เจ็บทุกการกระทำ

และเมื่อฉันมาถึงหน้าประตูห้อง ฉันก็ได้ยินเสียงของตองเก้ากับพี่ชาย กำลังยืนถกเถียงกันยกใหญ่ ซึ่งมันก็เกี่ยวข้องกับเรื่องของฉันทั้งนั้น

“กูไม่เคยรักน้องสาวของมึง ไม่เคยพิศวาสยัยนั่นเลยสักนิด แค่คิดก็รู้สึกขยะแขยงเต็มที ทุกครั้งที่กูมีอะไรกับน้องมึง กูก็แค่อยากระบายความใคร่ตามประสาผู้ชาย เหมือนที่มึงเคยทำกับพี่สาวของกูไง”

ไม่จริง!

สิ่งที่ฉันได้ยินทำให้ฉันเจ็บปวดมากกว่าบาดแผลที่เพิ่งจะถูกยิงมานั่นซะอีก คำพูดของตองเก้าทำเอาฉันยืนตัวชาและก้าวขาไม่ออก ได้แต่บอกตัวเองว่านี่คือความฝัน แต่สุดท้ายมันก็คือความจริงวันยังค่ำ

ฉันยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่มันทำท่าไหลออกมาไม่หยุด ด้วยความเจ็บปวดหัวใจที่สุดกับคำพูดเหล่านั้น

“ ไอ้สัดเก้า ไอ้สารเลว มึงตาย!...”

พลั้ก! พลั้ก!

พี่ชายฉันปล่อยหมัดใส่ใบหน้าของตองเก้า แล้วตามไปคร่อมร่างเขาไว้ หลังจากที่ได้ฟังเขาพูดประโยคสุดท้าย ก่อนจะด่าเขากลับไปอีกชุดใหญ่

“อันนาไม่เกี่ยวเหี้ยอะไรทั้งนั้น ในเมื่อมึงแค้นกูนักมึงก็มาลงกับกูนี่ แต่มึงไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องน้องสาวกู”

พี่อุลลุกออกมาจากตัวของตองเก้า พลางชี้หน้าด่าเขาด้วยความโกรธจนเกินขีดจำกัด ก่อนจะปล่อยหมัดใส่เขาอีกครั้ง