Beranda / โรแมนติก / TIE LOVE | พันธะสวาท SM+ / พันธะสวาท_7 | พี่ชอบหรือเปล่า

Share

พันธะสวาท_7 | พี่ชอบหรือเปล่า

last update Terakhir Diperbarui: 2025-03-28 16:43:12

จะว่าไป คำพูดของฉันจะทำให้พี่เขาไม่สบายใจหรือเปล่านะ

แต่ฉันพูดความจริงนี่น่า.. และถึงแม้จะพูดออกไปแบบนั้น ฉันก็ไม่มีความคิดที่จะออกจากมหาลัยนี้หรอกนะ ฉันไม่รวยแต่ฉันเก่งกว่าหลายคนที่นี่เพราะงั้นถึงได้เข็มกลัดเด็กทุนของมหาลัยยังไงละ

มือบางจับและสัมผัสเข็มกลัดรูปหมวกปริญญาเล็กๆที่ปกเสื้อด้านซ้าย

ฉันจะไม่ยอมดูถูกหรือไม่ให้เกียรติตัวเองเด็ดขาด ฉันได้โอกาสได้อยู่ที่นี่และฉัน.. จะไม่สละสิทธิ์เพียงเพราะ.. ที่นี่ไม่ใช่ที่สำหรับฉัน ฝันไปเถอะ!

“..ปลุกระดมใจตัวเองอยู่หรือไง เปลวไฟในตาพุ่งพล่านมาก” บุ๊คถ่ายรูปฉันแล้วก็ยื่นให้ดู.. จริงด้วยแฮะ เหมือนพร้อมออกสู่สนามรบที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

“ก็ประมาณนั้น ฉันกำลังให้กำลังใจตัวเองอยู่”

“..ทำได้ด้วยเหรอ?”

“ได้สิ กำลังใจที่ดีที่สุดก็มาจากตัวเราเองนี่แหละ ถ้าใครไม่เห็นค่าเรา แต่เราเห็นคุณค่าในตัวเองซะอย่าง ก็ไม่มีอะไรน่ากลัวแล้ว”

“เจ๋งอะ.. ข้าน้อยขอคาราวะท่านอาจารย์!” บุ๊คทำท่าคำนับและก้มหัวแบบที่ฉันเคยเห็นในละคร ก่อนจะหัวเราะออกมาแบบเขินๆพร้อมกับเกาหัวตัวเองไปด้วย

“บ้าบอเนอะ^^”

“จริง^^”

หลังจากที่ออกมาจากห้องทำงานของพี่คาร์เตอร์ เราสองคนก็ไม่ย่างกรายเข้าไปในเขตหวงห้ามที่นั่นอีก เพราะไม่มีเหตุผลที่จะต้องเข้าไปป้วนเปี้ยนหรือแม้แต่เดินโฉบผ่าน เราควรต่างคนต่างอยู่ฉันคิดแบบนั้น เพราะเรื่องความตั้งใจของพ่อ …ฉันได้พูดไปหมดแล้ว

“จนป่านนี้แล้วอะ เห็นบอกว่าจะเรียกรวม..” ธิชายกข้อมือดูเวลา

“นั่นสิ ถ้าไม่มีอะไรแล้วนี่ ฉันอยากจะออกไปล่าร้านผัดกระเพราแล้วนะ อยากกินม๊ากกกกก~”

“หรือวันนี้จะไม่มีอะไรแล้วนะ”

“นั่นดิ” สองสาวนั่งเคาะนิ้วกับโต๊ะรอเวลาไปอีกประมาณครึ่งชั่วโมง

ตึง! กำปั้นของบุ๊คทุบลงกับโต๊ะเบาๆก่อนจะยืนขึ้น

“ไม่ไหวแล้ว!”

“อะ อะไรอะ?”

“อยากกินกระเพรา~”

“จะโดดเรียนเพื่อไปกินผัดกระเพรา ไม่ซ่าไปเหรอ?”

“ความหิวเป็นอะไรที่ควบคุมไม่ได้”

“…..”

“เพราะงั้น.. เก็บของเดี๋ยวนี้!” เชื่อเขาเลย ยอมโดดเรียนเพื่อผัดกระเพราตามร้านอาหารข้างทางแบบนี้.. เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็น

“อ่าๆไปก็ไป”

ธิชาก้มเก็บของและหนังสือจนครบ ชุดนักศึกษาที่ไม่รัดติ้วแต่กระโปรงทรงพีชสั้นเหนือเขาไปหลายเซน ทำให้เธอไม่ได้มีลุคที่เซ็กซี่จนต้องร้องว้าว แล้วก็ไม่ใช่ว่าน่ารักแบบโนเนะ ภาพรวมของธิชากลับทำให้สัมผัสได้ถึงความเป็นธรรมชาติของเธอ ซึ่งมันเป็นเสน่ห์ที่ยากจะหาเจอในผู้หญิงสมัยนี้

บุ๊คกระดี๊กระด๊ามากกก คืนนี้ฉันคงต้องกลับไปทำการบ้านว่าอาหารข้างทาง อาหารร้านตามสั่งมีอะไรที่บุ๊คน่าจะชอบบ้าง

“ถ้ากินกระเพราแล้วถูกใจ ครั้งต่อๆไปเดี๋ยวฉันจะหาอะไรอร่อยๆที่แกไม่เคยกินมาให้ลอง”

“เยสสส!! มันต้องแบบนั้นนน”

จังหวะที่ธิชากำลังก้าวขาออกจากโต๊ะหินอ่อนสีครีมขาวสะอาดตา

“จะโดดเรียนกันหรือไง?”

เสียงหนาทุ้มแต่ฟังและระรื่นหูแบบนี้ ตอนนี้คิดออกแค่ชื่อชื่อเดียวเท่านั้น แล้วก็เป็นอย่างที่ฉันคิด

คาร์เตอร์ยืนล้วงกระเป๋ากางเกง เสื้อสูทสีเข้ม และเสื้อด้านในคอเต่าสีเทาทึบ ไหนจะแว่นตา.. ให้ลุคคุณชายที่สุด ทำไมเพิ่งสังเกตนะ.. ไม่สิตอนแรกใส่เสื้อนักศึกษาแต่มีสูทไม่ใช่เหรอ.. หรือเปลี่ยนมา? โอ๊ย!ช่างเถอะ!!

“..ทะ ทำไมพี่มาอยู่ตรงนี้ละ พี่ควรอยู่ที่ห้องทำงานสิ” คาร์เตอร์ก้าวเพียงสองก้าวก็เหมือนเข้าวงร่วมการประชุมการสนทนาในตอนนี้

“ที่นี่มหาลัยฉัน ฉันจะอยู่ตรงไหนมันก็สิทธิ์ของฉัน”

“….”

“จะไปไหนกัน”

“..ไปกันเถอะบุ๊ค ฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้นาน” แต่ทันทีที่ไม่ตอบคำถามของเจ้าของมหาลัย แถมยังจะเดินหนีเขาเป็นครั้งที่สอง

หมับ! มือใหญ่คว้าเเขนเล็กทันที ถึงไม่ออกแรงบีบหรือใช้กำลัง แต่ก็พอกระตุกให้อีกฝ่ายหยุดอยู่กับที่

“เราคุยกันแล้วนี่คะ ว่าพี่ไม่ควรทักหนูต่อหน้าทุกคนที่นี่”

“..ตรงนี้มีแค่เรา” ธิชาหันมองรอบตัว ก่อนจะเข้าใจว่าคาร์เตอร์ไม่ได้ผิดสัญญา ไม่มีใครอยู่บริเวณนี้นอกจากเธอ บุ๊คและคาร์เตอร์

“จะไปไหน”

“..หนูกำลังจะพาเพื่อนไปกินข้าว”

“โรงอาหารอยู่ด้านใน”

“เอ่อ เราจะไม่กินที่โรงอาหารค่ะ” บุ๊คตอบ คาร์เตอร์เลิ่กคิ้วแต่ยังคงไม่ปล่อยมือออกจากแขนของธิชา

“หนูกับเพื่อนจะออกไปกินข้าวตามสั่งค่ะ ทีนี้ปล่อยได้หรือยัง?”

“..ข้าวตามสั่ง?”

“ข้าวกล่องหนะค่ะ” ธิชาบิดมือตัวเองออกจากการจับกุม เหมือนคาร์เตอร์จะลืมตัวว่าตัวเองรั้งธิชาด้วยมือนานเกินไป

“ฉันไปด้วย”

“ห๊าาา / ห๊ะ!” สองสาวประสานเสียง

“มีเรื่องอยากคุยกับเธอนิดหน่อย ไม่อยู่ในเขตมหาลัย ถือว่าไม่ผิดคำขอของเธอ”

“แต่.. เราอยากไปกินกันแค่สองคนนี่คะ”

“พวกเธอก็นั่งด้วยกัน”

“….”

“ฉันแยกโต๊ะเอง” แบบนี้ก็ได้ด้วยเหรอ พูดจบก็ไม่รีรอ เดินฝ่าวงของฉันกับบุ๊คแล้วเดินนำลิ่วเลยนะ

ธิชากับบุ๊คได้แต่ยืนมองหน้ากัน

“..เอาเหอะแก นอกมหาลัยแถมเป็นที่ที่ไม่มีใครคิดว่าพี่เตอร์น่าจะไป คงปลอดภัยแหละ”

“…เอาก็เอา” เป็นอีกครั้งที่ธิชามองไปรอบๆตัว ก่อนจะตัดสินใจเดินตามคาร์เตอร์ออกไป โดยที่บุ๊คก็เดินเกาะแขนเธอไม่ห่าง

“แกคิดว่าแต้มบุญเราหมดยังวะ เจอพี่เตอร์เข้าหาแบบนี้”

“ภาวนาให้ไม่หมด.. ฉันกลัวโดนตบมากเลยถ้ามีคนมาเห็น==^”

สองสาวเดินกระซิบกระซาบหงุบหงิบโดยที่คนเดินนำเอี้ยวตัวมองสองสาวที่เดินตามมา

ร้านอาหารตามสั่ง…

โป้ง! เป้ง! โป้ง! เป้ง!! เสียงตะหลิวประสานกับกะทะ ควันร้อนลอยฉุย กลิ่นหอมของผัดกระเพราฟุ้งตลบอบอวล กับบรรยากาศข้างทางบ้านๆ กับสองนักศึกษาสาวและ… ชายตัวสูงที่นั่งไขว้ห้างอย่างสง่าในชุดสูทที่เสื้อข้างในเป็นคอเต่ายาวปิดคอ.. ไม่เหมาะกับสถานที่แบบสุดขั้ว

ช่างเป็นภาพแปลกๆที่หาดูได้ยากจริงๆ-_-

“พวกเราพาพี่เขามาทรมานหรือเปล่านะ”

“..ไม่หรอก ตอนเด็กเขาก็กินร้านแบบนี้”

“จริงดิ!”

“อืม”

“กระเพรากุ้งไม่เผ็ดมาก กับกระเพราหมูกรอบไม่เผ็ดมากเหมือนกัน”

“ขอบคุณค่ะ” ฉันรับจานข้าวมา ของฉันกระเพรากุ้งส่วนของบุ๊คก็กระเพราหมูกรอบ ส่วนของอีกคน.. ไม่รู้ว่าสั่งอะไร เพราะพี่เขานั่งคนละโต๊ะกับพวกฉันจริงๆ

“อันนี้กระเพราเนื้อจ๊ะ”

“ขอบคุณครับ” ฉันชะโงกหน้ามอง เพราะตั้งแต่ที่มาถึง ก็ไม่ได้พูดอะไรกับฉันสักคำจนกระทั่งได้อาหารกันจนครบ พี่คาร์เตอร์ถึงยอมหันมาหาฉัน

“ร้านโปรดเธอหรือเปล่า”

“..ค่ะ” เขาแค่พยักหน้าก่อนจะตักกระเพราเนื้อของตัวเองเข้าปาก เล่นเอาฉันอ้าปากตาม เพราะอยากรู้รีแอคชั่นว่าเขาจะแสดงออกมายังไง

นอกจากเคี้ยวอย่างสุภาพ ก็มีแค่พยักหน้าเบาๆแล้วก็เริ่มกินต่อ ฉันกลับมาสนใจบุ๊คที่กำลังดมกลิ่นอาหารอย่างซะใจ ก่อนจะเป่าไอร้อนในช้อนแล้วก็ตักเข้าปาก

ฉันลุ้นมากบอกเลย

“..หึ้ยย! อาหย่อยยย!!”

“ชอบใช่ไหม^^”

“อื้มมม กลมกล่อมสุด!” แต่เมื่อธิชาเองก็ไม่อยากสร้างสถานการณ์ที่ต่างกันเกินไป เผะอเลยค่อยๆหันกลับไปหาอีกคนที่นั่งอยู่อีกโต๊ะ..

“..พี่ชอบหรือเปล่า”

“..ชอบ”

“อึ่ก” ทะ ทั้งทั้งที่รู้ว่าตัวเองถามเกี่ยวกับกระเพราแท้ๆ แต่จะหืดหาดกับคำตอบของพี่เขาทำไมก็ไม่รู้><

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   ตอนพิเศษ

    ตอนพิเศษ1ปีผ่านไปหลังจากเหตุการณ์ที่ห้องประชุมในตอนนั้น ก็ผ่านมาแล้ว1ปี คิดถึงวันวานเสียจริง.. รูปวันแต่งงานของฉันกับพี่เตอร์ ฉันยังคอยเปิดมันอยู่เรื่อยๆ ราวกับว่ามันเป็นเสมือนของมีค่าที่สุดในชีวิต มันเหมือนจุดเริ่มต้นในหลายๆเรื่อง ฉันวางรูปคู่ของเราที่ถูกเลือกใส่กรอบ วางเคียงข้างกับจดหมายของพ่อที่ถูกใส่กรอบอย่างดี ชั่วครู่ที่ธิชาเลือกสัมผัสกรอบรูปของจดหมาย ลายมือตวัดแต่ไม่ยุ่งเหยิงทำให้เธอลอบยิ้มเบาๆ“ลงไปกินข้าวหน่อยไหม เสร็จหมดแล้วนะ” “อ๊ะ! อื้ม” คาร์เตอร์เดินเข้าสวมกอดธิชา เขาดูแลเธอเป็นอย่างดีไม่ได้มีแค่คำคุย เดินประคองภรรยาท้องอ่อนด้วยความระมัดระวัง“ไม่เห็นต้องประคองขนาดนี้เลย หนูเดินได้”“เมื่อไหร่จะเลิกแทนตัวเองว่าหนูสักที”“ก็มันติดปากนี่นา” ตอนนี้แล้วฉันก็ยังคงเรียกพี่เตอร์ว่าพี่เช่นเคย ชั้นล่างของบ้านถูกเตรียมอาหารไว้มากมาย ออกจะเกินความจำเป็นด้วยซ้ำ ทั้งที่เราอยู่กันแค่สองคน.. ไม่สิ รวมเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในท้องด้วยนี่ก็สามคน แต่อาหารถูกจัดเตรียมราวกับเลี้ยงต้อนรับคนเป็นสิบ“มันเยอะไปนะ ไม่ต้องมากมายขนาดนี้ก็ได้ สิ้นเปลืองเปล่าๆ”“ฉันมีให้กินก็กินเถอะน่า ของดีๆทั้งนั้น

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_91 | เรื่องที่อยากจะบอก THE END

    พี่เตอร์บอกให้ฉันรออยู่บนรถใช่ไหมละ แล้วทุกคนคิดว่าฉันทำตามหรือเปล่า? ถ้าคิดว่าฉันจะรั้นละก็อยากจะบอกว่าคิดผิด! ฉันยังนั่งอยู่บนรถ แต่ไม่ได้นั่งรอให้เวลาเสียเปล่านะ ฉันให้บุ๊ควิดิโอคอลหาฉันและดูการอภิปรายอะไรสักอย่างที่เป็นคำตอบได้ว่า พี่เตอร์กลับมาด้วยสาเหตุอะไรสาเหตุแรกเลยคือประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับวิทยาลัยที่ได้ทำการเปิดที่อเมริกาเป็นที่เรียบร้อย สร้างความฮือฮาไม่น้อยเลยกับนักศึกษาทุกช่วงชั้นปีที่ได้รับรู้ ก็นะ.. มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่คนที่ไม่มีสัญชาติของบ้านเมืองเขาจะดำเนินการเปิดมหาวิทยาลัยที่นั่น ต่อให้เป็นเอกชนก็ตาม แต่พี่เตอร์และคุณแม่พี่เขาทำได้ นอกจากจะมีเงินแล้ว พรรคพวก หรือเส้นใหญ่ต้องใหญ่เอาเรื่องเลยถึงทำทุกอย่างจนถึงขั้นที่สำเร็จได้ขนาดนี้ธิชามองมือถือ ตั้งใจฟังเสียงที่คาร์เตอร์พูดออกมา การเดินไปมาไม่อยู่กับที่ของพี่เขาทำให้นักศึกษารู้สึกไม่อึดอัดกับสิ่งที่ต้องตั้งใจฟัง.. แต่แล้ว..นี่ฉันไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม! ตอนที่เดินมาทางนี้ พี่เตอร์ก้มมองกล้องด้วย! มองเหมือนสายตาเราได้ประสานกันและหยุดอยู่ตรงหน้ากล้องที่บุ๊คยังคงวิดิโอคอลกับฉัน‘และอีกเรื่องที่สำคัญไม่แพ้กัน.. ฉันไม่

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_90 | เซอร์ไพส์

    “ขอบคุณนะพี่ ป่านนี้ใครต่อใครเม้าท์กันแล้วมั้งว่าพี่เป็นผัวน้อยหนู^^”“คงงั้น”“ไว้เดี๋ยวหนูทำคุ้กกี้แล้วกัน ค่าตอบแทน”“ไม่ต้องอะ ไอ้เตอร์ให้ค่าเสียเวลาฉันคุ้มอยู่ ไม่งั้นฉันไม่เสียเวลามารับส่งเธอหรอก เมียก็ไม่ใช่”“จ้าาา ไปได้แล้ว” ฉันโบกมือบ๊ายบายแทนคำลา พี่ริวเหมือนตัวแทนพี่ชายที่ชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะมี เขาจัดการให้ฉันแทบทุกอย่าง แม้บางครั้งจะเหมือนทำส่งๆไปงั้น แต่ก็ทำให้ ก็ถือว่าดีเหลือแสนแล้วกับคนอย่างพี่ริว เพราะถ้าไม่ได้สนิทกันจริงละก็ ไม่มีทางที่คนอย่างพี่ริวจะเสียเวลาทำอะไรเด็ดขาดพอกลับมาถึงบ้าน ความเงียบมันก็แอบทำให้รู้สึกเหงา อยากจะไปนั่งดื่มชิวๆที่ร้านเหล้าก็กลัวคิดถึงพี่เตอร์จนใจแตก ลากผู้ติดมือกลับมาหนะสิ ช่วงหลังไม่มีอะไรตกถึงท้องมานานแล้วด้วยโดยเฉพาะพี่เตอร์…หิวชะมัด เมื่อไหร่จะกลับมาไม่ว่าเปล่าธิชา ส่งข้อความหาคาร์เตอร์ดั่งความรู้สึกหิวชะมัด เมื่อไหร่จะกลับมา จะซื้อกินอยู่แล้วนะ!ส่งไปแบบไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายกดอ่านมัน อีกไม่นานฉันก็จะจบการศึกษาแล้วด้วย.. ไม่รู้ว่าจะกลับมาหากันได้ไหม เลยไม่อยากคาดหวังฉันกลายเป็นธิชาที่ใครต่อใครรู้จักในฐานะแฟนของพี่เตอร์ ไม่ว่าจะรุ่น

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_89 | รอจนแห้ง

    1ปีผ่านไปมหาวิทยาลัย เอแบค“พี่โกง!”“โกงบ้าอะไร แพ้แล้วอย่าพาลดิวะ!”“ถ้าไม่โกงจะกินรอบวงทุกรอบแบบนี้ไงวะ! ถอดเสื้อออกมาเลยนะ!”“ถอดทำห่าไร!”“ก็พี่ต้องซ่อนไพ่ไว้แน่ๆ! คนกะล่อนอย่างพี่ไม่มีทางชนะใสๆหรอกน่า!! ถอดเสื้อเดี๋ยวนี้เลย!”ณ อาคารตึกคณะของอัลฟ่า ชิริว เรียว อัลฟ่า บุ๊คและธิชานั่งเล่นไพ่กันอย่างเสียงดังโวกเวยโวยวาย คนตัวน้อยโบ้ยว่าชิริวคนหน้าตายสันดานเสียกำลังโกงเธอจนแทบจะหมดตัว“แพ้ก็แค่จ่ายนี่หว่า! ตาละห้าบาทเหมือนกูหลอกเอาบ้านมึงอะ!”“ห้าสิบบาทก็เงิน! หมดตัวแล้วรู้ไหม! รู้ไหมว่าต้องยืนหลังขดหลังแข็งทำงานนานขนาดไหนกว่าจะได้มา! สารภาพมาซะดีๆ! ไม่งั้นหนูประจานแน่!”“เป็นถึงเมียไอ้เมียไอ้เตอร์ ไหงมันปล่อยให้เมียมันมีเงินห้าสิบบาทติดตัววะ!”“ตาละห้าบาทก็ให้พี่เขาไปเถอะน่าา แค่นี่เอง^^*” บุ๊คร้องเตือน“ตาละห้าบาท แต่กินฉันเป็นสิบรอบ! ฉันเสียไปแล้วห้าสิบบาท!”“ถ้าหวงเงินห้าสิบบาทขนาดนั้น ไม่เก็บตังค์ไว้หยอดกระปุกละวะ!! มาชวนชาวบ้านเขาเล่นไพ่ทำไม!” ชิริวสวนกลับ ก่อนจะเริ่มวิ่งหนีธิชาที่ไม่ยอมแพ้“รับจ๊อบพิเศษเว้ย!”“กูละปวดหัวกับพวกมัน” เป็นเรียวที่พูดขึ้นมา เขานั่งเกลี่ยไพ่ในมือแ

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_88 | เธออร่อยเกินไป

    “เฮ้ออ~” ธิชาถอนหายใจหลังจากนั่งแท็กซี่กลับถึงบ้านของคาร์เตอร์ บ้านหลังโตที่เขาอยู่คนเดียว บ้านหลังโตที่เป็นคนละหลังกับบ้านที่คุณแม่ของพี่เขาคอยเทียวไปเทียวมา..ฉันนั่งกินขนมหวานๆหวังเบาเทาอาการหงุดหงิดที่ใจ ไม่รู้จะปากหนักไปเพื่ออะไร แค่บอกว่าไม่ให้ไปมันก็จบใช่ไหมละ ปากหนักไม่รู้เวล่ำเวลาเลยจริง!ฉึ่บ ฉึ่บ ก่อนจะมีเสียงเท้าเดินเบาๆดังขึ้นจากด้านหลัง เมื่อกี้คุณแม่บ้านบอกว่าจะไปรดน้ำต้นไม้นี่นา รดเร็วหรือเปล่านะ ยังไม่ถึงสิบนาทีเลย“คุณแม่บ้านคะ รดน้ำเสร็จแล้วเหรอ มีอะไรให้หนูช่วยไหม หนูกำลังหัวร้อนพี่เตอร์แบบสุดๆไปเลยดะ.. คะ คุณแม่” แต่กลับกลายเป็นคุณแม่พี่เตอร์ซะงั้น ธิชารีบยืนขึ้นแล้วยกมือไหว้ทันทีและอยู่ในท่าสำรวม“..ลูกฉันไปสร้างเรื่องอะไรอีกละ” ท่าทีสง่างามจนน่าเกรงขามนี่บางทีก็อึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก คนเป็นแม่เดินไปที่โต๊ะทานอาหาร วางกระเป๋าแบรนด์ดังอย่างเบามือ“..มะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เรื่องเล็กน้อย”“เรื่องเล็กน้อย? ถึงขั้นต้องพึ่งขนมเท่าภูเขาแบบนั้น?”“….”“เล่ามาเถอะ อย่างน้องฉันก็เป็นผู้หญิงเหมือนเธอ.. ลูกชายฉันสุภาพก็จริงแต่มันซื่อบื้อกับเรื่องแบบนี้ที่สุด”ฉันควรทำยังไงละ เ

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_87 | อยากโดนหึง

    •PICCHYย้อนกลับไป…วันเกิดเหตุ…ชิริวนั่งหักนิ้วตัวเองเงียบๆอยู่ที่มุมห้อง เขาไม่ได้สนใจอะไรนอกจากข้อนิ้วของตัวเอง และค่อยเงยหน้าเมื่อคนเป็นเพื่อน.. ทักถาม“มึงจะเอาไง ไอ้เตอร์ไม่รับสาย” อัลฟ่าเก็บมือถือใส่กระเป๋า เขายืนมองพิชชี่ที่นั่งตัวสั่นราวกับลูกหมาตกน้ำอยู่บนเตียง สายตาของชิริวจ้องมองเธอแน่นิ่งและน่ากลัว“..เอาไง จัดการดิ”“อย่านะ! ฉะ ฉันจะไม่ทำอีก! ฉันจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ”“..ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอพูดแบบนี้”“ครั้งนี้จริงๆ! จริงๆนะ!”“ก่อนหน้านี้เธอทำให้เด็กปีหนึ่งลาออกไป คราวนั้นเธอก็พูดกับฉันแบบนี้”เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับธิชาไม่ใช่ครั้งแรกที่พิชชี่เป็นคนที่อยู่เบื้องหลัง หลายครั้งหลายคราที่เธอมักจะแสดงออกถึงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของคาร์เตอร์ และใช้สิทธิ์ของคนเป็นพ่อที่มีอำนาจข่มเหงรังแกผู้ที่ด้อยกว่าครั้งแล้วครั้งเล่า และครั้งนี้คนที่อยู่ตรงหน้าเธอก็คือชิริว ไม่ต่างจากครั้งก่อน.. พิชชี่ถึงได้ตัวสั่นเป็นลูกหมาตกน้ำแบบนี้เพราะดูเหมือนว่าชิริว.. ไม่มีความเชื่อหลงเหลืออยู่บนหน้าเขาเลยชิริวนั่งบนเตียงที่จับพิชชี่มัดตรึงเอาไว้ แล้วใช้ปลายนิ้วกดดันความรู้สึกอีกฝ่ายด้วยการ.. คีบชายเสื้อ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status