"What do you think you're doing? Did you step a poop or something?" mahihimigan ang kagulohan na tanong ko.
Hindi lamang siya sumagit."So, saan ang punta natin ngayon? Ba't hindi nalang tayo sumabay sa tauhan mo na halatang papunta rin naman ng parking lot? At may emergency ba, para ikaw pa talaga ang sumundo sa'kin?" sunod-sunod kong tanong sakaniya."Go home," maikli nitong sagot.Tila nagpanting ang tainga ko sa ikli ng sagot niya kaya halos pumutok ako sa inis."You know what? Ang sarap mong kausap kahit kailan talaga," napipikon kong ani."Not only from talking," out of nowhere, he said with a playful smile plaster on his lips."Huh?" nagugulohan ko pang asik pero ilang minuto ay tuloyan ng nag-sink sa isip ko ang sinabi niya.Naramdaman ko ang pamumula sa dalawang pisnge ko."So Mr. Maetel De Vistal knows how to joke?" pangaasar ko kahit halos lumabas na sa ribcage ang puso ko sa malakas na kaboLampas sa binti ko yong wool coat na suot ko na agad kong pinasasalamatan sa isipan ko ang tauhan na nagbigay sa'kin nito. Dahil pagkalabas ko pa lamang sa eroplano hanggang naglalakad na sa loob ng airport ang tumambad sa'kin ay ang ubod na lamig na ihip ng hangin.Medyo nagsisisi pa ako kung bakit naka-dress ako ngayon. Pero mas sinisisi ko talaga si Maetel dahil siya ang dahilan kung bakit nasa ganitong sitwasyon ako ngayon. May pa impromptu na trip pa sa ibang bansa pa kasing nalalaman.Ramdam ko parin ang kalamigan sa may binti ko. Halos manigas pa ito dahil hindi talaga ako sanay sa malamig.Nasa Narita International Airport kami ngayon at naglalakad palabas ng airport. Hindi naman masyadong crowded sa loob ng airport dahil hindi naman hectic ang araw na ito. Halos dugoin pa ako ng ilong dahil iba't ibang lenggwahe ang naririnig ko. Maliban sa English, ang ibang lenggwahe ay hindi ko na maintindihan at nagpapasakit ng ulo ko dahil
Hindi kami masyadong nagtagal sa Restaurant, pagkatapos namin kumain ni Maetel ay napagpasyahan na rin namin na umuwi na. Parang nasa kabaling kanto lang ang pinuntahan namin.Busog na busog akong lumabas sa Restaurant. Halos puputok na yong tiyan ko sa sobrang busog. Medyo nakaramdam rin ako ng konting pagka-hilo dahil sa ininom kong sake kanina, para sa cleanser na kinain ko. Sikat kasi yong sake dito sa Japan at dahil nandito rin naman ako ay sinulit ko na. Gusto ko rin sanang gumala kaso hindi naman ako ganoong kakapal ang mukha para gawin itong bakasyon ko.We bid our goodbyes and gratitude for the foods and their warm hospitality from the one of the owner of the restaurant. Sumakay na ulit kami sa sasakyan at kanina ko pang napapansin ang katahimikan ni Maetel. Alam kong hindi talaga siya pala-salita pero ubod talaga siyang tahimik. Maiksi rin parati ang sagot niya sa kasama namin. Dobleng lamig ang lumalabas sa bibig niya sa tuw
Bitbit ko sa may braso ko yong wool coat na hinubad ko kanina sa eroplano habang pababa na sa hagdan.Ramdam ko ulit ang katamtamang init galing sa araw. Kaya medyo nagigising ako lalo.Walang lingon akong sumakay agad sa kotse na naka-handa para sa'min ni Maetel. Hindi ko sana siya hihintayin at sasabihan yong driver na umalis na kami sa hiyang nararamdaman kung hindi ko naalala na patient pala ang kasama ko.Ilang ko siyang sinulyapan ng maka-upo na siya sa tabi ko. Isinarado ni Maetel ang pintuan ng sasakyan at naramdaman ko na ang pag-andar ng kotse.Tumikhim ako ng isang beses habang nakatutok sa labas ang paningin ko.Medyo nababagabag parin ako sa naging panaginip ko. I feel an ominous about it.Ang creepy lang dahil natutuwa ang nararamdaman ko ng makitang kong nakalundasay at walang buhay kong katawan sa damo. Nasisiyahan ako na hindi ko mawari. Bahagya kong minasahe ang sentido ko ng makara
Halos hihimatayin 'ata ako sa presyo na bumungad sa'kin.Gawa sa ginto 'ata ang mga ingredients dito kaya sa sobrang mahal nalang ng mga presyo dito. Tapos ang liliit pa ng serving.Napalunok ako sa laway ko habang tinignan ang menu. Hindi halos pamilyar sa'kin ang mga pangalan ng mga pagkain or drinks dito kaya medyo kinakabahan ako.Tanging premium steak at 'yong ratatouille ang pamilyar lang sa'kin.May premium pala 'yong steak?Mas mainam na goro na kung ano 'yong in-order ni Maetel ay iyon na rin ang o-orderin ko. Ibinaba ko na ang hawak na menu at marahan na inabot ang wine at sumimsim ng konti."Are you done, hija?" pagtatanong sa'kin sa Ina ni Maetel."Yes, Mom," tipid akong ngumiti sakaniya at ipinagpatuloy na sa pag-inom ng wine.Pasimple kong tinignan si Maetel ng ibinaba na rin niya ang menu. Magkasalubong ang mga tingin namin kaya halos mabulonan ako sa ininom.Wala itong emosyon na nakatingin sa'kin bago inilipat sa hawak kong wine glass.Bahagya niyang inilapit ang sar
"What?" pagtatanong ko sakaniya.He looks so grumpy while clenching his jaw. So therefore, I conclude that I made a big mistake or mess last night that I've never remember."You're forbidden to drink anymore," may pinalidad sa tinig niya.Mabilis na kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Alam kong nasa contractual relationship lang kami pero hindi naman ako papayag na pati don ay magpapakontrol ako sakaniya."Why? What did I do last night? Can you please enlighten me?” pilit kong pinapatapang ang boses ko kahit kanina ko pang gustong magkanda-utal sa sobrang kaba.Ngunit hindi na ulit siyang nagsalita pa ulit.Tapos na akong kumain kaya nakatunganga akong tinitignan siya sa ginagawa niya. May hawak siyang isang newspaper habang tahimik na sumisimsim sa black coffee niya na hindi na talaga mawala-wala sa umaga niya.Hindi ito ang unang beses na nagkasabay kami sa agahan kaya nalaman ko na rin na hindi siya mahilig sa heavy meals tuwing umaga. Unlike from me na mahilig kumain ng marami.K
“Anyways, where's our lawyer?" pagtatanong ko agad ng maalala na kailangan pala namin ng makakatulong sa'min sa legalization ng property.“Lawyer? Kailangan pa pala non?" clueless niyang sagot.Mabilis na kumunot ang noo ko sa sinagot ng sekretarya ni Rendyl. At unti-unting sumama ang timpla ng mukha ko. Napatampal rin ako sa nuo ko dahil akala ko ako lang ang clueless sa problema na hinaharap namin ngayon.“Malamang! My gosh, Ana! We need a lawyer!" stress kong ani.Please, give me some break. Ayaw ko ng katangahan sa araw na ito. Tama na ang katangahan na pinanggagawa ko sa mga nagdaang araw.“I'm really sorry, Ms. Ren!" taranta niyang kinuha ang cellphone niya sa dala niyang handbag at pagkatapos ay aligagang may tinitipa ito.Nagbago lang ang ikot ng kwento, pati ba naman yung ugali ng character.Napailing na lamang ako at tinitignan si Ana na halatang nagpapanic pa habang may kausap sa cellphone nito.“Ms. Ren, bad news,” kinakabahan nitong sabi, pagkatapos ibinaba ang cellphone.
"I'll stop from beating around the bush. So, about the problem. I have an easy way to handle it," pangunguna niya sa usapan habang abala sa paghihiwa ng steak na kakadating lang.Maingat kong ibinaba ang hawak kong champagne at ibinigay sakaniya ang buong atensyon ko. Mas mabuti na ring hindi na kami magpaligoy-ligoy pa dahil kating-kati na rin ang buong katawan ko na maka-uwi at maagapan ang problema na ito.Nang makita niyang na sakaniya ang atensyon namin ay nagpatuloy na siya sa pagsasalita."I want to buy the property from you," nakangisi nitong sagot na animo'y proud sa sinabi.Halos mabulonan ako sa sariling laway sa narinig.Seryoso ba siya?Anong bibilhin niya sa'kin ang lupa? Hindi pa ngalang nahuhuli yung salarin na dapat pinagtuonan dapat ng usapin namin ngayon tapos magbibitaw siya ng ganitong usapin."Don't worry, we can do it smoothly by the help of my lawyer. And I'm sure na hindi ka malulugi sa deal," pagdudugtong niya bago tinikman yung steak na naka-hiwa into a sma
Bahagyang kumunot ang noo ko sa ingay na nag-uusap ang nagpapagising sa'kin."How is she?" tinig agad ng Papa ni Rendyl ang narinig ko kaya mas lalo pa tuloy akong nagugulohan."She just lost consciousness from the shock and the sudden dropping the tension from all of her body. But for now she's fine, Dad." Boses naman ni Maetel ang sumunod.Naramdaman kong may mainit na palad ang marahan na nakalapat sa may noo ko at sa hindi mapaliwanag na dahilan ay nakaramdam ako ng antok kahit hindi ko pa nga naimumulat ang mga mata ko. Nagbibigay ito ng mainit na sensasyon sa puso ko kaya mas lalo akong kumalma."What's the update from the issue?" biglang sumeryoso ang boses ng Ama ni Rendyl kaya mabilis na napawi yung antok na nararamdaman ko kanina lang.Mabilis kong iminulat ang mga mata ko na agad ko rin pinagsisihan dahil sa silaw ng ilaw.Blurred pa ito at naghintay lang ako ng ilang sandali hanggang tuloyan na itong maka-adjust.