Chapter 6

Ngayon ay kada labas ko sa kwarto ay halos takot na akong kahit titigan man lang ng mag tauhan niya rito. They all witnessed what happened to that man, kahit ako ay wala na akong balak na kausapin pa ang kahit na sino rito dahil ayoko nang mandamay pa. Ayoko nang maulit pa ang nangyaring 'yon

“ use that dress only when you're in the room, you're not allowed to use it when you're outside. ” napalingon ako sa lalaking nagsalita

Bumaba naman ang aking tingin sa suot kong masyadong sexy, Kulay puting dress ito na hanggang hita lang ang haba, Pinagdamit pa talaga ako sa suot na ito, nahiya pa, edi sana 'wag nalang diba!

“ hindi kona kasalanan pa 'to, una sa lahat ganitong mga damit lang ang nasa closet, Hindi ba't ito naman talaga ang gusto mong isuot ko? ” hindi ko alam kung bakit tila gusto ko itong mainis sa'kin ngayon. Wala na akong pakealam kung saktan niya man ako o ano sa oras na mainis siya, atleast feeling satisfied naman ako sa nagawa ko

“ Daryl. ” tawag nito, Agad namang lumapit sakanya si Daryl

“ Bring shirt and pajamas on her room. ”

“ Copy Señorito. ” umalis na ito at agad na ring sinunod ang utos ni Damian. Napailing na lamang ako, Hindi ko alam kung ano ba talagang gusto ng lalaking 'to

Lumapit naman ito sa'kin, “ i only want you to use it when it's just the two of us. But when you go out, remember to use a shirt and pajamas. ”

“ kailangan ko bang sundin ang bawat utos mo dito? ”

“ it's up to you, pero sana alam mo rin ang mangyayari sa oras na hindi mo sinunod ang mga gusto ko. ”

Binalewala kona ito at naupo na, kumuha ako ng pandesal at uminom ng kape. Siya naman ay naupo na sa tapat ko

“ Damian? ”

“ hm? ”

“ ano ba talaga ang gusto mo? Ilang linggo na akong nandito, Ano? Balak mo ba akong patàyin pero bubusugin mo muna ako sa mga pagkain mo dito? ”

“ kung balak kitang patàyin, Do you want me to do it right now? ”

Bigla akong kinabahan sa sinabi nito, balak nga talaga ako nitong patàyin my

“ sige, Gawin mo. ” hindi ko alam kung saan ko nakuha ang lakas loob na 'yon. Hindi ko alam kung bakit malakas ang kutob ko na hindi niya magagawa sa'kin 'yon

Nahihibang kana Avril! Magagawa niya sa'yo 'yan, kaya niyang patàyin ang kahit na sino

“ mabuti naman at tumatapang kana ngayon. That's my girl. ” aniya sabay higop ng kape

Nagkasalubong lamang ang aking mga kilay, nakikipag laro ba ito

“ hindi ako nakikipag biruan dito Damian. Ano ba talaga ang gusto mo? Gustong gusto ko nang makabalik sa pamilya ko, Pwede ba? Hayaan mona ako. ”

Nilapag naman nito ang mug sa table, “ ako na ang bago mong Pamilya Avril. ”

Binitawan ko ang tinapay na hawak ko, “ sina mama at papa lang ang pamilya ko, wala akong pamilyang demónyo. ” natahimik lamang ito hanggang sa naglabas ito ng baril sabay kasa at tinutok mismo sa'kin na nagpakaba sa'kin

“ kalimutan mona ang mag asawang 'yon. Pag sinabi kong ako na ang pamilya mo, Ako na. 'wag mo nang ipilit na sila lang dahil simula una palang naman ay hindi na. ”

Nangunot ang noo ko sa sinabi nito, “ anong pinagsasabi mo? ”

“ señorito. ” lumapit ang tauhan nito at may binulong, Saglit namang napatingin sa'kin si Damian binaba ang baril na nakatutok sa'kin saka kinuha ang coat nito

Nawala na ang takot na nararamdaman ko at napalitan ng kuryusudad. Sa tingin ko ay marami akong dapat na malaman sakanya

O ang tanong, dapat ko nga ba siyang paniwalaan. Tumayo ito at inayos ang itim na tuxedo na suot nito

Aalis na sana ito pero agad kong hinawakan ang kamay niya na ikinatigil nito. May narinig pa akong mga napatikhim

Tila bigla naman itong nanigas sa kinatatayuan niya

“ Damian.. ”

“ please, nakikiusap ulit ako sa'yo, Hayaan mona akong makabalik sa pamilya ko. Paniguradong nag-aalala na sila sa'kin. ” tahimik lamang itong nakatalikod sa'kin. Ilang segundo pa bago ito humarap sa'kin

“ Avril, Ayoko nang inuulit ulit ang mga sinasabi ko, ” yumuko ito habang ang mga tingin ay hindi inaalis sa aking mga mata. “ you are not coming back. you will not go home because this is your home. ” napailing-iling naman ako. Hindi ito ang tahanan ko, Hinding-hindi ko ito magiging tahanan

“ damian- ”

“ Avril. ” mababakasan mona ang pagbabanta sa boses nito. Dahan-dahan ko namang binaba ang aking mga kamay

“ Let's talk later. ” aniya at tuluyan na akong iniwan. Malungkot na bumaba ang aking mga tingin

Ganito na lang ba talaga lagi

LUMIPAS ANG ILANG LINGGO ganon lang ang nagiging routine ko, Matulog, Kumain, maligo, bumalik sa kwarto at paulit-ulit pa. Ni wala akong ibang makausap dito maliban kay Daryl, hindi nga lang talaga dahil ayaw niya rin naman 'yon

Ang pag-aaral ko. Konti nalang ay makakapag tapos na rin ako, malapit na'ko sa pangarap ko.

“ Daryl. ” tawag ko kay Daryl

“ Hindi ba't magkapatid kayo ni Damian? Bakit parang alalay ka naman yata niya dito. ” sobrang sama na nga talaga niya dahil mismong kapatid niya ay ginagawa niya lamang utusan. Nanatili itong tahimik at hindi man lang sumagot

“ siguro naman ay wala nang Cctv dito sa labas. ” saad ko dahil paniguradong nag aalala lamang ito na baka malaman ni Damian na pinag uusapan namin ang tungkol dito

“ wala, Pero wala namang imposible kay Damian. Malalaman niya ang kahit na ano. ”

Tumingin ako sa malayo, “ Hindi kona talaga alam kung ano pa ang gusto nang Damian na 'yon. Hindi naman pala pera ang nais niya, Nagawa niya na lahat ng gusto niya sa'kin, ano pa bang gusto niya at hanggang ngayon ay ayaw niya parin akong pakawalan. ”

“ Señorita, kung tutuusin ay malaki na ang nagawa ni Señorito para sa'yo. Binabawi ka lamang niya ngayon. Hindi ito kidnap. ”

Humarap naman ako sa kanya, sa tingin ko naman ay marami rin siyang nalalaman.

“ pwede bang ipaliwanag niyo sa'kin lahat ng 'yan? Paulit-ulit kong naririnig kay Damian na ito naman talaga ang tahanan ko, Na siya naman talaga ang pamilya ko. Na sakanya naman ako mula palang noon. ”

“ i am sorry, Si señorito lang ang pwedeng magsabi sa'yo niyan. ”

Napabuntong na lamang ako. Masyado na akong naguguluhan sa mga nangyayari. Paano ko malalaman ang lahat kung wala naman silang sinasabi, puro kuryusidad lang ang naidudulot nito sa'kin. Ilang beses man akong magtanong ay wala rin akong nakukuhang sagot

“ maagang makakauwi si Señorito, masasabayan ka niya sa hapunan. ”

Tumango na lamang ako. Kahit hindi niya naman ako sabayan ay ayos lang. Ayoko rin naman siyang kasabay