บันทึกรักฉบับนิดหน่อย : 4

"แล้วหนูไม่สงสารพี่หรอ?พี่เจ็บนะ"

แค่พูดไม่พอผมก็เลยจับมือเธอมาสาธิตให้ดูว่าผมเจ็บ...ตรงไหนบ้าง

ส่งสายตาเว้าวอนให้คนตัวเล็กสงสารและเห็นใจในความทุกข์ทรมานของผม จับมือบางทาบทับขอบกางเกงก่อนจะรูดซิบกางเกงแสล๊คลงช้าด้วยหัวใจที่สั่นระรัว

'ให้ตายเถอะ!ทำไมมันตื่นเต้นอะไรขนาดนี้'

นี่แค่มือของยัยตัวเปี๊ยกเองนะ แล้วถ้าเป็นอย่างอื่นเช่น....ล่ะ

จะขนาดไหนกันแค่คิดเจ้างูใหญ่มันก็ประท้วงผงาดเต็มที่เพื่อจะออกมาดูโลกภายนอกเต็มที่ล่ะ

ยัยตัวเปี๊ยกของผมยังกล้าๆกลัวทั้งๆที่ตอนนั้นทั้งจับทั้งขยำเล่นอย่างมันมือด้วยซ้ำ แต่อย่างว่าล่ะตอนนั้นมันอยู่ใต้ร่มผ้านี่ แต่วันนี้สัมผัสเนื้อแท้เน้นๆเต็มกำมือเชียวล่ะ

ฝ่ามือบางค่อยๆโอบรอบเต็มลำที่แผ่ขยายชี้หน้าอย่างท้าทาย ผมวางมือซ้อนทับมือเล็กๆของยัยเปี๊ยกเอาไว้ก่อนจะนำพามือให้กำแล้วรูดขึ้นรูดลงช้าๆ...

"ซี๊ดดดดด..."

เสียงแหบพร่าครางแผ่วๆในลำคอ ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบ้เพราะความเสียวซ่าน ภายในอุ้งมือร้อนฉ่าจนเหมือนจะลวกมือเอาซะเลย ท่อนเนื้อกระตุกเป็นจังหวะทั้งร้อนทั้งแข็งจนฉันอดรู้สึกแปลกๆไม่ได้

ฝ่ามือข้างที่ว่างของพี่ภาคก็ลดมาเคล้นคลึงสองเต้าสล้างของฉันอย่างสบายอุรา

'ทำไมฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นลม'

พี่ภาคที่ฉันเคยเห็นเป็นผู้ชายออกจะดูขรึมเอาการเอางาน ดูแล้วไม่น่าจะหื่นอะไรขนาดนี้เลยจริงๆนะ แต่อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไปขนาดนี้ ทั้งเอาแต่ใจขี้ออดอ้อนตลอดเวลาอย่างกะคนละคน

ให้ตายเถอะ!ฉันทำใจกับพี่ภาคเวอร์ชั่นนี้ไม่ทันนะเนี่ย ผู้ชายที่กำลังวางมือนำทางให้ฉันขยับปลายนิ้วรูดงูยักษ์เขาอย่างเอาเป็นเอาตาย พร้อมทั้งสูดปากซี๊ดซ้าด้หมือนกินของร้อนเข้าไปเลย

"เร่งมือหน่อยยัยเปี๊ยกพี่จะ...อ้าาา"

ขณะกำลังเข้าเข็มเข้าได้อยู่นั้นเอง...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ท่านประธานครับท่านประธาน"

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ท่านประธานครับ!!เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับท่านประธาน"

ทุกอย่างหยุดชะงักกระทันหันพร้อมกับมือฉันที่กำลังสาวอย่างเมามัน ฉันกระเด้งตัวออกจากบนตักพี่ภาคทันทีระคนกลัวคนข้างนอกจะเปิดประตูเข้ามา ก่อนจะจัดเสื้อผ้าหน้าผมตัวเองให้เป็นที่เรียบร้อย

"บ้าชิบ!!!"

เสียงคำรามในลำคอพร้อมกัดฟันกรอดระงับอารมณ์ของพี่ภาค ยิ่งมองก็รู้สึกสงสารเหมือนกันนะดูเหมือนเขาจะทรมานมากจริงๆนะ...

ผมปรับสีหน้าตัวเองให้เป็นปกติทั้งๆที่ภายในอย่างจะบ้าตายอยู่แล้ว ไล่พนักงานออกตอนนี้โดยไม่มีเหตุผลนี่จะผิดไหมนะโทษฐานที่มาขัดจังหวะอย่างไม่รู้เวล่ำเวลา จะมาเข้าช้ากว่านี้อีกสักหน่อยก็ไม่ได้นะ อีกนิดผมก็จะรู้สึกปลอดโปร่งโล่งสบายตัวล่ะ ไม่พ้นคงต้องไปเข้าห้องน้ำเหมือนเดิมสินะ

"เข้ามาได้!มีอะไร?"

"ที่ล๊อบบี้ข้างล่างมีลูกค้าทะเลาะวิวาทกันครับต้องการให้ท่านประธานลงไปเคลียร์ให้"

"เฮ้ออ!โอเคเดี๋ยวฉันตามลงไป"

"ครับท่านประธาน"

ระบายความอึดอัดให้หายไปพยายามใช้อารมณ์โกรธเพื่อให้ใต้เป้ากางเกงมันสงบนิ่งลงแล้วก็หันไปมองแม่เลขาตัวดีที่นั่งกลั้นยิ้มขำอยู่ห่างๆ

"ฝากไว้ก่อนนะยัยเปี๊ยกเดี๋ยวพี่จะมาเอาคืน"

กว่าจะเคลียร์ลูกค้าได้เสร็จก็กินเวลานานพอสมควร นี่ก็เกือบจะเที่ยงพอดีป่านนี้ยัยเปี๊ยกนั่นคงจะโทรสั่งข้าวมารอผมแล้วมั้ง นี่เป็นอีกเสน่ห์หนึ่งที่ทำให้ผมเริ่มชอบเธอมากขึ้นเรื่อยๆ ความเป็นแม่บ้านแม่เรือนการดูแลเอาใจใส่ถึงแม้ว่าเธอจะยังไม่ตกลงเป็นแฟนกับผมก็ตาม เธอรู้ว่าผมชอบกินอะไรไม่ชอบกินอะไร...

พอได้ทีก็เล่นตัวใส่เลยล่ะครับ เจ้าหล่อนบอกว่าผมเคยทำให้เธอเสียใจตั้งหลายครั้งก็เลยถือโอกาสเอาคืนผมเสียบ้าง แต่ก็ต้องยอมล่ะเนอะก็ตกหลุมรักเค้าไปแล้วนี่ ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่ เอาจริงๆผมก็ยังเขินๆอยู่นะตามจีบเค้าเพื่อจะขอเป็นแฟนแต่ก็ยังไม่เคยบอกความรู้สึกจริงๆว่าผมรักเธอไปแล้วด้วยซ้ำ...

"เคลียร์ได้ไหมคะ?แล้วมีปัญหาอะไรหรือเปล่า"

ทันทีที่เปิดประตูห้องเข้าไปร่างเล็กๆก็กระโจนมารอถามทันที

"ไม่มีปัญหาครับแค่คนเมาทะเลาะกันเท่านั้นแต่ที่ช้าเพราะต่างฝ่ายก็ต่างไม่ยอมกันน่ะ"

"เห้ออ!แล้วไปค่ะเป็นห่วงแทบแย่"

"หืมมม!ห่วงพี่หรอ?"

"อื้อออ...ก็ใช่น่ะสิ"

"แล้วเมื่อไหร่จะตกลงเป็นแฟนกับพี่สักทีล่ะ?"

"เอ่ออออ...ไปกินข้าวกันค่ะหนูหิวแล้วนะ"

ก็เขายังไม่เคยบอกว่าชอบหรือรักฉันสักคำเลยนี่นาแล้วจะให้ฉันตอบตกลงเป็นแฟนกับเขาได้อย่างไรกัน ถ้าเขาบอกว่ามาสักคำว่าชอบฉันบ้าง ฉันจะไม่ลังเลที่จะตอบตกลงสักนิดเพราะว่าฉันก็รอเวลานี้มานานแล้วนี่นา

พอถามถึงเรื่องเมื่อไหร่จะตกลงเป็นแฟนกันสักทีเธอก็บ่ายเบี่ยงมาตลอดจนผมนึกสงสัยว่าตกลงเธอชอบผมจริงๆรึเปล่าเนี่ยทำไมถึงไม่ยอมตกลงสักที แต่ก็เอาเถอะหล่อๆดูดีมีเสน่ห์อย่างผมผู้หญิงที่ไหนจะทนไหวกัน ผมจะตื้อจนกว่ายัยเปี๊ยกจะยอมตกลงรับผมเป็นแฟนให้ได้

หลังจากที่ผมได้ไปพบน้องสาวแท้ๆของผมมาก็พบว่าโลกมันช่างกลมซะเหลือเกินที่ผู้หญิงที่มีสายเลือดเดียวกันกับผมดันเคยเป็นผู้หญิงที่ผมเคยตามจีบซะนี่ ลิลลี่เพื่อนสนิทยัยเปี๊ยกด้วยไงล่ะ นี่ผมเคยจีบน้องสาวตัวเองจริงๆหรอเนี่ย โชคดีแค่ไหนที่ผมดันมาหลงเสน่ห์ยัยเปี๊ยกนี่ก่อนไม่อย่างนั้นล่ะก็ไม่อยากจะคิดเลย...

คุณภาคพาฉันไปพบกับผู้หญิงคนหนึ่งบอกว่าเป็นน้องสาวของเขาที่เพิ่งจะได้พบกันครั้งแรก ฉันแทบไม่อยากเชื่อสายตาว่าโลกเรามันจะกลมได้ขนาดนี้ เพื่อนที่ฉันสนิทมากที่สำคัญเคยเป็นคนที่พี่ภาคตามจีบมาตั้งนานและอยู่ๆนางก็หายไปเฉยๆจะกลายมาเป็นน้องสาวสายเลือดเดียวกันกับพี่ภาคซะงั้น

เราสองคนดีใจมากที่ได้เจอกันอีกครั้ง ยัยลี่มาขอให้ฉันไปเป็นเลขาให้ชั่วคราวเพื่อช่วยงานนางก่อนสักหกเดือน ตอนแรกพี่ภาคจะไม่ยอม แต่เพราะฉันขอไว้แลกกับข้อแม้ของพี่ภาคที่มันสุดแสนจะเสียเปรียบเขาซะเหลือเกิน แต่ก็เอาเถอะดีกว่าต้องทำงานอยู่กับเขาตลอดเวลา...

ยัยลี่ส่งโลเคชั่นให้ฉันมาปาร์ตี้กับเพื่อนๆของนางด้วย ฉันก็เลยต้องตามมา เพื่อนๆนางน่ารักมากๆอ่ะจนฉันรู้สึกอิจฉาที่เพื่อนๆนางแต่ละคนรักกันมากคุยกันสนุกสนาน เข้ากันได้ดีอีกด้วย อยู่ๆพี่ภาคก็มาหาบังคับให้ฉันสั่งโลเคชั่นให้บอกว่าจะมารับฉันเอง ปาร์ตี้ก็กำลังสนุก แต่ก็นะผู้ชายสำคัญกว่าอ่ะเนอะแฮ่ๆ...

---------------------------------------------