Chapter 4: Hi, Uncle Frank!

JALENE’s Pov

MASAMA ang loob na tinanaw ko ang papalayong si Frank. Wala akong choice kung hindi pumayag sa gusto niya. Sa totoo lang, wala naman sana akong pakialam sa pera niyang 100 Million, pero masakit dahil rejection ang naramdaman ko sa kanya. Kaya pampalubag loob ko lang ang pagsagot kung magkano ang gusto ko. 

Matagal na akong may paghanga sa Uncle ni JV na mapapangasawa ko kaya ako pumayag sa kasalang ito. Kaya hindi naman ako makakapayag na maghihiwalay kami after na makuha nito ang mana nito mula sa ama nito. Gagawin ko ang lahat para mapunta siya sa akin. At hindi ako papayag na ang magre-reyna sa bahay niya ay ang kabit niya. Yes, magiging kabit na ang label ng girlfriend niya dahil legal ang magiging kasal namin. Patapusin lang ni Frank ang libing ni Nanay, makakapokus din ako para maging successful ang kasal namin. Saka para ito kay Nanay hindi para sa sarili kong ambisyon. Ito ang huling wish niya kaya hindi ako makakapayag na hindi ito masunod.

Isang linggo lang ang itinagal ng burol. Wala naman gaanong kamag-anak na malayo kami kaya nailibing din agad. Wala naman kaming problema sa puntod ang mga babayarin dahil na-settle na ni Don Francesco. Hinayaan ko na siya dahil wala naman akong naipon talaga. Saka talagang mabait sa akin si Don dahil kaibigan ko ang apo niyang si JV. 

Speaking of JV, dumating siya sa huling dalawang araw ng lamay kaya naman kahit papaano nakakangiti ako. Nakaalalay siya sa akin din hanggang sa libing kaya hindi ko rin talaga ramdam na mag-isa ako.

“Hindi ka ba talaga sasama sa akin pagbalik, soon to be my Auntie?” tanong ng kaibigang si JV.

Shocked din si JV nang malamang ako ang pakakasalan ng Unlce niya. Talaga nga raw na dininig ang mga sinabi ko sa kanya ng Diyos noong may party sa kanila.

“Pwede bang paki-omit ng Auntie? Ang sagwa, besh! Tinatayuan ako ng balahibo.” Sabay kiskis ko ng braso ko.

Natawa lang ang kaibigan sa akin pero sumeryoso din mayamaya.

“Pero sure ka ba sa desisyon na sundin ang Nanay mo at si Lolo?” Seryoso na siya kaya napaseryoso din ako. “Alam mo ba kung gaano ka-mahal ni Uncle ang girlfriend niya?”

Napatitig ako sa kanya. “Gaano ba niya ka-mahal, besh?”

Gusto kong malaman. Kasi ayaw niyang hiwalayan kahit na ikakasal na siya sa akin. Kaya gusto kong makita ang Kassandra talaga na ’yan.

“Okay, ganito.” Umayos nang upo si JV. “Dahil kay Kassandra kaya nagkaroon ng gap kay Lolo at Uncle. Ayaw ni Lolo sa nobya niya noon pa man. I don’t know the rest pero pinili ni Uncle si Kassandra hanggang sa huli. Hindi pa ba katunayan ’yon na mahal niya ang Kassandra na ’yon? Kaya masasaktan ka lang, beshy. My God! Alam kong hindi ka after sa pera, kay Uncle, pero wala kang mapapala sa kanya. Kaya ‘wag kang magpakasal sa kanya. Masasaktan ka lang.”

“Wala pa nga dini-discourage mo na ako.”

“I’m just telling the truth. Hindi mahilig si Uncle sa mga kaedad mo dahil para ka na lang niyang pamangkin. Kaya mabibigo ka lang.”

Tinitigan ko ang aking kaibigan. “Don’t you find me attractive? Huh?”

Hinagod naman ako ni JV. “Seriously, attractive ka. Ma-appeal.”

“Exactly, JV! Remember? Isa akong marketing student. Alam ko kung paano magbenta ng sarili ko. Kaya magtiwala ka, beshy. Magiging asset ko ’yan. Maniwala ka sa akin, mababaling sa akin ang pagmamahal ng Uncle mo. Lalaki lang siya— naaakit sa mga babae. Kaya may pag-asa na mag-wo-work ang marriage namin. Saka para matahimik si Nanay sa langit dahil ang lalaking gusto niya ang makakasama ko habang buhay.”

“Pero kilala ko nga si Uncle, hindi niya type ang gaya mo!”

“Just trust my instincts on this, beshy. Alam kong mahirap, pero iba ang pakiramdam ko sa bagay na ito. Kaya please, suportahan mo na lang ako.”

Napahilot na lang siya ng ulo. “Basta kapag nasaktan ka, ’wag kang ngangaw-ngaw sa harapan ko dahil hindi kita dadamayan! Alam ko kung paano ka masaktan kaya bahala ka sa buhay mo!” Sabay talikod niya sa akin.

Napangiti na lang ako. Alam ko namang concern siya sa akin kaya niya iyon sinabi. Ganyan ’yan si JV— kaya nga magkaibigan kami, kasi mahal namin ang isa’t-isa.

Sa kabilang banda, naiintindihan ko siya. Mahihirapan siyang timbangin dahil kadugo niya si Frank. Kaya hindi ko rin sinabi ang deal namin ni Frank, dahil talagang hindi siya titigil hangga’t hindi ako sumusuko.

Sabi ko, mag-e-extend pa ako sa bahay namin pero nagulat ako nang makita ang alalay ni Frank na si Tino. Pinapasundo raw ako ni Frank.

“Pero, marami pa akong gagawin sa bahay namin. Hindi ba pwedeng maghintay siya?”

Imbes na sagutin ako ay may inilapag si Tino sa higaan kong gawa sa kawayan. 

“Copy ho ng ticket niyo papuntant Guam at naka-schedule na bukas kaya hindi ho pwedeng sa susunod na araw na lang. Saka kabilin-bilinan ho ng senyorito, dadalhin kita sa kanya, ngayon din.”

Kinuha ko ang ticket na sinasabi niya. “Bakit hindi man lang niya sinabi sa akin? Hindi ba dapat dalawa kami ang magdedesisyon?”

“Si Senyorito lang ho ang makakasagot niyan.”

Tiningnan ko nang masama si Tino.

Excited talagang mapasakamay ni Frank ang mana. Kainis!

Wala akong nagawa kung hindi ang sumama na lang kay Tino. Dahil hindi naman nakatira si Frank sa bahay ng Don, sa bahay nito siya dinala ni Tino.

“Nasaan siya?” halata ang inis ko.

Marami pa akong dapat gawin sa bahay. Gaya na lamang ng aayusin ang silid ni Nanay. Gusto kong pagandahin kahit na wala siya. Pero hindi ko magawa dahil excited masyado ang matandang Frank sa mana! Buhay pa naman ang Papa niya! Kaloka!

“Nasa silid niya ho, ma’am.” Pagkasagot ni Tino ay iginiya ko ang sarili sa paa. Pero bigla na lang akong pinigilan nito.

“Gusto mong sa ’yo mabaling ang inis ko? Huh? Sige, subukan mo ako, Tino!” sigaw ko sa kanya.

Kumamot na lang siya sa ulo at hinayaan akong pumunta sa silid ni Frank.

Bukas ang silid niya kaya naipagpasalamat ko. Bumungad sa akin ang simple pero eleganteng silid ni Frank. Sumilay ang ngiti sa labi ko nang makita ang malapad na kama niya. Grabe, halos hindi nagalaw. So, nasaan siya? 

Humakbang ako para hanapin si Frank, subalit wala akong makitang Frank. Pero may isang pinto na bahagyang nakaawang kaya sumilip ako roon.

Ang daming libro. May mesa rin sa gitna. Iyon marahil ang study room niya. Pero wala rin siya roon kaya lumabas ako.

Napatingin ako sa banyo nang maalalang hindi ko iyon napuntahan. Inilapit ko pa ang tainga ko para pakinggan kung may tao roon. 

Sumilay ang magandang ngiti sa labi ko nang marinig ang tunog na sa tingin ko ay nagmumula sa dutsa. Nasa loob si Frank.

Pinihit ko ang doorknob. Bumukas iyon kaya muli akong napangiti. 

Awang ng labi ang ginawa ko nang makita ang hinahanap na nasa ilalim ng dutsa. Nakatalikod siya at walang ka-ide-ideya na nasa pintuan ako at nakatingin sa perpekto niyang katawan. Sumandal pa ako sa pintuan nang lakihan ang awang noon. 

Nakita ko ang pagtigil ni Frank mayamaya. Mukhang kukuha siya yata ng shower gel. Bumaling siya ng dahan-dahan sa gawi ko kaya inihanda ko ang matamis na ngiti. 

“Hi, Uncle Frank!” kaswal na bati ko na ikinasingkit ng mata niya. “Wow,” dugtong ko rin nang makita ang kabuohan niya.