::: TECHO :::
@ ZTUDIO
“หวัดดีคร้าบบบ เฮียเต เฮียเต้ เฮียเต้ เฮียเต~ แหม..ไปโดนตัวไหนมา วันนี้เดินอารมณ์ดีมาเชียว~” “(- -) (_ _)” ผมหันไปพยักหน้าให้ไอ้ฟิวส์ เด็กเฝ้าประตู Zone VIP ที่ตะโกนทักมาอย่างอารมณ์ดีไม่ต่างกันแบบส่งๆ ไป แล้วมันจะเรียกชื่อกูซ้ำไปซ้ำมาทำไมวะ แค่นี้ก็มีหลายชื่อไปหมดละทั้ง เต เต้ ...ติณณ์ “พวกมันมากันยัง” “ครบเลยฮะขาดเฮียคนเดียว” พอผมถามถึง Nightshade ไอ้ฟิวส์มันก็รีบตอบกลับมาทันทีด้วยรอยยิ้มที่โคตรจะเป็นมิตร มึงจะ Friendly อะไรขนาดนั้นวะ กูไม่ใช่สาวที่ไหนมั้ย -_- “เออเฮีย..เกือบลืม” กึก... ผมกำลังจะเดินผ่านประตู Zone VIP เข้าไป ไอ้ฟิวส์มันก็เรียกไว้เลยหันไปมองมันเฉยๆ ไม่พูดอะไร “มีคนมาขอพบครับ รออยู่ที่ VIP#3” “ใคร?” ผมเลิกคิ้วถามไปอย่างสงสัย เพราะแน่ใจว่าไม่ได้นัดใครไว้ ไอ้ฟิวส์มันก็ตอบกลับมาแบบไม่รอให้เสียเวลา “ไม่ได้บอกชื่อ แต่ให้บอกว่าเป็นพี่ชายเฮียครับ” ได้ยินแบบนั้นผมก็ถึงกลับเซ็งขึ้นมาเลยสั่งไอ้ฟิวส์มันไปแบบหงุดหงิดด้วยน้ำเสียงที่โคตรเอือมระอา “ไล่ไป กูลูกคนเดียว” หึ..พี่กูเนี่ยนะ? ไม่ใช่แฟนคลับ Nightshade เล่นตลกอะไรกันอีกล่ะ คราวก่อนก็รวมหัวกันจองห้อง VIP แต่พากันมายืนอออยู่หน้า Ztudio Nightshade จนกูต้องเรียกการ์ดมาลากออกไป เปลืองพลังงานการ์ดกูฉิบหาย งานการไม่ต้องทำกันพอดี -.- “เดี๋ยวครับเฮีย แต่เขาฝากนี่ให้เฮียด้วย” พูดจบไอ้ฟิวส์มันก็เดินออกจากเคาน์เตอร์พร้อมกับยื่นบางอย่างมาให้ ก่อนจะเดินกลับไปประจำที่เคาน์เตอร์นั่นต่อด้วยท่าทางคล่องแคล่ว ::: END TECHO :::แต่แค่เสี้ยวนาทีหลังจากเห็นข้อความที่ฝากไว้โดยใครบางคน แววตาของเตโชก็เปลี่ยนไปทันตา แถมเขายังกัดฟันแน่นขึ้นมาอย่างน่ากลัวพร้อมกับขยำกระดาษในมือจนยับยู่ยี่ไปในพริบตา!
สิ่งที่อยู่ในมือเตโชตอนนี้...คือรูปวาดตราประทับของ Dark Shadow ที่มีอยู่บนตัวเขาในตำแหน่งหน้าอกข้างซ้าย ก่อนที่เตโชจะหันไปส่งเสียงเข้มให้ฟิวส์ที่ยืนมองอยู่อย่างแปลกใจในท่าทางนั้น “ปิดตาย Ztudio Nightshade แจ้งคนข้างในห้ามใครเข้าออกทั้งนั้น!” “เอ่อ คะ..ครับๆ แล้วถ้าพวกเฮียถาม...” “กูสั่ง!” “คะ..ครับ ได้ครับ” ฟิวส์พูดออกมาด้วยท่าทางเลิ่กลั่กเพราะตกใจในน้ำเสียง แววตา และท่าทางทุกอย่างที่เปลี่ยนไปของลูกพี่เขา ก่อนจะรีบทำตามที่ได้รับมอบหมายด้วยการปิดตาย Ztudio Nightshade ผ่านระบบอัตโนมัติที่พายุเป็นคนดีไซน์เอาไว้ให้ท่ามกลางความสงสัยแต่ไม่กล้าถามอะไรออกไป ส่วนเตโชในตอนนี้ เขากำหมัดแน่นแล้วผลักประตูเข้าไปใน Zone VIP อย่างรีบร้อน ก่อนจะตรงไปที่ห้อง VIP#3 อย่างไม่ลังเลอะไรและ... ตึงงงง! เตโชก็ผลักประตู VIP#3 เข้าไปอย่างแรงจนเจอกับคนที่เขารู้ดีแก่ใจว่ายังไงก็ต้องได้เจอกันนอกรอบแน่นอนแต่แค่ไม่คิดว่ามันจะร้อนรนจนเข้าใกล้เขาและ Nightshade ที่เป็นเหมือนครอบครัวของเขาได้รวดเร็วขนาดนี้ เพราะนี่มันหลังจากการลงมติคัดเลือกผู้นำแค่ 2 อาทิตย์เองด้วยซ้ำ ส่วนเจตนาของคนตรงหน้า..ถ้าใช้คำพูดสวยหรูว่ามันมาดีก็ไม่น่าจะใช่อยู่แล้ว! “เป็นเกียรติที่ได้เจอครับ..ท่านผู้นำ” น้ำเสียงยียวนของคิระดังขึ้นท่ามกลางห้องที่เงียบเชียบ มีเพียงเขาที่นั่งรอเตโชในห้องนี้อย่างสงบแค่คนเดียวเท่านั้น แต่แม้จะไม่มีลูกน้องติดสอยห้อยตามมาด้วยสักคนเดียว คิระก็ยังเป็นบุคคลอันตรายที่ประมาทไม่ได้อยู่ดี “มึงล้ำเส้น!” คำพูดที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธของเตโชหลุดออกมาสั้นๆ แต่ทรงพลังมากพอที่จะทำให้คิระเหลือบตาขึ้นมามองเขาและนิ่งไปอย่างใช้ความคิดที่ได้เห็นท่าทางนั้น ซึ่งมันก็จริงของเตโช..ที่ผ่านมาเตโชไม่เคยวุ่นวายกับใคร แต่วันนี้คิระกลับล้ำเส้นเข้ามาวุ่นวายในพื้นที่ของเขา และไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันกำลังคิดจะเข้าใกล้จุดอ่อนของเขาอย่าง Nightshade ซึ่งเป็นที่รู้กันว่าเขาให้ความสำคัญกับ ‘เพื่อน’ ทุกคนมากแค่ไหน แต่สำหรับคิระ.. สิ่งเดียวที่มันอยากได้คือ ‘ตำแหน่งผู้นำสูงสุด’ เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไรมันก็ยอมทำได้ทั้งนั้น ก็คงเหมือนกับพ่อของมัน! ที่แม้จะไม่มีใครบอก แต่เตโชก็สืบเองจนรู้ว่าที่พ่อแม่เขาต้องตายก็เกิดจากการลอบสังหารจากคนในกันเองไม่ใช่ใครอื่นเลย คนใน...ที่มีศักดิ์เป็นลุงแท้ๆ ของเขาไง พ่อ..ของไอ้คิระ! ซึ่งตอนนี้มันเองก็คงคิดไม่ต่างจากพ่อของมัน! ส่วนที่พ่อแม่ของมันต้องตาย เตโชไม่ได้สนใจว่าเป็นฝีมือใคร.. เพราะโตเชรู้ดีว่า Dark Shadow เก่งเรื่องลอบกัดยิ่งกว่าอะไรดี นั่นคือเหตุผลที่เขาไม่ต้องการให้ใครใน Nightshade มีเอี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ทั้งนั้น เตโชถึงปลีกวิเวกออกมาจากแก๊งค์เพราะนึกรังเกียจในการกระทำสกปรกของคนที่รวมกันเป็นกลุ่มใหญ่ ใช้คำแทนความสัมพันธ์ว่าเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน แต่เบื้องหลังพร้อมแทงกันให้ตายไปข้างหากมีเรื่องผิดใจ ซึ่งการกระทำของคนตรงหน้าเขานี่ไงที่กำลังย้ำชัดว่าใช่! “……” ทั้งเตโชและคิระต่างจ้องหน้ากันนิ่งท่ามกลางความเงียบสนิทภายในห้อง ก่อนที่คิระจะแสยะยิ้มออกมาอย่างชอบใจที่เห็นท่าทางของเตโชที่ถึงแม้จะนิ่งเงียบแต่ในใจก็ร้อนรนจนเขาเองก็รู้สึกได้ “มึงรู้กูต้องการอะไร” ลูกผู้พี่อย่างคิระพูดออกมาเสียงเรียบแต่เปี่ยมไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมราวกับต้องการเจรจา แต่เตโชเลยตอบกลับไปแบบไม่หยุดคิดอะไรสักเสี้ยวนาที “วิธีอ้อนท่านปู่? กูคงสอนให้ไม่ได้” “ไอ้ติณณ์!!!” เตโชส่งยิ้มเย้ยหยันออกไป และพูดแทงใจดำจนคิระลุกพรวดขึ้นมาประชันหน้ากับเขาอย่างไม่เกรงกลัวอะไร แม้ทักษะหลายอย่างจะสูสีกันจากการวัดผลในวันประทับตรา แต่เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่คิระต่างจากเขาคือความริษยาที่ก่อตัวขึ้นมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ‘ติณณ์’ เป็นชื่อที่พ่อกับแม่มักใช้เรียกเขาเสมอตอนยังเป็นเด็ก ตอนครอบครัวของเขาไม่บาดหมางเรื่องตำแหน่ง ทุกคนรอบข้างตอนนั้น อย่างลุงกับป้า ท่านปู่ ท่านย่า หรือแม้แต่ไอ้คิระก็ยังเรียกตาม แม้เขาจะมีชื่อเล่นอย่าง ‘เตโช’ แต่ก็ไม่มีใครสนใจมัน แต่ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่ได้ฟังมันด้วยเสียงคนอื่น ก็ไม่มีเสียงไหนทดแทนความรู้สึกสูญเสียครอบครัวที่ฝังลึกในใจเขาได้เลยสักคน และถึงแม้จะพูดกับคิระไปแบบนั้นเตโชก็ไม่เคยทำเหมือนที่มันตัดสินเขาเลยด้วยซ้ำ เขาไม่เคยอ้อนอะไรท่านปู่ มีแต่ท่านปู่เองที่ยื่นมือเข้ามา Support เขาในหลายๆ ทางตั้งแต่ย้ายกลับมาไทยโดยที่เขาไม่ได้ร้องขออะไร ทุกอย่างของเตโชในวันนี้ เขาสร้างด้วยมือเขาเองทั้งนั้น ไม่เกี่ยวกับอิทธิพลของใครหรืออำนาจจากนามสกุลที่ใช้อยู่ทุกวี่ทุกวันเลยสักนิด แล้วพอยิ่งเห็นคนตรงหน้าร้อนรน และไม่ให้เกียรติกันอย่างที่สมาชิก Dark Shadow ควรทำ เตโชก็ยิ่งจงใจปั่นประสาทคิระด้วยประโยคที่พอได้ฟังก็ทำเอาเขาถึงกับสติแตก “Respect me MEMBER.. I'm your LEADER!” พรึ่บบบ เพล้งงง!!! พอเตโชพูดจบ คิระก็โน้มตัวลงไปคว้าแก้วบนโต๊ะปาสวนกลับไปหาเตโชอย่างแรง แต่เตโชเบี่ยงตัวหลบทัน แก้วนั่นเลยไปกระทบผนังห้องจนแตกกระจายตามแรงเหวี่ยงที่ส่งมา แต่ถึงจะโกรธแค่ไหนคิระก็ไม่ได้พุ่งเข้าไปหาเขาแล้วอัดให้น่วมอย่างที่ใจต้องการ ถึงแม้ศักดิ์ของเตโชในวันนี้จะเป็นลูกผู้น้อง แต่อีกนัยหนึ่งเขาคือว่าที่ผู้นำซึ่งล้ำเส้นมากไปก็ไม่ได้ เพราะถ้าพลั้งมือทำอะไรรุนแรงไปแต่เตโชยังมีชีวิตรอด คิระก็จะถูกลงโทษตามกฎของ Dark Shadow ไง ดังนั้นทางเดียวที่ทำได้มีแค่ทำให้อีกฝ่ายแน่นิ่งไม่เหลือลมหายใจแล้วก็เท่านั้น “หึ.. จะทำเป็นไม่เห็นแล้วกัน” แล้วเตโชก็พูดออกมาอย่างจงใจกวนประสาทคิระอีกครั้ง ก่อนจะหมุนตัวเดินล้วงกระเป๋าออกจากห้องนิ่งๆ ส่วนคิระเองได้แต่กัดฟันและกำมือแน่น มองลูกผู้น้องของตัวเองเดินออกจากห้องไปอย่างไม่ใส่ใจในท่าทางเคียดแค้นจนอยากจะฆ่ามันให้ตายแม้แต่น้อย..หลังจากประทับตราเสร็จ ติณณ์ก็ให้ฉันเข้ามารอเขาในห้องๆ หนึ่ง ก่อนจะเดินแยกไปทำธุระแล้วตามเข้ามาทีหลัง พอติณณ์เดินมาทิ้งตัวลงทั้งข้างฉันปุ๊บ ฉันเลยถามถึงเรื่องวันนี้ออกไปอย่างสงสัยทันที“ถามได้มั้ย? ติณณ์รู้ได้ยังไงว่าสภากฎ....”“ท่านปู่บอก”ฉันยังพูดไม่ทันจบติณณ์ก็ตอบกลับมาอย่างรู้ทัน คำถามนี้ฉันว่าใครๆ ก็สงสัยอ่ะ เพราะดูเหมือนเขาจะมารู้เรื่องนี้ทีหลังเหมือนกัน ถ้ารู้ตั้งแต่แรกก็คงไม่เสียเวลาทะเลาะกับคิระตั้งนานหรอก จริงมั้ย…“แล้ว..ท่านปู่ได้บอกมั้ยว่าเรื่องมันเป็นมายังไง”ฉันทำหน้าสงสัยออกไปเพราะลึกๆ ก็อยากรู้... มันจะด้วยเหตุผลอะไรกันนะ ถึงทำให้สภากฎที่ดูจะน่าเคารพนับถือทำเรื่องแบบนี้ได้ ไม่ Make sense เอาซะเลยแฮะ แล้วติณณ์ก็พยักหน้าและเริ่มเล่าเรื่องที่ได้รับฟังจากท่านปู่ออกมา“แม่ติณณ์ไปรู้มา..ว่าสภากฎจะยึดอำนาจ Dark Shadow เลยจำเป็นต้องกำจัดทายาททุกคนเพื่อให้ไม่มี Leader อีกต่อไป ซึ่งตอนนั้นว่าที่ Leader และ Leader’s Wife คือพ่อแม่ติณณ์และลุงกับป้า ...หรือพ่อแม่คิระ”พรึ่บบบ!พูดจบติณณ์ก็เอื้อมแขนมาคว้าเอวฉันอุ้มขึ้นไปนั่งตักเขาเบาๆ แล้วมุดหน้าของเขาลงมาใช้คางเกยไหล่ฉันเอาไว้“ท่
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!“.....”เสียงปืนดังสนั่นอยู่นานกว่าจะหยุด ฉันเลยใช้จังหวะนี้คว้ามือเลโอออก ก่อนจะหันไปเห็นโศกนาฏกรรมที่ทั้งติณณ์และคิระที่น่าจะเพิ่งเข้าใจอะไร กราดกระสุนรัวใส่ตัวแทนสภาฯ จนไม่หลงเหลือลมหายใจ แถมเลือดสีแดงฉานยังเปื้อนไปทั่วพื้นที่บริเวณนั้น แล้วเลโอก็รีบยื่นมือมาจะปิดตาฉันอีกแต่ยังคว้ามือเขาเอาไว้ และพูดออกไปเสียงเรียบหมับ!“นั่นติณณ์นะเลย์…”ฉันพูดออกไปพร้อมกับจ้องเข้าไปในตาของเลโออย่างต้องการให้เขาเข้าใจ คือภาพตรงหน้ามันน่ากลัวน่ะใช่ แต่นั่นติณณ์ไง! จะให้ฟังแต่เสียงโดยไม่รู้ว่าเขาเป็นตายร้ายดียังไงก็ใช่เรื่อง!พอฉันพูดจบเลโอก็พยักหน้าแล้วยอมเอามือออกทั้งที่ยังส่งสายตาเป็นห่วงมาให้ แถมยังไม่ยอมถอยออกห่างจากฉันแม้แต่ก้าวเดียวแล้วอยู่ๆ Member กว่าครึ่งหอประชุมที่ไม่เห็นด้วยกับการพิพากษาที่ดูจะป่าเถื่อนแบบนั้น ก็ถึงกับวิ่งวุ่นลงมาและคว้าปืนขึ้นมาจ่อไปที่ติณณ์และคิระแบบไม่เกรงกลัวอะไร เท่าที่ดูคนพวกนั้นน่าจะเคารพในอำนาจของสภาฯ กันมากมายแบบที่ยอมตายแทนได้เลยด้วยซ้ำ“ไอ้พวกสวะ!”เสียงผู้อาวุโสท่านหนึ่งกล่าวขึ้นเหมือนตั้งตัวเป็นอร
@ DARK SHADOW CASTLE (JAPAN)ผลัวะ!เสียงฝ่ามือของรันเวย์กระทบเข้าที่หัวของติณณ์อย่างแรงพร้อมกับสีหน้าหงุดหงิดหลังจากที่รู้ข่าวว่าฉันท้อง ตามมาด้วยเสียงบ่นอุบอิบอย่างเอาแต่ใจจน Nightshade คนอื่นๆ ถึงกับส่ายหน้าให้กับความพาลหาเรื่องคนนั้นคนนี้ไปทั่วของพ่อลูกอ่อนขี้เหวี่ยงตรงหน้าฉัน“ไวนัก! ไม่ต้องเสือกคลอดก่อนล่ะ”พูดจบรันเวย์ก็ถลึงตาใส่ติณณ์ คือต้องใช้คำนี้จริงๆ อ่ะ เขาถลึงตาแบบจริงจังมาก! เดี๋ยวนี้หมอนี่อาการหนักน่าดู คือกลัวขั้นสุด กลัวว่าลูกตัวเองจะเป็นน้อง ซึ่งมันตลกชะมัด!“หึ..ก็ไม่แน่”แล้วติณณ์ก็ตอบกลับไปแบบกวนๆ จนรันเวย์ยิ่งหงุดหงิดหนัก เดินไปตบหัวบรรดาพ่อลูกอ่อน Nightshade ทั้งหมดแบบเรียงตัวอีกทีอย่างหมั่นเขี้ยวผลัวะ! ผลัวะ! ผลัวะ!“ไอ้พวกเวร!”เขาบ่นอุบอิบออกมาแบบพาลๆ แล้วเดินกลับมานั่งหน้าบูดต่อจนเจด้าถึงกับออกอาการเอือมๆแต่ก็แอบขำในท่าทางนั้น แล้วติณณ์ก็ยังไม่วาย..พูดออกมาแบบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อีกครั้ง แถมยังลอยหน้าลอยตาใส่รันเวย์อย่างอารมณ์ดีว่าใครในตอนนี้“เห็นแก่เพื่อนเหอะ ให้ลูกกูเป็นพี่”พอติณณ์พูดจบเท่านั้นแหละ รันเวย์ก็ชี้หน้าติณณ์กลับมาแบบเกรี้ยวกราดมาก แล้วโพล่งออกม
“อีกทีได้นะติณณ์..แต่มิณท้องเพิ่มไม่ได้แล้ว :)"พอฉันพูดจบติณณ์ก็ทำหน้าอึ้งออกมาแบบเห็นได้ชัด แล้วถอดท่อนเอ็นของเขาออกจากร่างกายของฉันแบบรีบร้อนและตกใจ“พูดใหม่มิณ.. พูดอีกที”ติณณ์จ้องหน้าฉันและพูดซ้ำๆ อย่างคาดหวังในคำตอบ แม้เขาจะดูตกใจมาก แต่ในขณะเดียวกันก็ดูตื่นเต้นมากจนฉันหลุดยิ้มให้กับท่าทางนั้น และชี้นิ้วไปที่ติณณ์ช้าๆ“...นี่พ่อ”ก่อนจะย้อนกลับมาชี้ตัวฉัน…“...นี่แม่”และจบลงด้วยการชี้ไปที่หน้าท้องแบนราบของตัวเองที่ด้านในมีบางอย่างเริ่มก่อตัวขึ้น โดยที่ฉันเองก็เพิ่งจะรู้ตัว ซึ่งเขาก็มองมาอย่างตั้งใจฟัง“นี่ลูก”“หึ...”พรึ่บบบ!พอฉันพูดจบติณณ์ก็ทิ้งตัวลงมาอย่างรวดเร็วและกอดฉันไว้แน่นมาก แถมยังมุดหน้าหัวเราะเบาๆ ออกมาอย่างดีใจ จนฉันอดแซวทั้งที่ยังขำกับท่าทางแบบนั้นไม่ได้ >__มัวแต่ดีใจ คิ
พรึ่บบบ พลั่กกก “อื้อออ~”ทันทีที่ก้าวขาเข้ามาในห้องน้ำ ติณณ์ก็วางร่างฉันลงแล้วดันตัวฉันให้ถอยไปติดกับผนังห้องน้ำอย่างรีบร้อน ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดน้ำฝักบัว และประกบริมฝีปากของเขาลงมาอย่างรวดเร็วและร้อนแรงผ่านม่านน้ำจากฝักบัวตรงหน้าติณณ์แทรกลิ้นของเขาเข้ามาไล่ต้อนลิ้นฉันอย่างช่ำชอง พร้อมกับกระชากเสื้อผ้าของฉันจนขาดวิ่นหลุดติดมือ แล้วโยนมันออกไปแบบสนใจทิศทางใดๆ สักพักเขาก็ผละจูบออกแล้วโน้มตัวลงมาทิ้งรอยมากมายบนตัวฉันในพริบตา“อื้อออ อ๊ะ!”ฉันร้องครางออกไปอย่างเสียวซ่านกับสัมผัสที่ติณณ์มอบให้ และเลื่อนมือไปขยำกลุ่มผมของติณณ์เอาไว้อย่างระบายอารมณ์ พร้อมกับเงยหน้ารับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจ…แล้วติณณ์ก็เลื่อนมือข้างหนึ่งขึ้นมากอบกุมหน้าอกของฉันเอาไว้ ก่อนจะค่อยๆ บีบเคล้นมันเบาๆ จนแรงขึ้น..แรงขึ้นตามลำดับ ส่วนมืออีกข้างก็ลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกายฉัน จนฉันเคลิบเคลิ้มล่องลอยตามรสสัมผัสของเขาไปอย่างกู่ไม่กลับ“อย่าอ่อยบ่อยได้มั้ย…”ติณณ์พูดออกมาเบาๆ พร้อมกับหายใจถี่ขึ้นตามระดับความรุนแรงของการกระทำ และเลื่อนมือไปปลดกระดุมกางเกงตัวเองอย่างรีบร้อน แต่ฉันกลับปัดมือเขาออกแล้วเป็นฝ่ายปล
::: TECHO :::หลังจากเสร็จภารกิจทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน รวมถึงผมกับมิณที่กำลังขับรถกลับคอนโด ส่วนเรื่องคำพิพากษาไอ้คิระกับคำอธิบายเรื่องข้อตกลงของ Emergency Privilege ทั้งของผมและมิณ จะมีการเรียกประชุม Member ทั้งหมดที่ Dark Shadow Castle (JAPAN) ในอีกสองวัน ซึ่งก็จะตรงกับวันสถาปนาพอดี และ Nightshade ที่มีเอี่ยวด้วยวันนี้จะต้องไปฟังคำพิพากษาร่วมกันทั้งหมด“ยิ้มไรคนเดียว”พอหันไปเห็นใบหน้าเล็กกำลังนั่งยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างอารมณ์ดีและดูจะแฮปปี้เกินเรื่องไปหน่อยทั้งที่วันนี้เจอเรื่องหนักหนาสาหัสขนาดนั้น ผมเลยถามออกไปแบบงงๆ ในท่าทางที่แปลกไป แล้วมิณก็ตอบกลับมา“เปล่าหนิ”ใบหน้าเล็กทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แต่ก็ดูจะปกปิดรอยยิ้มในแววตานั่นไม่มิด หน้าผมมีไรติดหรอวะ -.-? หรือมิณไปกินไรผิดมาตั้งแต่ที่เกาะละ วันนี้เมียแลอารมณ์ดีจัด“มีไรบอกมา”ผมส่งเสียงเข้มออกไป แล้วเอามือไปยีหัวมิณซ้ำๆ อยู่หลายที หึ..เกือบจะไม่ได้กลับมาเห็นรอยยิ้มแบบนี้แล้วมั้ยกู มีเมียเก่งแม่งโคตรน่าภูมิใจ เปิดใช้คำขอทีเล่นเอาตัวแทนสภากฎเหวอไปเลย บอกตามตรงใจผมตอนนั้นแม่งกระตุกวูบ เวลามิณทำอะไรแม่งเหนือความคาดหมายของผมตลอด แล้วมิณก