Lumipas ang ilang buwan. Nagmemeryenda si Raleigh kasama ang Tiya Carmen at ang pinsan na si Arcadio nang bigla silang makarinig ng boses mula sa labas ng bahay nila. Tumayo si Tiya Carmen at dumungaw sa bintana upang tignan kung sino ang nasa labas. Lumiwanag ang mukha nito nang makilala ang mga bisita nila. "Kapitan! Ano po ang pakay ninyo? Halikayo at pumasok kayo sa aming bahay!" ang magalang na bati ni Tiya Carmen sa kapitan ng kanilang barangay. Nagtatakang nagkatinginan sina Raleigh at Arcadio. Agad silang sumunod kay Tiya Carmen upang salubungin ang kapitan. Makalipas ang ilang minuto nag-uusap silang lahat sa salas. "Ano po ang maipaglilingkod namin sa inyo, Kapitan?" ang tanong ni Tiya Carmen. "Nalalapit na ang piyesta ng barangay Buhay na Tubig, at nakaugalian na natin na pumili ng mga tao para sa taunang Santacruzan. Pipili tayo ng mga babae at lalaki na kabataan para makiparada sa Santacruzan." ang anunsiyo ni Kapitan. "Mawalang-galang lamang po, Kapitan. Kaya po b
Makalipas ang kalahating araw. Natapos na ang lahat ng palaro sa buong maghapon, pero hindi pa rin nakakaramdam ng pagod sina Raleigh, Paulo, Arcadio at Lizette. Sa ngayon nga ay nasa bahay silang lahat ni Tiya Carmen, habang nagme-make up at nagbibihis ang apat para sa pagparada nila sa Santacruzan mamayang gabi... Makalipas pa ang ilang sandali ay handa na silang lahat. Tinignan nina Raleigh at Lizette ang kanilang mga sarili sa salamin, at natuwa sila sa kanilang ayos at sa suot nilang Filipiniana gown. Samantala ay kanina pa palakad-lakad sa salas sina Arcadio at Paul, habang hinihintay ang paglabas ng kanilang mga kapareha... "Salamat sa inyong paghihintay!" ang sabay na anunsiyo nina Raleigh at Lizette. Sabay na napalingon sina Paulo at Arcadio. Walang kurap silang napatitig kina Raleigh at Lizette na parehong nakangiti sa kanila. "Wow! Para kayong mga magagandang Reyna!" ang bulalas ni Paulo. "Tama ang sinabi ni Paulo!" ang tumatangong nasabi naman ni Arcadio. Agad nam
The next day. Tanghali na nang magising si Paulo kinabukasan. Magana siyang kumakain ng tanghalian, habang nagtataka namang nakatingin sa kanya ang ina at ang kapatid. "Aba anak, maganda yata ang gising mo. May maganda bang nangyari kagabi?" ang nangingiting tanong ni Aking Sion sa panganay na anak. "Manliligaw na po ang anak ninyong guwapo, Nay!" ang nakangiting anunsiyo ni Paulo. "Ayos, manliligaw ka na kay Ate Raleigh?" ang excited na tanong ni Pochoy sa kanyang Kuya. "Oo, Pochoy." ang excited na sagot ni Paulo. "Walang problema sa akin kung susuyuin mo Raleigh, anak. Bukod sa maganda siya ang mukhang mabait sa siya." ang aprubadong sagot ni Aling Sion... ================================= Sa ngayon nga ay nasa bahay nina Aling Carmen si Paulo upang umakyat ng ligaw kay Raleigh. Ngunit para siyang pinagbagsakan ng langit at lupa matapos niyang marinig ang balita nina Aling Carmen at ni Arcadio... "U-Ulitin mo nga ang sinabi mo, Arcadio?" ang gulat at di-makapaniwalang tanong
10 years have passed. Raleigh slowly opened her eyes. Medyo nanghihina pa siya pero gising na ang diwa niya. Napanaginipan niya ang mga pangyayari sampung taon na ang nakakaraan At kahit matagal nang nangyari ang lahat ay nararamdaman niya pa rin ang pagguhit ng sakit sa kanyang dibdib. Nang tuluyan nang nagising so Raleigh ay napansin niya na nasa ospital siya. Narinig niya ang tunog ng paghila ng kurtina, at nakita niya sa harap niya ang isang nurse. Ngumiti ito sa kanya. "Kumusta na po ang pakiramdam ninyo?" ang tanong ng nurse sa kanya. "I'm feeling alright. Ano ang nangyari sa akin?" ang curious na tanong ni Raleigh sa nurse. "May nakakita po sa inyo na bigla na lang kayo ng nag-collapsed sa daan. Mabuti ponat may good Samaritan na nakasalo sa inyo at dinala po kayo sa ospital." ang paglalahad ng nurse sa mga nangyari. May sasabihin pa si Raleigh ngunit hindi na niya naituloy iyon nang biglang dumating si Nathan, her future husband... "Babe! I'm so glad you're awake! Are
Makalipas ang ilang sandali. At gaya nga ng kanilang inaasahan, napaiyak sa sobrang kaligayahan si Tiya Carmen matapos makita ang pamangkin na nawala ng sampung taon. Matapos ang mahigpit na yakapan, iyakan at kumustahin, ay napag-usapan naman nila ang tungkol kay Paulo... "Marami pang oras para pag-usapan ang mga huling sandali ni Paulo, Raleigh. Alam ko na gusto mo nang makita sa lalong madaling panahon, tama ba ako?" ang turan ng matanda kay Raleigh. "Opo,Tiya Carmen. Gusto ko pong makita muli si Paulo kahit na sa huling pagkakataon." ang malungkot na tugon ni Raleigh. "Kung gayon ay lumakad na kayo, mga anak." ang tumatangong responde naman ng matanda. "Kung gayon ay tayo na, pinsan." ang yakag sa kanila ni Arcadio. Tumango din si Lizette bilang pagsangayon sa asawa. Makalipas pa ang ilang sandali ay nakasakay na sina Raleigh, Nathan, Arcadio at Lizette sa loob ng kotse, at tinatahak na nila ang daan papunta sa bahay nina Paulo. ================================== Nang makar
Napatango na lamang si Aling Sion habang inaalala ang mga pangyayari... "Isang taon na ang nakakalipas nang bigla na lamang himatayin si Paulo habang nag-aani sila ng mangga. Isinugod namin siya sa ospital sa bayan, pero ipinayo ng doktor doon na ipakonsulta si siya sa isang espesiyalista sa Maynila. So totoo lang ay kinakabahan na ako noon, Raleigh. Pero ayaw ko lamang na ipahalata sa mga anak ko ang pag-aalala ko. At lihim ko na dinadasal na sana ay hindi mangyari sa anak ko ang iniisip ko." ang malungkot na turan ni Aling Sion. Malaman naman na nakikinig si Raleigh sa matanda. "Hanggang sa lumabas nga ang resulta ng kanyang general check-up. Diretsong sinabi ng doktor na may kanser sa dugo si Paulo, at ito ay nasa late stage na. Pinanghinaan ako ng loob noong una. Pero parang wala lang iyon sa anak ko, at patuloy pa rin ang pagbibiro at pagtawa niya. Araw-araw ay sinasalubong niya ang umaga ng may ngiti sa labi. Hindi siya nagpapakita ng kalungkutan at kahinaan habang nakikipagla
Dumating ang araw ng kasal nina Nathan at Raleigh. "Raleigh, anak?" Raleigh smilingly turns around when she heard her mother's voice. "Wow, you look so wonderful, sweetheart." ang medyo naiiyak na nasabi ni Clarissa sa anak. "Thank you, Mommy... So, what do you think, Daddy?" ang tanong naman ni Raleigh sa ama. "Your husband is lucky to have you as his future wife, my princess..." ang medyo emosyonal na turan ni Ralf sa anak. "I'll take that as a compliment, Dad... Gusto ko rin po palang nagpasalamat for taking good care of Mommy Jasmine's sister and my cousin for my wedding." ang nakangiting pasasalamat ni Raleigh sa mga magulang. Naglakad naman palapit sa kanya si Tiya Carmen, habang titig na titig ito Kay Raleigh. "Napakaganda mo, iha. Tiyak na maligaya ang Mommy Jasmine mo at si Paulo na makita ka sa iyong wedding gown." ang naiiyak din na dagdag ni Tiya Carmen. "I'm sure Jasmine's happy and proud in heaven." ang turan ni Ralf. "And Paulo, too. They must be celebrating up
SA WAKAS ay natapos na rin ang Championship game between St.Charles Highschool at San Luis Highschool.Wala nang tao sa basketball court pero nandoon pa rin ang mga streamers na ginawa ng mga estudyante para sa basketball team ng kanilang eskuwelahan. Nalulungkot si Bethany dahil hindi nakuha ng school nila ang Championship title. Nanalo ang katunggali nila,ang San Luis Highschool at ang lamang lang ng mga ito ay anim na puntos. Sa gitna ng kalungkutan at nakakaramdam din siya ng kaba.Ito na kasi ang araw na pinakahihintay niya.Ito ang araw na magtatapat siya ng kanyang totoong nararamdaman sa isang tao na matagal na niyang sinisinta ng palihim... "Goodluck sa gagawin mo, Beth. Huwag kang kakabahan at nenerbiyosin, okay?" ang pagpapalakas-loob ni Clarissa kay Beth. Naputol sa malalim na pag-iisip si Bethany nang marinig niya ang boses Clarissa. Magkababata silang tatlo nina Clarissa at Peter. Mula elementary hanggang highschool ay hindi na sila naghiwalay ng eskuwelahan at class se