Chapter 5 / First long Convo./

SA sala siya pinatuloy ni Erik para doon nila ituloy ang pag- uusap. Matapos siyang

paupuin ay nagtuloy sa kusina ang binata. Hindi naman ito nagtagal dahil bumalik rin

ito na may dalang is ang baso ng malamig na orange juice at isang platito ng buttered

cookies.

"Paninda iyang ng kasama ko sa trabaho. Tikman mo, masarap," alok nito sa kanya na

ang tinitukoy ay ang mga cookies sa platito.

Tumango si Mia saka nakangiting kumuha ng isa "Masarap nga," aniyang biglang

nakaramdam ng gutom kaya nang maubos niya iyon ay kumuha siya ng isa pa.

"Pasensya ka na kung gabi na ay napilitan ka pang dumaan dito para lang kausapin

ako. Kanina lang din kasi nasabi sa akin ni Mrs. Ramos ang tungkol sa iyo. Hindi ko rin

naman alam na ngayon ka pupunta," paliwanag pa ni Erik na nahuli niyang

sinusulyapan ang supot ng bigas, itlog na maalat at kamatis sa kaniyang tabi.

Tumawa ng mahina doon si Mia. "Ako nga ang dapat na humingi ng paumanhin sa iyo,

Ang totoo kasi kailangang kailangan ko lang mapagkakakitaan. Ang sabi kasi doon sa

trabaho na papasukan ko, kailangan ko munang pagalingin itong mga pasa at sugat sa

mukha at katawan ko bago ako makapagsimula," paliwanag niya kay Erik na kung

tutuusin ay kanina pa naman niya talaga nakikitang pinagmamasdan ang mga iyon na

tinutukoy niya.

Nakita rin niya na gumuhit ang awa sa mga mata ng binata at maging sa mukha nito.

Pero sandali lang naman iyon. Dahil agad na nagbago ang aura ng mukha ni Erik nang

magbuka ito ng bibig para magsalita.

"Nakapagpatingin ka na ba sa doktor?" ang mabait at concerned nitong tanong sa

kaniya.

Mula sa rim ng baso ng orange juice kung saan umiinom si Mia ay nakita niya ang

kaseryosohan sa nukha ni Eriknang sambitin nito ang mga salitang iyon. Noon

nahihiyang ibinaba ng dalaga ang baso sa center table saka nakangiting nagsalita.

"Wala kasi akong pera, iyon ang totoo kaya gusto kong maghanap ng pwedeng

ipaglinis ng bahay o ipaglaba. Hindi ko na inisip ang pumunta sa ospital at

magpatingin kasi alam kong gastos lang iyon. Idinadaan ko nalang sa mga simpleng

gamot ang lahat para kahit papaano ay mapawi ang pananakit ng katawan at mga

sugat ko,"

Noon narinig ni Mia ang malalim na buntong hininga na pinakawalan ni Erik "Huwag

mo nang intindihin ang tungkoľ sa pera. Tutal employer mo naman ako," anito sa tono

na mukhang walang balak magpapigil.

Maganda ang ngiti na pumunit sa mga labi ni Mia. "'S-Sige, iawas mo nalang sa-

"Hindi na, it's okay. Para makakain narin tayo, bigla kasi akong ginutom eh," sa

huling sinabi ni Erikay muling napangiti si Mia.

"Ang alam ko nabanggit sa akin ni Mrs. Ramos na lumabas ka raw kanina para

kumain? Alam mo, hindi mo kailangang maawa sa akin, Erik. Tanggap ko naman ang

naging kapalaran ko," aniya sa tono na pilit pinatatatag ang tinig.

Pinilit rin niyang huwag haluan ng lungkot ang kaniyang pananalita at nagtagumpay

naman doon si Mia.

Tumango ang binata saka siya nito nginitan nangmay pang-unawa. "Okay, so paano,

halika na?" yakag nito sa kaniya nang mapuna nitong naubos na niya ang juice sa

kaniyang baso.

Noon tumango si Mia. "Iiwan ko nalang muna dito itong binili ko sa tindahan, okay

lang ba?"

"Oo naman, daanan mo nalang mamaya," sang-ayon ng binata.

SA isang pribadong hospital siya pinatingnan ni Erik. At dahil nga doktor na ang

kausap niya ay napilitan si Mia na aminin ang totoo, kahit sa harapan pa ng binata.

Well, alam naman niyang alam narin ni Erik ang totoo. Hindi lang ito nagtatanong

dahil nahihiya at syempre respeto nito iyon para sa kanya.

Sa huling naisip ay lihim na nakaramdam ng tuwa si Mia.

Napakasarap sa pakiramdam na ang isang ka tulad ni Erik ay binibigyan siya ngklase

ng respeto na hindi niya naramdaman noon sa lalaking pinili niyang makasama.

Noon muling naramdaman ni Mia ang pamilyar na lungkot na gumuhit sa kaniyang

dibdib.

"Are you okay?" tanong sa kaniya ni Erik nang mapansin nito ang kaniyang

pananahimik.

Nasa loob na sila noon ng kotse nito at dumaan ng drugstore para bilhin ang mga

gamot na inireseta sa kaniya ng doktor.

Tumango si Mia saka ang binata na noon ay mataman ang pagkakatitig sa kaniya. "

Salamat," aniya, at katulad kanina nagpigil siyang muli ng kaniyang emosyon.

"Sa isang linggo huwag mong kalilimutan ang sinabi ng doktor, babalik tayo para

matingnan ka niya ulit. So paano, saan mo gustong kumain?" ang masiglang tanong sa

kaniya ng binata saka ini-start ang engine ng kotse.

Nagkibit siya ng balikat saka tumawa ng mahina. "Ikaw ang bahala, kasi kung ako ang

tatanungin mo kahit sa karinderya lang pwede na ako, sa gutom kong ito ako pa ba ang

mamimili eh libre na nga," aniyang tumawa muli, pero sa pagkakataong iyon ay mas

malakas na.

Ilang sandali pagkatapos ay natigilan si Mia nang maramdaman niyang nakatitig sa

kaniya ang kasama.

"Erik?" untag niya rito.

Noon na pinatakbo ni Erik ang kotse nito palabas ng parking lot ng malaking ospital na

iyon. "Wala, masaya lang ako na nakita kitang tumawa ng ganiyan. Saka isa pa, mas

maganda siguro kung kumain tayo ng masarap. Isipin nalang natin na reunion natin

ito, at celebration kasi for the first time ay nagkaroon tayo ng isang long conversation

na kahit noong high school tayo ay hindi natin nagagawa," angmahabang sabi ni Erik.

Nagyuko ng ulo si Mia pero nakangiti.

Totoo iyon, totoo ang sinabi ni Erik. Iyon ang kanil ang first long conversation. Hindi

dahil wala silang chance noon, kung hindi dahil iniiwasan niya iyon, dahil sa lihim na

pagtingin niya para rito.

"Mahiyain ka kasing masyado noon Mia, at napa katahimik, bukod sa sobrang talino

mo. Nakaka-intimidate kang lapitan at kausapin kasi baka kapag ginawa ko iyon,

iniisip ko baka bigla mo akong tanungin ng isang bagay na hindi ko kayang sagutin at

mapahiya ako," ang bìnata na nanatiling focus ang nga mata sa kalsada habang

na gmamaneho ito pero hindi parin nagbabago ang tono ng pananalita, ramdam niya

ang kasiyahan ni Erik. Ramdam niya ha gusto siya nitong kausap.

"Ganoon parin naman ako hanggang ngayon, medyo nabawasan nalang siguro dahil sa

klase ng trabaho na pinasok ko."

Inaasahan ni Mia na tanong ang isasagot sa kaniya ni Erik dahil sa sinabi niyang iyon

pero hindi nangyari. Sa halip ay sinang- ayunan ng binata ang sinabi niya at humaplos

iyon ng husto sa kaniyang puso.

"Napansin ko nga," anitong sa kaniya. "kung sakali bang mag- set sila ng reunion,

gusto mong pumunta? Kasi may group ang batch natin sa F******k, ginawa ni William,

" tanong sa kaniya ni Erik kapagkuwan.

.Sa narinig ay natahimik muna si Mia bago nagsalita.

"Hindi nalang siguro, nahihiya kasi ako. Saka alam ko kapag nangyari iyon, baka

pumunta lang si Bernie, baka matunton niya ako," sa huling sinabi ay agad na

nakaramdam ng takot si Mia.

Alam naman niya na malaki ang chance na puntahan siya ni Bernie dito sa Maynila

oras na malaman nito ang ginawa niya. Pero wala na siyang planong sumama, kahit

anong gawin nito ay hindi na siya babalik rito.

"Kunsabagay, alam ko na sasasabihan ko si William na huwag siyang i-invite!" biro

pa nito.

Natawang muling si Mia doon. "Nakakahiya, huwag nalang, ayoko," sa huling sinabi

ay hindi napigilan ng dalaga ang mahaluan ng insecurity ang kaniyang tono.

"Kasama mo naman ako, bakit ka mahihiya," si Erikna binuksan ang stereo ng kotse

nito.

Hindi matiyak ni Mia kung sinadya o nagkataon lang na saktong naka-play ang

kantang King and Queen of Hearts ni David Pomeranz sa station kung saan naka-set

ang radyo ng binata.

Agad na nagbalik sa isipan ni Mia ang kaniyang first and last dance noong high school,

walang iba kung hindi si Erik.