เข้าสู่ระบบแชร์
#49 บททดสอบระหว่างสองทางเลือก
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-06 15:07:39นีร่าว่ายลึกลงไปเรื่อยๆ จนแสงจันทร์ข้างบนเริ่มหายไปหมด รอบตัวมีแต่ความมืดกับเสียงน้ำโอบล้อม ทุกครั้งที่เธอขยับหาง สีเงินก็วูบวาบอยู่แค่พริบตาแล้วดับไป
หัวใจเธอเต้นแรงขึ้น เพราะเธอไม่เคยลงมาถึงที่นี่มาก่อน ข้างหน้า…มองแทบไม่เห็นอะไร แต่พอลมหายใจเธอเริ่มชินกับน้ำเย็นๆ ตาเธอก็ค่อยๆ ชินกับความมืด เธอเห็นพื้นทรายกว้างใหญ่ มีก้อนหินเรียงกันเป็นวงๆ เหมือนมีใครตั้งใจวางไว้ บนนั้นมีสัญลักษณ์เก่าแก่ที่เธออ่านไม่ออก แต่หัวใจเธอกลับรู้สึกคุ้นแปลกๆ เหมือนมันเรียกเธออยู่ นีร่าว่ายเข้าไปใกล้ แล้วเธอก็เห็นใครบางคนนั่งนิ่งๆ อยู่ตรงกลางวงหิน เป็นร่างสูงใหญ่ หลังโค้งงอ หางยาวสีเข้มพันรอบหิน ผมยาวสีขาวลอยตามน้ำเหมือนเงาต้นสาหร่าย หัวใจเธอเต้นแรงจนเจ็บอก เธอรู้ทันทีว่า… ผู้เฒ่าเงือก เธอเคยได้ยินตำนานมาแต่เด็ก ว่าใต้ทะเลลึกจะมีเงือกเฒ่าผู้เฝ้าความลับของท้องทะเลมานับร้อยปี นีร่ากลืนน้ำลาย ฝ่ามือสั่นนิดๆ แต่ก็ว่ายเข้าไปช้าๆ จนอยู่ห่างกันไม่ถึงสิบก้าว ร่างนั้นยังนั่งนิ่ง ไม่ขยับ ไม่พูด เหมือนรูปปั้นเก่าๆ ที่มีชีวิต นีร่าหายใจเข้าลึก สูดเอากลิ่นทะเลที่หนาวกว่าเดิมเข้าปอด ก่อนจะตัดสินใจพูดเสียงแผ่ว “…ท่าน…คือผู้เฒ่าใช่ไหม…” เสียงเธอดังสะท้อนในน้ำ ฟังแล้ววังเวงจนขนลุก ร่างนั้นขยับช้าๆ เงยหน้าขึ้น เผยให้เห็นตาขาวซีดที่เหมือนไม่เคยมองอะไร แต่พอสบตากันจริงๆ นีร่ากลับรู้สึกเหมือนโดนมองทะลุไปถึงข้างในหัวใจ เสียงแหบลึก เหมือนเสียงก้อนหินเสียดสีกันดังขึ้น “นีร่า…เจ้ากลับมาจนได้…” เธอเบิกตากว้าง “ท่าน…รู้จักข้า…” ผู้เฒ่าไม่ได้ตอบทันที แค่ยกมือผอมๆ ขึ้นมาช้าๆ ฝ่ามือเหี่ยวย่นเต็มไปด้วยเกล็ดหนาๆ “ไม่มีอะไร…ในทะเลนี้…ที่ข้าไม่รู้…” เขาพูดช้าๆ ทุกคำเหมือนจะหมดแรง “เจ้าคือเลือดเก่า…เลือดเงือกแท้…ที่หนีขึ้นฝั่ง…เจ้ากลับมาเพราะคิดว่าทะเลจะยกโทษให้ใช่หรือไม่…” นีร่าสูดหายใจลึก ใจเธอปวดจี๊ดขึ้นมา แต่ก็พยักหน้า “ข้า…ข้าแค่…อยากกลับบ้าน…ข้าไม่ได้อยากหนีอีกแล้ว…” เงือกเฒ่ามองเธอนานจนเธอแทบอยากหลบสายตา “ทะเล…ไม่เคยผลักไสผู้ที่ยอมรับตัวตนจริงๆ…แต่ทะเล…ก็ไม่ให้อภัยง่ายๆ…” เขายกมือชี้ไปที่แผลบนแขนเธอ “เลือดเจ้า…ยังค้างพิษจากโลกบนบก…เจ้าต้องชำระมันออก…ก่อนจะขออะไรจากทะเลนี้…” นีร่าก้มมองแผล มันยังมีรอยแดงๆ อยู่ ถึงแม้จะอุ่นขึ้นกว่าเดิม “แล้ว…ข้าต้องทำยังไง…” เสียงเธอสั่นนิดๆ ผู้เฒ่าเงือกหลับตา ถอนหายใจช้าๆ ฟองอากาศลอยขึ้นไปเป็นสาย “เจ้าต้องว่ายไปที่บ่อบาดาลใต้เขี้ยวหิน…ที่นั่น…จะมีสายน้ำเค็มบริสุทธิ์ที่ไหลจากรากทะเล…ถ้าเจ้าจุ่มแขนลงไป จิตเจ้าจะถูกชำระ…” นีร่าเม้มปาก “แล้ว…แล้วหลังจากนั้น…” ผู้เฒ่าเงือกลืมตาขึ้นอีกครั้ง แววตาเขาเศร้าแปลกๆ “…หลังจากนั้น…เจ้าต้องตัดสินใจว่าจะเป็นเงือกเต็มตัว…หรือจะกลับขึ้นบก…เพราะเมื่อเลือดเจ้าได้รับการชำระ…เจ้าจะเลือกได้เพียงทางเดียว…” หัวใจเธอร่วงวูบลงไปในท้อง เลือกได้ทางเดียว… ถ้าเธอเลือกทะเล เธออาจไม่ได้กลับไปหาอีธานอีก แต่ถ้าเธอเลือกขึ้นบก…เลือดเงือกในตัวเธอ…จะค่อยๆ ตายไปตลอดกาล เธอกำหมัดแน่น เธอไม่อยากเสียทั้งสองอย่าง แต่เธอก็รู้…เธอไม่มีทางเลือกง่ายๆ อีกแล้ว ผู้เฒ่าเงือกพูดต่อด้วยเสียงแผ่ว “เจ้ามีเวลาถึงรุ่งอรุณ…หลังจากนั้น…สายน้ำจะปิด…เลือดเจ้า…จะกลายเป็นพิษจนไม่มีวันรักษา…” นีร่ากลืนน้ำลาย รู้สึกเหมือนทั้งอกเธอแน่นไปหมด “…ข้าเข้าใจ…” ผู้เฒ่าพยักหน้าเบาๆ “ไปเถอะ…อย่ามัวแต่ลังเล…หัวใจเจ้าจะพาเจ้าไปถูกที่…ถ้าเจ้ายังซื่อสัตย์ต่อมัน…” เขาหลับตาลงอีกครั้ง กลายเป็นเงานิ่งๆ ในความมืด นีร่าสูดลมหายใจลึกจนเจ็บอก หางเธอสั่นเล็กน้อย แต่เธอหันหลังให้เขา แล้วเธอก็กางแขน ว่ายออกไปในความมืด…ทั้งที่ใจเธอเต็มไปด้วยความกลัว “…อีธาน…รอข้าอีกหน่อย…ไม่ว่าข้าจะเลือกอะไร…ข้าจะกลับไปหาเจ้า…” ใต้ผืนน้ำ – เส้นทางสู่เขี้ยวหิน หลังจากออกมาจากถ้ำของผู้เฒ่าเงือก หัวใจของนีร่าก็ยังเต้นไม่เป็นจังหวะ ราวกับมันเองก็ไม่แน่ใจว่าจะพาเธอไปทางไหน รอบตัวเธอมีแต่ความมืด และเสียงของน้ำที่เคลื่อนไหวเบาๆ ราวกับกระซิบเตือน เธอกำแขนแน่นจนเล็บจิกผิว—ตรงแผลมันยังคันๆ อุ่นๆ อยู่ แต่กลับรู้สึกเหมือนมันจะปวดขึ้นเรื่อยๆ ราวกับรีบเตือนให้เธอไปถึงที่หมายก่อนจะสายเกินไป “บ่อบาดาลใต้เขี้ยวหิน…” เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ “ข้าจะหามันเจอได้ยังไง…” แต่นีร่าไม่ได้หยุด เธอกางแขนออก ว่ายไปตามสัญชาตญาณ เธอเชื่อในคำพูดของผู้เฒ่า—หัวใจจะนำทาง ทางที่เธอว่ายผ่านเต็มไปด้วยซอกหินกับสาหร่ายสีดำที่พันกันเป็นพุ่มใหญ่ แสงจากตัวเธอเริ่มสว่างขึ้นนิดหน่อยในแต่ละจังหวะที่หางกระทบกระแสน้ำ คล้ายแสงจากหิ่งห้อยใต้ทะเล สักพัก เธอเริ่มเห็นปลากลุ่มหนึ่งว่ายสวนทางมา เป็นปลาสีเงินตาโต หัวใหญ่ลำตัวยาว เรียกว่าปลาเข็มทะเลก็ไม่ผิดนัก มันไม่กลัวเธอ ว่ายวนรอบตัวเธออยู่พักหนึ่ง แล้วก็พากันว่ายไปทางเดียวกัน “หรือเจ้าจะพาข้าไป…” เธอพึมพำ แล้วก็ตัดสินใจว่ายตามไป เธอว่ายตามฝูงปลาอยู่นาน จนเริ่มมองเห็นแสงจางๆ สีเขียวอมฟ้าเรืองจากเบื้องล่าง มันเหมือนแสงไฟจากก้นทะเล เป็นจุดเล็กๆ ที่ขยายขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเธอเข้าใกล้ก็ยิ่งรู้สึกถึงแรงบางอย่างดึงดูด แล้วเธอก็เห็นมัน… เขี้ยวหิน มันคือโขดหินแหลมขนาดใหญ่ที่ชี้ขึ้นฟ้าเหมือนฟันมังกร เรียงกันเป็นวงครึ่งซีก ที่กลางวงนั้นมีหลุมลึกสีดำสนิท รอบๆ หินมีคราบเกลือขาวปนฟ้าเกาะอยู่เต็ม บางซอกยังมีหอยเล็กๆ กับพืชน้ำเรืองแสงเกาะแน่น มันดูเก่าแก่จนเหมือนไม่มีใครมาถึงที่นี่ได้ง่ายๆ เธอว่ายเข้าไปใกล้ หยุดอยู่ข้างๆ หินก้อนหนึ่ง หัวใจเธอเต้นแรงจนน้ำรอบตัวสั่น กลิ่นที่ลอยมากับกระแสน้ำ…เค็มจัดจนขม แต่มันเป็นกลิ่นที่คุ้น—กลิ่นของเลือดเงือก นีร่าวางมือข้างหนึ่งลงบนหิน รู้สึกถึงแรงสั่นเบาๆ ที่วิ่งเข้ามาที่ฝ่ามือ เหมือนหินมันมีชีวิต แล้วเสียงจากในหัวเธอก็ดังขึ้น > “จงวางมือเจ้าลงในบ่อ…หากใจเจ้ายังไม่สั่น” เธอหลับตาลง สูดลมหายใจลึก “ข้ากลัว…” เธอพูดกับตัวเองเบาๆ “แต่ข้าก็เหนื่อยเกินกว่าจะหนีแล้ว…” จากนั้นเธอก็ยื่นแขนลงไปช้าๆ จุ่มแผลลงในบ่อที่อยู่ตรงกลาง ทันทีที่ปลายนิ้วแตะผิวน้ำ ความเย็นแล่นวาบขึ้นมาตั้งแต่แขนไปถึงอก ร่างเธอกระตุกเบาๆ เหมือนมีบางอย่างดึงเข้าไปข้างใน เธอพยายามไม่ชักมือกลับ แม้ความเย็นจะกลายเป็นแสบและเจ็บแปลบ เธอกัดฟันแน่น ฝืนไว้ไม่ให้ร้องออกมา “อดทนไว้…นีร่า…เจ้าเคยเจ็บกว่านี้มาแล้ว…” แล้วจู่ๆ ภาพบางอย่างก็แล่นเข้ามาในหัว ภาพแม่ของเธอยืนอยู่ริมโขดหินใหญ่ ท่ามกลางสายฝน แม่ห้ามเธอไม่ให้ขึ้นบก เธอตะโกนตอบกลับว่า “ทำไมล่ะ! ข้าไม่อยากอยู่ใต้ทะเลตลอดชีวิต ข้าอยากรู้ว่าข้างบนมีอะไร!” แม่เธอร้องไห้—แต่นีร่าไม่สน เธอหันหลังว่ายจากมา ภาพตัดเปลี่ยนไปเป็นตอนที่เธออยู่บนฝั่ง นอนหลบฝนอยู่ในถ้ำเล็กๆ ตัวสั่นเพราะหนาว มือถือตะไคร้น้ำกินประทังชีวิต ตัดไปอีกภาพ—มือของเธอถูกจับแน่นโดยอีธาน ตอนที่เขาช่วยเธอขึ้นจากหาด ทั้งตัวเธอมีเลือด แผล และน้ำตา แต่เขากลับไม่หนี ภาพสุดท้าย…อีธานกำลังยิ้มให้เธอ ทั้งที่ตัวเองก็บาดเจ็บ นีร่าหายใจสะอึก รู้ตัวว่าตอนนี้น้ำตาเธอไหลอยู่ในน้ำ เสียงในหัวดังขึ้นอีกครั้ง > “เลือดเจ้า…คือเลือดที่หลงทาง…ทะเลจะยอมรับเจ้า…ถ้าเจ้ายอมรับหัวใจตัวเอง…”
บทล่าสุด
SiRen เงือกสาว ผจญภัย ความทรงจำหลังบาดเเผล
รุ่งเช้า – ริมหาดเงียบสงบแสงแดดอ่อนสาดลงบนร่างที่นอนนิ่งอยู่ริมฝั่ง เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาสีฟ้าอ่อนจ้องฟ้าอย่างเลื่อนลอยเส้นผมยาวสีทองพลิ้วไหวไปตามลมทะเล หยักเป็นลอนจากน้ำเค็ม เธอค่อยๆ ยันตัวลุกนั่ง ดวงหน้าสวยละมุนแต่เต็มไปด้วยความว่างเปล่า“…ที่นี่…คือที่ไหนกันแน่”เธอก้มมองตัวเอง ขาทั้งสองข้างเปลือยเปล่าเปียกน้ำเล็กน้อย รอยเกล็ดหางเงือกจางหายไปหมดแล้วไม่มีเสียงตอบ มีเพียงเสียงคลื่นเบาๆ กับเสียงลมสายตาเธอเหลือบไปเห็น จี้หอยมุกสีขาวซีด วางอยู่บนผืนทรายข้างตัว ราวกับมันถูกวางไว้ให้เธอเธอหยิบมันขึ้นมา พลิกดูอย่างลังเล มันดูเก่าแต่แปลกตา เหมือนเป็นของสำคัญอะไรสักอย่างแต่มันกลับไม่จุดประกายความทรงจำใดๆ เลยในหัวเธอ“…ของใคร…” เธอพึมพำเบาๆเธอลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ เสื้อผ้าของเธอเป็นผ้าบางคลุมกายเรียบง่ายเหมือนคนหลงทาง ร่างกายเบากว่าที่คิด แต่ในหัวกลับหนักหน่วงเธอไม่รู้ว่าเคยเป็นใคร มาจากไหน หรือใครกำลังรอเธออยู่รู้แค่…ตอนนี้เธอคือใครก็ไม่รู้ และไม่เหลืออะไรให้เป็นความทรงจำเสียงคลื่นซัดซ้ำกับฝั่งเธอกำจี้หอยมุกไว้แน่น หัวใจบีบรัดโดยไม่มีเหตุผล รู้แค่ว่า...มันสำคัญอย่างไม่มีคำอธิบาย
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #50 ลืมเลือน
จากนั้นมือของเธอที่จุ่มลงในบ่อก็เริ่มร้อนขึ้นจากข้างในแผลเริ่มเปลี่ยนสี จากแดงกลายเป็นฟ้าอ่อน แล้วก็จางหายไปเหมือนละลายเข้ากับน้ำแต่สิ่งที่เปลี่ยนไปไม่ใช่แค่แผล…ร่างของเธอเริ่มส่องแสงอีกครั้ง หางของเธอยาวขึ้นเล็กน้อย ครีบข้างหลังขยายออกเหมือนกำลังคืนสภาพเงือกเต็มตัวเธอหลับตาแน่น รู้สึกถึงบางอย่างในอกที่กำลังเปลี่ยนไปมันไม่ใช่แค่ร่างกาย…มันคือหัวใจเสียงนั้นกลับมาดังอีก> “ตอนนี้…เลือดเจ้าได้รับการชำระแล้ว…เลือดของเงือกจะเข้มข้นขึ้น…เจ้าต้องเลือก…”> “จะอยู่ใต้ทะเลตลอดไป…หรือจะกลับขึ้นไปยังโลกบนบก…ในฐานะมนุษย์…”หัวใจของนีร่ากลับมาเต้นแรงอีกครั้ง—เหมือนกำลังจะระเบิดสองทาง…ไม่มีทางเลือกไหนที่ไม่เสียใจอยู่ใต้ทะเล…ก็ต้องลาจากเขากลับขึ้นบก…ก็ต้องทิ้งตัวตนที่แท้จริงเธอสะอื้นออกมา น้ำตาไหลทั้งที่ไม่มีใครได้ยินเธอนั่งอยู่ตรงนั้นนานมาก นิ่งจนปลาตัวเล็กๆ กล้าว่ายมาเกาะไหล่จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้น สูดลมหายใจลึก“ข้า…ข้าอยากจะกลับไปหาเขา…แต่…”เธอมองรอบตัว มองทะเลที่โอบล้อมเธอไว้เสมอ“ข้าก็อยากปกป้องที่นี่เหมือนกัน…”มือของเธอสั่น แต่หัวใจกลับนิ่งขึ้น“ข้าขอ…แค่โอกาสได้เลือกอีกครั้ง…”
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #49 บททดสอบระหว่างสองทางเลือก
นีร่าว่ายลึกลงไปเรื่อยๆ จนแสงจันทร์ข้างบนเริ่มหายไปหมด รอบตัวมีแต่ความมืดกับเสียงน้ำโอบล้อม ทุกครั้งที่เธอขยับหาง สีเงินก็วูบวาบอยู่แค่พริบตาแล้วดับไปหัวใจเธอเต้นแรงขึ้น เพราะเธอไม่เคยลงมาถึงที่นี่มาก่อนข้างหน้า…มองแทบไม่เห็นอะไร แต่พอลมหายใจเธอเริ่มชินกับน้ำเย็นๆ ตาเธอก็ค่อยๆ ชินกับความมืดเธอเห็นพื้นทรายกว้างใหญ่ มีก้อนหินเรียงกันเป็นวงๆ เหมือนมีใครตั้งใจวางไว้ บนนั้นมีสัญลักษณ์เก่าแก่ที่เธออ่านไม่ออก แต่หัวใจเธอกลับรู้สึกคุ้นแปลกๆ เหมือนมันเรียกเธออยู่นีร่าว่ายเข้าไปใกล้ แล้วเธอก็เห็นใครบางคนนั่งนิ่งๆ อยู่ตรงกลางวงหินเป็นร่างสูงใหญ่ หลังโค้งงอ หางยาวสีเข้มพันรอบหิน ผมยาวสีขาวลอยตามน้ำเหมือนเงาต้นสาหร่ายหัวใจเธอเต้นแรงจนเจ็บอก เธอรู้ทันทีว่า…ผู้เฒ่าเงือกเธอเคยได้ยินตำนานมาแต่เด็ก ว่าใต้ทะเลลึกจะมีเงือกเฒ่าผู้เฝ้าความลับของท้องทะเลมานับร้อยปีนีร่ากลืนน้ำลาย ฝ่ามือสั่นนิดๆ แต่ก็ว่ายเข้าไปช้าๆ จนอยู่ห่างกันไม่ถึงสิบก้าวร่างนั้นยังนั่งนิ่ง ไม่ขยับ ไม่พูด เหมือนรูปปั้นเก่าๆ ที่มีชีวิตนีร่าหายใจเข้าลึก สูดเอากลิ่นทะเลที่หนาวกว่าเดิมเข้าปอด ก่อนจะตัดสินใจพูดเสียงแผ่ว“…ท่าน…คือผู
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #48 ความทรงจำที่กลับคืนมา
ใต้น้ำ – หลังจากนีร่าดำลงทะเลทันทีที่ร่างของนีร่าจมลงใต้ผิวน้ำ ทุกอย่างรอบตัวเธอก็เปลี่ยนไปความหนาวจากลมด้านบนค่อยๆ หายไป แทนที่ด้วยความสงบของทะเลลึกผิวของเธอเริ่มเปล่งแสงฟ้าอ่อน ครีบที่หลังขากางออกอย่างช้าๆ หางสีเงินสะท้อนกับแสงจันทร์ที่ส่องทะลุผืนน้ำลงมาเธอหลับตา สูดหายใจลึก—หรือจะเรียกว่ารับพลังจากทะเลก็ไม่ผิด"ในที่สุด...ข้าก็ได้กลับมา" เธอคิดในใจสายตาเธอกวาดมองรอบตัว แล้วก็ต้องยิ้มออกมาอย่างดีใจฝูงเต่าทะเลตัวโตสองสามตัวว่ายผ่านหน้าไปช้าๆ หนึ่งในนั้นหันมามองเธอเหมือนจำได้ปลาสีสันสดใสแหวกว่ายระหว่างแนวปะการัง ทั้งปลาการ์ตูน ปลานกแก้ว และฝูงปลาเล็กๆ ที่รวมตัวกันเป็นกลุ่มวูบวาบสาหร่ายทะเลพลิ้วไหวตามกระแสน้ำ เหมือนกำลังเต้นรำต้อนรับเธอกลับบ้านมีปลากระเบนตัวใหญ่ลอยอยู่ใกล้พื้นทราย เคลื่อนไหวเงียบๆ อย่างสง่างามแสงจันทร์ลอดผ่านผืนน้ำ เป็นลำแสงสีเงินสวยงามที่ส่องรอบตัวเธอนีร่ายิ้ม น้ำตาซึมขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว—แต่เป็นน้ำตาแห่งความสุขเพราะทะเล…คือที่เดียวที่ไม่เคยผลักไสเธอทุกครั้งที่โลกด้านบนโหดร้าย ทะเลจะโอบรับเธอไว้เสมอร่างเธอว่ายลึกลงไปช้าๆ ผ่านแนวหินใต้น้ำที่คุ้นเคย ราวกับเป
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #47 บาดเเผลที่ไม่มีทางรักษา
ยามค่ำคืน – ริมชายฝั่งที่เงียบสงัด คลื่นทะเลซัดกระทบโขดหินเป็นจังหวะ สายลมเย็นปะทะผิวจนหนาวสะท้าน ดวงจันทร์เต็มดวงส่องแสงจ้าเหนือผืนน้ำสีหมึก นีร่ายืนอยู่บนผืนทราย แผลที่แขนยังพันผ้าแน่น แต่เลือดยังซึมออกไม่หยุด ข้างเธอ อีธานยืนเงียบ เขาไม่พูดอะไร เพียงแต่จ้องมองหน้าเธอราวกับอยากจำทุกรายละเอียดไว้ให้ขึ้นใจ นีร่าหันมามองเขา ดวงตาสองคู่สบกันในความเงียบ “ข้าจะรีบกลับมา” เธอเอ่ยเบาๆ น้ำเสียงสั่น อีธานพยักหน้า แต่สายตาเขาเต็มไปด้วยห่วง “นานแค่ไหน?” “ข้าไม่รู้…” นีร่ากลืนน้ำลาย “แค่ไม่กี่วัน ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด” อีธานถอนหายใจ มือใหญ่ลูบผมเธออย่างแผ่วเบา “เจ้าพูดเหมือนมันจะง่าย” “มันไม่ง่าย” เธอยิ้มจางๆ “แต่ข้าต้องลอง” เขาเงียบไปนาน ก่อนจะหยิบมีดสั้นเล่มหนึ่งจากเอว ด้ามเป็นเหล็กเรียบเรียง เส้นคมคมกริบ “เอาไว้ป้องกันตัว” นีร่ารับมาไว้ในมือ สายตาเธอเริ่มพร่า เธอขยับเข้าไปใกล้ โอบแขนรอบตัวเขาแน่น “ข้ากลัว…” เธอกระซิบ “กลัวว่าจะไม่ได้เห็นหน้าเจ้าอีก” “ข้าก็กลัวเหมือนกัน” เขากอดเธอแน่นยิ่งกว่าเดิม “แต่ข้ารู้ว่าเจ้าเข้มแข็งกว่าใคร ข้าจ
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #46 กลับไปสู่ทะเล
นีร่ายังคงสั่นเทา น้ำตาไหลไม่หยุดอีธานคุกเข่าลงข้างเธอ มือใหญ่ประคองใบหน้าเธอแผ่วเบา“นีร่า…มองข้า…เจ้าอยู่ที่นี่ ปลอดภัยแล้ว”เธอกะพริบตา ถอยหายใจแรงเหมือนจะขาดใจเสียงในคอแหบจนแทบไม่เป็นเสียง“มัน…มันไม่ใช่แค่ฝัน…ข้าเห็นแม่จริงๆ”อีธานกอดเธอไว้แน่นกลิ่นเลือดและเหงื่อยังติดตัวเธอ“แม่ของข้า…ตาเปลี่ยนเป็นสีดำ…”เธอกัดริมฝีปาก มือสั่นจนแทบกำอะไรไม่อยู่“เธอกลายเป็น…สัตว์ประหลาด…พูดว่าข้า…ต้องกลับไป…เป็นเหมือนพวกมัน…”เสียงสะอื้นดังลอดออกมาอีธานค่อยๆ ลูบหลังเธอ“ไม่…เจ้าจะไม่เป็นเหมือนพวกมัน”น้ำเสียงเขาหนักแน่น“ข้าสัญญา”นีร่าเงยหน้าขึ้น ดวงตาแดงก่ำ“ถ้าแม่ยังมีชีวิต…ข้าต้องหาคำตอบ…ข้าต้องรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น…”“งั้นเราจะไปด้วยกัน”อีธานพูดช้าๆ จ้องตาเธอแน่วแน่“ไม่ว่าต้องไปที่ไหน…เจ้าไม่ได้อยู่คนเดียว”เสียงคลื่นนอกหน้าต่างยังซัดเข้าฝั่งไฟตะเกียงสั่นไหวเงียบๆในอกนีร่า ความกลัวค่อยๆ แปรเป็นแรงฮึดสู้เธอพยักหน้าช้าๆ“เราจะหาความจริง…ไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไร…”อีธานกระชับมือเธอแน่นขึ้นและในค่ำคืนที่หนาวเหน็บหัวใจสองดวงก็ผูกพันกันมั่นคงกว่าเดิมสองวันถัดมาแผลบนแขนของนีร่าไม่ดีขึ้น
บางทีคุณอาจจะชอบ
ขย่มรักคุณหมอ (คุณหมอขาขายสเปิร์มให้ฉันที) NC-20
C31.0K viewsเรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C39.2K viewsยั่ว
มังกรเล่นน้ำ73.2K viewsภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์244.3K viewsพันธะรักพันธนาการร้าย
Tiwa125 viewsเมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์69.3K viewsเป็นนางร้ายใครว่าสบาย
อาภาลดา336 viewsเธอในความ(ลับ)รัก
มู๋สะเต๊ะ148 views
