DANGER ZENIOR ::: EP.7

@ THE NINE CONDO

“เจด้า”

ผมส่งเสียงเรียกเธอออกไป แต่ร่างเล็กก็ยังนอนหลับตานิ่งอยู่อย่างนั้น ส่วนปากก็งึมงำพูดอะไรออกมาตลอดทาง

“รุ่นพี่รันเวย์~ อยากเจอจริงๆ นะคะ อื้อออ อยากเจออีกกก”

พอได้ยินใกล้ๆ ชัดๆ ผมก็แอบแปลกใจนิดหน่อย ก็พอเข้าใจว่าทั้งผมและคนอื่นใน Nightshade มีคนติดตามค่อนข้างเยอะ แต่ไม่คิดว่าจะมีใครอาการหนักมากถึงขั้นเอาไปเพ้อตอนเมาแบบนี้

“ยัยซุ่มซ่ามตื่นเร็ว”

ผมเขย่าแขนเธอเบาๆ แต่เธอก็ยังนิ่งเลยปล่อยให้นอนต่อไปสักพัก คงเพราะแอร์รถมันเย็นบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์เลยหลับสบายนั่นแหละนะ

“อื้อออ ไม่ดูแลตัวเองเลยนะะะ เจจะตามดูแลรุ่นพี่ตลอดได้งายยย”

แล้วร่างเล็กก็งึมงำออกมาอีก ตามดูแลผมเนี่ยนะ? ยัยนี่เห็นผมเป็นเด็กสามขวบรึไง แต่เรื่องนั้นก็ต้องยอมรับว่าขอบคุณนั่นแหละ ผมเองก็ไม่ทันดูก็สั่งไข่เจียวหมูสับไปนี่หว่า

ระหว่างที่เจด้างีบอยู่ ผมเลยหยิบมือถือเธอมาเล่นรอ เพราะไม่รู้เธออยู่ห้องไหน แถมเผื่อในมือถือนี่จะมีไรแปลกๆ แก้เซ็งให้ดูอีก แต่มันดันถูกล็อคไว้ซะงั้น ผมเลยคว้ามือเจด้ามาสแกนนิ้วปลดล็อคทันที แล้วก็ถือวิสาสะเข้าดูนู่นนี่ไปเรื่อย

อืม.. น่าสนใจว่ะ มีประวัติผมแบบละเอียดยิบเลยงั้นหรอ

กดติดตามผมคนเดียวใน Know more แถมเท Love point ให้ผมรวดเดียวหมดเกลี้ยงเลยด้วย ใช้ได้ :)

โห..นี่โน้ตยันวัน เวลา สถานที่ และเสื้อผ้าที่ผมใส่ทุกครั้งที่เจอเลยหรอวะ

เฮ้ย รูปโน๊ตบุ๊คที่ยัยนี่ทำของผมพังก็มา อย่าบอกนะว่าหอบกลับจากสนามบินวันนั้นด้วย เหลือเชื่อ -_-!

เออว่ะ ใน Photos นี่มีรูปผมโคตรเยอะ เฮ้ย แต่รูปเก่าพวกนี้...

พรึ่บบบ!

“อื้อออ ทำอะไรน่ะะะ?!”

ผมเลื่อนย้อนดูรูปในเครื่องไปเรื่อยๆ ก็เห็นรูปเก่าของตัวเองตั้งแต่สมัยเริ่มเข้ามหาลัยแรกๆ ซึ่งนั่นมันก็ 3-4 ปีที่แล้วเลยไม่ใช่หรอวะ แล้วยัยนี่มีรูปพวกนั้นได้ไง แต่อยู่ๆ เจด้าก็ดันมากระชากมันไปซะก่อน

“รู้ความลับของเราเยอะไปแล้วนะ นายน่ะ~”

ยัยนี่พูดออกมาแล้วทำหน้ามุ่ยก่อนจะชี้มาที่ผมอย่างมึนๆ แถมยังจำผมไม่ได้อยู่อย่างนั้น นี่เมาหรือเลอะเลือนกันแน่วะเนี่ย -_-? แล้วเจ้าของร่างเล็กก็หันมองซ้ายมองขวา แล้วเก็บมือถือใส่กระเป๋าอย่างลวกๆ พร้อมกับเปิดประตูลงจากรถผมไปอย่างหมดสภาพจนต้องเอามือข้างหนึ่งค้ำรถเอาไว้

“อยู่ห้องไหน?”

ผมรีบเดินลงจากรถตามเธอไปเพราะดูจากท่าทางน่าจะโดนลากเข้าห้องอื่นก่อนถึงห้องตัวเองแน่ ถึงผมจะมีผู้หญิงเยอะแยะแต่ก็มีมนุษยธรรมพอว่ะ ไม่ปล่อยให้ไปคนเดียวด้วยสภาพง่อยๆ แบบนี้หรอก

พรึ่บบบ!

เออ! ขนาดแค่คิด ยัยนี่ก็ร่วงลงมาจนผมเกือบรับไม่ทันอีกจนได้ ก่อนจะเอามือกุมหัวตัวเองเหมือนจะมึนจัดจนยืนไม่ไหวละ

“เจ็ด..ศูนย์เก้า อื้อออ”

พอเจด้าบอกเลขห้องมา ผมก็ช้อนตัวเธอขึ้นแล้วเดินเข้าประตูคอนโดมาทันที ก่อนจะกดลิฟต์ขึ้นไปชั้น 7 ตามที่เธอบอก แล้วเดินตรงมาที่หน้าห้องใช้นิ้วยัยนี่สแกนเข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว

“อื้อออ อุ แหวะะะะ”

และทันทีก้าวขาเข้ามาในห้องปุ๊บ เจด้าก็ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ใส่ผมทันที ผมเลยเปลี่ยนทิศทางพาเธอเดินเข้าห้องน้ำที่อยู่ติดกับประตูห้องให้เธออ้วกออกมาซะให้หมด -_-

“คิกๆๆ เลอะหมดเลยยย อื้อ แหวะะะ”

แล้วเจ้าของใบหน้าแดงก่ำก็ยังไม่วายขำออกมาอีกอย่างชอบใจ ยัยนี่ตลกตลอดเวลาเลยรึเปล่าวะ -_- เธอใช้มือข้างหนึ่งจับแขนผมไว้ ส่วนอีกข้างเกาะชักโครกอ้วกออกมาอย่างหมดสภาพ ก่อนจะตะเกียกตะกายมาล้างหน้าและคว้าน้ำยาบ้วนปากไปจัดการตัวเอง

“อื้ออออ”

พรึ่บบบ!

แล้วเธอก็จะทรุดลงอีกครั้งจนผมต้องช้อนตัวขึ้นมาและยืดแขนออกให้ห่างจากเสื้อที่เลอะอยู่

“เวร -_-!”

ผมก้มมองสภาพตัวเองที่โคตรเน่า แล้วรีบช้อนร่างเล็กเดินไปวางลงบนโซฟารับแขก ก่อนจะถอดเสื้อออกทันที สกปรกชะมัด!

“อื้อออ ใส่เสื้อเดี๋ยวเน้ อึก.. นะ -///-”

พอเห็นผมถอดเสื้อออก เจด้าก็รีบลุกขึ้นมานั่งแบบโอนเอนอีกครั้งจนตัวเซไปถอยไปหาพนักพิงอย่างเสียหลักพร้อมกับยกมือขึ้นมาปิดตาไว้

“เป็นไร”

“มะ..ไม่ ไม่ ตาเรามีไว้ อึก..มองแค่รุ่นพี่คนเดียวเท่านั้นนะะะ~ ใส่สิ >_<”

ยัยตัวเล็กส่งเสียงประท้วงออกมาทั้งที่ยังเอามือปิดตา ผมเองพอได้ฟังก็แอบขำเหมือนกัน ยัยนี่เป็นแฟนคลับที่ประหลาดที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอละ นึกแล้วแม่งน่าสนุก ผมเลยแกล้งดึงมือเธอออก แต่เธอก็หลับตาปี๋

หมับ!

“งื้อออ อย่านะ~ เราจะไม่นอกใจรุ่นพี่รันเวย์เด็ดขาดอ่ะ ใส่เดี๋ยวนี้เลยนะ ใส่ๆๆ >/////<”

หืม..นอกใจผม? เหอะๆ เป็นเอามากว่ะ

“แล้วไหนอ่ะ? อะไรที่บอกจะให้ดู”

ผมนึกขึ้นได้พอดีเลยถามไป เพราะเห็นตอนแรกเธอบอกมีอะไรอยู่เต็มห้อง แล้วร่างเล็กที่หลับตาอยู่ก็ลืมตาขึ้นมาอย่างนึกได้ และส่งยิ้มพร้อมกับทำตาหวานเยิ้มใส่ผมขึ้นมาซะงั้น

“อ๋อออ ช่ายยย แล้วอย่าไปบอกครายนะ~”

พูดจบเธอก็พยุงตัวเองทั้งที่เซๆ แบบนั้น ลุกขึ้นมาคล้องแขนผมไว้ให้ช่วยเป็นหลักให้ ก่อนจะพาผมเดินเข้ามาในห้องนอน แล้วสิ่งที่เจอก็ทำเอาผมชะงักไปได้เหมือนกัน

O_O?

“นี่เธอ...”

ผมมองภาพตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ เจด้าติดรูปผมไว้เต็มห้องนอนไปหมด นี่ถ้าไม่รู้ว่าเป็นฝีมือเธอ ผมคงคิดว่ามีแกลลอรี่ขนาดย่อมเป็นของตัวเองไปแล้ว นี่มันบ้าไปแล้วชัดๆ

แถมผนังตรงหัวนอนของเธอก็มีภาพวิวัฒนการของผม ตั้งแต่ยังไม่เข้ามหาลัยจนถึงปัจจุบัน สิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมมันบ่งบอกเลยว่ายัยนี่ใส่ใจกับตัวตนของผมมากแค่ไหน ซึ่งยอมรับว่าผมไม่เคยเจอใครที่ทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลยจริงๆ

“อึ้ง.. อึ้งเลย คิกๆๆ อยากให้รุ่นพี่มาเห็นแล้วอึ้งแบบนี้บ้างจางงง”

ฟุ้บบบ!

พูดจบเจด้าก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงแบบหมดเรี่ยวหมดแรง ก่อนจะมุดหน้าลงกับผ้าห่มแล้วเพ้อออกมาอีกซ้ำๆ ส่วนผมก็เดินอ้อมไปนั่งข้างๆ และหยิบอัลบั้มรูปที่วางอยู่ข้างหัวเตียงมาเปิดดู

“นายว่าาา.. รุ่นพี่จะรู้มั้ยว่าเราชอบเขามากขนาดไหนอ่า~”

“คิดว่ารู้แล้วนะ”

ผมตอบออกไปแล้วหยิบ Photobook เล่มหนึ่งที่วางอยู่บนเตียงข้างหมอน ซึ่งเป็นคนละที่กับอัลบั้มรูปอื่นๆ และเปิดมันขึ้นมาดูช้าๆ

O_O?

แล้วผมก็ต้องอึ้งซ้ำแล้วซ้ำเล่าพอเห็นรูปตัวเองในมุมต่างๆ มีทั้งภาพที่ถูกถ่ายด้วยฝีมือผมเอง ภาพที่ผมถูกแอบถ่ายจากที่ไกลๆ ผลงานต่างๆ ที่ผมเคยทำไว้ กิจกรรมที่ผมเข้าร่วมและประวัติอื่นๆ อีกมากมายของผมที่น้อยคนจะรู้ถูกจดบันทึกเอาไว้อยู่ในนี้

แค่นั้นยังไม่พอ นอกจากภาพถ่ายที่หาดูยากหลายรูป ในนี้ยังมีข้อความที่เจด้าเขียนถึงผมแทบทุกวันเหมือนเป็นไดอารี่ระบายความในใจยังไงอย่างงั้น ซึ่งมันทำให้รู้สึกเหลือเชื่อมากจนพูดไรไม่ออกเลยจริงๆ ยิ่งพอเปิดมาถึงหน้าสุดท้ายและเห็นข้อความใหม่ที่เพิ่งจะถูกบันทึกเอาไว้ในวันนี้  หึ... เด็กบ้า :)

“นี่รู้ป้ะ? วันนี้วันเกิดเราอ่ะะะ มีเพื่อนให้ของขวัญตั้งเยอะแยะ แต่เรากลับมองแต่หน้าประตู Zone VIP รอให้รุ่นพี่รันเวย์ออกมาอยู่ด้ายยย ฮ่ะๆ นายว่าเราบ้ามั้ยยย ..อ๊ะ อื้อออ”

———————————————

บันทึกหน้าสุดท้าย..

Happy Birthday to me

แอบหื่นไปมั้ย >_< ถ้าจะบอกว่า..

ของขวัญอย่างเดียวที่อยากได้

คือจูบที่แสนเต็มใจจากเขา

รุ่นพี่รันเวย์ของฉัน ♥

Always my RUNWAY...

with my never changing heart.

[J.]

——————————————

พออ่านบันทึกหน้าสุดท้ายของเจด้าจบ ผมก็หลุดยิ้มออกไปแบบไม่มีสาเหตุ แล้วโน้มตัวลงไปประกบริมฝีปากเบาๆ จูบร่างเล็กที่กำลังพลิกตัวกลับมาทันทีโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว

“อื้อออ~ O_O”

ตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!

เจด้าส่งเสียงประท้วงออกมาแล้วทำหน้าตาตื่น ก่อนจะทุบอกผมอยู่อย่างนั้นหลายครั้งและพยายามดันตัวผมออกอย่างแรงจนผมต้องล็อกแขนเธอไว้กว่าจะยอมสงบลงไปบ้าง

“อื้อออ อ่อยยย! (ปล่อย!) ”

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ

ผมไม่สนใจเสียงประท้วงของเธอสักนิด แล้วกดจูบลงไปซ้ำๆ แทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากเล็กอย่างรวดเร็ว ไล่ต้อนลิ้นเรียวที่กำลังหวาดหวั่นจนเธอเริ่มจะเคลิบเคลิ้มกับมัน ทำไมวะ.. ยิ่งจูบเธอผมยิ่งรู้สึกติดใจ ทั้งความหอมของกลิ่นกายและรสจูบที่แสนหวาน ไม่เคยเจอใครเป็นเหมือนยัยนี่มาก่อนจริงๆ

ผมจูบเจด้าอยู่เนิ่นนาน และคิดว่าจะให้มันเป็นของขวัญที่เธออยากได้มาแสนนานจากการเฝ้าติดตามตัวตนของผม แต่พอผมผละออก เจด้าที่หลับตาพริ้มกลับทำหน้ามุ่ยและพูดออกมาอย่างเลื่อนลอย

“อื้ออ แฮ่กๆ ขะ..ขอโทษนะคะ เจขอโทษนะคะ ระ..รุ่นพี่รันเวย์”

หึ..ว่าไงนะ? ยัยนี่กำลังเอ่ยปากขอโทษผมเพราะคิดว่าตัวเองจูบกับคนอื่นอยู่งั้นหรอวะ บ้าฉิบ...โคตรน่ารัก :)

“อื้อออ”

คำพูดของเจด้าทำให้ผมกดจูบลงไปซ้ำอีกครั้งตามใจตัวเอง โดยที่เธอไม่ได้ขัดขืนอะไร ก่อนที่มือเล็กจะเลื่อนมาลูบไล้ที่แผงอกของผมอย่างเคลิบเคลิ้ม จนผมเองก็เริ่มหวั่นไหวไปกับมัน

“รุ่นพี่..รัน..เวย์”

อีกครั้งที่ผมถอนจูบออก แล้วได้ยินเธอเรียกชื่อผมขึ้นมาอย่างเลื่อนลอยเหมือนกำลังรู้สึกผิด มันทำให้ผมรู้สึกว่าเจด้าดูภักดีกับผมมากกว่าใครๆ ซึ่งนั่นมันโคตร..น่าภูมิใจ

“เฮียเวย์”

ผมกระซิบข้างหูเธอไปเบาๆ แล้วคนตัวเล็กก็พยักหน้าเคลิ้มตาม เธอค่อยๆ พูดมันออกมาช้าๆ อย่างว่าง่ายและไร้สติ

“เฮียเวย์..อ๊ะ อื้อออ”

ได้ยินเธอเรียกด้วยเสียงกระเส่าแบบนั้น ผมก็ก้มลงไปสูดดมกลิ่นหอมบนเรื่องร่างของเจด้าในชุดเดรสรัดรูปสีแดงอย่างหื่นกระหาย น่ารักจังวะ..น่ารักจนผมหยุดมันไม่ได้เลย

“อ๊ะ อื้อออ”

ผมกดจูบลงไปบนผิวขาวผ่อง และทิ้งรอยเอาไว้อย่างอดใจไม่ไหว ก่อนจะเลื่อนมือไปปลดซิปเดรสของเธอและกระชากมันออก แต่เจด้าก็ร้องห้ามออกมาด้วยท่าทางสั่นๆ

“อื้อออ มะ..ไม่ได้นะ ไม่ได้”

พูดจบเธอก็ยกมือขึ้นปัดป่ายไปมาอย่างห้ามๆ ทั้งที่ยังหลับตาพริ้มและท่าทางก็ยังดูเลื่อนลอยอยู่แบบนั้น

“ทำไม” ผมถามกลับไปพร้อมกับเลื่อนมือไปจนถึงบราสีดำสนิท ทั้งที่กำลังจะปลดมันแต่กลับต้องชะงักมือเพราะเหมือนเธอจะไม่ยินยอม

“ตะ..ต้องเป็นเขาสิ ต้องเป็น..รุ่นพี่ ทะ..เท่านั้น อ๊ะ!”

ได้ยินแบบนั้นผมก็กระชากชั้นในตรงหน้าทั้งหมดออกทันที ทั้งบรา ทั้งกางเกงในตัวเล็กนั่นหลุดติดมือออกมา เผยให้เห็นร่างเปลือยเปล่าที่น่าหลงใหลจนผมต้องหยุดมอง

“สวย”

ผมหลุดปากชมเธอออกไปโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ แล้วพรมจูบไปทั่วร่างเล็กอย่างกระหาย ต้องเป็นผมงั้นสินะ เป็นผม..ถึงจะครอบครองเรือนร่างนี้ได้ :)

“อื้อออ ฮึก ขะ..ขอโทษนะคะ~”

เจด้ายังคงเพ้อถึงผมอย่างรู้สึกผิดอยู่แบบนั้น โดยไม่คิดจะลืมตามองให้ดีด้วยซ้ำว่าผมอยู่ตรงหน้าเธอแล้วแท้ๆ

จ๊วบ.. จ๊วบ..

ผมครอบครองยอดอกสีสวยแล้วดูดดึงมันอยู่แบบนั้นจนร่างเล็กสั่นระริก ก่อนจะปลดกางเกงตัวเองออกอย่างรีบร้อน และใส่ไอ้ลูกชายที่ขยายใหญ่จนคับกางเกงเข้าไปในตัวเธอทันทีแบบไม่รีรอเลยสักนิด

พรวดดดด!

“อ๊ะะะ อร๊าาย ฮึกกก”

“อ่าาา นี่เธอ..ซิงหรอวะ”

ผมถามออกไปเสียงกระเส่าไม่ต่างกัน พอเห็นว่าไอ้ลูกชายของผมมันดันเข้าไปได้แค่หัวเท่านั้น ส่วนเจด้าก็ทำหน้าเหยเกออกมาเพราะเธอไม่มีอารมณ์ร่วมเลยสักนิด แถมผมตอนนี้ส่วนหัวของผมที่เข้าไปก็ถูกเธอรัดไว้อย่างโคตรทรมาน

“จะ..เจ็บ เอาออกไป เจเจ็บ ฮึก..”

ร่างเล็กหลับตาพูดออกมาทั้งที่ตัวเกร็งไปหมด นิ้วมือเรียวจิกแขนผมไว้อย่างแรงก่อนจะมีน้ำตาไหลออกมาช้าๆ จนผมรู้สึกผิด

“ฮึก...”

“เจ..เจด้า ลืมตา”

พอเห็นเธอสะอื้นหนักขึ้น แถมยังเกร็งมากขึ้นจนผมเริ่มปวดช่วงล่างไปหมด ผมเลยลูบแก้มเธอเบาๆ แล้วคว้ามือเล็กที่กำลังจิกแขนผมอยู่ตอนนี้ให้ขึ้นสัมผัสใบหน้าของผมช้าๆ ก่อนจะเอ่ยปากเรียกสติเจด้าให้กลับมา แล้วเธอก็ลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงียทั้งน้ำตา

“จำได้มั้ย..นี่ใคร”

ผมถามออกไปเพราะคิดว่าน่าจะเป็นทางเดียวที่เธอจะผ่อนคลาย แล้วเลื่อนมือไปเช็ดน้ำตาให้เจด้าเบาๆ ทั้งที่ช่วงล่างแม่งโคตรทรมาน ถ้าเธอไม่หยุดเกร็งไอ้ลูกชายผมแย่แน่ แล้วเจด้าก็จ้องมาที่ผมสักพักอย่างเลื่อนลอย ก่อนจะค่อยๆ ทำหน้าอึ้งออกมาเหมือนได้สติ

“O_O”

“อย่าเกร็งนะ อย่ารัดเฮีย”

จุ๊บ!

พอเห็นว่าเธอน่าจะจำได้ผมเลยบอกออกไปอย่างทรมาน แล้วโน้มตัวไปจูบหน้าผากเธอเบาๆ เจด้าเองก็พยักหน้าช้าๆ ผมเลยใช้จังหวะนั้นดันไอ้ลูกชายเข้าไปจนสุดลำ

พรวดดดด!

“อร๊ายยยย~”

“อืมมม~”

พอกระแทกเข้าไปในตัวเธออย่างแรงผมก็รู้สึกถึงเยื่อบางอย่างที่ขาดสะบั้นลง เจด้าซิงอยู่จริงๆ นี่เป็นครั้งแรกของเธอ และเธอเรียกหาแต่ผม..ให้ผมเป็นคนเปิดมันและตอนนี้มันกำลังเป็นแบบนั้น

พั่บๆๆ พั่บ พั่บๆๆๆ

คิดได้แบบนั้นผมก็กระแทกใส่เจด้าอย่างบ้าคลั่ง เพื่อเปิดทางให้ตัวเองไม่ทรมาน และกระตุ้นให้เธอมีอารมณ์ร่วมขึ้นมาด้วยการลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกาย และเลื่อนมือไปบีบหน้าอกเธอที่ใหญ่เกินตัวไปจนร่างเล็กสั่นระริก

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา~ อื้ออ อ๊าาา~”

เพราะช่วงล่างที่รัดแน่น และเสียงครางที่โคตรเร้าอารมณ์ของเจด้า ทำให้ผมเร่งความเร็วขึ้นอีกเรื่อยๆ อย่างสุดจะทน

“อ่า..โคตรแน่นเลยว่ะเจ โคตรจะแน่น”

พั่บๆๆๆ พั่บ พั่บๆๆ

“อ๊ะ ระ..รุ่นพี่.. อ๊ะ อ๊าาา”

ร่างเล็กร้องครางออกมาเสียงดังลั่น แล้วเลื่อนมือมากอดผมแน่นมากจนน่าอึดอัด แต่มันกลับทำให้ผมรู้สึกดีทั้งที่ปกติก็ไม่เคยให้ผู้หญิงคนไหนมาโดนตัวถ้าไม่ได้รับอนุญาต

“เฮียเวย์ อืมมม เรียก..แบบนั้น อ่าาา”

พั่บ พั่บ พั่บๆๆๆ

 “อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา อ๊ะ อื้อออ เฮีย..” เจด้าร้องออกมาตามจังหวะที่ผมกระแทกเข้าไป เหมือนเธอเองก็ยังมึนๆ และดูล่องลอยอยู่แม้จะจำผมได้แล้ว

“ฝะ..ฝัน อ๊าาา ฝันไป นะ..แน่ๆ เลย~ อ๊ะ อ๊ะ”

ได้ยินเธอเพ้อออกมาแบบนั้น ผมก็ยิ่งกระแทกเข้าไปอีกอย่างพอใจ หึ.. ฝันอะไรจะเหมือนจริงขนาดนั้นวะ แต่ถ้าเป็นงั้นผมคงจะฝันดีมาก เพราะยัยนี่รัดแน่นมากจนจะแตกให้ได้

...น่ารักจังวะเจด้า น่ารักมากไปแล้วว่ะ

พั่บ พั่บ พั่บๆๆๆ

“อ๊ะ อ๊ะ เฮีย..เฮียเวย์ แรงอีก อื้อออ~”

ผมก้มลงไปจูบร่างเล็กที่ร้องสั่งออกมาอย่างอวดดีพร้อมกับสวนสะโพกกลับมาอย่างมีอารมณ์ร่วม แล้วเธอก็จูบตอบกลับมาอย่างเชี่ยวชาญ

หึ.. ไม่เคยแต่ก็แอบเก่งอยู่

“อื้ออออ อื้อ อ๊ะ อื้อ” เจด้าครางออกมาซ้ำทั้งที่ยังจูบกับผมอยู่แบบนั้น ก่อนจะเกร็งตัวขึ้นมาแล้วกระตุกไปสองสามที

“อ๊ะ อร๊ายยย แฮ่กๆ”

พั่บ พั่บๆๆ พั่บๆๆ

ร่างเล็กนอนเหนื่อยหอบในขณะที่ผมเองกระแทกเข้าไปอีกซ้ำๆ ก่อนจะปล่อยของเหลวที่ถูกเจด้ารีดออกมาโดยไม่ต้องพยายามอะไร เสร็จตามเธอไปในทันที

“แฮ่กๆๆ”

ผมก้มมองเจ้าของเรือนร่างสวยที่นอนหอบอยู่ด้วยแววตาหวานเยิ้ม ก่อนที่เธอจะยิ้มบางๆ แล้วพูดออกมาเบาๆ

“เป็นความฝันที่ดีจัง..เจรักเฮียที่สุดเลย ♥”

พูดจบดวงตากลมโตก็ผล็อยหลับไปทั้งแบบนั้น ส่วนผมพอได้ฟังก็เผลอยิ้มออกมาซ้ำๆ หึ..

“เฮียติดใจเราเข้าแล้วว่ะ ตัวเจ :) ”

::: END RUNWAY :::