usap kaming dalawa. Ano naman kaya ang pag uusapan namin? Dahil ba sa hindi ako nagpaalam sa kanya kahapon? Kailangan ba 'yon? Napabuntong hininga na lamang ako at tumayo para umalis nang bigla siyang mag-salita. "Hey, kakasundo lang natin nung nakaraan at babalik na naman tayo sa ganito?" biglaang tanong niya dahilan para mapahinto ako. "Look, I'm sorry if I forgot about it. Nagkaroon lang talaga ako ng problema kahapon. And I–I don't know how to start," sambit ni Cael habang nakayuko ang ulo nito at nakatitig lamang sa sahig. "You don't have to make an effort, Cael. Your sorry is enough, It's just...well...to be honest I'm dissapointed yesterday as I was really expecting that I can share the news with you but after I saw you with...nevermind. Let's just forget it, parehas pa tayong maraming ginagawa," sambit ko na laman
"Bakit? May reunion ba or something?" tanong ko muli at pinaandar na ang sasakyan nang mapansin kong umuusad ba ito. Tumango naman ng dahan dahan si Hazel bilang sagot. "I can be free, saan daw ba ang meeting place?" tanong kong muli. "Ang sabi e magbabago raw ang meeting place so maghihintay nalang ako sa update ni Jeno," sagot niya sa akin. Jeno? I doubt that Jeno must be that man whom I saw last night. "Alright, just tell me," sagot ko at pinaharurot ko na ang sasakyan nang matapos na ang traffic. "Yes I will, thank you Cael!" Hazel exclaimed with a smile on her face which made me surprised. My eyes widen and my heart suddenly beats faster after seeing her smiling, damn... . Nakarating kami sa pupuntahan namin at malapit din pala ito sa beach. Sariwa at mahangin ang lugar na ito, perfect din mag coffee night dito dahil balita ko ay maliwanag ang mga bituin dito tuwing gabi. Si Hazel naman ay pumunta malapit sa bangin kaya naglakad ako palapit sa kanya para alalayan ito nang
Inalis ni Hazel ang aking mga kamay sa pagkakatakip ng kanyang mga mata. "Bakit?" pagtatakang tanong niya sa akin. "Wait for me here, okay? May pupuntahan lang ako," sagot ko at tumango naman ito ng dahan-dahan at agad na akong umalis para puntahan si Cassy. She shouldn't be here, it's dangerous. May pagka clumsy pa naman siya and her feet will hurt. Hinanap at hinanap ko siya dahil bigla nalang itong nawala nang mapalingon ako kay Hazel at nang makita ko siyang nakaupo habang malungkot na tumitingin sa mga damo na nasa paligid niya. Naandito siya ngayon sa lugar na hindi matao. Dahan-dahan naman akong naglakad palapit sa kanya at mukhang napansin niya ito kaya napalingon siya sa akin. Sumigla bigla ang kanyang mga mata at agad na tumakbo palapit sa akin at agad na niyakap ko. "I'm sorry I followed you, I'm just worried kasi kasama mo si Hazel. I don't want you to be with her, I'm jealous Cael," sambit niya at niyakap ako ng sobrang higpit. Her head was leaning on my shoulder at na
Masaya namang kumakain ang mga bata nang mag order si Cael ng napakarami. Saad pa nila ay ibibigay nalang daw nila ang sobra sa mga kakilala nilang mga bata na nagugutom din. Wala na rin pala silang mga magulang at tanging sila-sila lamang ang nagtutulungan para mabuhay. Si Isaac ay nag t-trabaho rin pala bilang tagahugas ng pinggan kaso pinalayas ito nang makabasag ng isang pinggan si Daniel. Si Gabriel naman ay tumutulong sa mga taong kumukuha ng basura sa mga bahay-bahay para sa pang kain nila. Si Julia naman at si Edna ay nag bobote bakal para pang dagdag sa gastusin. Nalungkot naman ako nang marinig ang kanilang kwento, pero kahit na ganoon wala silang sinisisi at masaya silang namumuhay basta't magkakasama silang magkakapatid. Nalaman lang din namin na sa kalye lang pala sila nakatira at kung may bagyo man o lindol ay doon lamang sila makakatulog ng mahimbing at makakain ng maayos sa mga relief goods na ibinibigay.Tinignan ko naman si Cael na hirap na hirap subuan si Daniel k
Tumaas ang kilay ni Cael nang tanungin ko siya ng ganoon ngunit agad ring ibinalik sa dati ang kanyang mukha at lumapit pa sa akin. "I'm sorry if I didn't tell you this earlier but Cassy need us," sambit ni Cael.Agad namang umusok ang ilong ko at pumantig talaga ang tenga ko nang marinig iyon. Agad kong kinurot ang tenga ni Cael at inilapit ito sa bibig ko. "Hindi ka na ba nadadala ha? At anong kailangan? Wala bang magulang 'yan? Akala ko ba mayaman 'yan?" tanong ko sa kanya at agad kong tinanggal ang kamay ko sa tenga niya. Agad na lumapit sa akin si Cassy at sinampal nalang ako bigla na kinagulat ko maging si Cael. "Ang kapal naman ng mukha mo para i ganyan ang boyfriend ko!" sigaw niya sa akin. "Cassy, no, stop. Pinag usapan na natin 'to na hindi ka mananakit hindi ba?" sambit ni Cael. "Oo nga, pero yung ginawa niya sa'yo ay kawalang respeto!" sigaw niya at tinititigan ako. Sa galit ko rin ay kinuha ko ang gunting na malapit sa pwesto ko at saka hinila ang buhok ni Cassy saka
Ganoon lang ang posisyon namin at wala ni isang magtangkang magsalita. "Please," muli niyang sambit ngunit naka sandal pa rin ang kanyang ulo sa braso ko. Gusto ko mang mag reklamo sa ginagawa niya ngayon ngunit ewan ko ba, para kasing may pumipigil sa akin. Unti-unti ko naman siyang niyakap at ramdam ko ang paghinga nito. "Thank you," mahinahong sambit niya sa aking tenga dahilan para magsi taasan ang aking mga balahibo. Nagdaan ang ilang minuto ay napansin kong nakatulog na pala siya. Gusto kong umiyak, nakakangawit na kasi. Tinignan ko nalang ang kanyang mukha, mahimbing ang kanyang tulog lalo na at umuulan pa. Ano ba kasing problema ng lalaking 'to, naguguluhan ba siya sa kung ano ang nararamdaman niya? Lumipas ang ilang oras at nagising na si Cael sa pagkahimbing ng tulog sa aking braso. Pinili ko nalang mag type sa phone ko kanina pero nung pagkagising niya ay ewan ko ba bigla nalang ngumiti kaya nahampas ko tuloy. Naandito kami ngayon sa sala, dito na rin siya gumagawa ng w
– Hazel's POV Gulat akong nakatingin sa kanya dahil bihis na bihis ito at saka pinagpapawisan pa. Para siyang bata na gusto sumama sa nanay niya, tumawa naman ako bigla dahil sa mukha niya dahilan para tumaas ang kilay nito habang nakatingin sa akin. "I'm sorry, nakakatawa ka kasi," sagot ko. He just say tsk and walk forward closer to me, inilapit nito ang mukha niya sa akin saka ngumisi. "Nagagawa mo na akong tawanan ngayon, hmm?" saad niya habang nakangisi at tinititigan ang aking mga mata. I was astounded because of his new behavior, even him, ngumingiti at ngumingisi na siya ng ganyan sa akin. Yes, we're friend but why do I feel like something is not right? My heartbeat was beating fast as well. Galit akong tumingin sa kanya at tinulak siya palayo sa akin at tinawanan lang ako ng mokong. Agad na akong umalis palabas at sumunod naman ito sa akin, tinext ko nalang si Jeno na huwag na niya akong sunduin dahil mukhang sasama naman si Cael sa akin. Kaso saktong pagsend ko ay nakit