Kabanata 10

Hinanap ng kanyang kamay ang aking palapulsuhan. Maluwag na yumakap ang kamay niya roon saka bumaba para sakupin ang aking kamay.

Weino's large hand filled the spaces in between my fingers. 

Marahan niya akong hinila papunta sa yate. A man in black suit met us halfway. May binigay siyang dalawang shades kay Weino. 

"We insist to ready fresh and clean clothes, Sir. Some men were sent to Isla Ardor to ready everything you might need."

Tumango si Weino. We stopped for a moment. Isinuot niya sa akin ang isang wayfarer saka ako pinatakan ng halik sa noo.

"I'm supposed to be jealous now but I'm still babying you, huh."

He licked his lip out of frustration. Muli niyang kinulong ang kamay ko sa kamay niya at nagpatuloy sa paglalakad.

The man was about to help me climb on the yacht when Weino didn't let him. Inalalayan niya akong makasampa sa yate. Bahagyang umuga nang sumampa narin si Weino. 

"Bakit biglaan? Baka hanapin ako ni Papa..." kaagad kong tanong nang mahanap ang sarili sa dulo ng yate.

"This is unplanned so I did not bother to tell you," tugon niya gamit ang mga salitang sinabi ko kanina. 

Umismid ako. This man is really something. Pero ganunpaman ay hindi ko mahanap ang inis para sa kanya. 

Mabilis ang naging biyahe namin sa laot patungong Isla Ardor. It is an island near Priacosta. Maliit lang ito pero magandang tambayan pag masyado kanang nalulunod sa stress ng syudad.

Kaagad na dumalo ang ilang kalalakihan sa amin. They stood firmly on each side. Ang dalawang hilera nila ang nagmukhang guide ng pathway. 

"How's the rest house?" tanong ni Weino sa isa sa kanila.

"It is now clean, Sir. Naihanda narin po ang hapag malapit sa dalampasigan."

Tinanguan siya ni Weino. Tulad ng nangyari kanina ay pinagsaklop niya ang mga kamay namin. We started walking towards the small villa nearby. 

Sa paligid ng bahay na gawa sa semento at mga bato ay ang hilera ng mga niyog. Sumayaw ang mga dahon nito sa marahang paghampas ng hangin. 

There is a huge gate in front of us. May nakalimbag na Zaldego La Entrada na nasa kulay ginto. Itim ang kabuuan ng gate. Kusa itong bumukas at hinayaan kaming pasukin ang premises.

Men in black are still following us. Nailang ako sa presensya nila. Mukhang napansin ata iyon ni Weino kaya inutusan niya ang mga ito na bantayan ang paligid ng Isla.

The men obeyed him respectfully. Kumalat sila sa kahit saang sulok ng Isla medjo malayo sa amin. Now that there are only the two of us, I am at peace.

Akala ko ay didiretso kami sa villa pero nilagpasan lang namin ito at nagtungo sa likod na bahagi. 

My eyes widened at the view of the horses. Nasa rancho sila. May isang lalaki na medjo may katandaan na ang naroon para pakainin ang mga kabayo.

"Mang Adre," tawag ni Weino na nagpalingon sa lalaki.

He smiled. Ibinaba niya ang mga dalang dayami at nagpagpag ng kamay. Tinungo niya kami at tinanggal ang suot na sumbrero saka dinala iyon sa kanyang dibdib.

"Andito ka pala, ijo. Sana ay nagsabi ka nang maipaghanda ka ni Sonya ng makakain," sabi niya saka ako nilingon.

"Magandang araw, ija."

Ngumiti ako at bahagyang yumuko.

"Magandang umaga po."

Bumalik ang tingin niya sa lalaking kasama ko.

"Nobya mo na ba ito? Aba'y huli na nung nagdala ka ng babae rito, ah."

Mabilis na lumipad ang tingin ko kay Weino. He glanced at me before he faced the man.

"Hindi pa po, Mang Adre," tugon niya na tila ba pinipigilan ang sarili na may masabi pa.

Naging malungkot ang matanda.

"Sayang naman. Mukhang mabait naman itong kasama mo at maganda rin. Ngunit halatang may kakaiba sa kanya kumpara sa mga naunang babae mo."

Now I am starting to hate this talk. Lagi niyang nababanggit ang mga 'naunang babae' ni Weino. Naiinis na ako.

Pasimple kong hinigit ang kamay mula sa pagkakahawak ni Weino. Ang alam ko ay naiinis ako kaya wala siyang karapatan na hawakan ako sa ngayon. 

"I want to do it easy for her, Mang Adre. Ayaw ko siyang biglain kaya dinadaan ko sa tamang paraan," si Weino sabay higpit ng hawak niya sa akin.

Tumawa ang matanda. "Tama iyan, ijo. Iwasan mong gamitan ng dahas at baka tumakbo iyan palayo."

Tipid na ngumiti si Weino bago ako sinulyapan. My lips protruded. 

"Gagamitin niyo ba itong kabayo?" tanong ni Mang Adre.

"Kung pepwede po. Balak kong ipasyal si Chio rito sa Isla sakay ng kabayo."

Tumango si Mang Adre at binalingan ang rancho. Sa tingin ko ay naghahanap ng kabayong pwede naming gamitin. 

Ilang sandali ang lumipas ay inilabas niya ang isang puting kabayo. 

"Itong si Kuro, Weino. Pwede ito."

He handed Weino the rope connected to the horse. Binitawan niya ang kamay ko para haplusin ang kabayo. 

"Teka, maghahanap pa ako ng isa..."

Amba ng aalis ang lalaki para muling maghanap ng kabayo nang pigilan siya ni Weino. 

We stared at him, confused.

"Kuro is enough."

"Sigurado ka?" biglang naitanong ko.

Nilingon ako ni Weino.

"You don't know how to ride a horse, do you?" makahulugang tanong niya.

Natahimik ako at marahang umiling. Paano niya nalaman iyon?

Nagpaalam si Mang Adre na aabisuhan ang asawa na si Sonya na andito kami para daw makapaghanda ng makakain. Naiwan kami ni Weino rito sa likod na tahimik lang at walang pansinan.

"C'mon, Chio. I'll help you sit on his back," untag ni Weino.

Hindi ako kaagad na gumalaw. Pinasadahan ko ng tingin ang kabayo. Malaki naman ito ngunit mukhang suplado gaya ng amo niya. 

Kuro's tail moved violently. Natakot tuloy ako na sumakay.

Napapitlag ako nang bigla akong hapitin ni Weino sa beywang. His face lowered to level my face. 

"I'm still mad, Chio...Let's talk about how will you make peace with me..." he whispered and gently bit the tip of my ear.

Napasinghap ako at kaagad na pinamulahan. Hindi pa nakontento at muli siyang bumulong.

"Do you know what I do with the girls I bring here, hmm?" 

Sa isang iglap ay nabuhay ang inis na naramdaman ko kanina. With my might, I pushed him away from me.

Gumawa iyon ng kaonting distansya sa pagitan namin. Weino licked his lower lip, tilting his head arrogantly. Pinameywangan niya ako, naghihintay ng mga salita.

"I don't care about your girls, Weino! I don't care if you bring them here! If you kiss them, you touch them...and so?!"

Nagulat ako sa naging reaksyon ng sarili. Weino's eyes widened with amusement filled his honest eyes. 

"Gusto ko na umuwi ng Priacosta. Bring me back to my home!" dagdag ko sa naiinis na tono.

His lips twisted sexily. Nilakad niya ang distansya sa pagitan namin. I glared at him. Pero hindi man lang siya natinag.

Then the next thing I knew was his arms slowly embracing my small body. Kinulong niya ako sa kanyang mga bisig saka pinatakan ng halik sa noo.

"What did I say to make you think such things?" mahinang tanong niya.

Bahagya siyang lumayo saka ako magaang pinitik sa noo. 

"I don't kiss and touch girls, darling..."

Pinaglandas niya ang daliri sa aking leeg pababa sa aking balikat. I gulped when his touch feels like a soft kiss of feather on my skin. Lumipat ang kamay niya sa aking likod. He drew small circles on my back.

"I don't do that unless they are you, hmm...Met a lot of people but nobody feels like you..."

Hinanap ko ang lakas na itulak siya. Dinala ko ang mga kamay sa kanyang magkabilang braso. Hinanda ko na ang sarili para sa gagawing pagtulak. 

But instead of pushing him away, my hands caressed his biceps. Kahit siya ay kakikitaan ng gulat sa kanyang mukha.

"I hate this!" I hissed and avoided his eyes.

Humigpit ang yakap niya sa akin.

"You hate what?" he asked, teasing.

His chuckle filled my ears. It was the first time yet it felt so old. His chuckle brings a nostalgic feeling in me.

"Hate my girls as much as I hate your boys..."

"I have no boys, Weino!"

He bit his lip, trying to contain a smile.

"So no boys? Hmm, I see. Men, then, Chio...You have men around you always keep..."

Nag-init ang ulo ko dahil sa narinig. I have no men! Kahit pa itanong niya sa mga kaibigan ko ay wala siyang makikilalang lalaki ko! But what's the point of defending myself anyway?

There is no point of proving him that...unless...

Kumurba ang nang-aasar na ngiti sa aking labi. Ang mga mata ay naging mapanghamon.

"I only have one man, Miscreant..." I intentionally traced his jaw line using my index finger.

"I have one and only...man."

Naramdaman kong nanigas siya sa kinatatayuan nang inilapit ko ang mukha sa kanya. I am determined to reach his lips, but my ego won't let my have my first kiss in my own will. Weino should insist it, not me.

Kaya naman ay hindi ko na itinuloy ang naisip. Tumigil ako ilang dangkal lang ang layo sa kanyang labi. I gasped for air and sighed. 

Disappointment was written all over his face. Bumakas doon ang panghihinayang at inis.

"Wrong move..."

Sa isang malinis at maingat na galaw ay inangat ako ni Weino sa lebel ng kanyang beywang. Napatili ako dahil sa gulat. He helped me encircle my legs around him. Ang kanyang mga kamay ay nasa likod ko at nakasuporta na sa akin.

My breath hitched when he brushed his lips against mine. Akala ko ay hanggang doon lang 'yon kaya akma akong lalayo.

His hand was alert to cup my face. Pinirmi niya ang mukha ko at muling siniil ng halik. 

I suddenly felt like the stars were dancing across my skin due to his gentle touch. His kisses were gentle and passionate. Nahuhugot ko lang ang paghinga sa tuwing patuya niyang kinakagat ang aking pang-ibabang labi. 

Sa kalagitnaan ng aming halikan ay biglang humiyaw ang kabayo. I immediately distanced my face to his. The abnormal beating of my heart has caused my breathing to stop from time to time. 

Nagtama ang aming paningin. Namungay ang kanyang mga mata. Ang labi ay medjo namumula na dahil sa nangyari. I can feel my burning face!

"I tour the girls that I bring here around the island, Chio...It was only you who got a kiss from me."

Bumaba ang kanyang tingin sa aking leeg. He swallowed hard.

"And let's make that a rule. You are now my rule, and I am under your command..."

Then I felt his lips touching the side of my neck. Napahigpit ang kapit ko sa kanya dahilan ng kanyang pagtawa. Bago ako nilingon ay naramdaman ko ulit ang kanyang labi sa aking balikat.

He advanced to the horse without putting me down. Inangat niya pa ako para makasampa na sa kabayo. 

I lost track on how he ended up sitting behind me, holding the rope to maneuver the horse. 

Kuro walked on the shore, leaving his footprints on the sand. At sa tuwing tatakbo na siya ay hindi ko alam kung saan hahawak.

Nahihiya naman akong lingunin si Weino sa likod at humawak sa kanya. Isa pa, I haven't moved on from that kiss!

"You'd fall..." he said from behind.

He scooped his arm around me from behind, with one hand still holding the rope. 

Kung saan saan na kami nakarating. Ang dulong bahagi ng Isla Ardor ay pinapalibutan ng mga bulaklak. Mga puno ng niyog ang nasa paligid bilang bakod ng hardin.

Aside from Weino's villa, I haven't seen any house so far. Tanging ang villa lang nila ang nakita ko. Pero kung pupunta pa kami sa ibang bahagi ng isla ay baka may mahanap ako.

And I wasn't wrong. Huminto ang kabayo sa harap ng isang maliit na bahay na gawa sa kahoy. It was small but it looked so cozy and comforting. Lalo pa pag hinihipan ng hangin ang kurtina sa bintana.

Naunang bumaba si Weino. He lent his hand, offering me a help to board off from the horse.

Hindi pa man nakakalapit ay bigla na kaming sinalubong ng babaeng hindi nalalayo sa edad ni Mang Adre.

"Adre, nandito na sila!" the girl called for her, I think, husband.

Dumalo sa amin ang babae. Niyakap niya si Weino at binati.

"Buti naman at naisipan mong bumisita, Weino! Matagal na nung huli ka naming nakasama sa tanghalian!"

Kumalas siya sa yakap. Hindi ako nakaligtas sa kanyang tingin kaya ngumiti ako.

"Tama nga si Adre na maganda itong dalagang dinala mo rito. Sino siya?"

"Hi, I'm Chio Ghabila Alcoreza..."

Naglahad ako ng kamay. Tinanggap niya iyon at malapad na ngumiti.

"Anak ka ng gobernador ng Priacosta?" nagtatakang tanong niya. 

"Ako si Sonya, asawa ni Adre."

Pinakawalan namin ang kamay ng isa't isa. Ibinalik niya ang tingin kay Weino.

"Kaibigan mo, ijo?" tanong niya.

Weino grabbed my waist and pulled me to his side. Dinampian niya ng halik ang aking sentido saka nginitian ang babae.

"Aling Sonya, siya si Chio...nobya ko."

Napaawang ang labi ko at namilog ang mga mata. 

"Weino..."

He crouched a little to whisper.

"What is it, darling? Hmm?"

Ginapangan ako ng hiya dahil sa naaaliw na tawa ni Aling Sonya. Nang balingan ko ito ay umayos siya ng tayo at ngumisi.

"Ganyan talaga pag mag nobyo't nobya pa," sambit niya. "Hali na kayo nang makakain na tayo..."

Doon ko lang napagtanto na tanghalian na pala. Weino never removed his hand on my waist as we took the way to Aling Sonya's house.

 Nakahanda na ang hapag na nasa tabi lang ng tanggapan. Nasa kanan iyon. Sa kaliwa ay maliit na kuwarto na sakto lang para sa dalawang tao. 

Iginiya ako ni Weino sa hapag at pinaghila ng upuan. Tahimik akong naupo, hinihintay na ukupain niya ang silya sa aking tabi. 

Si Mang Adre ang nag-asikaso ng asawa. Pinaghila niya rin ito ng upuan at saka mabilis na naupo sa kanyang tabi.

"Kumain na kayo," alok pa ng asawa sa amin.

The welcoming smile of Aling Sonya never left her lips.

"Kailan naman kayo babalik ng Priacosta? Naku, mabuti sana kung dito na muna kayo manatili. Minsan kasi nababagot ako na walang makausap dito," anang Aling Sonya.

Weino filled my plate with rice and fried fish. Tahimik lang siya habang ginagawa iyon para makinig sa usapan.

"Uh...mamaya po, Aling Sonya. Baka hanapin kasi ako ni Papa. Hindi pa naman po ako nakapagpaalam na aalis," ako na ang sumagot.

Biglang natawa si Mang Adre at makahulugang binalingan si Weino.

"Pasaway ka talaga, ijo. Kinidnap mo ba itong si Chio?" 

Weino chuckled a little. Ibinaba niya ang plato ng kanin saka ako sinulyapan.

"Hindi naman po, Mang Adre. Ito ang unang date namin, gusto ko na sa inyo siya unang ipakilala."

Mabilis na hinanap ng mga mata ko ang baso ng tubig para uminom. Bigla atang uminit rito sa loob kahit panay ihip naman ang hangin.

Weino and his words!

"Ito ang unang babae na nilegal mo, ano? Iyong mga nauna hindi ba't kaklase mo sila noong college?"

I turned to Weino, glaring.

Handa na sanang sumagot si Weino nang bigla nalang tumayo si Aling Sonya at may kinuha sa kahoy na upuan. She went back with clothes on her hand.

Bumagsak ang tingin ko sa sarili. Gusto ko nalang lumubog sa kinauupuan nang napagtanto na suot ko parin pala ang swim wear. Maging si Weino ay wala paring pang-itaas!

"Ito, ija. Magbihis ka na muna at baka nilalamig ka na..." sabi niya saka nag-abot ng damit.

Tinanggap ko ang malaking t-shirt na binigay niya. Nanatili ang tingin ko roon, iniisip kung saan ang pang-ibaba nito. Bahagyang natawa si Aling Sonya, mukhang napansin ang naging reaksyon ko.

"Damit 'yan ng nobyo mo, ija. Pinakuha niya sa tauhan niya kanina habang nangangabayo kayo."

Inabot niya ang isa pang damit kay Weino. Mabilis niya itong kinuha at sinuot. My eyes couldn't leave his view because of the info!

Nilingon ako ni Weino. Kinuha niya mula sa akin ang damit saka siya na ang mismong nagdamit sa akin!

My blushing face heated even more. Gusto kong magtago nalang sa ilalim ng mesa lalo na nung nakita kong nakangisi na ang mag-asawa sa amin ngayon.

Marahang tinulak ni Weino ang plato sa harap ko.

"Kumain ka na," it was more of a command.

Nagsimulang kumain ang lahat. Panay kwento sila ng kahit anong pwedeng mapag-usapan habang ako rito ay pinipigilan parin ang sarili na pamulahan. 

I can't move freely. Pakiramdam ko ay sa bawat galaw na gagawin ay may masasabi sila. Not in a bad way, of course. Pero madalas ay tukso. Nadala na ako sa mga mumunting alma ko kay Weino kanina. Ayoko na mangyari pa ulit iyon.

This is his place, his battleground. Andito ang mga tauhan niya. Maging ang mag-asawa sa harap namin ay halatang nagagalak din sa pagdating niya. 

If I continue to make my protest over something that could be so little or big, I won't win my argument. 

O kahit hindi na siya suportahan ng mga kasama ay hindi parin ako mananalo laban sa kanya. This man knows how to turn the tables. 

And in that case, I need to use my strategy. Dahil kung patuloy na magiging ganito kami ni Weino, dapat ko iyong ipangamba.

Pagkatapos kumain ay tumambay kami sa labas. May mesa't upuan na gawa sa kawayan ang naroon. Ang dalawang lalaki ay naupo roon at nagkekwentuhan. Kaming dalawa naman ni Aling Sonya ay abala sa pamimitas ng mga tanim niyang rosas.

"Saan ka ba galing bago ka umuwi ng Priacosta, ija?" tanong niya sa kalagitnaan ng pamimitas.

Yumuko ako para abutin ang kulay pulang rosas sa pinakadulo ng bakod.

"Sa San Hartin po..."

"May kalayuan din, ano?"

Nang nahawakan ay kinuha ko na ang gunting para putulin ito.

"Opo, Aling Sonya," tugon ko pagkatapos ay nakuha na ang bulaklak.

Nasa mga sampu na ang napitas ko. Kaonti lang kumpara sa labing pito na hawak ni Aling Sonya. I am very careful when I hold the rose's stem. Takot na baka matusok kaya hindi ko gaanong kinukumpara ang bilis ko kay Aling Sonya. She is used to this. Sanay na siya kaya wala na siyang pakealam sa tinik ng katawan ng rosas.

"May naging nobyo ka ba roon? Sa tingin ko palang sa'yo ay mukhang hindi ka nauubusan ng manliligaw, Chio."

"Wala pa po akong nagiging nobyo, Aling Sonya. Hindi man po siguro halata pero tinatanggihan ko po ang mga nagbabalak na manligaw sa akin. Medjo mailap din po ako sa kalalakihan nung nasa San Hartin pa..."

Nilingon niya ako, gulat. Tumigil si Aling Sonya sa pamimitas saka ako dinaluhan. She is blocking the view of her husband and Weino. Ngayong umalis siya ay kita ko na ang dalawa.

Weino's eyes met mine. Abala sa pagkekwento ang kasama pero mukhang nasa amin ang atensyon niya.

"Bakit naman?" kuryusong tanong niya. "Kung ganun, si Weino pa pala ang una mong nobyo."

I was stunned. Hindi ko nga alam kung seryoso si Weino sa sinabi o ano. Maybe he's just tryin' to show off. O baka gusto niyang huwag na akong kulitin ng mag-asawa kaya sinabi niyang nobya niya ako para wala ng mga karagdagang tanong.

Nilingon ko siya.

"Madalas po ba si Weino rito?" pag-iiba ko ng usapan.

Sandaling napaisip si Aling Sonya.

"Noon oo pero ngayong taon ay bihira nalang. Naging abala kasi sa pamamahala sa hotel."

I want to disagree. Laging nakasunod si Weino sa akin kaya nahihirapan akong maniwala.

Ganunpaman ay wala akong sinabi.

"Narinig ko po na may dinala siyang mga babae rito sa isla. Sino po sila? Nobya niya rin po ba?"

Nilahad ni Aling Sonya ang kamay, siguro ay hinihingi na ang mga napitas ko. I immediately handed her the roses I got.

"Kaibigan niya noon sa kolehiyo, ija. Madalas silang nagpupunta rito para maligo o kaya ay matutulog dito ng ilang gabi. Pero wala naman siyang naipakilalang nobya noon. Ikaw lang..."

"Po?" naibulalas ko sa gulat.

She smiled at me, tapping my arms a little. Inilingkis niya ang kamay sa aking braso saka ako dinala sa gawi nung dalawang lalaki.

"Tama ang narinig mo, Chio. Ikaw lang..." halos bulong na iyon.

Napabaling sa amin ang atensyon nina Mang Adre na natigil na sa pag-uusap. Kaagad na nag-angat ng tingin si Weino para hanapin ang mga mata ko. 

Marahan akong tinulak ni Aling Sonya kay Weino. May maliit na distansya pa man sa pagitan namin ay nag-aantay na ang kamay ni Weino sa paglapit ko. 

At gaya ng madalas niyang ginagawa ay hinapit niya ako sa beywang para igiyang maupo sa tabi niya. We are so close. Ramdam ko na ang braso niyang tumatama na sa balikat ko.

"Anong oras ang balik ninyo? Ilang oras nalang ay maggagabi na, ijo. Baka hanapin na itong si Chio ni Gov," nag-aalalang tanong ni Mang Adre.

"Pagkalipas po ng trenta minutos ay tutulak na kami pabalik ng Priacosta. Hindi rin po kami magtatagal, Mang Adre."

Tumango ang matanda saka binalingan ang asawa na may binubulong sa kanya. The man beside me got the chance to whisper.

"My shirt looks good on you."

Nagsalubong ang kilay ko sa kabila ng kakaibang nararamdaman.

"Napansin mo pa iyon? Was that the reason why you kept on staring at me earlier?"

Pasimple siyang nagnakaw ng halik sa aking pisngi. Nilingon ko agad ang dalawa sa harap at napahinga nalang nang maluwag nung hindi naman sila nakatingin sa amin.

"No, darling..."

"Bakit ka nakatitig?"

Binalingan ko siya. Weino licked his lower lip. With his gesture, the scene earlier waved at me. Ngunit bago pa man ito tuluyang manuya sa ala-ala ko ay hinila ko na pabalik ang diwa sa kasalukuyan.

Bahagya tumagilid si Weino para mas maabot ng kanyang bibig ang tenga ko.

"I'm waiting for a chance to see you alone so I can kiss you again..." he whispered, sending chills down to my spine.