Chapter 3

“Hindi ko akalain na marami ka pa lang kasama, Mr. Montemayor.” Ngumiti si Terrence sa sinabi ng matandang negosyante na kaharap namin ngayon.

“I always bring my assistants sa tuwing may client meeting. Mas gusto ko na alam nila ang mga bagay bagay para hindi sila natutulog sa pansitan kapag kinakausap ko sila.”

“Marami kang assistant,” puna ng matanda na kung makatingin sa akin ay akala mo may nais ipahiwatig na hindi ko nagustuhan.

“Warren has been with me ng simulan ko ang Nylerret, while Evelyn started today so don't scare her, ayaw ko ng papalit-palit ng staff o magkaroon ng kahit na anong hindi magandang relasyon sa aming kliyente.” Seryoso ang mukha ng hambog at kahit na di hamak na napakabata niya kumpara sa kaharap ay napansin ko ang pangingilag ng matanda matapos siyang magsalita. 

Pero teka, anong hindi magandang relasyon ang sinasabi niya? Iniisip ba niya na pwede akong lumandi sa matandang ito?

O baka naman napansin din niya ang tingin na pinupukol sa akin ng kliyente kaya niya nasabi iyon para warning-an ito?

Naputol na ang pag-iisip ko dahil nagpatuloy na sa pagsasalita ang hambog.

“Kakarating ko lang mula sa ibang bansa at ikaw ang kauna-unahang kliyente na hinarap ko. Let's not waste time and discuss what needs to be discussed, Mr. Sanchez.”

Nagsimula ng magkausap ang mga ito tungkol sa gustong mangyari ni Mr. Sanchez sa accounting database ng kanyang kumpanya.

Sa totoo lang, nagulat ako sa paraan ng pakikipag-usap ni Terrence dahil ang software engineer niya dapat ang gumagawa ng ginagawa niya.

Magaling siyang magpaliwanag at detalyado na kahit ang isang kagaya ko na walang idea sa technology na yon ay nagkaroon ng munting kaalaman.

Ngayon ko na naisip kung bakit naging bigla na lang ang paglitaw ng Nylerret IT Corp.

“Warren will send you the contract when it's ready,” sabi ni Terrence na mukhang kinataka ni Mr. Sanchez.

“Him? Not her?” tanong ng matanda. Tumaas ang kilay ko sa sinabi niya kasunod ang pagkuyom ng aking kamao na nasa ilalim ng mesa. Grabe ba ang pagtitimpi ko sa matandang ‘to at konting-konti na lang ay bibingo na siya.

“I don't send female staff to male clients. Ayaw kong bigyan ng kahit na anong bahid ng malisya ang kontrata ko. I hope you understand this, Mr. Sanchez.”

“Of course,” nakangiting sagot ng matanda. Wala na siyang nagawa dahil sa itsura pa lang ni Terrence ay talagang maiilang na ang kahit na sino.

Nagpatuloy ang aming pagkain. Hanggang matapos ay ni hindi na ako tinignan man lang ni Mr. Sanchez. Mukhang nakuha na niya agad ang ibig sabihin ng hambog kong amo.

Ayaw ko man ay hindi ko napigilan na hangaan din si Terrence kahit papaano. Mukhang aware siya sa mga negosyanteng kagaya ni Mr. Sanchez at pinangangalagaan niya ang kanyang mga empleyado. Ganon pa man, he’s still the hambog Terrence Montemayor I know.

Natapos ang meeting pati na ang lunch at umalis na rin ang matanda. Kating-kati na akong kunin ang cellphone na kanina ko pa nararamdaman ang pag-vibrate ngunit pinigilan ko ang sarili ko dahil alam ko naman na si Casey lang din ang tumatawag.

Unang tumayo si Terrence kaya sumunod na rin ako. Sa totoo lang, hindi ko malaman kung bakit ako sinama dito sa meeting na ‘to eh wala naman akong kinalaman talaga. Although may natutunan nga ako kahit papaano, pero parang irrelevant ang presensya ko.

Sa loob ng sasakyan ay katabi ko na naman si Terrence kagaya ng papunta kami sa resto. Si Warren ang nasa passenger seat katabi ang driver na tinawag nilang Mang Oscar kanina.

Hindi na ako nagsalita habang nagbibiyahe at sumandal na lang tsaka pumikit para ma-relax ang kalamnan ko gawa ng naninigas ang buo kong katawan lalo at pakiramdam ko ay tinitignan ako ng hambog.

“Nandito na po tayo, Sir Terrence.” Agad akong nagdilat ng mata ng marinig ko ang tinig ni Mang Oscar. Napatingin ako sa labas at napansin kong nasa harap kami ng isang building pero hindi ng kumpanya.

“Where are we?” curious kong tanong pero mabilis na bumaba si Terrence tapos ay si Warren. “Mang Oscar, nasaan po tayo?” baling ko na lang sa driver. 

“Sa condo po ni Sir. Sige na po Ma'am at hinihintay po nila kayo.”

Paglingon ko sa labas ay nakatingin sa akin si Warren. Mabilis na akong bumaba ng sasakyan at lumapit sa EA.

“Ako na lang ba ang babalik sa office?” tanong ko ng makalapit na ako. 

“Hindi, sasama tayo kay Sir Terrence sa taas.” Hindi ko na nagawa pang magtanong dahil bumukas na ang elevator.

“Lika na,” sabi ni Warren sabay sunod sa aming boss kaya wala na akong nagawa kung hindi ang sumakay na rin.

Naunang lumabas ng elevator si Warren ng bumukas iyon, sumunod ako at huli ang hambog. Wala pa rin akong imik dahil naisip ko na baka nagtrip lang ang amo namin.

Pagpasok sa unit ay dumiretso sa kung saan mang silid si Terrence na ikinataka ko. Wala man lang kahit na anong sinabi kaya mabilis kong naiikot ang aking mga mata.

“Evelyn halika at ituturo ko sayo ang iyong silid.”

Wait- What?

Ano daw?

Silid ko?

Anong ibig niyang sabihin don?

“Excuse me, come again?” taas ang kilay na sabi ko. “Para kasing mali ang narinig ko.”

“You will be staying here with Sir Terrence.” Lalong tumaas ang kilay ko dahil sa sinabi niya.

“Parang hindi ako na-inform na magsasama na pala kami ng amo natin?” mataray kong tugon. 

Ngumiti ang lalaki na tila hindi apektado ng sinabi ko.

“Siguro naman, alam mo na babae ako at lalaki si Sir. Its inappropriate na tumira kami sa iisang bahay lalo na sa uri ng relasyon namin.”

“I remember telling you about this matter during the interview, Evelyn. Hindi ako pwedeng magkamali at sinabi mo sa akin na okay lang dahil medyo malayo din naman ang tirahan mo sa office.”

“Ang sabi mo ay kailangan kong maging malapit sa CEO palagi. Kailangan ay mabilis akong makapunta kapag kailangan niya ako.” Namimilog ang mga mata kong sabihin ko yon pero sinikap ko na maging normal lang ang tono ng aking boses kahit na kating-kati na akong bulyawan siya.

“Yes, kaya nga dito ka titira eh. Remember, you need to take care of his food, clothing, everything.”

“Imbalido ba ang amo natin?” Hindi na ako nagtimpi pa dahil hanggang 7th heaven na ang galit ko.

“Whats going on?” Sabay kaming tumingin ni Warren sa pinanggalingan ng tinig at heto na nga ang hambog.

“Bakit kailangan kong tumira dito?” galit kong tanong pero hindi naman ako sinagot bagkus ay binaling ang tingin niya kay Warren na tila nanghihingi ng paliwanag.

“I'm really sorry about this, Sir. Ang akala ko ay malinaw niyang naintindihan ang sinabi ko since sa lahat ng applicant ay siya ang may pinakamataas na IQ.” Yumuko pa ang EA na akala mo ay napakalaking pagkakamali ang nagawa. 

At pinakamataas ang IQ? Anong akala nila, madadaan ako sa pambobola?

“Then find me a new PA. Sikapin mo na lalaki na makuha mo dahil ayaw ko ng maarte.”

“Sandali nga!” angil ko sa sinabi niya dahil tatalikuran na naman niya kami. Muli naman niya akong tinignan kaya nagpatuloy na ako.

“Sinasabi mo na nag-aarrte lang ako? Saan ka nakakita ng lalaki at babae na magkasama sa iisang bubong pero hindi magkaano-ano?”

“Hindi ko alam na lalaki na pala ang tingin mo sa akin.” Ngumisi siya pagkasabi non. 

“Hindi ganon ang ibig kong sabihin!” mabilis kong bawi. Damn, nakaka-frustrate talaga.

“Kung ganon ano ang problema? Kung ayaw mo eh di ‘wag. Hindi ako namimilit. Talk to Warren para makuha mo ang sahod mo for today.” At tinalikuran na nga ako ng hambog.

“Bwisiiitt!!” nagtitimpi kong tili sabay pikit habang nakakuyim ang mga kamay. Tapos ay huminga ako ng malalim, mga one million times bago naniningkit ang mga mata kong humarap kay Warren na nagkakamot na ngayon ng ulo.

Damn, ang hirap maging mahirap. Hindi pwedeng maging choosy.