Home / โรแมนติก / TIE LOVE | พันธะสวาท SM+ / พันธะสวาท_7 | พี่ชอบหรือเปล่า

Share

พันธะสวาท_7 | พี่ชอบหรือเปล่า

last update Last Updated: 2025-03-28 16:43:12

จะว่าไป คำพูดของฉันจะทำให้พี่เขาไม่สบายใจหรือเปล่านะ

แต่ฉันพูดความจริงนี่น่า.. และถึงแม้จะพูดออกไปแบบนั้น ฉันก็ไม่มีความคิดที่จะออกจากมหาลัยนี้หรอกนะ ฉันไม่รวยแต่ฉันเก่งกว่าหลายคนที่นี่เพราะงั้นถึงได้เข็มกลัดเด็กทุนของมหาลัยยังไงละ

มือบางจับและสัมผัสเข็มกลัดรูปหมวกปริญญาเล็กๆที่ปกเสื้อด้านซ้าย

ฉันจะไม่ยอมดูถูกหรือไม่ให้เกียรติตัวเองเด็ดขาด ฉันได้โอกาสได้อยู่ที่นี่และฉัน.. จะไม่สละสิทธิ์เพียงเพราะ.. ที่นี่ไม่ใช่ที่สำหรับฉัน ฝันไปเถอะ!

“..ปลุกระดมใจตัวเองอยู่หรือไง เปลวไฟในตาพุ่งพล่านมาก” บุ๊คถ่ายรูปฉันแล้วก็ยื่นให้ดู.. จริงด้วยแฮะ เหมือนพร้อมออกสู่สนามรบที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

“ก็ประมาณนั้น ฉันกำลังให้กำลังใจตัวเองอยู่”

“..ทำได้ด้วยเหรอ?”

“ได้สิ กำลังใจที่ดีที่สุดก็มาจากตัวเราเองนี่แหละ ถ้าใครไม่เห็นค่าเรา แต่เราเห็นคุณค่าในตัวเองซะอย่าง ก็ไม่มีอะไรน่ากลัวแล้ว”

“เจ๋งอะ.. ข้าน้อยขอคาราวะท่านอาจารย์!” บุ๊คทำท่าคำนับและก้มหัวแบบที่ฉันเคยเห็นในละคร ก่อนจะหัวเราะออกมาแบบเขินๆพร้อมกับเกาหัวตัวเองไปด้วย

“บ้าบอเนอะ^^”

“จริง^^”

หลังจากที่ออกมาจากห้องทำงานของพี่คาร์เตอร์ เราสองคนก็ไม่ย่างกรายเข้าไปในเขตหวงห้ามที่นั่นอีก เพราะไม่มีเหตุผลที่จะต้องเข้าไปป้วนเปี้ยนหรือแม้แต่เดินโฉบผ่าน เราควรต่างคนต่างอยู่ฉันคิดแบบนั้น เพราะเรื่องความตั้งใจของพ่อ …ฉันได้พูดไปหมดแล้ว

“จนป่านนี้แล้วอะ เห็นบอกว่าจะเรียกรวม..” ธิชายกข้อมือดูเวลา

“นั่นสิ ถ้าไม่มีอะไรแล้วนี่ ฉันอยากจะออกไปล่าร้านผัดกระเพราแล้วนะ อยากกินม๊ากกกกก~”

“หรือวันนี้จะไม่มีอะไรแล้วนะ”

“นั่นดิ” สองสาวนั่งเคาะนิ้วกับโต๊ะรอเวลาไปอีกประมาณครึ่งชั่วโมง

ตึง! กำปั้นของบุ๊คทุบลงกับโต๊ะเบาๆก่อนจะยืนขึ้น

“ไม่ไหวแล้ว!”

“อะ อะไรอะ?”

“อยากกินกระเพรา~”

“จะโดดเรียนเพื่อไปกินผัดกระเพรา ไม่ซ่าไปเหรอ?”

“ความหิวเป็นอะไรที่ควบคุมไม่ได้”

“…..”

“เพราะงั้น.. เก็บของเดี๋ยวนี้!” เชื่อเขาเลย ยอมโดดเรียนเพื่อผัดกระเพราตามร้านอาหารข้างทางแบบนี้.. เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็น

“อ่าๆไปก็ไป”

ธิชาก้มเก็บของและหนังสือจนครบ ชุดนักศึกษาที่ไม่รัดติ้วแต่กระโปรงทรงพีชสั้นเหนือเขาไปหลายเซน ทำให้เธอไม่ได้มีลุคที่เซ็กซี่จนต้องร้องว้าว แล้วก็ไม่ใช่ว่าน่ารักแบบโนเนะ ภาพรวมของธิชากลับทำให้สัมผัสได้ถึงความเป็นธรรมชาติของเธอ ซึ่งมันเป็นเสน่ห์ที่ยากจะหาเจอในผู้หญิงสมัยนี้

บุ๊คกระดี๊กระด๊ามากกก คืนนี้ฉันคงต้องกลับไปทำการบ้านว่าอาหารข้างทาง อาหารร้านตามสั่งมีอะไรที่บุ๊คน่าจะชอบบ้าง

“ถ้ากินกระเพราแล้วถูกใจ ครั้งต่อๆไปเดี๋ยวฉันจะหาอะไรอร่อยๆที่แกไม่เคยกินมาให้ลอง”

“เยสสส!! มันต้องแบบนั้นนน”

จังหวะที่ธิชากำลังก้าวขาออกจากโต๊ะหินอ่อนสีครีมขาวสะอาดตา

“จะโดดเรียนกันหรือไง?”

เสียงหนาทุ้มแต่ฟังและระรื่นหูแบบนี้ ตอนนี้คิดออกแค่ชื่อชื่อเดียวเท่านั้น แล้วก็เป็นอย่างที่ฉันคิด

คาร์เตอร์ยืนล้วงกระเป๋ากางเกง เสื้อสูทสีเข้ม และเสื้อด้านในคอเต่าสีเทาทึบ ไหนจะแว่นตา.. ให้ลุคคุณชายที่สุด ทำไมเพิ่งสังเกตนะ.. ไม่สิตอนแรกใส่เสื้อนักศึกษาแต่มีสูทไม่ใช่เหรอ.. หรือเปลี่ยนมา? โอ๊ย!ช่างเถอะ!!

“..ทะ ทำไมพี่มาอยู่ตรงนี้ละ พี่ควรอยู่ที่ห้องทำงานสิ” คาร์เตอร์ก้าวเพียงสองก้าวก็เหมือนเข้าวงร่วมการประชุมการสนทนาในตอนนี้

“ที่นี่มหาลัยฉัน ฉันจะอยู่ตรงไหนมันก็สิทธิ์ของฉัน”

“….”

“จะไปไหนกัน”

“..ไปกันเถอะบุ๊ค ฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้นาน” แต่ทันทีที่ไม่ตอบคำถามของเจ้าของมหาลัย แถมยังจะเดินหนีเขาเป็นครั้งที่สอง

หมับ! มือใหญ่คว้าเเขนเล็กทันที ถึงไม่ออกแรงบีบหรือใช้กำลัง แต่ก็พอกระตุกให้อีกฝ่ายหยุดอยู่กับที่

“เราคุยกันแล้วนี่คะ ว่าพี่ไม่ควรทักหนูต่อหน้าทุกคนที่นี่”

“..ตรงนี้มีแค่เรา” ธิชาหันมองรอบตัว ก่อนจะเข้าใจว่าคาร์เตอร์ไม่ได้ผิดสัญญา ไม่มีใครอยู่บริเวณนี้นอกจากเธอ บุ๊คและคาร์เตอร์

“จะไปไหน”

“..หนูกำลังจะพาเพื่อนไปกินข้าว”

“โรงอาหารอยู่ด้านใน”

“เอ่อ เราจะไม่กินที่โรงอาหารค่ะ” บุ๊คตอบ คาร์เตอร์เลิ่กคิ้วแต่ยังคงไม่ปล่อยมือออกจากแขนของธิชา

“หนูกับเพื่อนจะออกไปกินข้าวตามสั่งค่ะ ทีนี้ปล่อยได้หรือยัง?”

“..ข้าวตามสั่ง?”

“ข้าวกล่องหนะค่ะ” ธิชาบิดมือตัวเองออกจากการจับกุม เหมือนคาร์เตอร์จะลืมตัวว่าตัวเองรั้งธิชาด้วยมือนานเกินไป

“ฉันไปด้วย”

“ห๊าาา / ห๊ะ!” สองสาวประสานเสียง

“มีเรื่องอยากคุยกับเธอนิดหน่อย ไม่อยู่ในเขตมหาลัย ถือว่าไม่ผิดคำขอของเธอ”

“แต่.. เราอยากไปกินกันแค่สองคนนี่คะ”

“พวกเธอก็นั่งด้วยกัน”

“….”

“ฉันแยกโต๊ะเอง” แบบนี้ก็ได้ด้วยเหรอ พูดจบก็ไม่รีรอ เดินฝ่าวงของฉันกับบุ๊คแล้วเดินนำลิ่วเลยนะ

ธิชากับบุ๊คได้แต่ยืนมองหน้ากัน

“..เอาเหอะแก นอกมหาลัยแถมเป็นที่ที่ไม่มีใครคิดว่าพี่เตอร์น่าจะไป คงปลอดภัยแหละ”

“…เอาก็เอา” เป็นอีกครั้งที่ธิชามองไปรอบๆตัว ก่อนจะตัดสินใจเดินตามคาร์เตอร์ออกไป โดยที่บุ๊คก็เดินเกาะแขนเธอไม่ห่าง

“แกคิดว่าแต้มบุญเราหมดยังวะ เจอพี่เตอร์เข้าหาแบบนี้”

“ภาวนาให้ไม่หมด.. ฉันกลัวโดนตบมากเลยถ้ามีคนมาเห็น==^”

สองสาวเดินกระซิบกระซาบหงุบหงิบโดยที่คนเดินนำเอี้ยวตัวมองสองสาวที่เดินตามมา

ร้านอาหารตามสั่ง…

โป้ง! เป้ง! โป้ง! เป้ง!! เสียงตะหลิวประสานกับกะทะ ควันร้อนลอยฉุย กลิ่นหอมของผัดกระเพราฟุ้งตลบอบอวล กับบรรยากาศข้างทางบ้านๆ กับสองนักศึกษาสาวและ… ชายตัวสูงที่นั่งไขว้ห้างอย่างสง่าในชุดสูทที่เสื้อข้างในเป็นคอเต่ายาวปิดคอ.. ไม่เหมาะกับสถานที่แบบสุดขั้ว

ช่างเป็นภาพแปลกๆที่หาดูได้ยากจริงๆ-_-

“พวกเราพาพี่เขามาทรมานหรือเปล่านะ”

“..ไม่หรอก ตอนเด็กเขาก็กินร้านแบบนี้”

“จริงดิ!”

“อืม”

“กระเพรากุ้งไม่เผ็ดมาก กับกระเพราหมูกรอบไม่เผ็ดมากเหมือนกัน”

“ขอบคุณค่ะ” ฉันรับจานข้าวมา ของฉันกระเพรากุ้งส่วนของบุ๊คก็กระเพราหมูกรอบ ส่วนของอีกคน.. ไม่รู้ว่าสั่งอะไร เพราะพี่เขานั่งคนละโต๊ะกับพวกฉันจริงๆ

“อันนี้กระเพราเนื้อจ๊ะ”

“ขอบคุณครับ” ฉันชะโงกหน้ามอง เพราะตั้งแต่ที่มาถึง ก็ไม่ได้พูดอะไรกับฉันสักคำจนกระทั่งได้อาหารกันจนครบ พี่คาร์เตอร์ถึงยอมหันมาหาฉัน

“ร้านโปรดเธอหรือเปล่า”

“..ค่ะ” เขาแค่พยักหน้าก่อนจะตักกระเพราเนื้อของตัวเองเข้าปาก เล่นเอาฉันอ้าปากตาม เพราะอยากรู้รีแอคชั่นว่าเขาจะแสดงออกมายังไง

นอกจากเคี้ยวอย่างสุภาพ ก็มีแค่พยักหน้าเบาๆแล้วก็เริ่มกินต่อ ฉันกลับมาสนใจบุ๊คที่กำลังดมกลิ่นอาหารอย่างซะใจ ก่อนจะเป่าไอร้อนในช้อนแล้วก็ตักเข้าปาก

ฉันลุ้นมากบอกเลย

“..หึ้ยย! อาหย่อยยย!!”

“ชอบใช่ไหม^^”

“อื้มมม กลมกล่อมสุด!” แต่เมื่อธิชาเองก็ไม่อยากสร้างสถานการณ์ที่ต่างกันเกินไป เผะอเลยค่อยๆหันกลับไปหาอีกคนที่นั่งอยู่อีกโต๊ะ..

“..พี่ชอบหรือเปล่า”

“..ชอบ”

“อึ่ก” ทะ ทั้งทั้งที่รู้ว่าตัวเองถามเกี่ยวกับกระเพราแท้ๆ แต่จะหืดหาดกับคำตอบของพี่เขาทำไมก็ไม่รู้><

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   ตอนพิเศษ

    ตอนพิเศษ1ปีผ่านไปหลังจากเหตุการณ์ที่ห้องประชุมในตอนนั้น ก็ผ่านมาแล้ว1ปี คิดถึงวันวานเสียจริง.. รูปวันแต่งงานของฉันกับพี่เตอร์ ฉันยังคอยเปิดมันอยู่เรื่อยๆ ราวกับว่ามันเป็นเสมือนของมีค่าที่สุดในชีวิต มันเหมือนจุดเริ่มต้นในหลายๆเรื่อง ฉันวางรูปคู่ของเราที่ถูกเลือกใส่กรอบ วางเคียงข้างกับจดหมายของพ่อที่ถูกใส่กรอบอย่างดี ชั่วครู่ที่ธิชาเลือกสัมผัสกรอบรูปของจดหมาย ลายมือตวัดแต่ไม่ยุ่งเหยิงทำให้เธอลอบยิ้มเบาๆ“ลงไปกินข้าวหน่อยไหม เสร็จหมดแล้วนะ” “อ๊ะ! อื้ม” คาร์เตอร์เดินเข้าสวมกอดธิชา เขาดูแลเธอเป็นอย่างดีไม่ได้มีแค่คำคุย เดินประคองภรรยาท้องอ่อนด้วยความระมัดระวัง“ไม่เห็นต้องประคองขนาดนี้เลย หนูเดินได้”“เมื่อไหร่จะเลิกแทนตัวเองว่าหนูสักที”“ก็มันติดปากนี่นา” ตอนนี้แล้วฉันก็ยังคงเรียกพี่เตอร์ว่าพี่เช่นเคย ชั้นล่างของบ้านถูกเตรียมอาหารไว้มากมาย ออกจะเกินความจำเป็นด้วยซ้ำ ทั้งที่เราอยู่กันแค่สองคน.. ไม่สิ รวมเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในท้องด้วยนี่ก็สามคน แต่อาหารถูกจัดเตรียมราวกับเลี้ยงต้อนรับคนเป็นสิบ“มันเยอะไปนะ ไม่ต้องมากมายขนาดนี้ก็ได้ สิ้นเปลืองเปล่าๆ”“ฉันมีให้กินก็กินเถอะน่า ของดีๆทั้งนั้น

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_91 | เรื่องที่อยากจะบอก THE END

    พี่เตอร์บอกให้ฉันรออยู่บนรถใช่ไหมละ แล้วทุกคนคิดว่าฉันทำตามหรือเปล่า? ถ้าคิดว่าฉันจะรั้นละก็อยากจะบอกว่าคิดผิด! ฉันยังนั่งอยู่บนรถ แต่ไม่ได้นั่งรอให้เวลาเสียเปล่านะ ฉันให้บุ๊ควิดิโอคอลหาฉันและดูการอภิปรายอะไรสักอย่างที่เป็นคำตอบได้ว่า พี่เตอร์กลับมาด้วยสาเหตุอะไรสาเหตุแรกเลยคือประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับวิทยาลัยที่ได้ทำการเปิดที่อเมริกาเป็นที่เรียบร้อย สร้างความฮือฮาไม่น้อยเลยกับนักศึกษาทุกช่วงชั้นปีที่ได้รับรู้ ก็นะ.. มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่คนที่ไม่มีสัญชาติของบ้านเมืองเขาจะดำเนินการเปิดมหาวิทยาลัยที่นั่น ต่อให้เป็นเอกชนก็ตาม แต่พี่เตอร์และคุณแม่พี่เขาทำได้ นอกจากจะมีเงินแล้ว พรรคพวก หรือเส้นใหญ่ต้องใหญ่เอาเรื่องเลยถึงทำทุกอย่างจนถึงขั้นที่สำเร็จได้ขนาดนี้ธิชามองมือถือ ตั้งใจฟังเสียงที่คาร์เตอร์พูดออกมา การเดินไปมาไม่อยู่กับที่ของพี่เขาทำให้นักศึกษารู้สึกไม่อึดอัดกับสิ่งที่ต้องตั้งใจฟัง.. แต่แล้ว..นี่ฉันไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม! ตอนที่เดินมาทางนี้ พี่เตอร์ก้มมองกล้องด้วย! มองเหมือนสายตาเราได้ประสานกันและหยุดอยู่ตรงหน้ากล้องที่บุ๊คยังคงวิดิโอคอลกับฉัน‘และอีกเรื่องที่สำคัญไม่แพ้กัน.. ฉันไม่

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_90 | เซอร์ไพส์

    “ขอบคุณนะพี่ ป่านนี้ใครต่อใครเม้าท์กันแล้วมั้งว่าพี่เป็นผัวน้อยหนู^^”“คงงั้น”“ไว้เดี๋ยวหนูทำคุ้กกี้แล้วกัน ค่าตอบแทน”“ไม่ต้องอะ ไอ้เตอร์ให้ค่าเสียเวลาฉันคุ้มอยู่ ไม่งั้นฉันไม่เสียเวลามารับส่งเธอหรอก เมียก็ไม่ใช่”“จ้าาา ไปได้แล้ว” ฉันโบกมือบ๊ายบายแทนคำลา พี่ริวเหมือนตัวแทนพี่ชายที่ชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะมี เขาจัดการให้ฉันแทบทุกอย่าง แม้บางครั้งจะเหมือนทำส่งๆไปงั้น แต่ก็ทำให้ ก็ถือว่าดีเหลือแสนแล้วกับคนอย่างพี่ริว เพราะถ้าไม่ได้สนิทกันจริงละก็ ไม่มีทางที่คนอย่างพี่ริวจะเสียเวลาทำอะไรเด็ดขาดพอกลับมาถึงบ้าน ความเงียบมันก็แอบทำให้รู้สึกเหงา อยากจะไปนั่งดื่มชิวๆที่ร้านเหล้าก็กลัวคิดถึงพี่เตอร์จนใจแตก ลากผู้ติดมือกลับมาหนะสิ ช่วงหลังไม่มีอะไรตกถึงท้องมานานแล้วด้วยโดยเฉพาะพี่เตอร์…หิวชะมัด เมื่อไหร่จะกลับมาไม่ว่าเปล่าธิชา ส่งข้อความหาคาร์เตอร์ดั่งความรู้สึกหิวชะมัด เมื่อไหร่จะกลับมา จะซื้อกินอยู่แล้วนะ!ส่งไปแบบไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายกดอ่านมัน อีกไม่นานฉันก็จะจบการศึกษาแล้วด้วย.. ไม่รู้ว่าจะกลับมาหากันได้ไหม เลยไม่อยากคาดหวังฉันกลายเป็นธิชาที่ใครต่อใครรู้จักในฐานะแฟนของพี่เตอร์ ไม่ว่าจะรุ่น

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_89 | รอจนแห้ง

    1ปีผ่านไปมหาวิทยาลัย เอแบค“พี่โกง!”“โกงบ้าอะไร แพ้แล้วอย่าพาลดิวะ!”“ถ้าไม่โกงจะกินรอบวงทุกรอบแบบนี้ไงวะ! ถอดเสื้อออกมาเลยนะ!”“ถอดทำห่าไร!”“ก็พี่ต้องซ่อนไพ่ไว้แน่ๆ! คนกะล่อนอย่างพี่ไม่มีทางชนะใสๆหรอกน่า!! ถอดเสื้อเดี๋ยวนี้เลย!”ณ อาคารตึกคณะของอัลฟ่า ชิริว เรียว อัลฟ่า บุ๊คและธิชานั่งเล่นไพ่กันอย่างเสียงดังโวกเวยโวยวาย คนตัวน้อยโบ้ยว่าชิริวคนหน้าตายสันดานเสียกำลังโกงเธอจนแทบจะหมดตัว“แพ้ก็แค่จ่ายนี่หว่า! ตาละห้าบาทเหมือนกูหลอกเอาบ้านมึงอะ!”“ห้าสิบบาทก็เงิน! หมดตัวแล้วรู้ไหม! รู้ไหมว่าต้องยืนหลังขดหลังแข็งทำงานนานขนาดไหนกว่าจะได้มา! สารภาพมาซะดีๆ! ไม่งั้นหนูประจานแน่!”“เป็นถึงเมียไอ้เมียไอ้เตอร์ ไหงมันปล่อยให้เมียมันมีเงินห้าสิบบาทติดตัววะ!”“ตาละห้าบาทก็ให้พี่เขาไปเถอะน่าา แค่นี่เอง^^*” บุ๊คร้องเตือน“ตาละห้าบาท แต่กินฉันเป็นสิบรอบ! ฉันเสียไปแล้วห้าสิบบาท!”“ถ้าหวงเงินห้าสิบบาทขนาดนั้น ไม่เก็บตังค์ไว้หยอดกระปุกละวะ!! มาชวนชาวบ้านเขาเล่นไพ่ทำไม!” ชิริวสวนกลับ ก่อนจะเริ่มวิ่งหนีธิชาที่ไม่ยอมแพ้“รับจ๊อบพิเศษเว้ย!”“กูละปวดหัวกับพวกมัน” เป็นเรียวที่พูดขึ้นมา เขานั่งเกลี่ยไพ่ในมือแ

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_88 | เธออร่อยเกินไป

    “เฮ้ออ~” ธิชาถอนหายใจหลังจากนั่งแท็กซี่กลับถึงบ้านของคาร์เตอร์ บ้านหลังโตที่เขาอยู่คนเดียว บ้านหลังโตที่เป็นคนละหลังกับบ้านที่คุณแม่ของพี่เขาคอยเทียวไปเทียวมา..ฉันนั่งกินขนมหวานๆหวังเบาเทาอาการหงุดหงิดที่ใจ ไม่รู้จะปากหนักไปเพื่ออะไร แค่บอกว่าไม่ให้ไปมันก็จบใช่ไหมละ ปากหนักไม่รู้เวล่ำเวลาเลยจริง!ฉึ่บ ฉึ่บ ก่อนจะมีเสียงเท้าเดินเบาๆดังขึ้นจากด้านหลัง เมื่อกี้คุณแม่บ้านบอกว่าจะไปรดน้ำต้นไม้นี่นา รดเร็วหรือเปล่านะ ยังไม่ถึงสิบนาทีเลย“คุณแม่บ้านคะ รดน้ำเสร็จแล้วเหรอ มีอะไรให้หนูช่วยไหม หนูกำลังหัวร้อนพี่เตอร์แบบสุดๆไปเลยดะ.. คะ คุณแม่” แต่กลับกลายเป็นคุณแม่พี่เตอร์ซะงั้น ธิชารีบยืนขึ้นแล้วยกมือไหว้ทันทีและอยู่ในท่าสำรวม“..ลูกฉันไปสร้างเรื่องอะไรอีกละ” ท่าทีสง่างามจนน่าเกรงขามนี่บางทีก็อึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก คนเป็นแม่เดินไปที่โต๊ะทานอาหาร วางกระเป๋าแบรนด์ดังอย่างเบามือ“..มะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เรื่องเล็กน้อย”“เรื่องเล็กน้อย? ถึงขั้นต้องพึ่งขนมเท่าภูเขาแบบนั้น?”“….”“เล่ามาเถอะ อย่างน้องฉันก็เป็นผู้หญิงเหมือนเธอ.. ลูกชายฉันสุภาพก็จริงแต่มันซื่อบื้อกับเรื่องแบบนี้ที่สุด”ฉันควรทำยังไงละ เ

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_87 | อยากโดนหึง

    •PICCHYย้อนกลับไป…วันเกิดเหตุ…ชิริวนั่งหักนิ้วตัวเองเงียบๆอยู่ที่มุมห้อง เขาไม่ได้สนใจอะไรนอกจากข้อนิ้วของตัวเอง และค่อยเงยหน้าเมื่อคนเป็นเพื่อน.. ทักถาม“มึงจะเอาไง ไอ้เตอร์ไม่รับสาย” อัลฟ่าเก็บมือถือใส่กระเป๋า เขายืนมองพิชชี่ที่นั่งตัวสั่นราวกับลูกหมาตกน้ำอยู่บนเตียง สายตาของชิริวจ้องมองเธอแน่นิ่งและน่ากลัว“..เอาไง จัดการดิ”“อย่านะ! ฉะ ฉันจะไม่ทำอีก! ฉันจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ”“..ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอพูดแบบนี้”“ครั้งนี้จริงๆ! จริงๆนะ!”“ก่อนหน้านี้เธอทำให้เด็กปีหนึ่งลาออกไป คราวนั้นเธอก็พูดกับฉันแบบนี้”เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับธิชาไม่ใช่ครั้งแรกที่พิชชี่เป็นคนที่อยู่เบื้องหลัง หลายครั้งหลายคราที่เธอมักจะแสดงออกถึงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของคาร์เตอร์ และใช้สิทธิ์ของคนเป็นพ่อที่มีอำนาจข่มเหงรังแกผู้ที่ด้อยกว่าครั้งแล้วครั้งเล่า และครั้งนี้คนที่อยู่ตรงหน้าเธอก็คือชิริว ไม่ต่างจากครั้งก่อน.. พิชชี่ถึงได้ตัวสั่นเป็นลูกหมาตกน้ำแบบนี้เพราะดูเหมือนว่าชิริว.. ไม่มีความเชื่อหลงเหลืออยู่บนหน้าเขาเลยชิริวนั่งบนเตียงที่จับพิชชี่มัดตรึงเอาไว้ แล้วใช้ปลายนิ้วกดดันความรู้สึกอีกฝ่ายด้วยการ.. คีบชายเสื้อ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status