บทที่ 45 ชอบแล้ว ชอบเลย ห้ามเปลี่ยนใจ

เวลามันก็มักจะทำคนใจเย็นลง พอได้มีเวลาทบทวนสิ่งที่ตัวเองพูดออกไปกับคนตัวเล็กไนท์ก็เริ่มรู้สึกผิด ทั้งเผลอขึ้นเสียงทั้งพูดไม่ดีกับเธอ

เชี่ยเอ๊ย! ทำอะไรลงไปวะเนี่ย

“ขอโทษครับ” ไนท์สอดแขนรอบเอวกอดนานิจากด้านหลังจากนั้นก็วางครางไว้บนบ่าเล็ก เมื่อมาถึงห้อง “ขอโทษที่พูดจาไม่ดีใส่เรา”

“..” นานิไม่ตอบพร้อมหันหน้าจมูกโด่งที่คลอเคลียข้างแก้ม ไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลัง

“ขอโทษได้ไหมครับ” ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาคนในอ้อมกอดยังไม่เคยงอนเขาแบบนี้ตอนนี้เลยสักครั้ง แต่เขาก็เข้าใจเพราะมาครั้งนี้เขามันปากหมาเอง “ขอโทษจริงๆ ครับ สัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก”

“เราทำอะไรผิด? ทำไมต้องใส่อารมณ์กับเราด้วย” นานิมองไนท์น้ำตาคลอด้วยความน้อยใจ ปลายจมูกเล็กขึ้นสีแดงระเรื่อเหมือนคนกำลังจะร้องไห้

ทั้งที่เธอรีบออกมารอ แต่เขากลับพูดจาไม่ดีใส่ แถมยังไล่เธอให้ไปหามิลล์มันน่าน้อยใจไหม เธอเป็นห่วงมิลล์เหมือนกัน เขาก็เหมือนพี่ชายคนหนึ่ง เห็นเขาเจ็บเธอก็เป็นห่วง แต่เป็นห่วงไนท์มากกว่า เป็นห่วงความรู้สึกเขาด้วย แต่ดูเขาทำกับเธอสิ

ไนท์รีบส่ายหน้าแทนคำตอบด้วยความร้อนรน “ไม่เลย เราไม่ได้ทำอะไรผิดเลย พี่ก็แค่..หึงเรา พี่งี่เง่าเอง”

“ไม่เ