ระเบิดเวลา

@2 ชั่วโมงต่อมา

“โห~ น้องดีเซลล์ของพี่...ตัวจริงหล่อกว่าในรูปอีกนะคะ” : ดาด้าจ้องมองด็กหนุ่มไม่วางตา

“หน้าแบบนี้เรียกเด็กดีไม่ไหวอะค่ะ ต้องเรียกเด็กของพี่จะดูดีกว่า~” : พริกแกงกะพริบตาถี่ๆหยอกล้อหนุ่มรุ่นน้อง

“น้องคะ ถ้านั่งอยู่ตรงนี้แล้วใจเต้นแรง บอกพี่ได้นะ เดี๋ยวพี่ปั๊มหัวใจให้ฟรี” : ดาด้าเองไม่ย้อมแพ้ ระหว่างกะเทยกับชะนีใครมันจะหยอดเก่งกว่ากัน

“หนุ่มน้อยน่ารักแบบนี้ ระวังโดนพี่ๆ รุมฟัดไม่รู้ตัวนะคะ... พี่กัดเบาๆ ไม่เจ็บหรอก" พริกแกงยิ้มหวานไปให้ ในมือถือแก้วเหล้าไม่วาง

“มานี่สิคะเด็กดี...มานั่งใกล้ๆ พี่หน่อย จะได้ยินเสียงหัวใจพี่ชัดๆ” ดาด้า

“อะ...เอ่อ...พี่ๆ แซวเกินไปแล้วครับ ผมแค่...มาดื่มเฉยๆ” : ดีเซลล์นั่งเกร็งอยู่ข้างๆมะนาว ตั้งแต่มาถึงโดนพี่สาวหยอดขนมจีบใส่ไม่มีพัก ตัวเขาเองก็ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะพูด หรือจะตอบโต้กับพี่สาวยังไงดี

“โอ๊ยยย~ แค่พูดว่า ‘พี่ๆ’ เสียงก็ละมุนจนแทบจะละลายแล้วค่ะ! ตายกูตาย จองวัดให้กูทีอีนาว ตายอย่างสงบศพสีชมพู” ดาด้า

"พวกมึงก็เบาๆหน่อย น้องกลัวหมดแล้ว" : มะนาวเอ่ยปรามเพื่อนรัก สองคนนี้มันออกอาการชัดมาก ดีหน่อยที่พิ้งค์พลอยผัวมันโทรตามให้กลับบ้าน ส่วนพริกแกงก็ดูมันออกแหละ มันกำลังงอนผัวที่หนีเทียวเมื่อคืนก่อน มันเลยเอาคืนด้วยการแอบมาหยอกเด็กน้อยเล่นแบบนี้

“คืนนี้น้องต้องเลือกแล้วนะ ว่าจะอยู่ฝั่งพี่สาวแสนสวย... หรือจะอยู่กับพี่คนนี้ที่เปย์เก่ง อยากได้อะไร พี่ให้ได้หมดเลยน้า” : พริกแกง

"ผมอยู่กับพี่นาวครับ" : ดีเซลล์ตอบแบบไม่คิด ก่อนจะหันไปมองหน้าพี่รหัสคนสวย

"ลังเลหน่อยก็ได้นะคะ ถึงพี่จะมีผัวแล้ว แต่พี่มีก็มีหัวใจ น้องปฏิเสธแบบไร้เยื่อใยใจพี่ก็เจ็บเป็นนะ" : พริกแกงแสร้งทำเป็นหน้าเศร้า แต่ในใจไม่ได้คิดอะไร แค่เอ่ยแซวน้องมันเล่นๆพอให้มีสีสันเท่านั้น

"กูอยากให้ผัวมึงมาได้ยินจริงๆ" ดาด้า

"อย่าพูดถึงได้ไหม พูดแล้วกูหงุดหงิด" : พริกแกงทำหน้าบึ้งขึ้นมาทันที ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม

"อย่าเอาผมเข้าไปเกี่ยวดีกว่านะครับ ผมยังไม่อยากอายุสั้น" : ดีเซลล์เอ่ยออกมาท่าทีเล่นๆ แต่ก็พอจะรู้ว่าพี่สาวคนสวยมีแฟนที่ขี้หึงขนาดไหน เพราะฉะนั้น ตัวเขาเองไม่ได้อยากยุ่งเกี่ยวสักเท่าไหร่ ที่มาก็เพราะพี่รหัส ไม่ได้มาเพราะใครคนอื่นเลย

"เจ็บไหมละมึง น้องเขาไม่อยากเล่นกับมึงแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า" : ดาด้า

"เจ็บอ่ะ มึงช่วยพยุงกูทีอีด้า หัวใจกูล้มเหลวเฉียบผลัน" พริกแกงทำทีเหมือนจะร้องไห้ ทรงตัวไม่อยู่ เอามือกุมเอาไว้ที่หน้าอกข้างซ้ายตรงหัวใจ ก่อนจะเอาหัวไปซุกลงข้างๆไหล่ของดาด้า

"มึงใกล้ตายยัง ถ้าใกล้ตายแล้ว กูจะได้โทรบอกผัวมึงจองวัด" : ดาด้า

"อีเพื่อนเวร!"

เสียงหัวเราะหวานๆ ของกลุ่มพี่สาวดังประสานกับเสียงเบสเบาๆ ในผับ แสงไฟไล้ไหลบนผิวขาวของเด็กหนุ่มหน้าใสที่ตอนนี้หน้าแดงแปร๊ด ไม่รู้ว่าร้อนจากแอลกอฮอล์ หรือร้อนจากแรงรุมจีบของแก๊งสาวแซ่บกันแน่ คืนนี้... น้องดีเซลล์ไม่ใช่ฝ่ายล่า แต่ดูเหมือนจะเป็นเหยื่อของ “พี่สาวใจร้าย” ทั้งสามคนไปเสียแล้ว

@อีกด้านของผับ

สองหนุ่มนั่งจ้องมามายังโต๊ะของสาวๆ สายตาคมจ้องมองไอ้หนุ่มรุ่นน้องที่นั่งอยู่กลางวงล้อม ของสาวๆ มะนาว พริกแกง และดาด้า ภาพที่เห็นมันน่าหมั่นไส้นัก ไอ้หนุ่มหน้าอ่อนนั่นมันกำลังหัวเราะเขินๆ กับอะไรบางอย่างที่มะนาวกระซิบข้างหู ขุนศึก เหลือบมองเพื่อนแล้วพูดออกมาอย่างเหลืออด

“ไอ้เหี้ย หน้าแดง หูแดง ตาเดือดขนาดนี้ ระเบิดเวลากำลังทำงานชัดๆ”

จอมทัพไม่ตอบ เขาแค่ยกแก้วขึ้น จิบช้าๆ ดวงตากลับไม่ละจากโต๊ะนั้นแม้แต่วินาทีเดียว

"มึงจะปล่อยให้มันล่อว่าที่เมียมึงแบบนี้เหรอวะ กูว่าน้องมะนาวดูเหมือนจะชอบมันมาก ดูสิ กะซิบกะซาบจนจมูกแทบจะชนแก้มมันอยู่แล้ว"

“หึ คิดจะกินเด็ก ข้ามศพโคแก่อย่างกูไปก่อนเถอะ"

@ตัดกลับมาที่โต๊ะสาวๆ

“เด็กดี~ ทำไมหน้าร้อนจังเลยคะ ไม่สบายหรือเปล่า...หรือแค่เขินพี่?”

"พี่สาวสวยขนาดนี้ ผมอยู่ใกล้ก็ต้องเขินเป็นธรรมดาแหละครับ" : ดีเซลล์เกาหลังคอเบาๆแก้เขิน เขาชอบเธอ ชอบมากๆ ไม่เคยชอบใครขนาดนี้มาก่อน

“แหม๊~ พี่สาวเขาแค่หยอดเบาๆ เองน้า ยังไม่ทันลากไปจูบเลยนะเด็กดี เสียอาการจนหน้าแดงไปหมดแล้ว” ดาด้าส่งเสียงแซว

“มึงก็พูดไปนะดาด้า รุกแรงขนาดนี้เดี๋ยวน้องก็กลัวจนวิ่งหนีหรอก" : มะนาว

"ถ้าเป็นพี่สาวผมไม่วิ่งหนีไปไหนแน่นอนครับ จะอยู่นิ่งๆไม่ดื้อ ไม่ซน"

"อร้าย ! แม่จะขิต เด็กอะไรปากหวานซะมัด" : ดาด้าบิดเนื้อบิดตัวไปมาราวกับคนที่ถูกพูดถึงนั้นคือตัวเอง

"งื้อออ อยากมีแบบนี้สักคน คุยกับเด็กมันดีแบบนี้นี่เอง" : พริกแกง

"ไม่ดื้อ ไม่ซนจริงๆหรือเปล่าน้า" มะนาว

"สนุกพอหรือยัง!"

เสียงทุ้มเย็น ตัดบทสนทนาทั้งโต๊ะทันที สายตาทุกคู่หันไปมองตามเสียง “จอมทัพ” ที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก เขาเดินเข้ามาช้าๆ สายตาแน่วแน่ ริมฝีปากยกยิ้มบาง แต่ดวงตาดุดัน เอาเรื่อง พร้อมบวกกับทุกคนที่ขว้างหน้า

"พะ พี่ทัพ" : พริกแกงเอ่ยขึ้น

"เอาแล้วไงมึง โคแก่ของมึงมองมึงตาเขียวปัดเลย" : ดาด้า

"..ใครเหรอครับ" : ดีเซลล์หันไปถามมะนาวที่ตอนนี้นั่งนิ่งไม่สะทกสะท้านใดๆ

"มึงอย่าเสือก ถ้าไม่อยากให้หน้าหล่อๆของมึงมีแผล"

"ใจเย็นๆ นะคะ คนกันเองทั้งนั้น ดาด้าว่าพวกพี่นั่งด้วยกันก่อนไหมคะ" : ดาด้าที่แทบจะพูดต่อไม่ออก เมื่อสายตาของสองหนุ่มที่จ้องมองมายังสองสาวเพื่อนรักนั้น มันไม่เป็นมิตรเลยสักนิด ดีนะที่อีพิ้งค์ผัวมันตามให้กลับก่อน รายนั้นขืนอยู่ตรงนี้มีหวังพายุทอนาโดถล่มแน่

“พี่ขอลากตัวเด็กแสบบางคนออกไปก่อนนะ หมู่นี้ดูเหมือนจะดื้อเกินไป ต้องจับไปอบรมสักหน่อย”

เขาเอื้อมมือคว้าแขนมะนาว ไม่แรงแต่แน่นพอให้ลุกตาม ทั้งโต๊ะเงียบกริบ ดีเซลล์มองตามแบบงงๆ ปนตกใจ พี่สาวอีกสองคนก็ไม่กล้าพูดอะไร

"พี่ทัพ พริกว่า...."

"ไม่ต้องไปยุ่งกับเขา เคลียร์ตัวเองให้ได้ก่อนเถอะ อยากมีมากใช่ไหม ผัวเด็กอ่ะ"

"หนูเปล่าสักหน่อย หนูแค่...."

พริกแกงกำลังจะเอ่ยแทรก แต่เสียงนั้นกลับหยุดชะงักลงเมื่อโดนอีกคนสะกัดไว้ สายตาคมเฉียบจ้องมองราวกับเธอทำความผิดร้ายแรงจนไม่น่าให้อภัย ถ้าเปรียบเป็นนักโทษ ก็คงจะเป็นนักโทษที่กำลังจะถูกประหาร

“ปล่อยนะพี่ทัพ... หนูยังคุยกับน้องไม่จบเลย”

“จะไปด้วยกันดีๆหรือจะให้พี่กดหนูลงตรงนี้ต่อหน้ามัน ถ้ายังกล้ายั่วใครต่อหน้าพี่อีก จะโดนดีไม่ใช่น้อย”

จอมทัพกระซิบชิดใบหูเสียงต่ำ แววตาของเขาตอนนี้ดุดันเหมือนดั่งไฟ ร้อนแรงพร้อมจะเผาไหม้ทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าจนมะนาวต้องกลืนน้ำลายลงคอยกใหญ่ ก่อนนั้นไม่เคยเกรงกลัวเขาเลยสักนิด แต่ทำไมตอนนี้รลหัวใจกลับเต้นแรงกว่าปกติ คำพูดของเขามันดูจริงจัง และดุดันกว่าทุกครั้ง ทำเอาอีกคนนิ่งงันไปชั่วขณะ ยอมเดินตามเขาไปแต่โดยดี

1442