บทที่ 37 (จบ) ขอบคุณที่กลับมา

อิสริยาและสกนธีจรดปลายปากกาลงในทะเบียนสมรสต่อหน้านายทะเบียนที่เชิญมานอกสถานที่  ทั้งสองผลัดกันเซ็นแล้วนายทะเบียนลงนามและตรวจสอบความเรียบร้อยดีแล้ว  จากนั้นจึงมอบให้คู่บ่าวสาวเก็บไว้ถือคนละฉบับ

วันนี้เป็นวันแต่งงานอีกครั้งของสกนธีและอิสริยา  ซึ่งจัดเป็นพิธีแบบครึ่งวันไม่มีงานเลี้ยงเย็นเนื่องจากเจ้าสาวตั้งครรภ์อยู่  ไม่สะดวกเข้าพิธีที่ต้องใช้ระยะเวลายาวนาน

แขกที่พวกเขาเชิญมาร่วมงานมีไม่มาก  ส่วนใหญ่เป็นคนสนิทหรือญาติพี่น้อง เพื่อนร่วมวงการทั้งสิ้น  งานจัดแบบสบายๆ เป็นงานแต่งงานในสวน  ตามตารางเวลาจะมีพิธีเลี้ยงภัตตาหารและหลั่งน้ำพระพุทธมนต์  พิธีส่งตัว  จบที่การเชิญแขกร่วมรับประทานมื้อเที่ยงแบบเป็นกันเอง

“รักกันนานๆ ดูแลกันไปตลอดนะลูก”  คุณธิดาให้พรเป็นคนแรกในการเริ่มต้นชีวิตครอบครัวอีกครั้งเพื่อเป็นสิริมงคล

คู่บ่าวสาวในงานแต่งงานครั้งที่สองของลูกชายคนเดียว

“พ่อขอให้ครอบครัวร่มเย็นเป็นสุข  ทำอะไรเจริญก้าวหน้านะลูก  เด็กๆ แข็งแรง พระเจ้าอวยพรลูก”  ตามด้วยคุณศิริหลั่งน้ำสังข์พร้อมกับให้พรและมีเงินขวัญถุงใส่ซองให้บ่าวสาว

คู่บ่าวสาวก้มลงไหว้คนทั้งสอง 

“ขอบคุณค่ะคุณแม่คุณพ่อ” 

“ขอบคุณครับพ่อแม่” 

จากนั้นเป็นคิวของเสี่ยกวงและคุณนายอิสรีย์ 

“ขอให้ลื้อสองคนมีความสุขมากๆ นะ  อั๊วฝากแก้วตาดวงใจไว้กับลื้อนะอาเก่ง  ช่วยดูแลให้ดีกว่าที่อั๊วเคยทำด้วย”

“ขอให้ลูกสองคนมีความสุขในทุกๆ วันนะลูก  หนักนิดเบาหน่อยก็ใจเย็นๆ กันก่อนแล้วค่อยเคลียร์กันนะลูก  แม่รอเจอหลานอีกคนน้า”  คุณนายมาพร้อมกับซองใส่เช็คให้เป็นเงินขวัญถุงเช่นกัน 

“ขอบคุณค่ะป๊า ม้า”

จากนั้นเป็นคิวของพี่ชายอย่างอังกูร  อันธิกาน้องสาว หรือญาติของเจ้าบ่าวอย่างสุพลและภรรยา  เพื่อนสนิทและเพื่อนร่วมรุ่น เพื่อนร่วมงานของทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่มากันอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง

เสร็จจากพิธีรดน้ำก็เป็นพิธีปูเตียงเรียงหมอนหรือพิธีส่งตัว  โดยที่เจ้าภาพเชิญสุพลและภรรยามาปูเตียงให้   ตามธรรมเนียมผู้ใหญ่ทั้งคู่ที่ถูกเชิญมาจะนอนลงบนเตียงนั้น  ฝ่ายหญิงจะนอนทางซ้าย  ฝ่ายชายนอนลงทางขวา กล่าวถ้อยคำอวยพรที่เป็นมงคลต่อชีวิตคู่  แล้วจึงลุกจากเตียงเป็นอันเสร็จสิ้นพิธี

  หลังจากเสร็จพิธีส่งตัว  บ่าวสาวลงมาร่วมโต๊ะรับประทานอาหารกับแขก  ในการจัดพิธีครั้งนี้ทั้งคู่เน้นความเรียบง่ายและเป็นกันเอง  ในทุกขั้นตอนจะมีภาพของเด็กหญิงสุพิชชาอยู่ในเฟรมเสมอเพราะว่าเธอคือคนสำคัญที่สุดคนหนึ่งของครอบครัว   

“แม่ขา  วันนี้แม่สวยจังค่ะ” 

“แล้วพ่อไม่หล่อเหรอคะลูก”  สกนธีถามลูกสาว

“หล่อค่ะ  พ่อหนูหล่อที่สุดในโลกเลย”  เด็กหญิงตอบทำให้คนเป็นพ่อยิ้มหน้าบาน  อิสริยาส่ายหน้าไปมาก่อนจะบอกคนที่เพิ่งเลื่อนขั้นมาเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายว่า

“เอ๋หิวค่ะ  อยากได้ขนมพี่เก่งไปเอามาให้หน่อยได้ไหมคะ” 

“ขนมไรดีครับ  เอาขนมไทยหรือเบเกอรี”  ในงานวันนี้อิสริยาเหมาขนมและเชฟจากร้านไนซ์คาเฟและร้านของชมพูนุทมาด้วย  ซึ่งดนัยก็เต็มใจมาร่วมแสดงความยินดีและคิดราคาขนมในราคาพิเศษให้  เช่นเดียวกับร้านของชมพูนุทที่สกนธีเคยไปขอเรียนทำขนม  ก็ได้รับเชิญมาเป็นสักขีพยานให้กับบ่าวสาวเช่นกัน

“อยากกินทั้งสองอย่างเลยค่ะ  อยากกินขนมเบื้องกับเครปเย็นไส้ฝอยทองค่ะ  เอ๊ะ... เอ๋ไปเลือกเองดีกว่าค่ะ”  อิสริยาชอบขนมมากเป็นพิเศษในช่วงนี้  ซึ่งน่าจะมาจากอาการฮอร์โมนสวิงในช่วงตั้งครรภ์ด้วย

“จ้ะ งั้นไปพี่พาไป”  สกนธีประคองเธอไป  ทั้งจากที่เธอตั้งครรภ์และชุดไทยที่สวมในวันนี้ทำให้เจ้าสาวเดินไม่ได้เร็วๆ ว่าที่คุณพ่อลูกสองจำเป็นต้องดูแลเธอดีกว่าที่ผ่านมา

เธอเดินไปถึงซุ้มของดนัย 

“ขนมน่ากินมากเลยค่ะเชฟ  น่าอร่อยไปหมดเลย”  หญิงสาวทำตาโต  ช่วงนี้เธอมีความสุขกับขนมจริงๆ วันนี้ขนมมาในขนาดชิ้นพอดีคำเพิ่มความน่ารับประทานไปอีกเท่าตัว

“เลือกไปชิมอย่างละชิ้นสองชิ้นไหมครับพี่เอ๋”  ดนัยหยิบจานเล็กมาเตรียมไว้ให้ สกนธีจึงรับมาถือไว้เองรอให้ภรรยาเลือกจิ้มใส่จาน

“ขอบคุณมากๆ เลยนะคะเชฟที่มาร่วมในงานแต่งงานพี่  พี่ชอบมากเลย”  อิสริยาขอบคุณอีกฝ่าย

“ผมสิต้องขอบคุณที่พี่เอ๋เชื่อมือผม  ขอให้ชีวิตแต่งงานมีความสุขมากๆ  ราบรื่นนะฮะ”  ดนัยถือโอกาสอวยพรสาวรุ่นพี่ไปด้วยเลย  เพราะตอนรดน้ำเขาต้องจัดซุ้มไม่ว่างไปอวยพรตรงนั้น

ออกจากซุ้มดนัยเธอตรงไปที่ร้านของชมพูนุท 

“คุณนุทขา พี่อยากได้ช็อกโกแลต” 

“พี่เอ๋เอาไปนิดเดียวก่อนนะคะ  ช็อกโกแลตมีคาเฟอีน น้ำตาลก็สูงด้วยค่ะ”  ชมพูนุทจำเป็นต้องเบรกเพราะเห็นว่าอิสริยาโปรดปรานขนมมาก  เกรงว่าเธอจะมีภาวะเบาหวานในคนท้อง

“อุ๊ย  พี่ลืมไปเลยค่ะ  งั้นเอาชิ้นเดียวพอกับเค้กส้มนะคะ”  อิสริยารีบเบรกตัวเองทันที

“คุณพ่อคุณแม่ขา  น้องเพียงอยากกินขนมด้วย”  เด็กหญิงที่นั่งกับคุณลุงลุกมาหาพ่อและแม่เพราะเห็นจานขนมในมือพ่อ

“ไปสิลูก  สวัสดีอานุทยังคะ”  สกนธีถามลูก

“ยังค่ะ  สวัสดีค่ะคุณอานุท”  น้องเพียงมองขนมในซุ้มตาปรอย  วันนี้มีแต่ของน่ากินทั้งนั้น  อยากให้พ่อแม่แต่งงานทุกวันเลย เธอคิดในใจ

“สวัสดีค่ะน้องเพียง  หนูชอบอันนี้ไหมคะ  น้ามีเยลลีรูปเป็ดน่ารักมาด้วยนะ” 

ชมพูนุทส่งขนมเยลลีน้ำผลไม้หลากสีให้เด็กหญิงหนึ่งแพ็ก  น้องเพียงตาโตรับไปทันทีย่อตัวไหว้อย่างอ่อนช้อย

“ขอบคุณค่ะอานุทคนสวย  ขนมก็ซ้วยสวย”  น้องเพียงลากเสียงจนคนที่ได้ยินหัวเราะ

ชมพูนุทยิ้มรับแก้มปริเธอชอบบรรยากาศของงานแต่งเพราะแบบนี้ล่ะ  มันมีแต่ความชื่นมื่น  มีแต่กลิ่นไอความสุขลอยอวลในงาน

“ขอบคุณค่าคนสวยของอานุท”  และหันมาคุยกับเจ้าสาวแทน  “ยินดีด้วยนะคะพี่เอ๋ พี่เก่ง  นุทดีใจด้วยจริงๆ ค่ะ” 

“ขอบคุณค่ะคุณนุท  พี่ก็ขอบคุณเหมือนกันนะคะที่ช่วยเหลือมาตลอด”  อิสริยาขอบคุณกลับ 

“ไม่เป็นไรเลยค่ะพี่เอ๋  ยินดีมากมาก” 

บ่ายวันนั้นเมื่องานเลี้ยงจบลง  บ่าวสาวแยกตัวกลับบ้านเพราะเหนื่อยกันเต็มที่  ส่วนเด็กหญิงสุพิชชาครอบครัวของอิสริยารับหน้าที่ดูแลแทนพ่อแม่หนึ่งวันเพราะอยากให้บ่าวสาวได้พักผ่อน

          “วันนี้เอ๋มีความสุขจังเลยค่ะ”  เธอครึ่งนั่งครึ่งนอนกับโซฟาหลังบ้าน  มีสามีกอดเธออยู่เคียงข้างกัน

“พี่ก็มีความสุขครับ” ตอนนี้ทั้งสองอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามาสวมชุดลำลองสบายๆ

“อยากไปเที่ยวไหม ไปทะเลกันดีไหม”  เจ้าบ่าวหมาดๆ ก้มลงถามแต่หญิงสาวส่ายหน้า 

“ไม่อยากไปไหนเลยค่ะ ช่วงนี้อยากนอน”  อาจจะเป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงของร่างกายซึ่งสกนธีเข้าใจดี  ชายหนุ่มก้มลงกดจมูกที่ขมับนวลหนักๆ

“ไม่เป็นไร  งั้นก็อยู่บ้านกัน  พี่ลางานได้เจ็ดวันตอนแรกว่าจะชวนเอ๋ไปหลีเป๊ะ  แต่ถ้าเอ๋...” 

“ไปค่ะ  ไป”  อิสริยานั่งตัวตรงทันทีเมื่อได้ยินคำว่าหลีเป๊ะ  เธออยากไปมานานแล้วเขาก็รู้  “ไปจัดกระเป๋ากันเลยไหมคะ”

สกนธีหัวเราะ  “พี่จัดให้แล้วครับ  ตั๋วเครื่องบินจองแล้วเที่ยวบินพรุ่งนี้  ของเราสามคนมีตั๋วของน้องเพียงด้วย  รีสอร์ตก็จองแล้วครับตอนนี้เอ๋ก็เลยไตรมาสแรกมาแล้ว  พี่ปรึกษาหมอหมอบอกว่านั่งเรือได้ครับ ถ้าเป็นเรือเฟอรี่ลำใหญ่สบายมาก”  แต่ถ้าสปีดโบตคุณหมอห้ามเด็ดขาดและสกนธีก็เข้าใจดี

“มีของน้องเพียงด้วยเหรอค่ะ  น่ารักจัง”

“อ้าว  น้องเพียงก็ลูกพี่ ลูกเรา ไปไหนก็ต้องไปด้วยกันสิครับ”

ตอนแรกที่หญิงสาวปฏิเสธเพราะเข้าใจว่าคำว่าฮันนีมูนหมายถึงเธอกับสกนธีแค่สองคน  จึงไม่อยากไปเพราะไม่ต้องการทิ้งน้องเพียงไว้กับใครคนอื่นหลายวัน  แต่เมื่อสกนธีบอกว่าเขาเตรียมทุกอย่างเผื่อลูกเธอก็ดีใจอย่างยิ่ง  เต็มใจไปอย่างไม่มีข้อแม้     

“ขอบคุณนะคะ”  ขอบคุณที่กลับมาเป็นคนรักที่แสนดีของเธอแบบก่อนที่เราจะแต่งงานกัน  หญิงสาวคิดในใจ 

จบ