บทที่ 12 ตอแหลได้ใครมา

ภายในรถคันสีขาวเงาสะอาดตา วิเวียนขับเคลื่อนมาได้ครึ่งทางก่อนจะตัดสินใจเปล่งเสียงถามคนเบาะข้างๆ เสียงหวาน เมื่อลืมไปสนิทว่าต้องถามทาง เพื่อจะได้ไปส่งเขาถึงบ้านได้ถูก

"บ้านคุณอยู่ทางไหนคะ วิลืมถามไปเลยค่ะ"

ทว่าดูเหมือนเธอจะไม่ได้คำตอบตามที่ถาม เมื่ออีกคนเต็มไปด้วยแผนการที่นั่งใช้สมองคิดมาตลอดระยะทาง

“เอ่อ.. คุณวิครับ คือว่าผมทะเลาะกับพ่อมาน่ะครับ ที่ผมมาหาแม่ก็เพราะอยากจะระบายให้ใครสักคนได้รับฟัง ความจริงผมไม่อยากกลับบ้านเลยครับ… จะเป็นการเสียมารยาทมั้ยครับ ถ้าผมจะขอไปพักบ้านคุณวิสักคืน…”

คนเจ้าแผนการอธิบายเสียงอ่อน เสแสร้งทำหน้าทำตาโศกเศร้า หนําซํ้ายังเอาชื่อพ่อมาอ้าง แหม มันช่างเป็นลูกที่ดีอะไรขนาดนี้ พ่อได้ยินนี่ภูมิใจตายเลยดิ บ้านช่องคฤหาสน์ตั้งใหญ่โตสร้างไว้ให้เพื่อความสบายของลูก แต่ดูมันทำตัว ยิ่งสะกว่าคนเร่ร่อน ความตอแหลนี้ไม่รู้ได้มาจากใคร

วิเวียนเองเงียบไปพักหนึ่งในขณะที่ใช้ความคิด ใจหนึ่งก็สงสาร ส่วนอีกใจก็เป็นกังวล

“เอ่อ… มันจะดีหรอคะ”

วิเวียนกล่าวถามกลับเสียงอ่อนพร้อมความเกรงใจ หลังครุ่นคิดมาสักพัก ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้เขามาพัก แต่มันจะดูไม่ดีรึเปล่าหากพาผู้ชายที่รู้จักกันไม่ถึงอาทิตย์เข้าบ้าน

“ถ้าคุณวิไม่สะดวกหรือว่ารังเกียจผมยังไง… ผมไม่ไปก็ได้ครับ คุณวิไม่ต้องฝืนตัวเองหรอกนะครับ ผมเข้าใจ”

คำตอบเป็นหมาหงอยนั่นทำเอาหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ เขารู้ซึ่งถึงจุดอ่อนเธอดี วิเวียนเป็นผู้หญิงชอบเห็นอกเห็นใจคนอื่น ใจอ่อนยิ่งกว่ากริบดอกไม้ เพียงจี้ให้ถูกจุดก็ทำให้เธอเปลี่ยนใจได้ง่ายๆ แล้วมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ เมื่อคนตัวเล็กรีบส่ายหน้าปฏิเสธ

“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ วิเปล่ารังเกียจคุณเลยนะคะ คุณไปค้างบ้านวิก็ได้ค่ะ”

วิเวียนรีบตอบด้วยนํ้าเสียงร้อนรน นิสัยขี้เกรงใจของเธอไม่เคยจะลดลงได้ บางทีก็ใจกว้างจนเกินเหตุ ก็จะไม่ให้ใจอ่อนได้ไงกันล่ะ เมื่อฝีมือการแสดงของชายเบื้องข้างนั้นช่างเริ่ดสแมนแตนมากจนน่าทึ่ง หากไม่รู้คงคิดว่ามีแม่เป็นนางเอกฮอลลีวูด

“จริงหรอครับ คุณวิอนุญาตให้ผมไปค้างด้วยจริงๆ นะครับ”

พอได้รับคำอนุญาติเท่านั้นแหละ ดีใจเล่นใหญ่อลังการจนแทบจะรับรางวัลออสการ์

“ค่ะ แต่บ้านวิไม่ได้ใหญ่อะไรมากนะคะ หวังว่าคุณจะอยู่ได้”

วิเวียนพยักหน้าเบาๆ ตอบกลับอีกคนเสียงแผ่ว ในขณะที่สายตาจ้องมองทางข้างหน้าอย่างจดจ่อ โดยไม่ได้สังเกตเลยว่าแววตาอีกคนแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์แค่ไหน หาไม่รู้ว่ากำลังตกอยู่ในกับดักร้ายที่เขาวางไว้แต่แรก

“ได้อยู่แล้วครับ ผมเป็นคนอยู่ง่ายกินง่ายครับ “

แม้คำพูดที่หลุดออกปากไปจะตรงกันข้ามกับความเป็นจริงก็เถอะ ตอนนี้ขอแค่ได้เอาใจสาวก่อน อย่างอื่นไว้ทีหลัง ขอแค่มีเธออยู่ข้างๆ จะรังหนูหรือรังนกก็มุดเข้าไปอยู่ได้ทั้งนั้น แต่ประโยคนี้กลับพูดออกไปไม่ได้ เมื่อไม่มีสิทธิ์!

ไม่นานสี่ล้อก็ขับเคลื่อนเข้ามาจอดเทียบท่าหน้าบ้านหลังขนาดพอดี ประตูรถสองข้างถูกเปิดออกพร้อมกันก่อนสองคนจะก้าวลงรถ เซบาสเตียนกวาดสายตามองรอบๆ ที่บรรยากาศมันน่าอยู่จนเขาแปลกใจ บ้านหลังไม่ใหญ่มากแต่กลับรู้สึกได้ถึงความสบายใจ รอบๆถูกตกแต่งไปด้วยกลิ่นอายความหอมจากต้นไม้ธรรมชาติ ที่สำคัญคือทั้งรอบข้างหรือแม้กระทั่งทางเข้าบ้านเต็มไปด้วยต้นดอกกุหลาบสีขาวสะอาดตา เขารับรู้ได้ทันทีว่าเป็นดอกไม้โปรดของหญิงสาวอย่างแน่นอน รอยยิ้มอ่อนๆ ผุดขึ้นมาบนใบหน้าคม ก่อนจะมีเสียงเอ่ยเรียกเชิญชวนจากวิเวียนดังก้อนเข้ามา นำพาเขาหลุดออกจากภวังค์ความคิด

“เข้าบ้านกันก่อนมั้ยคะ”

เซบาสเตียนหันมองเจ้าของเสียงเรียกพร้อมพยักหน้าเบาๆ ให้กับเธอด้วยรอยยิ้มสุภาพ

พอเข้ามาถึงตัวบ้าน ก็พบว่าทุกอย่างถูกจัดไว้อย่างเข้าที่เข้าทางสะอาดเป็นระเบียบสบายตาไปสะหมด แทบอยากจะขนของย้ายเข้ามาอยู่ด้วยเลยทีเดียว เธอรู้อยู่แล้วว่าวิเวียนเป็นคนมีระเบียบ แต่ก็นึกไม่ถึงว่าเธอจะจัดการทุกอย่างให้ดูละเอียดยิบได้ขนาดนี้ ไม่ว่าจะเป็นพื้นที่ไร้ฝุ่นแตะ กับห้องคลัวที่เหมือนไม่เคยถูกใช้งานมาก่อน ห้องนั่งเล่นที่แม้แต่หมอนเก้าอี้ยังเรียงกันเป็นระเบียบ นี่มันแม่ของลูกชัดๆ

“คุณวิอยู่คนเดียวหรอครับ”

เซบาสเตียนตัดสินใจถามออกไป แม้จะรู้มาบ้างถึงเรื่องบางส่วนของเธอจากเมื่อตอนเที่ยง กับสะภาพบ้านที่เงียบกริบและไร้ร่องรอยว่าจะมีคนอื่นอยู่ด้วย

“ใช่ค่ะ หลังจากพ่อกับแม่วิจากไป วิอยู่กับป้าค่ะ แต่ป้าก็ต้องมาจากไปอีกทีตอนวิอายุ 17 หลังจากนั้นวิก็ตัวคนเดียวมาตลอด"

"ผมนี่แย่จังเลยนะครับ… ถามแต่เรื่องที่ต้องให้คุณนึกถึงอดีตที่เลวร้าย "

เซบาสเตียนรีบตำหนิตัวเอง แม้วิเวียนจะไม่ได้เล่าลึกถึงเรื่องเลวร้ายที่เธอต้องเจอมา แต่เขารับรู้ได้ทันทีว่าการที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งต้องเติบโตมาคนเดียวมันยากลำบากมากแค่ไหน ยิ่งได้ฟังเรื่องราวแบบนี้จากคนตัวเล็กยิ่งทำให้เขาอยากดึงเธอเข้ามาอยู่ไว้ในอ้อมกอด

“ไม่หรอกค่ะ มันก็แค่ช่วงหนึ่งของชีวิต สุดท้ายวิก็เติบโตมาอย่างดีได้จนถึงทุกวันนี้”

วิเวียนยังคงตอบด้วยรอยยิ้มเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังบวก เธอไม่เคยโทษฟ้าโทษดินหรือแม้กระทั่งโชคชะตา ยังไงมันแค่เป็นเพียงช่วงชีวิตช่วงหนึ่ง แม้มันจะยาวหน่อยสำหรับเธอ แต่สุดท้ายก็ผ่านมันมาได้ด้วยดี ทำเอาคนฟังนึกย้อนกลับไปมองตัวเอง ที่มีเพียบพร้อมทุกอย่างเกิดมาบนกองเงินกองทอง แต่วันๆหาทำแต่สิ่งไร้ประโชน์ ทว่าแม้จะเป็นอย่างนั้นเขาก็ไม่คิดจะเปลี่ยนตัวเองหรอกนะ เมื่อหาประโยชน์ไม่ได้จากตัวเอง ก็จับผู้หญิงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยประโยชน์มากมายอย่างวิเวียนมาเป็นคู่ชีวิตสะเลย