Chapter 4/Long time no see/

MALAPIT nang dumilim nang makarating ng Maynila si Mia. Kung hindi sana siya

naipit sa traffic, marahil hindi siya inabot ng ganitong oras sa byahe. SA labas ng

lumang bahay nanatiling nakatayo si Mia habang tahimik na nakamasid doon.

Matagal na panahon narin ang lumipas pero nararamdaman parin niya ang tila malit

na kurot sa kaniyang puso habang na katingala sa kung tutuusin ay malaking bahay na

nakatayo sa kaniyang harapan.

Noon kumilos si Mia saka itinulak pabukas ang kinakalawang na gate ng bahay. Alam

niyang bukas marami sa mga kapitbahay niya ang magtatanong kung bakit biglaan

ang kaniyang pagbabalik? At kung ano ang nangyari sa kaniya?

Mapait ang ngiti na pumunit sa kaniyang mga labi.

Sa ayos niya, baka wala nang magtanong. Baka pag-usapan nalang siya nang ibang

taong mapanghusga.

Tama.

Dahil mula nang magkasakit si Nanay Rosita at napilitan siyang kumapit sa patalim

para maipagamot ito, wala naman yata kahit isa sa mga tao sa paligid niya ang

nakaunawa sa kaniya maliban sa yumaong matanda.

Noon inilabas ni Mia ang susi saka binuksan ang malaking pintuan ng lumang bahay.

Natural, maalikabok maraming agiw. Pero dahil nga iniwan niya iyon nang nakatakip

ng telang puti ang mga gamit ay alam niyang hindi siya gaanong mahihirapan sa

pagpupunas ng mga antigong gamit sa bahay na iyon. Bukas na siya maglilinis. Ang gagawin niya ngayon ay mag-aayos ng kaniyang

tutulugan dahil gusto narin niyang magpahinga. Ngayon niya biglang naramdaman

ang pagod kasama pa ang pananakit ng katawan gawa ng mga pasa na tinamo niya

dahil sa pananakit sa kaniya ng ngayon ay dati na niyang kinakasama.

Nagsindi lang siya ng kandila at sinimulan na niya ang pag-aayos ng kaniyang

matutulugan.

Bukas na bukas ay kailangan niyang pumunta sa electric company. Mahirap kumilos

sa dilím lalo na at siya lamangmag-isa roon. Pagkatapos ay sisimulan na niya ang

paghahanap ng trabaho. Kailangan niyang kumita ng pera, kahit pa sabihin siya

lamang mag- isa. Ang ibinigay na pero sa kaniya ni Aling Ising ay mauutbos at

mauubos rin at mas mahirap kųng hihintayin pa niyang mangyari iyon.

KINABUKASAN gaya ng inasahan niya ay inulan si Mia nang maraming tanong at

bulung-bulungan mula sa kaniyang mga kapitbahay.

At dahil nga likas naman siyang tahimik ay minabuti niyang ngitian na lamang sa

halip na sagutin ang mga ito.

Sa tindahan ni Mrs. Ramos siya bumili ng pang-almusal niya nang araw na iyon. Kape

at biscuit.

Okay na iyon na panlaman ng tiyan. Kailangan niyang magtipid lalo at wala pa siyang

trabaho na nakikita. Ang totoo plano talaga niyang pumunta sa Pegasus mamaya.

Iyon ay ang night club kung saan siya namasukan noon bilang waitress.

Siguro naman kahit matagal na panahon na ay makikilala parin siya ng may-ari.

Gusto niyang pumasok doon kahit taga-hugas nalang ng plato o kaya ay serbidora.

Katulad nang dati. Pero hindi kagaya ng iniisip ng iba. Waitress lang talaga siya noon.

At tanging si Bernie lang ang lalaking sinasamahan niya. Sa katunayan ay ito lang arng

lalaking pinagbigyan niya ng sarili niya at wala nang iba pa.

At dahil nga sa gabi naman ang trabaho sa Pegasus, minabuti narin niyang bilinan at

pakiusapan si Mrs. Ramos na kung may alam itong tao na naghahanap ng tagalinis at

tagalaba ay siya na lamang ang irekomenda nito.

Makakapaglinis at makakapaglaba naman siya sa umaga lalo na kung iyon ay araw ng

dayoff niya sa club.

Nagtanong kasi sa kaniya ang ginang at dahil nga sa pagnanais niyang tulungan siya

nito ay naisipan ni Mia na sabihin lanang rito ang totoo. Kung ano ang talagang

nangyari sa kaniya at kung bakit siya hagbalik ng Maynila pagkatapos ng napakatagal

na panahon.

Hapon na nang matapos si Mia sa paglalakad at pag- aasikaso ng lahat ng kailangan

niyang ayusin. Sinuwerte naman kasi siyang tinanggap ng club owner na si Rosanna.

Nang maalala ang naging pag-uusap niya ay napangiti ang dalaga.

"Ganoon ba? Nakakaawa ka naman pala. Hayaan mo, bibigyan kita ng trabaho. Sinabi

ko naman sa iyo nang umalis ka dito hindi ba?Para na kitang anak kaya pwede kang

bumalik dito anumang oras na gustuhin mo," anitong hinawakan ang kamay niya saka

iyon marahang pinisil.

Tahan na, huwag ka nang umiyak. Dito kana lang sa atin, at least dito kahit may mga

taong tsismosa at mapanghusga, sa huli tutulungan ka parin nila kasi nakita nila kung

paano ka lumaki. Hindi ka namin pababayaan, huwag ka nalang ulit sasama sa

demonyong lalaking iyon!" angkaniya namang Ate Dahlia na isa na ngayong club

manager.

"Ano bang gusto mo? Kaya mo bang maging waitress ulit? Dating gawi, hindi ka

pwedengi-table ng kahit sino. Pwera nalang kung gusto mo,"si Rosanna sa

mahinahon parin nitong tono.

Tumango si Mia saka kumuha.ng tissue sa box at nagpahid ng kaniyang mga luha.

Opo Ate, dating gawi," sagot niya na ngumiti narin pagkatapos.

MAKALIPAS ang isang linggo, heto ra ulit siya nga yon. Kahit paano ay nasasanay na

sa buhay niya ng Imag-isa.

Katulad nang sinabi niya hindi siya nagbukas ng cellphone hangga't hindi siya

nakakabili ng bagong sim card.

Kaya naman nang makabili ay agad niyang tinawagan ang cellphone number na

ibinigay sa kaniya ni Aling Ising upang tiyakin sa matanda na okay na siya.

Nagpasalamat narin siya sa lahat ng naitulong nito sa kanya. Dahil kung hindi dahil sa

rito, malamang nandoon parin siya ngayon sa poder ni Bernie, naghihintay kung

kailan siya nito uuwian.

Ang alam kasi niya ay dalawang linggo ang out of town na pupuntahan nito.

At alam rin niya na ang babaeng nabuntis nito ang kasama nito kung totoo man ang

out of town na sinabi sa kaniya ng lalaki at siyang pinagmulan ng kanilang pagtatalo.

Hanggang sa umabot na nga iyon sa muli na naman pananakit sa kaniya ni Bernie,

physically.

Mabilis na ipiniligni Mia ang ulo niya para iwala sa isipan niya ang alaalang iyon.

Sa loob ng isang linggong pananatili niya roon ay masasabi niyang bahagya naman

niyang nakakalimutan na si Bernie, Siguro ay mas magiging lubusan na iyon kapag

nakapagsimula na siya ng kaniyang trabaho sa Pegasus.

Ang bilin kasi sa kanya ni Rosanna, kailangan muna niyang pagalingin a ng mga pasa

sa katawan, braso at mukha niya bago siya magsimula sa pagtatrabaho. At

nauunawaan naman niya iyon kung bakit. Alam niyang kailangan sa ganoong trabaho

ang palagi kang maganda at presentable sa mga tao.

"Mabuti naman at napadaan ka anak, naku may magandang balita ako para sa iyon,"

si Mrs. Ramos nang isang gabing bumili siya ng isasaing na bigas at dalawang piraso

ngitlog na maalat at kamatis sa tindahan nito.

"Ano ho iyon?" tanong niya sa ginang.

Sa aura ng mukha nito ay mukhang good news nga ang sasabin sa kaniya ng babae

kaya naman nakaramdam siya kaagad ng excitement

"Naihanap na kita ng lilinisang bahay. Naalala mo ba si Erik, iyong lalaking kaklase

mo na nakatira doon sa bahay na iyon na may kulay berdeng gate?" pagsisimula ni

Mrs. Ramos.

Agad na natigilan si Mia sa narinig. "Si Erik po?" ang ulit niyang tanong.

Tumangosi Mrs. Ramos."Kapapasok lang niya, sayang at hindi kaya nagpang- abot.

Nandito rin siya kanina at bumili lang ng kape. Palagay ko hindi pa naman siya tulog,

puntahan mo na. Tutal linggo naman bukas at baka bukas rin misno ay magpalaba at

magpalinis na siya sa iyo. Sayang ang kita," payo pa sa kanya ng ginang.

Sa narinig ay naisip ni Mia na tama nga naman si Mrs. Rarnos.

Kung magpapalinis at magpapalaba bukas i Erik, habang hinihintay niya ang

paggaling ng mga pasa niya ay may income siya.

"Sige po, pupuntahan ko siya ngayon," aniyang inabot ang sukli mula sa ginang saka

na tumawid ng kalsada para puntahan ang bahay mismo ni Erik..

Noon naramdaman ni Mia ang kakatwang emosyon sa dibdib niya.

Si Erik, ang first love at first dance and last dance niya noong high school.Ngayon

lamang sila nito muling magkikita dahil ilang araw lang mula nang graduation nila ay

umalis na ang binata kasama ang pamilya nito para manirahan sa Canada.

Sa tapat ng kulay berdeng gate ay dininan ni Mia ang doorbell.

Hindi naman nagtagal at narinig niyang bumukas na ang pintuang kahoy ng

kabahayan. Pagkatapos ay ang mga yakag na papalapit na sa kanya. Hanggang sa

tuluyan na ngang bumukas ang gate saka niyon ibinalandra sa paningin niya ang isang

napakagwapong lalaking kay katagal na panahon bago niya muling nakita.

"Mia?" ang taka nitong tanong habang nakatitig sa mukha niya.

Alanganin ang ngiti na pumunit sa mga labi ng dalaga. "Long time no see," ang

naisipan naman niyang isagot.