บันทึกรักฉบับนิดหน่อย : 9 (จบ)

ครุ่นคิดวุ่นวายใจไปก็เท่านั้น อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนวิญญานเมียหลวงมาเข้าสิง สองเท้าก้าวฉับๆโดยมียัยลี่วิ่งตามมาติดๆ ตรงไปยังคนที่ยืนอยู่ร้านข้างหน้าทันที

"สวัสดีค่ะ...พี่ภาค!!!" เสียงเย็นๆขุ่นกระด้างมันออกมาของมันเองจริงๆฉันเป็นคนเรียบร้อยนะ แต่เวลาที่ลมเพชรหึงมันแทรกเข้ามาอากัปกิริยามันก็จะกระด้างหน่อยๆ

"อ่ะอ้าวนี่สองคนมายังไงกันนี่!" พี่ภาคหันมาเจอฉันแล้วทำไมต้องแสดงอาการตกใจขนาดนี้อ่ะ

"ก็ขับรถมากันไงคะถามแปลกแล้วไหนพี่บอกว่าวันนี้ไม่ว่างไงคะแล้วมาได้ยังไงมาทำอะไร แล้วมากับใครอ่ะคะ?"

"โห!!!มาเป็นชุดเลยใจเย็นๆก่อนนะตัวเล็กนะ" พี่ภาคมองหน้าฉันแล้วกลั้นขำเล็กน้อย 'ทำไมต้องขำอ่ะนี่ฉันซีเรียสอยู่นะ'

"แก...ใจเย็นๆก่อนนะ" ยัยลี่ค่อยๆปลอบประโลมให้ฉันหายโมโห

"แล้วคุณเป็นใครกันมาถึงก็ใส่ๆเป็นชุดไม่มีสมบัติผู้ดีเอาซะเลย" ยัยผู้หญิงที่ยืนเล่นหูเล่นตาอยู่ข้างๆพี่ภาคพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ

"แล้วเธอล่ะเป็นใคร?มายุ่งวุ่นวายอะไรกับสามีคนอื่นเค้า" ฉันต่อปากต่อคำกับแม่นั่นต่อ

"ฉันเคยเป็นคนสำคัญของเขามากๆมาก่อนและตอนนี้ก็ยังสำคัญอยู่" ผู้หญิงคนนั้นว่าและหันไปกอดแขนพี่ภาคไว้

"หรอคะ?สำคัญกว่าเมียของเค้ารึเปล่า" ฉันถามก่อนจะหันไปจ้องหน้าพี่ภาคที่ตอนนี้เขยิบหนีออกจากยัยนั่นห่างๆยิ้มแหยๆส่งมาให้

"ไม่มีใครสำคัญเท่ากับเมียพี่คนนี้หรอกคร๊าบบบ" เขามาตอบพร้อมยิ้มปะเหลาะมาให้

"เมีย!!!คนไหนเมียคุณคะ?นี่ภาคมีเมียแล้วหรอคะ?" ยัยนั่นหันมาถามพร้อมสีหน้าเสียดายกึ่งตกใจนิดๆ โดยมียัยลี่ที่ทำหน้าอึ้งๆไปอย่างคาดไม่ถึงเพราะว่าเรื่องนี้ฉันเองก็ยังไม่ได้บอกใครเลยสักคน

"นี่นิดหน่อยเมียพี่เอง ส่วนนี่ฟ้าเป็นแฟนเก่าของพี่ที่เลิกกันไปนานแล้วบังเอิญมาเจอกันแค่นั้นเองไม่มีอะไรเลย"

"หรอคะ?แล้วตกลงวันนี้พี่ภาคมาทำไมไม่บอกหนูล่ะคะ"

"ก็กะว่าจะมาเซอร์ไพส์หนูนั่นแหละแต่ผิดแผนไปหมดล่ะ พี่ก็ลืมเตี้ยมกับลี่ไว้เลยใครจะรู้ว่าสองคนจะบังเอิญมาเดินเล่นที่นี่เหมือนกันล่ะเนี่ยอุตส่าห์มาสั่งแหวนเตรียมไว้ให้หนูนี่ไงกะได้มารับแหวนแล้วจะไปหาหนูที่ห้องสักหน่อย"

"จริงหรอ?หนูขอโทษก็ไม่รู้นี่นา"

"เอ่ออ...ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนแล้วกันนะคะ ไปก่อนนะคะภาคขอให้คุณโชคดี" แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เดินหนีไปเลย

"หั่นแหนะๆยังไงกันสองคนอะไรยังไงทำไมไม่เห็นบอกลี่เลย งอนแล้วนะคะนี่"

"ก็กะว่าจะบอกอยู่นั่นแหละอย่างอนพี่เลยนะคนสวย"

แล้วเราสองคนก็เลยเล่าให้ลี่ฟังว่าตั้งแต่ต้นโดยข้ามๆบางเรื่องที่ไม่สมควรเล่าไปเช่นที่ฉันเมาแล้วเอ่อ...ก็นั่นแหละนะมันน่าอายจะตายไป

อีกทั้งนิ้วนางข้างซ้ายที่ตอนนี้มีแหวนเพชรเม็ดโตเรียบหรูและดูดีประดับอยู่บนนิ้วฉันอย่างเหมาะเจาะพอดีนิ้วเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

แล้ววันคืนก็ผ่านพ้นไปจนถึงวันงานแต่งงานยัยลี่ ชีวิตฉันก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆจากคนโสดที่เคยทำอะไรคนเดียวมาตลอด มาตอนนี้มีผู้ชายรูปหล่อแสนดีมาคอยดูแลเคียงข้างตอนนี้พี่ภาคย้ายมาดูแลงานที่สาขากรุงเทพแล้ว หลังเสร็จงานแต่งยัยลี่เราก็จะจัดงานแต่งต่อทันทีเพราะได้ฤกษ์งามยามดีมาแล้ว

อาทิตย์ก่อนพี่ภาคพาฉันกลับไปที่บ้านของฉันเพื่อขอขมากับพ่อและบอกกล่าวเพื่อให้ท่านได้รับรู้ว่าลูกสาวของท่านกำลังจะเป็นฝั่งเป็นฝา โดยที่ท่านก็มีน้ำตาคลอเบ้าด้วยความปลื้มปริ่มที่จะได้ลูกเขยเป็นเศรษฐีมีหน้ามีตา และมียัยแม่เลี้ยงที่ทำหน้าเหมือนยินดีด้วยความจริงใจแต่ข้างในฉันรู้ว่ากำลังอิจฉาน่ะสิ เพราะลูกที่นางรักนักรักหนาตอนนี้กำลังอุ้มท้องโตโดยที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อกันแน่ 'เห้อนี่แหละชีวิตคนเรา'

งานพิธีตอนเช้าเราสองคนแต่งตัวกันเสร็จแล้วกำลังจะไปร่วมงานแต่ง แต่อยู่ๆฉันเกิดรู้สึกหน้ามืดขึ้นมาจนวูบไปเกือบล้มโชคดีที่พี่ภาคยืนอยู่ใกล้ๆแล้วรับฉันไว้ได้ทันไม่งั้นคงล้มหัวฟาดพื้นไป

พี่ภาคพาฉันไปโรงพยาบาลทันทีโดยที่ฉันเองก็พยายามบอกแล้วว่าไม่เป็นอะไรมากแค่พักสักครู่คงจะหายแล้ว แต่เขาก็ไม่ยอมฟังจะพาไปตรวจให้ได้ จนถึงตอนนี้ฉันตรวจร่างกายอย่างละเอียดเรียบร้อยเหลือแค่รอฟังผลอย่างเดียวเท่านั้น

"คุณนีรชา ราชเทวากุลเชิญที่ห้องตรวจค่ะ" เสียงคุณพยาบาลเรียกฉันเข้าห้องเพื่อฟังผลแล้ว

"ค่ะ" ฉันเข้าไปนั่งหน้าเจี๋ยมเจี้ยมด้วยความกังวลใจนิดๆแอบกลัวว่าตัวเองจะเป็นอะไรร้ายแรงรึเปล่า โดยมีคนตัวสูงข้างๆบีบมือให้กำลังใจหนักแน่น

"ร่างกายคุณปกติทุกอย่างนะครับตอนนี้คุณแค่...."

"แค่อะไรคะหมอ?ฉันเป็นอะไรคุณหมอบอกฉันได้ตรงๆเลยนะคะฉันรับได้ทุกอย่างค่ะ"

"ไม่มีอะไรร้ายแรงครับ..ตอนนี้คุณกำลังตั้งครรภ์ได้4สัปดาห์แล้วครับ...ช่วงนี้จะมีอาการแพ้ท้องเล็กน้อยเดี๋ยวหมอจะจัดยาบำรุงไปให้นะครับ...ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ"

"ท้องหรือครับหมอ?" พี่ภาคทวนคำถามด้วยอาการอึ้งๆแต่ริมฝีปากยิ้มเต็มใบหน้าเลยตอนนี้

"ครับผมเดี๋ยวเชิญรอรับยาทางด้านนอกได้เลยนะครับ"

"ขอบคุณมากนะคะ/ขอบคุณมากครับ" นาทีนี้ตื่นเต้นจนบอกไม่ถูกนี่ฉันกำลังจะมีลูกจริงๆหรอเนี่ย ฉันท้อง!!!คุณพระ

มาทันใช้จริงๆเลยลูกเอ้ยมาโดยไม่ทันจะให้พ่อกับแม่ตั้งตัวก่อนเล๊ย ตอนนี้ฉันมานั่งรอที่หน้าห้องรับยาโดยมีพี่ภาคมานั่งลูบพุงลูบท้องฉันอยู่แผ่วเบา ปากก็พึมพัมว่าลูกพ่อๆ

เสร็จจากหาหมอฉันก็รีบไปงานแต่งทันทีขืนไปช้ากว่านี้โดนยัยลี่บ่นตายเลย พอมาถึงลูกน้อยก็ดันแกล้งแม่ซะงั้นออกอาการคลื่นเหียนเวียนหัวซะได้ จนทุกคนเริ่มสงสัยว่าฉันเป็นอะไรแน่

งานแต่งยัยลี่กับคุณโซ่ก็ผ่านลุล่วงไปด้วยดีเจ้าบ่าวก็หล่อเจ้าสาวก็สวยสมกันมากจนฉันอดกลั้นความปลื้มใจไว้ไม่ได้น้ำตาไหลเป็นทาง เมื่อได้เห็นเพื่อนมีความสุขเสียที

"แกเป็นไงบ้างยังแพ้อยู่ไหมอ่ะ?" ยัยลี่ถามฉันด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง

วันนี้เป็นวันแต่งงานของฉันกับพี่ภาค หลังจากที่ยัยลี่แต่งไปเมื่อสองเดือนก่อน ถึงตอนนี้ยัยลี่เองก็กำลังตั้งท้องได้5เดือนแล้วกำลังเริ่มท้องป่องแล้ว ส่วนฉันตอนนี้อายุครรภ์เกือบสามเดือนแล้ว เพิ่งรู้ว่าเรากำลังจะมีลูกไล่ๆกันเลย

"ตอนนี้ฉันก็เริ่มจะหายแพ้บ้างแล้วล่ะแกดีขึ้นเยอะเลยอ่ะ"

"อื้อ...ก็ดีแล้วอย่าแกล้งแม่เค้ามากนักนะหลานอาคนนี้เนี่ยรู้ไหม" ยัยลี่พูดพลางเอามือลูบท้องที่ยังดูแบนราบอยู่เลย

พิธีการงานแต่งก็ดำเนินไปตามครรลองจนเสร็จสิ้น ตอนนี้ฉันเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามพฤตินัยและนิตินัยโดยสมบูรณ์เรียบร้อยแล้วและกำลังจะมีเจ้าตัวเล็กในท้องมาเป็นโซ่ทองคล้องใจให้ฉันกับพี่ภาคอีกด้วย คุณหญิงย่าเองก็ดีใจมากที่ตอนนี้กำลังจะมีทั้งเหลนทั้งสองฝั่งจากหลานชายและหลานสาว

ใครจะรู้ว่าวันหนึ่งจากคนที่บังเอิญได้มารู้จักกันจนมาเป็นเพื่อนกัน แต่วันนี้เรากลายมาเป็นคนครอบครัวเดียวกันซึ่งฉันกลายมาเป็นพี่สะไภ้ยัยลี่ ส่วนฉันกับพี่ภาคจากลูกน้องอย่างฉันที่แอบรักเจ้านายอย่างเขาจนวันหนึ่งพรหมลิขิตจะเข้าข้างให้ฉันได้ชนะใจเขาจนกลายมาเป็นภรรยาและแม่ของลูกเขาในที่สุด

"เหนื่อยไหมคะคนดี?" พี่ภาคก้มกระซิบถามหลังจากที่ตอนนี้เรากำลังอยู่ในห้องหอส่วนตัวหลังเสร็จสิ้นพิธีการ แล้วเอามือเช็ดปาดเหงื่อใสๆออกจากหน้าผากเนียนให้

"นิดหน่อยค่ะ...แต่มีความสุขมากๆหนูรักพี่ภาคนะคะจุ๊บๆ" ฉันยิ้มหวานฉ่ำตอบให้ก่อนจะจูบแก้มทั้งซ้ายและขวาใบหน้าคมคาย

"พี่ก็รักหนู...กับรักลูกมากนะครับพี่สัญญาว่าจะเป็นสามีที่ดีของหนูตลอดไปและจะเป็นพ่อที่ดีให้ลูกของเราด้วย"

"ขอบคุณที่เลือกหนูนะคะ" ขอบคุณที่เขาเห็นในความรักและความดีที่ฉันมีให้และเลือกฉันมาเป็นคู่ชีวิต

"พี่ต่างหากที่ต้องขอบคุณหนูที่เลือกพี่มาเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกเลยต่างหากล่ะ"

'งั้นเอาเป็นว่าเราต่างก็โชคดีที่มีกันและกันเนอะ'

ฉันยิ้มก่อนจะโผเข้ากอดผู้ชายที่เป็นสามีคนแรกและคนเดียวของฉันในชีวิตนี้ พร้อมกันที่มือแสนจะอบอุ่นของสามีฉันลูบหน้าท้องทักทายลูกน้อยในครรภ์อย่างเป็นสุข

******จบบริบูรณ์******